มารยาริษยา
ตอนที่ 13
โอมอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทั้งที่รักเพียงดาวจนบอกกันว่าชีวิตนี้ต่างก็ขาดกันไม่ได้ แต่เขาก็แสดงความรับผิดชอบต่อดีนี่ วันนี้เขาจึงไปหาเธอที่คอนโดฯอีก
ดีนี่สร้างสถานการณ์ให้ดูสมจริง เรียกร้องความเห็นใจและบีบให้โอมรับผิดชอบ เธอนั่งถักถุงเท้าให้ลูกอย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อโอมมา เธอดีใจจนแทบจะโผเข้ากอด แต่ทำเป็นเห็นใจบอกเขาว่า
“ความจริงโอมไม่ต้องลำบากมาเยี่ยมดีนี่บ่อยๆก็ได้
นะคะ ดีนี่เกรงใจ” โอมบอกว่านี่เป็นความรับผิดชอบของตน เธอทำเป็นเอ่ยอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณที่โอมรับผิดชอบนะคะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งดีนี่กับลูก”
“ผมจะกลับไปคบคุณดาว” โอมบอกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาดีนี่ที่กำลังปลื้มถึงกับหน้าเสีย ถามว่าอะไรนะ โอมพูดช้าๆ ว่า “ผมปรับความเข้าใจกับคุณดาวเรียบร้อยแล้ว คุณดาวบอกว่าจะให้อภัยผมทุกอย่าง”
“แม้แต่เรื่องดีนี่ท้องน่ะเหรอคะ” ดีนี่เสียงสะท้าน
“ผมยังไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้ แต่คุณดาวอยู่โดยขาดผมไม่ได้ ผมก็เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงผมกับคุณดาวจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้”
“ไม่มีทางหรอกค่ะ ดีนี่เป็นผู้หญิง ดีนี่รู้ว่า เรื่องนี้มันใหญ่เกินกว่าที่ผู้หญิงคนไหนจะรับได้”
“นั่นเป็นปัญหาของผม ผมจะบอกคุณดาวเองว่า เรื่องคุณกับผมเป็นความผิดพลาดไม่ใช่ความรัก ส่วนเรื่องลูกยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบเขา คุณไม่ต้องห่วง”
ดีนี่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ จนเมื่อโอมออกไปแล้ว เธอแผดเสียงกรี๊ด ปัดข้าวของรอบตัวหล่นกระจาย
ooooooo
ฝ้ายตัดสินใจลาออกจากงานก่อนกำหนด เมื่ออามรู้ ก็เอะอะว่าทำแบบนี้ก็เท่ากับตนเป็นฝ่ายผิด เพราะใครๆก็รู้ว่าเราเพิ่งทะเลาะกันวันก่อน
“ไม่มีใครเขาคิดอย่างนั้นหรอกอาม ฉันบอกทุกคนว่าฉันผิดเอง ฉันออกไปแบบนี้แกจะได้ไม่ต้องลำบากใจ”
“แกอยากให้ฉันรู้สึกผิดเหรอ? ขอโทษนะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย อีกอย่างพอเปิดเทอมแกกับฉันก็ต้องเจอกันอยู่ดี”
“ฉันโอนหน่วยกิตไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดแล้ว ฉันไม่ได้ต้องการให้แกรู้สึกผิดหรืออะไรทั้งนั้น แต่ฉันไม่อยากให้แกอึดอัดเวลาเจอหน้าฉันอีก”
“ก็ดี โชคดีแล้วกันนะ” อามทำปากแข็ง ไม่แคร์ ทั้งที่รู้สึกใจหาย
ที่บ้านเพียงดาว อู๋กับแต้วนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เห็นสมใจหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ของเพียงดาวลงมา เพียงดาวเดินตามลงมา ทั้งสองมองหน้าเพียงดาวอย่างเป็นห่วง แต้วถามว่าตกลงจะไปอยู่บ้านโอมจริงๆหรือ
“ค่ะ ดาวเคยคุยกับโอมไว้ว่า ถ้าโอมมาอยู่กับดาว แม่กับน้องอามอาจจะไม่พอใจ ให้ดาวไปอยู่บ้านโอมจะได้ช่วยดูแลแม่เขา แล้วจะได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกับแม่ กับน้องอามด้วย”
เพียงดาวฝากป้านุชกับสมใจช่วยดูแลบ้านให้ด้วยแต่ตนก็จะแวะมาบ่อยๆ ป้านุชกับสมใจยิ้มแย้มที่เพียงดาวจะได้อยู่กับโอมและมีความสุข ช่วยกันยกกระเป๋าออกไป
อู๋ช่วยจัดของ เห็นพานดอกไม้ธูปเทียนแพ ก็สงสัยถามแซวๆว่า “นี่อะไรน่ะ! ใครจะลาบวชหรือ?”
