เจ้าสาวสลาตัน

เสียงชานนท์ละเมอเรียกชื่อขวัญตาด้วยความห่วงใย ทำให้เขมิกาตกใจตื่น รีบเอามืออังหน้าผากเขา ดีใจที่ไข้ลด แต่พอเห็นบาดแผลที่แขนอักเสบมากใจคอไม่ดี ตบหน้าเขาเบาๆให้รู้สึกตัว แต่เขายังคงไม่ได้สติ

“นายชาเย็น รออยู่ที่นี่นะ ฉันจะไปตามคนมาช่วย ถ้าเราโชคดีอาจมีคนอาศัยอยู่บนเกาะบ้าง คุณต้องรอฉันกลับมานะ” เขมิกาพูดจบ วิ่งเลาะไปตามชายหาด ผ่านไปพักใหญ่ เธอมาถึงอีกฟากหนึ่งของเกาะ เจอเรือลำหนึ่งทอดสมออยู่ ตะโกนเรียกคนบนเรือแต่ไม่มีเสียงขานตอบ เขมิกาตัดสินใจขึ้นไปบนเรือ หยิบอุปกรณ์สำหรับทำแผลจากในตู้ยาใส่ตะกร้าเล็กๆที่วางอยู่แถวนั้น...

ในเวลาเดียวกัน โต้งกับเปี๊ยก สมุนโจรสลัดสามพี่น้องเดินมาหยุดหน้าเพิงที่พัก เห็นชานนท์นอนแน่นิ่งก็เอาปลายปืนยาวเขี่ยให้ตื่น แต่เขาไม่ขยับ ทั้งคู่ไม่สนใจ พากันกวาดตาหาของมีค่า ชานนท์ที่แกล้งหลับ ค่อยๆเอื้อมมือไปคว้าไม้แหลมที่เขมิกาไว้ใช้แทงปลา ขว้างใส่เปี๊ยกเฉียดแขนเลือดไหล แล้วกัดฟันลากขาหนี

โต้งเป็นห่วงเพื่อน รีบดึงผ้าเช็ดหน้ามาผูกเหนือบาดแผลห้ามเลือดไว้ แล้วคว้าปืนวิ่งออกจากเพิง เห็นชานนท์ใช้เศษไม้พยุงตัวเองหนีไปทางซากเรือที่เกยตื้นอยู่ริมหาด ยิงปืนใส่ถูกทรายข้างตัวเขากระจุย ยิงซ้ำอีกนัด แต่เขาหลบไปอยู่หลังซากเรือได้อย่างเฉียดฉิว สมุนโจรสลัดตะโกนลั่น

“แกคงไม่รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร ฉันไอ้โต้ง เด็กในคาถาของแก๊งโจรสลัดสามพี่น้องที่เป็นเจ้าของเกาะนี้โว้ย ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ออกมา ยิงเละ หนึ่ง สอง สาม”

เสียงปืนดังไปถึงหูเขมิกา ทำให้เธอเร่งฝีเท้ากลับที่พักเร็วขึ้นอีก...

ทางฝ่ายชานนท์แสร้งร้องโอ๊ยเหมือนถูกยิง แล้วนอนคว่ำหน้า รอจังหวะที่โต้งก้มหน้าเข้ามาดูใกล้ๆรีบพลิกตัวเอาทรายสาดใส่หน้าโจรสลัดเต็มๆ แล้วใช้ไม้เท้าพยุงตัวลุกขึ้น จะคว้าปืนยาวที่ตกอยู่ แต่แบงค์น้องรองของโจรสลัดสามพี่น้องมาดเท่เหยียบเอาไว้...

ไม่นานนัก เขมิกามาถึงเพิงที่พัก ไม่เจอใคร พบแต่รอยเลือด ก้มมองพื้นทรายเห็นรอยเท้าของคนหลายคน มั่นใจว่าต้องเกิดเหตุร้ายกับชานนท์ รีบตามรอยเท้าเหล่านั้นไป...

