ไข่มุกมังกรไฟ
ตอนที่ 12
คืนนี้เอง ขณะเจนเนตรเดินผ่านห้องทำงานของ อลัน เห็นหมิงเต๋อยืนหันหลังให้ประตูคุยโทรศัพท์กับท่านอย่างลำพองว่า
“สินค้าผมพร้อมระบายไปตามออเดอร์ลูกค้านอกประเทศแล้วครับท่าน ใช่ครับ ค้าขายแค่ในประเทศไม่ใช่เป้าหมายใหญ่ของไข่มุกมังกร เราต้องการขาย ยาเสพติดทั่วโลก”
เจนเนตรได้ยินแล้วตกใจมาก
เครือข่ายด้านการเงินของอาหลางก็ถูกรวบตัวไปถึงหกคน เป็นคนที่คอยไปเบิกเงินสดจากตู้เอทีเอ็ม ที่ขโมยบัตรประชาชนคนอื่นมาเปิดบัญชี
อาโจวคุยกับอาหลางอย่างลำพองใจว่าต่อให้ตำรวจจับพวกที่ไปกดเงินให้เรา เชื่อว่ายังไงก็สาวไม่ถึงตนเพราะชื่อบัญชีไม่ใช่ชื่อเราและไม่มีใครหน้าไหนจะมายึดทรัพย์เราได้ แต่หัวเราะไม่ทันสิ้นเสียง อาหลางก็ได้รับข้อความว่าคนของเราถูกจับ
อาหลางลุกพรวดทันทีเชื่อว่าต้องมีหนอนบ่อนไส้ พุ่งเป้าไปที่เซียจื่อ เซียจื่อยืนยันว่าตนไม่ได้ทรยศและไม่ได้เป็นสายตำรวจ อาหลางจับพิรุธว่าเซียจื่อสนิทสนมกับริมปิง ตีขลุมว่า
“ถ้าลื้อเริ่มสนิทกับผู้หญิงอั๊วได้ ก็แสดงว่าลับหลังลื้อไม่มีความเกรงใจอั๊ว มันก็สมควรแล้วที่อั๊วจะเก็บลื้อ ไอ้เซียจื่อ!!”
เมื่ออันตรายมาถึงตัว เซียจื่อก็เอาตัวรอด ไปคลำจนเจอเครื่องดักสัญญาณที่ริมปิงแอบไปติดไว้ที่ใต้โต๊ะทำงานของอาหลาง ซ้ำยาที่เราเคยไปส่งด้วยกันมันรอดจากที่นี่แต่ไปถูกจับที่กรุงเทพฯหมายความว่ายังไง
เมื่อถูกเซียจื่อจับได้เช่นนี้ ริมปิงยอมรับเพราะเห็นว่าเขาไม่ใช่คนเลวร้ายที่สุด สัญญาว่าถ้าเขาร่วมมือและช่วยตน เขาก็จะไม่ไปตายในคุก
เมื่อสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ริมปิงส่งข้อความให้แดนไทรีบมาหาตนมีเรื่องสำคัญอยากให้ดู
เซียจื่อหลอกริมปิงให้ไปที่โกดังของอาหลาง
บอกว่าจะให้ไปส่งของ ที่แท้หลอกริมปิงไปให้อาหลางจับและลงโทษ เมื่อไปถึงโกดังของอาหลาง ริมปิงยังพยายามหว่านล้อมเซียจื่อว่า
“ฉันช่วยเธอได้เซียจื่อ ยอมเป็นพยานให้เรา”
“ฉันยอมตายดีกว่าถูกตราหน้าว่าเป็นลูกน้องทรยศ” เซียจื่อหลอกริมปิงไปอยู่ในเงื้อมมืออาหลางแล้วเดินออกไปอย่างตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
อาหลางปรากฏตัวทันที ทรมานริมปิงอย่างเหี้ยมโหด ริมปิงเปิดหน้าชนอย่างไม่พรั่นพรึงด่าอาหลางว่า
“ถ้าไม่มีคนระยำอย่างแกทำลายชาติด้วยยาเสพติดแผ่นดินนี้จะได้สูงขึ้น ฉันทำได้ทุกอย่างที่จะลากคนชั่วอย่างแกเข้าคุก”
“เข้าคุก...” อาหลางระเบิดหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า “ดูน้ำหน้าลื้อ กล้าดียังไงจะมาลากอั๊วเข้าคุก คนมีเงิน มีอำนาจอย่างอั๊ว ไป่ตงหลาง ไม่มีวันตายในคุกโว้ย”
อาหลางพุ่งเข้าหาริมปิง เธอระวังตัวอยู่แล้วม้วนตัวหลบปลุกปล้ำกันจนสามารถคว่ำอาหลางลงได้แล้วรีบโทรศัพท์เร่งแดนไทให้มา อาหลางตั้งหลักได้คว้ามือถือตัดสายทันที
“โทร.เรียกใครมาช่วย ตำรวจเหรอ จะเรียกตำรวจมาจับอั๊ว เรียกมา...อั๊วจะได้ทำให้พวกลื้อเห็นว่าคนที่ขวางทางอั๊วมีจุดจบยังไง ไม่มีอะไรบนแผ่นดินนี้ที่พ่อค้ายาเสพติดอย่างอั๊วต้องกลัว”
อาหลางลงมือทรมานริมปิง พลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า
“ป๊า...ป๊าคอยดู อั๊วกำลังจะส่งนังแสบนี่ไปให้ป๊า”
แดนไทกับนักรบและมะกล่ำมาถึงโกดังอาหลาง ทั้งสามช็อกไม่มีคำพูดใดๆ มีแต่แววตาที่เจ็บแค้น เมื่อเห็นร่างหมดลมของริมปิงถูกจับห้อยอยู่กับขื่อเหล็ก!
ooooooo
หลังจากฆ่าริมปิงแล้ว อาหลางกลับไปถูกอาโจวตำหนิว่า
“ลื้อไม่น่าถึงกับฆ่านังริมปิง เก็บมันไว้เรายังเค้นได้ว่ามันเป็นสายให้ตำรวจกลุ่มไหน”
“อั๊วไม่ได้โง่อย่างที่ทุกคนคิด อั๊วไม่ได้จัดการนังริมปิงแค่คนเดียว อั๊วกำลังจะคิดบัญชีพวกมันทุกคน” อาหลางผยองเต็มที่
ส่วนที่โกดังอาหลาง แดนไท นักรบ มะกล่ำกำลังช่วยกันเก็บร่างริมปิงลงมาทั้งเศร้าและแค้นที่เพื่อนร่วมทีมถูกกระทำ
นักรบสังหรณ์ใจ หยิบปืนออกมาถามว่าใครเป็นคนส่งข้อความให้แดนไทมาที่นี่ มะกล่ำบอกว่าอาหลางมันล่อเรามา นักรบกวาดตามองรอบๆอย่างระมัดระวัง บอกว่า
“พวกอาหลางยังคงอยู่ที่นี่”
นักรบเห็นหลังเซียจื่อวิ่งออกไปไวๆ นักรบยิงทันทีถูกเซียจื่อยิงโต้พลางวิ่งหนีออกไปได้อย่างหวุดหวิด
“รีบไป มะกล่ำ ติดต่อผู้การเดชพล” นักรบสั่งการ ทั้งสามวิ่งตามไปทันที
ooooooo