“ดาวจะขอขมาแม่โอมน่ะค่ะ ดาวทำกับโอมไว้เยอะ”
“ดาว...พี่เชื่อว่าความจริงใจของดาว แม่โอมเขาจะต้องเห็น แต่ดาวต้องอดทนนะ เพราะหัวอกคนเป็นแม่น่ะ ใครที่ทำร้ายลูกเขา เขาก็ต้องมีอคติเป็นธรรมดา” แต้วเตือนอย่างเป็นห่วง
“ดาวจะอดทนค่ะพี่แต้ว” เพียงดาวรับคำอย่างมั่นใจกับความตั้งใจใหม่ครั้งนี้
แต้วกับอู๋โผเข้ากอดเพียงดาว แต่พอผละออก เพียงดาวพลาดชนธูปเทียนแพร่วงกระจาย ทุกคนมองอึ้ง อู๋ปากไวหลุดออกมาว่า “เป็นลางอะไรรึเปล่าเนี่ย?” พอนึกได้ก็รีบแก้ว่า “ลางเลิงอะไร ของตกมันเป็นกฎแรงโน้มถ่วงของโลกต่างหาก” แล้วช่วยกันเก็บเข้าที่เดิม แต่เพียงดาวก็ยังอดกังวลไม่ได้...
ooooooo
ที่หน้าสตูฯถ่ายละคร ดีนี่กำลังถ่ายละครอยู่ มีบรรดาแฟนคลับมาแออัดรอพบนักแสดงคนโปรดของตัวเอง ขณะนั้นเอง อามถือช่อดอกไม้เดินอารมณ์ดีเข้ามา ทำท่าจะเดินเข้าข้างใน ถูกทีมงานเดินมาดักที่หน้าประตู
“ผมมาหาพี่ดีนี่ครับ” อามบอก ทีมงานบอกว่าแฟนคลับให้ไปรอทางโน้น อามพยายามจะบอกความสัมพันธ์พิเศษของตนกับดีนี่ ทีมงานยืนยันแต่เพียงอย่างเดียวว่า ยังไงก็เข้าไม่ได้ ไล่ให้ไปรอที่อื่น
อามถือช่อดอกไม้เดินจ๋องๆไปนั่งรอ ป้ากบคุยมือถือผ่านมาเห็นอามก็มองอย่างสงสัย เมื่อเข้าไปข้างใน จึงบอกดีนี่ว่า
“ป้าเห็นน้องชายโอมเขามาอยู่ข้างนอก จะให้เขาเข้ามาหาไหม”
“ไม่ต้องค่ะ” ดีนี่ตอบเซ็งๆไม่อยากเจออาม เพราะเครียดที่โอมกลับไปคบกับเพียงดาวอีก
“อ้าว...ไหนบอกว่าสนิทกันไง แล้วนี่หนูเป็นอะไรรึเปล่า ท่าทางอารมณ์ไม่ดี” ป้ากบผิดสังเกต แต่เมื่อดีนี่บอกว่าไม่มีอะไร ป้ากบเลยเงียบไปแบบงงๆ
อามรออยู่นาน ทนไม่ได้ ลุกไปชะเง้อตรงประตู หมายจะได้เห็นดีนี่สักแว้บ แต่ก็ผิดหวัง เลยหยิบการ์ดที่ช่อดอกไม้ขึ้นอ่านด้วยใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข...
“ผมไม่ได้หวังอะไร แค่อยากให้พี่ดีนี่รู้ว่าผมรู้สึกดีกับพี่ดีนี่ แล้วก็อยากดูแลพี่ดีนี่ตลอดไปนะครับ”
อ่านแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุขกับถ้อยคำหวานๆ ที่บรรจงเรียบเรียงมา
ooooooo
ที่บ้านโอม...