ที่ชายหาดหน้าบ้านของพวกโจรสลัด อีกฟากหนึ่งของเกาะ บอมน้องเล็กของโจรสลัดสามพี่น้องไม่พอใจเมื่อรู้ว่าพี่รองจะเอาชานนท์มารักษา สั่งให้โต้งลากไปยิงทิ้ง แบงค์ไม่ยอมให้น้องฆ่าใครต่อหน้าต่อตา สองพี่น้องก็เลยมีเรื่องชกต่อยกัน โต้งมัวแต่ดูมวยเพลินไม่ทันระวังตัว ชานนท์แย่งมีดที่เหน็บเอวเขามาจี้คอเจ้าของไว้ สั่งให้ไปเอาเรือมา สองพี่น้องชะงัก บอมไม่สนใจคำขู่ชักปืนจะยิงชานนท์ แต่แบงค์ห้ามไว้ เกรงจะพลาดโดนโต้ง

“ถ้ามันตาย พี่ก็รับผิดชอบไปสิ ก็ดันพาคนนอกเข้ามาก่อเรื่องเอง”

ชานนท์ทรงตัวแทบจะไม่ไหว ใกล้หมดสติเต็มที โต้งได้ทีแย่งมีดคืนแล้วผลักเขาล้ม  เขมิกาแอบอยู่ตรงโขดหิน รีบคว้าขวดเบียร์ที่ทิ้งอยู่แถวนั้น  โยนไปตกกลางวง แล้วตะโกนลั่นว่าระเบิด  พวกโจรสลัดแตกฮือวิ่งหาที่กำบัง

หญิงสาวเข้าไปประคองชานนท์ หนียังไม่ถึงสามก้าว มีกระสุนสาดเข้ามาดักหน้าไว้ ถึงกับหยุดกึก หันมองไปยังทิศทางที่กระสุนถูกยิงมา บิ๊กหัวหน้าโจรสลัด ถึงกับตะลึงเมื่อเห็นหน้าเขมิกาชัดๆ ตะโกนเรียกอย่างเคียดแค้นว่า “ขวัญตา” แบงค์และบอมโผล่จากที่กำบัง พลอยตกตะลึงไปด้วย

ooooooo

ในเวลาไล่เลี่ยกัน ขณะประชากำลังดูป้ายชื่อร้าน “เพชรธาราสปา” ที่เพิ่งสั่งทำ ฉลามสมุนคนใหม่ของเขาเคาะประตูห้อง ก่อนจะเปิดเข้ามา ประชารีบเอาหนังสือพิมพ์ปิดป้ายชื่อนั้นไว้ ฉลามรายงานว่าไปดักรอที่บ้านเกิดคนขับรถของชานนท์อยู่หลายวัน แต่ไม่เห็นวี่แวว

“ไปสืบกับคนแถวบ้านเกิดมัน ว่ามันมีเพื่อน มีญาติโกโหติกาอยู่ที่ไหนบ้าง แล้วเก็บมันให้ได้”

ฉลามรีบไปทำตามคำสั่ง ประชาถอนใจหนักใจ ต้องเร่งมือยึดจวงจันทร์สปามาเป็นของตัวให้เร็วที่สุด คิดได้ดังนั้นก็ตรงไปยังห้องนวด รอจนปลอดคน เข้าไปเปลี่ยนขวดน้ำมันหอมระเหยที่ใส่สารอันตรายแทนขวดเดิม จรรยานำน้ำมันหอมระเหยขวดนั้นไปนวดให้ลูกค้า สารพิษทำให้ปวดแสบปวดร้อน ต้องนำตัวเธอส่งโรงพยาบาล

ประชาเดินตามแผนชั่วขั้นต่อไปทันที ติดสินบนอึ่งให้ทำตัวเป็นผู้หวังดีโทร.ไปแจ้งเรื่องนี้ต่อสำนักพิมพ์ที่เก่งกาจทำงานอยู่ จากนั้นโยนให้จรรยาเป็นแพะรับบาป โทษสถานเดียวที่ทำให้ลูกค้าได้รับอันตรายก็คือไล่ออก เยาว์ว่านี่เป็นความผิดครั้งแรกของเธอ ประชาน่าจะแค่คาดโทษหรือหักเงินเดือนเท่านั้น

“ก็ได้ เห็นแก่เธอทำงานมานาน ฉันให้โอกาสเธอเขียนใบลาออกมาเอง จะได้ไม่เสียประวัติ”

จรรยายังไม่ทันจะว่าอะไร เก่งกาจและนักข่าวจากอีกหลายสำนักพิมพ์กรูกันเข้ามาถ่ายภาพและจะขอสัมภาษณ์ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ประชายังให้คำตอบอะไรไม่ได้ อ้างว่าต้องรอผลการตรวจจากแพทย์อย่างเป็นทางการก่อนว่าสาเหตุเกิดจากอะไรกันแน่ ถ้าเป็นความผิดของทางร้าน เขายินดีรับผิดชอบเต็มที่...

