ไข่มุกมังกรไฟ
ตอนที่ 11
ริมปิงทำงานสำเร็จกลับมาได้รับคำชื่นชม
จากอาหลางและอวดไป๋หู่ว่าเด็กตนทั้งสวย เก่งใช้งานได้ ไป๋หู่เตือนว่าคิดหรือว่าเรย์กับจางเกาซินจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ
“คิด!! มันไม่ปล่อยแน่ แต่อั๊วสั่งคนของเราคุ้มกันของไว้หมดแล้ว ถ้ามันอยากมีเรื่อง อั๊วก็จะสนองให้”
“น่ากลัว...ผู้หญิงที่น่ากลัวคือเจนเนตร เจนเนตรทำให้เราเข้ามาในเขตไอ้เรย์ได้ โดยไม่ต้องเสียคน ไม่เสียกระสุนเลยสักนัด ลื้อว่าศัตรูแบบนี้เหรอที่ไม่น่ากลัว”
“ยังไงอั๊วก็ไม่กลัวผู้หญิง เจนเนตรมันไม่มีทางจะปั่นหัวอั๊วได้เหมือนที่ปั่นหัวไอ้เรย์”
ขณะเดียวกัน เกาซินที่เพิ่งกลับจากฝั่งโน้นมาถึงก็ตบหน้าเรย์ฉาดใหญ่ ตวาดว่าตนไม่อยู่ไม่กี่วัน ทำไม
ปล่อยให้อาหลางผ่านทางในเขตของเรา เรย์บอกว่า
เราจะหลอกพวกไป๋หู่มาฆ่า
“นี่เหรอแผนของแก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แกกำลังถูกเจนเนตรจูงจมูก”
“เจนเนตรกำลังช่วยเราต่างหาก”
“ช่วย!! แกเชื่อคำพูดเจนเนตรขนาดที่สมองคิดไม่ได้เลยว่าคนสุดท้ายที่จะได้ประโยชน์จากการที่เรากับอาหลางฆ่ากันคือพวกไข่มุกมังกร”
เรย์ถามว่าพ่อไม่อยากจัดการไป๋หู๋กับอาหลาง
ที่ฆ่าแม่หรือ เกาซินบอกว่าตนต้องการให้ไป๋หู่ตาย เรย์บอกว่าพ่อก็จะได้ทุกอย่าง เมื่อถึงวันนั้นตนก็จะขอไปตามทางของตน เกาซินถามว่าจะไปใช้ชีวิตกับเจนเนตรลูกสาวอลันที่ยิงแม่ตัวเองหรือ
“ผมช่วยพ่อฆ่าอลัน เลือดมันล้างด้วยเลือดไปแล้ว ผมขอลมหายใจของผม ขอชีวิตของผมที่จะได้อยู่กับผู้หญิงที่ผมรัก ผมกับเจนเนตรเรารักกัน เราจะใช้ชีวิตด้วยกัน ทรัพย์สินทุกอย่างที่มี มันเป็นของพ่อ แต่ความสุขอนาคตกับเจนเนตร มันเป็นของผม”
“ปัญหาทั้งหมดมันอยู่ที่ใจของแกเรย์ ใจที่แกคิดจะสละตัวเองเพราะรักเจนเนตร ทั้งๆที่เจนเนตรไม่มีความรักให้แกเลย”
ทั้งเรย์และเกาซินต่างระเบิดอารมณ์ใส่กัน แล้วเกาซินก็ผลุนผลันเดินออกไป
ที่บ้านเจนเนตร หมิงเต๋อยืนคุยกับจิวที่มารายงานเรื่องอาหลางขนของทับเส้นทางของเรย์ว่า
“นายใหญ่สั่งเรย์ได้ แต่ไม่ใช่จางเกาซิน บอกพวกเราเตรียมตัวไว้ให้พร้อม อย่าประมาทเด็ดขาด”
กระรอกกับเปาซื่อแอบได้ยิน เปาซื่อบอกว่าเราต้องบอกคุณหนูทุกคำที่ได้ยิน ถูกหมิงเต๋อจับได้ พึมพำ
“จะไม่ไว้ใจกระทั่งเจ็กด้วยหรือ นายใหญ่”
ooooooo
เกาซินเห็นเรย์เฝ้าคิดถึงเจนเนตร ก็สั่งเหว่ยกับชางให้หาทางเอาตัวเจนเนตรมาให้ตน แต่หม่ากับเฉินได้ยินจึงไปบอกเรย์ เรย์สั่งให้จับตาเหว่ยกับชางให้ดีถ้าหายไปแสดงว่ามันไปทำตามคำสั่งของพ่อ
“ขอบใจมากหม่า เฉิน อีกไม่นานแกสองคนก็ไม่ต้องรับใช้ฉันแล้ว ฉันจะไปสร้างครอบครัวกับเจนเนตรอยู่สักที่ไกลๆ หันหลังให้อดีต ไม่กลับมาที่นี่อีก”
คืนเดียวกันเจนเนตรเข้าห้องนอนเปิดกล่องสร้อยข้อมือที่แดนไทให้ ใช้มือขวาที่ใส่แหวนมังกรของเรย์หยิบสร้อยข้อมือขึ้นดู แล้วตัดสินใจเก็บสร้อยข้อมือไว้ในกล่องใส่ลิ้นชักไว้เหมือนเดิม