โอมนั่งอยู่กับเพียงดาวที่โซฟา มีกระเป๋าเดินทางของเพียงดาววางอยู่ข้างๆ โอมมองนาฬิกาแล้วถอนใจ บอกเธอว่า
“เดี๋ยวผมขึ้นไปตามแม่ให้นะครับ” พูดพลางลุกขึ้น เพียงดาวคว้ามือเขาไว้บอกว่าไม่เป็นไร ตนรอได้ แต่โอมก็ยังขึ้นไปจนได้ บอกเธอว่า “คุณดาวรอที่นี่แหละครับ เดี๋ยวผมขึ้นไปตามดีกว่า”
โอมขึ้นไปเคาะประตูห้องร้องเรียกแม่ แม่ได้ยินแต่ยังนั่งเงียบอยู่อย่างกลุ้มใจ ไม่ส่งเสียงตอบและไม่เปิดประตูให้
เพียงดาวนั่งรออยู่จนนานมากจนรู้สึกน้อยใจน้ำตาร่วงเมื่อเห็นโอมเดินลงมา เธอผวาเข้าไปหา เพียงดาว เห็นสีหน้าโอม เธอก็เดาได้ว่าผลเป็นอย่างไร ต่างจับมืออย่างให้กำลังใจกัน
แม่อ้อยเดินตามลงมา เห็นโอมกับเพียงดาวจับมือกันหน้าเศร้าก็อดสงสารไม่ได้ แต่ก็เตือนตัวเองว่า อย่าใจอ่อน...อย่าใจอ่อน เดินหน้านิ่งลงมา
เพียงดาวเห็นแม่ลงมาจึงถือธูปเทียนแพไปคุกเข่าข้างหน้า แม่อ้อยชะงัก แต่ยังยืนหน้านิ่ง
“แม่คะ...สิ่งใดที่ดาวเคยทำล่วงเกินแม่ ทำให้แม่ไม่สบายใจ ดาวขอโทษนะคะ” เพียงดาวกราบแทบเท้าแม่
แม่อ้อยอดใจอ่อนไม่ได้ รับพาน แต่ก็ยังพูดหน้าเรียบๆว่า
“เรื่องที่แล้วมา แม่อโหสิให้นะหนูดาว แต่เรื่องของโอมกับหนูดาว แม่ยอมรับไม่ได้จริงๆ”
พูดเสร็จแม่เดินเลี่ยงไป ปล่อยให้โอมกับเพียงดาวอึ้งอยู่ตรงนั้น พอรู้สึกตัว เพียงดาวเรียกแม่พลางลุกขึ้น โอมมองเธออย่างสงสาร เธอยิ้มสู้บอกเขาว่า
“ไม่เป็นไรโอม จะให้จู่ๆแม่ยอมรับเลยเป็นไปไม่ได้หรอก เราต้องให้เวลาท่าน ฉันจะทำให้แม่เห็นเองโอม แล้วฉันก็พร้อมที่จะปรับปรุงตัว”
โอมยิ้มให้อย่างพร้อมจะเดินไปด้วยกัน เพียงดาวนึกได้ว่าใกล้เวลาอาหารแล้ว เธอจะไปตลาด ไปซื้อกับข้าวมาให้แม่ โอมจะพาไป เธอบอกเขาว่า
“โอมอยู่กับแม่เถอะ ฉันไม่อยากให้แม่คิดว่าฉันมาแย่งโอมไปจากแม่ โอมดูแลแม่นะ ฉันไปเองได้”
ooooooo
อามรอดีนี่อยู่ตั้งแต่บ่าย เผลองีบไปพักใหญ่ ตื่นมาอีกทีตอนยามมาปลุกก็เย็นแล้ว อามตื่นขึ้นมางงๆ เห็นยามเดินไปกวาดขยะต่อก็ถามว่า แล้วกองถ่ายละครล่ะ ยามหันมาบอกว่า
“เขาย้ายไปถ่ายที่อื่นตั้งนานแล้ว ป่านนี้เลิกกองไปแล้วล่ะ”
เป็นเวลาที่ฝ้ายเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมย้ายออกจากหอ เพื่อนจะไปส่งที่หมอชิต ฝ้ายบอกว่าไม่ต้องเพราะตนต้องไปลาน้าอ้อยที่บ้านก่อน แล้วหยิบรูปตัวเองที่ถ่ายกับอามใส่กระเป๋าเศร้าๆ
เมื่อไม่รู้ว่าดีนี่ไปถ่ายละครที่ไหนและถ่ายเสร็จแล้วหรือยัง อามจึงตัดสินใจไปหาเธอที่คอนโดฯ โชคดีที่ดีนี่กลับมาแล้ว เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาเปิดประตูห้องอย่างหงุดหงิด
อามยืนมองช่อดอกไม้ยิ้มอยู่หน้าห้อง พอดีนี่เปิดประตูเห็นอาม เธอเรียกให้เข้ามาในห้องก่อน ถามว่ามีอะไรหรือ?