ขณะที่ประชาพยายามดิสเครดิตร้านจวงจันทร์สปา เขมิกาถูกโจรสลัดสามพี่น้องล้อมกรอบไว้ โดยบอมกับบิ๊กจ้องเธอราวกับเคียดแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน น้องเล็กบอกให้พี่ใหญ่ยิงเธอทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด

“ฉันไปทำอะไรให้ เจอหน้าก็ไม่เคยเจอ” เขมิกาพูดความจริง แต่บอมไม่เชื่อ

“พี่เห็นไหมว่ามันตั้งใจจะกวนประสาทเรา ฉันทนเห็นมันตีหน้าซื่อต่อไปไม่ไหวแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น พวกพี่ก็คงยังไม่ลืมที่มันทำไว้กับเราหรอกใช่ไหม” บอม พูดจบ มองไปยังพี่ชายทั้งสองของตัวเอง จากนั้นเรื่องชั่วร้ายที่ขวัญตาก่อเอาไว้ก็พรั่งพรูออกจากปากเขาอย่างหมดเปลือก

ตอนนั้น บอมคุมลูกน้องขนของที่ปล้นมาได้ลงจากเรือ เจอขวัญตาถูกยิงได้รับบาดเจ็บ นอนฟุบอยู่ริมชายหาด เขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็น พากลับมาที่บ้านโจรสลัด ช่วยรักษาบาดแผลจนหายดี แต่เธอกลับตอบแทนด้วยการเสี้ยมให้พี่น้องทะเลาะกัน กว่าสามคนพี่น้องจะรู้ว่าถูกขวัญตาหลอก ขโมยทองในเซฟใส่เรือหนีออกจากเกาะ บอมกับบิ๊กเกือบจะฆ่ากันเอง

บอมแค้นใจไม่หาย ง้างนกปืนจะยิงเขมิกา บิ๊กเห็นว่าตายด้วยปืนไม่สมกับที่พวกตนถูกกระทำ สั่งให้แบงค์จับเธอไปโยนลงบ่อปลาปิรันย่าที่เลี้ยงไว้ บอมรู้ว่า พี่รองเป็นคนใจอ่อน ไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้ อาสาจะจัดการเอง

เขมิการีบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า “ทำไมไม่มีใครอยากรู้ว่าฉันกลับมาที่นี่อีกทำไม ทั้งๆที่รู้ว่าต้องโดนฆ่าล้างแค้น ฉันจะเอาทองทั้งหมดที่ขโมยไปมาคืน”...

ระหว่างที่เขมิกาหาทางเอาตัวรอด ชานนท์ถูกนำตัวไปไว้ที่ห้องขัง โดยมีโต้งกับเปี๊ยกนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง โต้งเชื่อว่าคราวนี้ขวัญตาต้องไม่รอดแน่นอน เปี๊ยกสงสัยว่าเธอไปมีเรื่องแค้นเคืองอะไรหนักหนากับพวกหัวหน้า

“ฉันก็มาอยู่ไม่นาน ไม่รู้จักมันเหมือนกัน แต่เคยได้ยินว่านังนี่มันพิษสงรอบตัว ยั่วยวนพี่น้องจนเกือบฆ่ากันตาย” โต้งสาธยาย ชานนท์ได้ยินทุกคำยิ่งเกลียดชังเมียตัวเองเพิ่มขึ้น

ooooooo

หลังจากสร้างความเสื่อมเสียให้จวงจันทร์สปาจนถูกคนเข้ามาโพสต์ด่าว่อนไปทั้งโลกออนไลน์ ประชาเสนอให้แววนิลขายหุ้นบางส่วนออกไป เพราะบริษัทขาดสภาพคล่อง เขาต้องนำเงินก้อนโตไปวิ่งเต้นไม่ให้ลูกค้าเอาเรื่องเนื่องจากน้ำมันหอมระเหยที่ผลิตตั้งแต่ชานนท์อยู่เกิดมีปัญหาขึ้นมา

“ขายไปแค่บางส่วนก็ยังดีกว่าปล่อยให้บริษัทล้มนะคะ”

แววนิลเชื่อคำยุของมณฑา เซ็นยินยอมลงในใบขายหุ้นโดยไม่ลังเลอะไรอีก...