หมิงเต๋อแอบดูอยู่ด้วยสายตาน่ากลัว
เช้าวันรุ่งขึ้นเรย์ออกจากห้องเห็นหลังหม่ากับเฉินนั่งที่เก้าอี้พอเดินเข้าใกล้จึงเห็นว่าทั้งสองหลับอยู่ มีแก้วสองใบวางอยู่ใกล้ๆ เขารู้ทันทีว่าทั้งสองโดนวางยาเพื่อเอาตัวเจนเนตรไปตามคำสั่งของพ่อ
แต่ที่แท้กระรอกหลอกเจนเนตรให้ไปซื้อยาให้
เปาซื่อที่ตลาดเพื่อพบกับแดนไทตามที่เขาขอร้อง แต่ขณะที่แดนไทกำลังวิ่งมาหาเจนเนตร เธอก็ถูกเหว่ยกับชางมาดักอุ้มขึ้นรถไป
เหว่ยกับชางพาเจนเนตรไปที่โรงน้ำแข็งซึ่งเกาซินรออยู่แล้ว เกาซินก้าวออกมาพร้อมเลื่อยตัดน้ำแข็ง จ้องหน้าเอ่ยอำมหิตว่า
“ฉันควรจะฆ่าเธอไปตั้งแต่คราวก่อน แต่ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าเธออยากตายด้วยมือฉันคนเดียว”
ooooooo
ไป่หลิงเสียใจเรื่องเรย์ เธอดื่มที่รีสอร์ตจนเมา นักรบเข้าไปปลอบว่าเหล้าช่วยให้ลืมความทุกข์ไม่ได้หรอก ไป่หลิงไม่พอใจถามว่าจะมาสั่งอะไรตน มีใครเห็นตนเป็นคนอยู่ไหม แล้วคร่ำครวญก่อนคอพับไปว่า
“เรย์...ทำไมถึงทิ้งขว้างฉันแบบนี้...”
นักรบอุ้มไป่หลิงไปที่ห้องนอนของเธอ วางไว้บนเตียงมองอย่างสงสาร เห็นใจ แล้วเดินออกไปอย่างสุภาพบุรุษ
ส่วนริมปิงกำลังขัดหลังให้อาหลางอยู่ในบ่อออนเซ็น ที่ด้านนอกมีเซียจื่อกับอู๋กงเฝ้าอยู่ เซียจื่อเหลือบมองร่างริมปิงคิดถึงรสจูบของเธอวันนั้น ริมปิงมองเห็นพอดี
ต่างสบตากัน เซียจื่อรีบหลบสายตากลัวอาหลางเห็น
ริมปิงยิ้มในหน้าที่รสจูบของตนวันนั้นทำให้เซียจื่อมีท่าทีกับตนเปลี่ยนไปในวันนี้
ooooooo
แดนไทบอกกระรอกว่าอย่าเพิ่งบอกหมิงเต๋อเรื่องเจนเนตรถูกลักพาตัว ตนจะรีบไปพาเธอกลับมา มะกล่ำขอไปด้วย
ที่โรงน้ำแข็ง เจนเนตรไม่ได้สะทกสะท้านกับความอำมหิตของเกาซิน ถามว่า ทั้งที่เขารู้ว่าเรย์รักตน เขากล้าบีบหัวใจลูกชายตัวเองหรือ
“ฉันทำได้แน่ ไม่มีเธอ ลูกชายฉันก็หยุดงมงายกับความรัก ฉันจะทรมานเธอไม่นานหรอก แค่ให้เธอรู้จักความเจ็บปวดที่ยังมีลมหายใจ”
เกาซินเลื่อนใบเลื่อยน้ำแข็งออกมาจะเลื่อยเจนเนตร แต่เธอดีดตัวหลบเตะทั้งเหว่ยและชางจนทั้งสองเซไปแล้ววิ่งสุดฝีเท้าออกไป ขณะที่เกาซินตามออกไปนั้น เรย์ก็โทรศัพท์เข้ามา เกาซินตัดสายทิ้งตามเจนเนตรออกไป เป็นเวลาที่แดนไทวิ่งเข้ามาเจอเจนเนตรพอดีต่างชะงักมองกันนิ่ง
แดนไทได้ยินเกาซินเรียกเจนเนตรเป็น “นายใหญ่ไข่มุกมังกร” ก็รู้ฐานะของเธอ แต่ก็ยังฉุดเธอหลบไป เจนเนตรบอกว่าไม่ต้องมาช่วยตน ตนเต็มใจรับทุกอย่างคนอื่นอย่ายุ่ง
แดนไทพูดถึงความทรมานและเจ็บแค้นที่ตนต้องเสียน้องสาวไปเพราะยา แล้วเวลานี้ก็ต้องเสียคนรักไปเพราะยาอีก
เกาซินเห็นแดนไทอยู่กับเจนเนตรอย่างใกล้ชิด เรย์โทร.เข้ามาอีกเขาจึงรับสายเพื่อล่อให้เรย์มาเห็นภาพแดนไทกับเจนเนตรให้เข้าใจผิดกัน บอกเรย์ว่ารีบมา
ให้เห็นด้วยตาตัวเอง ผู้หญิงที่เขารักรออยู่ที่โรงน้ำแข็ง