“วันนี้ผมไปดักรอพี่ดีนี่ที่กองถ่ายด้วย”
ดีนี่แกล้งทำเป็นตกใจ บ่นว่าไม่เห็นมีใครบอกเลย ไม่อย่างนั้นตนก็จะให้เข้าไปข้างในไม่ต้องมานั่งรออยู่อย่างนั้น อามบอกว่าไม่เป็นไร ดีนี่ถามว่ามีธุระอะไรกับตนหรือ? อามส่งช่อดอกไม้ให้ พูดเขินๆว่า
“อ่านเองแล้วกันครับ”
ดีนี่รับช่อดอกไม้หยิบการ์ดอ่านและชะงัก รู้ว่าอามคิดอย่างไรกับตน ทำเสียงปกติเอ่ยขอบคุณ อามกลัวเธอจะลำบากใจรีบบอกว่าไม่ต้องลำบากใจเพราะตนไม่ต้องการอะไร พอใจแค่เป็นคนที่หวังดีกับเธอแล้วก็ได้รัก...
อามหลุดคำว่ารักออกไปแล้วหยุดกึก เห็นดีนี่ทำหน้าลำบากใจก็รีบขอโทษ ขออย่าเกลียดตนเลย สาบานว่าตนไม่ได้ต้องการเธอมาเป็นแฟนแต่...“ผมขอแค่ได้รักพี่ดีนี่อยู่ห่างๆตลอดไปก็พอแล้วครับ”
“น้องอามอย่ารู้สึกกับพี่ดีนี่แบบนี้เลยนะคะ มันเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง”
“ทำไมล่ะครับ พี่ดีนี่ครับ ทุกครั้งที่ผมเห็นพี่ดีนี่เสียใจ พี่ดีนี่ถูกพี่ดาวทำร้าย ผมทนไม่ได้ ผมเจ็บปวดไปด้วยทุกครั้ง ผมแค่อยากจะเป็นคนที่คอยดูแลคอยปกป้องพี่ดีนี่ อยากเห็นพี่ดีนี่มีความสุข ไม่ได้ต้องการครอบครอง แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอครับ”
ดีนี่ตัดสินใจบอกอามว่า เวลานี้ตนเป็นคนในครอบครัวเดียวกับอามแล้ว เพราะ “พี่กำลังจะมีลูกกับโอม พี่กับโอมรักกันค่ะ พี่อยากบอกอามนานแล้วแต่พี่ดีนี่หาโอกาสไม่ได้เลยน่ะค่ะ”
“แต่พี่ดีนี่บอกผมเองว่า พี่ไม่ได้มีอะไรกับพี่โอม เรื่องพี่กับพี่โอม พี่ดาวเข้าใจผิด”
ดีนี่พยายามชี้แจงว่าเรื่องระหว่างตนกับโอมมันซับซ้อนมาก อามทนฟังไม่ได้พูดแทบเป็นตะโกนว่า
“พอได้แล้วครับ...ผมมันโง่เอง...ผมโง่เอง!!” พูดแล้วร้องไห้วิ่งออกจากห้องไปเลย ดีนี่มองตามกลุ้มๆ
เย็นแล้ว แม่อ้อยเตรียมทำกับข้าว โอมเข้าไปหาแม่บอกว่าไม่ต้องทำหรอก เพราะเพียงดาวจะมาทำอาหารให้พวกเราทานกัน แม่ถามเชิงตัดพ้อว่าตกลงโอมจะไม่เชื่อแม่ใช่ไหม
“ผมขอโทษครับแม่ ผมขอโทษที่ทำให้แม่ลำบากใจ แต่ผมรักคุณดาวจริงๆ ผมขาดเขาไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นแม่ก็จะลองให้โอกาสหนูดาวอีกสักครั้ง” แม่ถอนใจเบาๆโอมเข้าไปกอดขอบคุณ แม่บอกโอมตรงๆว่า “แม่เองก็ไม่ได้เกลียดชังอะไรหนูดาวเขา เพียงแต่แม่ทนเห็นลูกแม่เสียใจไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าโอมรักเขาขนาดนี้ แม่จะให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง”