ประชาสร้างความชั่วอย่างต่อเนื่อง สั่งให้สมุนไปจับตัวหลานชายของปราการ ทนายความประจำตัวชานนท์ เพื่อบีบให้เขาจัดการให้ตัวเองได้ช้อนซื้อหุ้นที่แววนิลปล่อยออกมาครบ 60 เปอร์เซ็นต์ตามที่ตนต้องการ จากนี้ไปอำนาจบริหารทั้งหมดของจวงจันทร์สปาตกเป็นของประชาอย่างสมบูรณ์ เขายิ้มย่องให้กับความสำเร็จ

“ชานนท์แกชิงของรักของฉันไป ฉันจะเอาของรักของแกมาเป็นของฉันให้หมดทุกอย่าง”...

บิ๊กยอมทำตามที่เขมิกาในคราบขวัญตาเสนอ ถ้าเขาหาหมอมารักษาชานนท์จนหายดี เธอจะเอาทองที่ขโมยไปทั้งหมดมาคืน พวกโจรสลัดได้หมอชาวบ้านคนหนึ่งอยู่ที่เกาะชาวเลมารักษาอาการป่วยของชานนท์...

ทางฝ่ายปรียาทนอยู่เฉยต่อไปไม่ไหว เดินทางมาที่ จ.ระยอง เพื่อจ้างเรือออกค้นหาชานนท์ โยธินขับรถผ่านมาหน้าตลาด เห็นปรียาหิ้วกระเป๋าเดินทางอยู่ริมถนน รีบจอดรถลงไปทักทาย เขาถึงกับตกใจเมื่อรู้จากเธอว่าชานนท์เรือล่มหายไปในทะเลหลายวันแล้ว ทีวีทุกช่องเล่นข่าวนี้อย่างเอิกเกริก ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่อง

“ผมไม่ได้ดูทีวี ไม่ได้เข้าเว็บข่าวช่วงนี้เลย มัวแต่วุ่นเรื่องงาน...เอ่อ แล้วภรรยาของคุณชานนท์ล่ะครับ”

“คนที่เห็นเหตุการณ์บอกว่าคุณขวัญคิดฆ่าพี่นนท์ แล้วก็จมน้ำไปด้วยกัน ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพี่นนท์จะตาย ฉันจะต้องตามหาเขาให้เจอ”

โยธินช็อก รับไม่ได้กับข่าวร้ายนี้ เผลอจับตัว

ปรียาเขย่า หาว่าโกหก เข็มไม่มีทางฆ่าใคร และไม่มีวันจมน้ำตาย ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด ต้องมีคนใส่ร้ายเธอ ปรียาไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงเข็มไหน โยธินได้สติโกหกหน้าตาเฉยว่าไม่ได้พูดชื่อ “เข็ม” แต่เรียกชื่อ “ขวัญ” ต่างหาก เขาเคยเห็นหน้าเธอที่ห้างฯวันนั้น ไม่น่าเชื่อว่าจะฆ่าใครได้

“ผมจะรีบไปหาพรรคพวกให้เอาเรือออกตามหาแฟนคุณให้ แต่ผมต้องไปส่งคุณก่อน คุณพักอยู่แถวไหน”

ปรียาเพิ่งเช็กเอาต์ออกจากโรงแรม เพราะเงินใกล้หมด ยังไม่รู้จะไปพักที่ไหน โยธินเสนอให้ไปพักที่บ้านของเขา ตอนนี้พ่อของเขาไม่อยู่ไปเมืองนอกกว่าจะกลับอีกหลายวัน เชิญเธอพักได้ตามสบาย ปรียาเห็นเขาเป็นพวกผู้หญิงข้ามเพศ จึงตกปากรับคำพักอยู่ที่บ้านของเขาอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ...

หลังจากส่งปรียาที่บ้านแล้ว โยธินแบ่งทีมค้นหาเขมิกากับชานนท์ออกเป็นสองทีมเพื่อความรวดเร็ว

ooooooo

ย่างเข้าวันที่สามแล้ว ตั้งแต่ได้หมอมาช่วยดูแล อาการป่วยของชานนท์ดีขึ้นเป็นลำดับจนฟื้นได้สติ เห็นเขมิกานั่งหลับอยู่ใกล้ๆกุมมือตนเองไว้ เขานึก รังเกียจรีบชักมือออก เธอสะดุ้งตื่น จะจับหน้าผากเพื่อดูว่าไข้ลดหรือยัง ชานนท์ปัดมือเธอออก ด่าว่าสกปรก

“ผู้หญิงแบบเธอมันสิบแปดมงกุฎชัดๆ ใช้ร่างกายยั่วยวนผู้ชายเพื่อเงิน ฉันไม่รู้ว่าหลงรักเธอไปได้อย่างไร ยิ่งคิดก็ยิ่งขยะแขยง”