โอมยิ้มดีใจ ถูกแม่หยอกว่าทีเมื่อกี้ทำท่าเหมือนจะตาย บอกโอมว่าแม่จะไปช่วยเพียงดาวจ่ายตลาดดีกว่า โอมจะไปส่ง
ooooooo
เพียงดาวซื้อของเสร็จ ขับรถกลับมาที่บ้านโอม เมื่อใกล้ถึงโอมโทร.เข้ามือถือพอดี เธอจะรับสายแต่มือถือหลุดมือตกไปที่พื้นจึงพยายามก้มเก็บ แต่พอเงยหน้าขึ้นอีกที เห็นรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งพุ่งตัดหน้ามา เพียงดาวตกใจเบรกเอี๊ยดแล้วรีบลงไปดู เห็นรถมอเตอร์ไซค์ทับร่างผู้ขี่อยู่ พอเห็นเต็มตาว่าเป็นใคร เธออุทานตกใจสุดขีด
“อาม!!!” เพียงดาวตกใจร้องไห้พร่ำถาม “น้องอามเป็นยังไงบ้าง...”
อามขอโทษ เพียงดาวถามว่าขอโทษตนทำไม ตนเองต่างหากที่ต้องขอโทษอาม เพราะมัวก้มเก็บมือถือจนเกือบชนเขา
“ผมรู้แล้วครับ ว่าเรื่องพี่ดีนี่...พี่ดาวพูดจริงทุกอย่าง ผมรู้แล้วครับว่าพี่ดาวไม่ได้เข้าใจผิดเขามีอะไรกับพี่โอมจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะที่เชื่อพี่ ถ้าอย่างนั้นน้องอามก็ไม่เกลียดพี่ไม่โกรธพี่แล้วใช่ไหมคะ”
อามขอร้องเพียงดาวให้ตัดใจจากโอมเสียเถิด เพราะสายไปแล้ว เวลานี้เขาสองคนไปไกลกว่าที่เราคิด มากแล้ว เพียงดาวพยายามถามว่าหมายความว่าอย่างไร อามเจ็บปวดทั้งเรื่องของตัวเองและผิดหวังพี่ชาย ไม่อยากพูดถึง แต่เพียงดาวร้อนใจอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะตนเองก็เห็นว่าระยะหลังๆมานี้โอมมีท่าทางแปลกๆ จับตัวอามเขย่าบอกว่ารู้อะไรบ้างให้บอกตนด้วย
อามเจ็บปวดสับสนจนเกินกว่าจะเล่าอะไรได้ เขา พยายามแกะมือเพียงดาวออก จึงกลายเป็นยื้อยุดกันไปมา
ฝ้ายนั่งแท็กซี่มาถึงหน้าบ้านพอดี พอลงจากรถเห็นอามกับเพียงดาวยื้อยุดกันอยู่ก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น รีบเดินไปดู แม่อ้อยจะไปตลาด ออกมาเห็นอามยื้อยุดอยู่กับเพียงดาวก็ตกใจรีบเดินเข้าไป
อามสะบัดจากเพียงดาวบอกว่า “ผมอยากอยู่คนเดียว” แล้วลุกพรวดออกไป แต่เสียหลักเซถลาไปที่ริมถนน เป็นจังหวะที่รถคันหนึ่งพุ่งมาอย่างเร็ว ชนอามอย่างแรง อามกระเด็นไปนอนกองที่พื้นถนน โอมวิ่งออกมาพอดี
ทั้งแม่ โอม และฝ้ายตะลึงงัน เพียงดาวช็อก รถคันนั้นเห็นท่าไม่ดีขับหนีไปต่อหน้าต่อตา
“ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยด้วย” แม่ประคองอาม ร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีด
ครู่ใหญ่รถพยาบาลก็มารับอาม แม่จะตามไปแต่ เป็นลมเสียก่อน ฝ้ายบอกว่าเดี๋ยวตนไปกับอามเอง แล้วรีบขึ้นรถพยาบาลไปกับอาม ส่วนเพียงดาวยังช็อกทำอะไรไม่ถูก...