“ด่าเหนื่อยหรือยัง ถ้าเหนื่อยแล้วก็มาพักกินยาก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยด่าต่อ”

ชานนท์ไม่ยอมกินยา เขมิกาจะบีบปากบังคับแต่เขาจับมือเอาไว้ เธอเลยใช้หัวโขกหน้าผาก เขาถึงกับร้องโอ๊ยลั่น เขมิกาสบช่องยัดยาใส่ปากทันที ชานนท์จะคายทิ้ง เธอร้องห้ามไว้ ก่อนจะพูดเตือนสติ

“วันนั้นที่คุณอุตส่าห์ตะเกียกตะกายคลานขึ้นไปปักธงขอความช่วยเหลือบนยอดเนิน เพราะอยากกลับไปหาน้องสาวไม่ใช่หรือ ถ้าตายตอนนี้ น้องสาวคุณจะอยู่กับใคร กับคุณนมหรือไอ้ประชาดีล่ะ”

ชายหนุ่มได้คิด รีบดื่มน้ำตาม แล้วลงนอนหัน หลังให้...

ทางด้านแววนิลเพิ่งรู้ตัวว่าถูกประชาหลอกให้ขายหุ้น แถมเปลี่ยนชื่อร้านเป็น “เพชรธาราสปา” ชวนมณฑาตามมาเอาเรื่องถึงที่ร้าน ถึงขั้นตบตีกับอึ่งที่ตอนนี้กร่างเต็มขั้น แววนิลขู่จะแจ้งตำรวจจับประชาฐานหลอกลวง มณฑากลัวความแตกที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของชานนท์ รีบห้ามเอาไว้ แล้วชวนประชาไปคุยเรื่องขายหุ้นเป็นการส่วนตัว เขาไม่ยอมคุยด้วย อ้างติดธุระกับลูกค้า แล้วหันไปสั่งอึ่ง

“คราวหน้าถ้าคุณนิลมาหาฉันอีก ให้ติดต่อนัดเวลาล่วงหน้าก่อนเพราะที่นี่ไม่ใช่จวงจันทร์สปาอีกต่อไป”...

ขณะที่แผนการฮุบจวงจันทร์สปาของประชาสำเร็จด้วยดี เขมิกาหาทางจะหนีไปจากเกาะโจรสลัดแห่งนี้ให้ได้ ต่อรองกับพวกโจรสลัดขอออกจากห้องขัง อ้างสถานที่คับแคบจะให้คนป่วยหายไวๆได้อย่างไร บิ๊กสั่งให้โต้งพาเขมิกากับชานนท์ไปอยู่บังกะโล มีห้องนอนห้องเดียวพร้อมห้องน้ำในตัว บอมยกปิ่นโตใส่อาหารเข้ามาวางกระแทกบนโต๊ะ แล้วขยับจะไป เขมิกาได้ที รีบดึงมือเอาไว้หวังจะใช้แผนเสี้ยมให้พี่น้องแตกคอกัน

“ใจคอจะไม่คุยกันบ้างเลยหรือ หรือว่าลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วจริงๆ ออกไปเดินเล่นกันหน่อยไหม ขวัญอยากคุยกับบอมแบบสองต่อสอง” เขมิกาในคราบขวัญตายิ้มหวานให้ บอมไม่ค่อยเชื่อใจเธอนัก แต่ก็ยอมทำตามที่เธอต้องการ ชานนท์ไม่ไว้ใจโจรชั่วจะตามไปด้วยแต่ประตูห้องถูกล็อกจากด้านนอก...

ทันทีที่ได้อยู่ตามลำพังกับบอม เขมิกาแกล้งบีบ น้ำตาเล่าว่าความจริงแล้ว ตนเองไม่ได้คิดจะเอาทองมาคืนอย่างที่พูด แค่ต้องการหลอกผัวงี่เง่ามาฆ่าเพื่อฮุบมรดกหลายพันล้านของเขา หลังจากได้มรดกแล้ว เธอจะชวนบอมไปอยู่ด้วย จะได้ไม่ต้องเป็นแค่ลูกน้องกระจอกๆของพี่ชายตัวเองอีกต่อไป ด้วยความโลภ บอมยอมร่วมมือด้วย อาสาจะเตรียมเรือไว้สำหรับใช้หนี แต่เพื่อความแน่ใจว่าเธอไม่ได้หลอกเขาอีก ขอให้เธอหลับนอนด้วย

“หาอะไรมาย้อมใจกันก่อนดีไหมจ๊ะ” เขมิกาพยายามถ่วงเวลา

“เธอนี่ยังร้อนแรงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน” บอมยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะออกจากห้อง...