ooooooo
บนรถพยาบาล ฝ้ายมองอามน้ำตาไหลด้วยความเป็นห่วง อามค่อยๆ ลืมตาขึ้น พอเห็นฝ้ายก็พยายามยกมือเรียก
“ฝ้าย...ไอ้ฝ้าย...” ฝ้ายร้องไห้ออกมา เอ่ยขอโทษอาม อามพยายามบอกว่า “แกไม่ต้องขอโทษอะไรฉัน แกต้องเข้มแข็งนะ เพราะว่า...”
“เพราะว่าอะไรก็ช่างเถอะอาม ฉันผิดเอง แกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะ แข็งใจไว้”
“เพราะว่า...เพราะว่าฉันก็ชอบแก...ฉันรักแก...” ฝ้ายร้องไห้โฮ อามพยายามยิ้มบอกว่า “อย่า...อย่าร้องไห้...” ฝ้ายหยุดร้องไห้ทันที เม้มปากกลั้นสะอื้นจนตัวสะเทือนบอกอามว่า
“ฉันไม่ร้องแล้วอาม...ฉันไม่ร้อง...แต่แกอย่าทิ้งฉันไปนะ”
อามฝืนยิ้ม พยายามมองฝ้ายเต็มตา แต่ทันใด อามก็หลับตาลงมือหลุดจากฝ้ายตกลงข้างตัว
“อาม!!!” ฝ้ายเรียกสุดเสียง
มาถึงโรงพยาบาล อามถูกนำเข้าห้องฉุกเฉินทันที แม่รออยู่หน้าห้องด้วยความกระวนกระวายใจ เมื่อหมอออกมา แม่ปรี่เข้าไปถามว่า “หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง?”
ทุกคนอึ้ง ช็อก เมื่อหมอส่ายหน้าช้าๆ...
เมื่อพากันเข้าไปในห้อง ร่างอามนอนนิ่งอยู่บนเตียง แม่ถลาเข้าไปก่อนเพื่อน แม่ตัวสั่น มือสั่นลูบหัวอามน้ำตาอาบหน้า พร่ำเรียก “อาม...อาม...ฟื้นสิลูก อามฟื้นนะลูก...อาม!! อาม!!!”
โอมเข้าไปกอดแม่ แม่หันมากอดโอมร้องไห้รำพัน “โอม...น้องไม่อยู่กับเราแล้ว”
ฝ้ายยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น เพียงดาวเข้าไปหาแม่ เอื้อมมือไปแตะแขนเรียก “แม่คะ...”
“เธอทำให้อามตาย!” แม่หันมาตวาด ทุกคนอึ้ง เพียงดาวพยายามตั้งสติ ชี้แจงกับแม่ว่า
“ไม่ใช่นะคะแม่...ดาวแค่จะคุยกับน้องอาม แล้วเขาก็สะบัดหนีจากดาวจนเสียหลัก”
แม่ร้องไห้หนักยืนยันว่าตนเห็นเพียงดาวผลักอามไปให้รถชน เพียงดาวยังพยายามจะชี้แจง แม่หันบอกโอมว่า
“โอม...แม่ไม่อยากเห็นหน้าคนคนนี้!!”
โอมทำอะไรไม่ถูก ส่วนเพียงดาวร้องไห้โฮ
ออกมาอย่างกดดัน เสียใจ และสิ้นหวัง...