ทางด้านแบงค์อาสาจะไปตามเขมิกาให้เองเมื่อรู้จากชานนท์ว่าบอมมาเอาตัวเธอไป...

เขมิการอจนบอมลับสายตา รีบไปที่โต๊ะหัวเตียงเห็นของเขาวางทิ้งไว้ เธอไม่แตะต้องหันไปค้นตามลิ้นชักเจอปืนสั้นอีกกระบอกหนึ่ง หยิบขึ้นมาเช็กกระสุนในรังเพลิงก่อนจะเอาเหน็บเอว แล้วรื้อหายาแก้เมาเรือพบหนึ่งแผงรีบเก็บใส่กระเป๋าเช่นกัน มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แบงค์เปิดประตูเข้ามา เขมิกาทำเป็นหวาดกลัว วิ่งเข้าไปเกาะแขน บีบน้ำตาขอให้ช่วยพาออกไปที บอมคิดจะปล้ำเธอ แบงค์หลงเชื่อพาเธอกลับที่พัก

ooooooo

ชานนท์เห็นเขมิกากลับมาก็ดีใจจะเข้าไปหา นึกขึ้นได้ว่ายังเคืองเธออยู่รีบถอยห่าง ถามเสียงเขียวว่าบอมทำอะไรเธอหรือเปล่า เขมิกาตั้งใจจะทำให้เขาเข้าใจผิด โกหกว่าบอมเอาใจสารพัด สงสัยยังหลงเสน่ห์เธออยู่

“คงไปนอนกับมันมาล่ะสิ ทีกับฉันอ้างโน่นอ้างนี่ไม่ยอมนอนด้วย แต่กับไอ้กุ๊ยนั้นยอมนอนกับมันง่ายๆ”

“เราไม่เกี่ยวข้องกันแล้วไม่ใช่หรือ ฉันจะเป็นอย่างไรก็ไม่ต้องมาสนใจ ตอนที่ฉันพาสามพี่น้องไปเอาทองคุณอยากไปไหนก็ไปเลย ไม่ต้องมาเกาะติดกับฉัน มันเป็นภาระ” เขมิกาต้องการกันให้เขาอยู่ห่างๆ ชานนท์โกรธจัด ลงมือปลุกปล้ำ เธอผลักเขาออก หันหลังจะวิ่งหนี เขากระชากเสื้อเธอขาดติดมือเผยให้เห็นแผ่นหลัง

ชานนท์ไม่เห็นปานแดงรูปหัวใจ ซักเป็นการใหญ่ว่าหายไปไหน เคยรับปากจะไม่ลบออก เขมิกาเถียงว่าไม่เคยมีปาน แล้วนึกขึ้นได้ว่าพี่ขวัญอาจมี จึงเออออมั่วๆว่าไปลบออกหลังหนีรอดจากเงื้อมมือไอ้โม่งมาได้

“หนีหรือ ไหนเคยบอกว่าไอ้โม่งเอามาส่งที่หน้าบ้านฉัน”

เขมิกาจำเรื่องที่เคยโกหกไม่ได้ กำลังจะอ้าปากอธิบาย ชานนท์ตะคอกใส่ว่าไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว

“เพราะฉันรับรู้ความเลวของเธอต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ฉันอยากจะฆ่าเธอให้ตายคามือ” ชานนท์หันไปทุบผนังบ้านระบายแค้น เขมิกาเองก็เจ็บปวดใจไม่น้อยไปกว่าเขา อยากจะพูดความจริงก็ทำไม่ได้...

ด้านบอมกลับมายังห้องพักตัวเองพร้อมไวน์อย่างดี แต่เขมิกาหายไปแล้ว พอรู้ว่าคนที่พาเธอกลับไปเป็น แบงค์ เขายิ่งไม่ชอบใจ เกือบจะวางมวยกันอีก...