เมื่อกลับถึงบ้าน แม่อ้อยก็โทรศัพท์บอกดีนี่เรื่องอามจากไปแล้ว เธอเกือบพลั้งปากบอกไปว่าเมื่อเย็นนี้อามยังมาหาตนที่คอนโดฯ แต่หยุดได้ทัน เปลี่ยนเป็นปลอบแม่ให้ใจเย็นๆ ถามว่าเรื่องมันเป็นยังไง
เพียงดาวกลับบ้านไปเล่าให้แต้วกับอู๋ฟัง ทั้งสองเชื่อที่เธอเล่า ถามว่าแบบนี้แล้วจะทำอย่างไรต่อไป
“ดาวจะไม่ท้อค่ะ ตอนนี้แม่โอมคงกำลังเสียใจเลยต่อว่าดาว แต่อีกหน่อยแม่โอมคงเข้าใจดาว ว่าดาวเองก็เสียใจที่เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้” เพียงดาวยังมั่นใจที่จะแก้ปัญหาต่อไป
ooooooo
เพียงดาวเอาพวงหรีดไปงานศพอาม แต้วอาสาจะเอาไปให้เอง เธอบอกว่าไม่เป็นไร แม่คงใจเย็นลงแล้ว ยังไงตนก็ต้องเข้าไปช่วยรับแขก
ในศาลา โอม ดีนี่ แม่อ้อย และฝ้าย กำลังช่วยกันแจกน้ำแขกอยู่ เพียงดาว อู๋ และแต้วเข้ามา แม่เห็นแล้วมองไปทางอื่นพยายามสะกดอารมณ์ เพียงดาวเข้าไปไหว้แม่ไม่รับไหว้และเดินหนีไป เพียงดาวอึ้งๆ เชื่อว่าดีนี่คงเป่าหูปั่นหัวแม่ให้เกลียดชังตนเป็นแน่
จู่ๆ ดีนี่ก็ร้องไห้โฮเข้ามาถามเพียงดาวเสียงดังว่า โกรธอะไรอามถึงต้องทำกันขนาดนี้ ขณะเพียงดาวยังงงๆนั่นเอง ดีนี่ก็ตีโพยตีพายต่อไปว่า
“ดีนี่รู้ว่าน้องอามเขาไม่ยอมรับที่พี่ดาวกับโอมคบกัน แต่ดีนี่ไม่คิดว่าพี่ดาวจะทำกับน้องอามขนาดนี้ ทำไมพี่ดาวไม่คิดถึงแม่ ไม่คิดถึงจิตใจของโอม ทำไมพี่ดาวทำแบบนี้ พี่ดาวฆ่าน้องอามนะคะ”
แขกในงานต่างมองเพียงดาวเป็นตาเดียวและซุบซิบกัน อู๋กระซิบเตือนเพียงดาวให้ใจเย็นๆ ในขณะที่ดีนี่ก็ยังป่าวร้องว่า “พี่ดาวฆ่าน้องอาม”
“ฉันบอกให้หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!” เพียงดาวหมดความอดกลั้น ตรงเข้าผลักดีนี่ เธอแกล้งเซถลาไปหน้าโลงศพอาม ชนพวงหรีดล้มระเนระนาด แขกในศาลาพากันตกใจ แต้วกับอู๋ร้องเรียก “ดาว!!” เพื่อเตือนสติ ส่วนโอมถลาไปประคองดีนี่ไว้
เพียงดาวยืนหายใจหอบถี่ แม่ลุกพรวดไปหาเธอ พูดอย่างโกรธจัด
“พอได้แล้วเพียงดาว! ฉันอุตส่าห์ยอมให้เธอเข้ามาในงานของอาม คิดว่าเธอจะมาขอขมาที่เธอทำให้เขาตาย นี่เธอกลับมาก่อเรื่องในงานศพเขาอีก เธอจะจองล้างจองผลาญครอบครัวฉันไปถึงไหน!”
เพียงดาวยังพยายามบอกว่าตนไม่ได้ทำ แม่ไล่ตะเพิดให้ออกจากงานศพอามไปเดี๋ยวนี้ เพียงดาวหันไปพึ่งโอมขอให้เขาเชื่อว่าตนไม่ได้ทำ โอมบอกเธอว่าให้กลับไปเถอะ เธอถามเสียงสะท้านว่า “โอม...ทำไมล่ะ โอมไม่เชื่อฉันเหรอ???”
“เชื่อไม่เชื่อก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะครับ...แม่ผมเขายอมรับคุณดาวอีกไม่ได้”
“โอมบอกแม่สิ...ว่าท่านเข้าใจผิด นะโอมนะ...เราจะได้กลับมาเริ่มกันใหม่ไง”
“ผมขอโทษครับ...” โอมน้ำตาไหลอย่างอัดอั้น เจ็บปวด “แต่เรื่องของเรา...คงต้องจบแล้วจริงๆ ครับคุณดาว...”
เพียงดาวรู้สึกเหมือนหัวใจสลาย ร้องไห้ปิ้มว่าจะขาดใจ นักข่าวกรูกันเข้ามาถ่ายรูป ถามกันเซ็งแซ่ว่าเพียงดาวเกี่ยวข้องกับการตายของโอมอย่างไร...
แต้วกับอู๋ต้องรีบมากันนักข่าว และพาเพียงดาวออกไปจากสถานการณ์ที่เพียงดาวเหมือนตกอยู่ในนรกทั้งเป็น!
ในสถานการณ์ที่ตัวเองเป็นต่อเช่นนี้ ดีนี่ทำคะแนนให้ตัวเองด้วยการทำตัวเป็นนางเอกที่แสนดี ขอร้องนักข่าวอย่าขุดคุ้ยเรื่องนี้อีกเลย เชื่อว่าเพียงดาวคงไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ ขอร้องว่าอย่าไปซ้ำเติมกันอีกเลย
ในยามนี้ เพียงดาวมีแต่อู๋กับแต้วเท่านั้นที่เข้าใจ อยู่เคียงข้าง คอยปลอบใจ ให้กำลังใจ และดูแลอย่างห่วงใย
อู๋ปลอบใจเพียงดาวว่าอย่าไปสนใจข่าวเลย คนก็ขายข่าวไปเรื่อยอย่างนี้แหละ เธอบอกว่าตนไม่เป็นอะไรแล้ว และขอตัวไปนอน
“ดีๆ พักผ่อนนะ เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้กิน ตื่นแล้วมากินด้วยกันนะ พักผ่อน อย่าคิดอะไรมาก” แต้วพูดเหมือนเบาใจแต่แอบสบตากับอู๋อย่างหนักใจ
ooooooo
แขกที่มาในงานฌาปนกิจทยอยกันกลับแล้ว แต่แม่อ้อยยังนั่งมองควันสีเทาอ่อนๆ ที่ลอยจากปล่องเมรุเหมือนเห็นอามอยู่ตรงนั้น...
โอมมาเรียกแม่ให้กลับไปที่พักผ่อนเสีย แม่บอกว่าอยากอยู่เป็นเพื่อนน้อง ฝ้ายช่วยพูดว่า อามเห็นแม่อย่างนี้แล้วต้องไม่สบายใจแน่ๆ แม่อ้อยน้ำตาไหลพรากพูดปนสะอื้นว่า
“แม่ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร”
“แม่ต้องอยู่นะครับ อยู่เพื่อผม แล้วก็ลูกของผมด้วย” โอมบอกแม่ ทำให้แม่หันมองถามว่าโอมมีลูกกับผู้หญิงใจร้ายคนนั้นหรือ โอมดึงดีนี่เข้ามาอยู่ตรงหน้าแม่บอกว่า “ผมกับดีนี่กำลังจะมีลูกด้วยกัน”
แม่อึ้ง ฝ้ายตะลึง ดีนี่เดินเข้ามายกมือไหว้แม่ ตีหน้าเศร้าขอโทษแม่ ขอแม่อย่าโกรธตนเลย แม่พูดอย่างยินดีว่าจะโกรธได้อย่างไร ในเมื่อดีนี่กำลังจะมีหลานให้แม่อุ้ม
“ขอบคุณค่ะแม่...คุณแม่ต้องช่วยดีนี่เลี้ยงหลานนะคะ” ดีนี่อ้อน โผเข้าหาแม่ แม่กอดดีนี่ไว้อย่างรักใคร่ในขณะที่ฝ้ายมองอย่างหนักใจ ที่โอมเลือกดีนี่ผู้หญิงจอมมารยาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจคนนี้ แต่เหมือนน้ำท่วมปากพูดไม่ออก
ooooooo