ขณะที่เขมิกาหาทางหนีออกจากเกาะโจรสลัด เรื่องที่โยธินพาปรียามาค้างที่บ้านกลายเป็นเรื่องใหญ่โต เมื่อจุมพลมาตามหลานรักที่บ้านโยธินพอดี คิดว่าโยธินทรยศเขมิกาพาผู้หญิงอื่นมานอนด้วย จะให้ลูกปืนเขากินต่างข้าว สมคิดที่เพิ่งกลับจากเมืองนอกเอาตัวบังลูกชายไว้ ขอร้องไม่ให้ยิง ปรียาเข้ามาขวางอีกคนหนึ่ง

“หนูไม่ใช่แฟนคุณโยนะคะ คุณปู่เข้าใจผิดหมดแล้ว คุณปู่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าคุณโยรักผู้ชายด้วยกัน อย่ายัดเยียดผู้หญิงให้เขาเลยนะคะ” ปรียาสีหน้าจริงจัง สมคิดแทบจะเป็นลมล้มทั้งยืน จุมพลตกใจไม่แพ้เขาเช่นกัน

“เฮ้ย นี่มันอะไรกัน จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว ไอ้เข็มอยู่ไหน ไปพาไอ้เข็มมา ข้าจะชำระความพร้อมกันให้หมด”

โยธินได้ยินชื่อเข็ม เข่าอ่อน ทรุดลงคุกเข่าตรงหน้าจุมพล คร่ำครวญว่าเธอหายไปในทะเล ผู้เฒ่าน้ำเค็มเข่าแทบทรุดตาม สั่งให้โยธินเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาให้หมด...

บอมหักหลังเขมิกาเอาแผนยืมมือฆ่าผัวตัวเองไปบอกบิ๊ก และอ้างว่าเธอยุแหย่ให้เขาหอบทองหนีไปด้วยกัน โดยไม่บอกพี่ใหญ่ว่าความจริงแล้วเธอไม่ได้เอาทองติดตัวมาด้วย เพราะคิดจะล่อพี่ชายตัวเองไปติดกับหวังจะขึ้นเป็นใหญ่แทน บิ๊กโกรธจะไปฆ่าผัวเมียคู่นั้นทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด บอมห้ามไว้ แล้วเอานิตยสารที่ลงรูปและประวัติของชานนท์ซึ่งเป็นเจ้าของจวงจันทร์สปากว่า 60 สาขาทั่วประเทศให้ดู

“ผัวมันร่ำรวยมหาศาล เราเอาตัวผัวมันไปแลกเงินสักร้อยล้านไม่ดีกว่าหรือพี่ ส่วนนังตัวดีก็ฝังมันเสียหลังจากเราได้ทองแล้ว” สองพี่น้องหัวเราะชอบใจ บิ๊กนึกขึ้นได้ สั่งห้ามบอมบอกเรื่องที่จะฆ่านังแพศยาให้แบงค์รู้ เกรงจะใจอ่อน เดี๋ยวแผนการใหญ่จะเสียหายได้

ooooooo

เช้าวันรุ่งขึ้น บอมและบิ๊กคุมตัวชานนท์กับเขมิกาที่ถูกมัดมือไว้ด้านหน้าไปยังที่ซ่อนทอง แบงค์ไม่ได้ร่วมขบวนไปด้วย อ้างกับพี่ใหญ่ว่าท้องเสียไปไม่ไหว บอมเข้ามาประชิดตัวเขมิกา หลอกว่าเตรียมเรือไว้ให้แล้ว เธอรอจังหวะที่สองพี่น้องโจรสลัดเดินทิ้งช่วงห่างพอสมควร กระซิบบอกชานนท์ว่าเธอจะหนีไปกับบอม

“ส่วนคุณ ถ้าเห็นฉันสู้กับไอ้ตัวหัวหน้า คุณก็หนีขึ้นเรือไปเลยนะ จำไว้อย่าตามฉันเด็ดขาด”

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปแบบไม่เหลียวหลังกลับมา” ชานนท์สีหน้านิ่งเหมือนจะตัดใจได้...

ไม่นานนัก เขมิกาพาสองพี่น้องโจรสลัดมาถึงเพิงที่พักที่เธอสร้างไว้ หลอกว่าทองอยู่ใต้เพิงนั้น บิ๊กหลงเชื่อเดินเข้าไปในเพิง เขมิกามองไปที่ทะเลไม่เห็นเรือสักลำ จะหันมาถามบอมแต่กลับถูกเล็งปืนใส่

“นังโง่ คิดหรือว่าฉันจะเชื่อแกอีก คราวก่อนแกทำฉันไว้เจ็บแสบมาก วันนี้เป็นวันตายของแก”

เขมิกาไวทายาด ทั้งๆที่มือถูกมัดยังชักปืนที่เหน็บเอวไว้ ยิงใส่ขาบอมทรุดฮวบ บิ๊กกำลังรื้อทางมะพร้าวหาทอง ได้ยินเสียงปืนก็หยุดกึก แต่แล้วต้องโดดหลบวุ่นวายเมื่อเขมิกาสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งเพื่อเปิดทางให้ชานนท์หนี เสียงเครื่องยนต์ของเรือทำให้หญิงสาวหันมองตามเสียงเห็นแบงค์ขับเรือตรงมาที่ตนเองอยู่ ร้องบอกให้ชานนท์วิ่งไปขึ้นเรือ แล้วยิงใส่บิ๊กอีกครั้ง พร้อมกับวิ่งล่อไปอีกทางหนึ่ง

บิ๊กวิ่งมาดูอาการน้องชายเห็นว่าบาดเจ็บไม่มาก รีบไล่ตามเขมิกา ส่วนแบงค์จอดเรือใกล้ชายหาดแล้ววิ่งตามพี่ชายไปอีกทอดหนึ่ง ชานนท์สบช่อง รีบลุยน้ำไปขึ้นเรือ ขับหนีไปอย่างรวดเร็ว บิ๊กเล็งปืนไปที่เขมิกาหมายจะสังหารให้สิ้นซาก แบงค์วิ่งมาถึงตัวเสียก่อนปัดปืนไว้ทัน ตะโกนบอกเขมิกา

“หนีไปที่เรือ ฉันเอาเรือมาให้เธอแล้ว...ไปบอกตำรวจด้วยว่าเราจะรอมอบตัวอยู่ที่นี่”

บิ๊กโกรธที่ถูกน้องชายหักหลัง ชกหน้าเขาไม่ยั้ง

เขมิกาวิ่งกลับมาช่วย แต่แบงค์สลบไปเสียก่อน บิ๊กหันปืนจะยิงเธอ แต่เธอเตะปืนกระเด็น ทั้งคู่ต่อสู้กัน เขมิกาสู้ไม่ได้เพราะมือถูกมัด โดนต่อยท้องทรุดลงไปกองกับพื้น...

ชานนท์ตัดใจหนีไปคนเดียวไม่ได้ วกเรือกลับมาช่วยเขมิกา ชกต่อยกับบิ๊กอุตลุด แบงค์ได้สติรีบประคองเขมิกาหนีขึ้นเรือ บอมเดินกะเผลกตามมา ชักปืนจะยิงแบงค์ บิ๊กหันมาเห็นเอาตัวบังไว้ กระสุนโดนไหล่เลือดสาด ต่อว่าบอมว่าถึงขนาดจะยิงพี่ชายตัวเองเลยหรือ เขาไม่ตอบ หันไปส่งสัญญาณให้สมุนของตัวเองล้อมกรอบทุกคนไว้ ประกาศยึดตำแหน่งหัวหน้าโจรสลัดจากพี่ใหญ่

“แกจะเป็นคนแรกที่ต้องไปก่อน นังขวัญตา” บอมเล็งปืนใส่เขมิกา ชานนท์กอดเธอไว้ตั้งใจจะรับกระสุนแทน เสียงปืนดังปัง กระสุนมาจากปืนของจุมพลที่ตามมาช่วย เจาะอกบอมตายคาที่ ปิ้งและลูกน้องของจุมพลยิงต่อสู้กับสมุนของบอม ไม่นานนัก พวกสมุนพากันล้มตายจนหมด...

เมื่อทุกคนขึ้นเรือของจุมพลเรียบร้อย ก็ถึงเวลาชำระความผิด จุมพลจะเฆี่ยนเขมิกาลงโทษที่โกหก และก่อเรื่องจนตัวเองเกือบเอาชีวิตไม่รอด ชานนท์เข้ามาจับไม้เรียวไว้ ขอร้องไม่ให้ตี เพราะเธอสำนึกผิดแล้ว และที่สำคัญ เขาคงปล่อยให้จุมพลตีภรรยาตัวเองเหมือนเป็นเด็กๆไม่ได้

“คุณก็รู้แล้วนี่ว่าฉันไม่ใช่พี่ขวัญ คนที่คุณรักคือพี่ขวัญไม่ใช่ฉัน อีกอย่างพี่ขวัญก็ยังไม่ตายด้วย”

ชานนท์เถียงไม่ขึ้น แกล้งเมาเรือหน้าตาเฉยทั้งๆที่กินยาแก้เมาเรือไปเมื่อเช้าแล้ว เขมิกาเป็นห่วง รีบประคองไปนั่งกลางลำเรือซึ่งโคลงน้อยกว่าส่วนอื่น แล้วบอกให้เขามองไปไกลๆ ปิ้งกระซิบกับจุมพลว่าดูท่าทางเขมิกาจะห่วงชานนท์ออกนอกหน้าเกินไปหน่อยไหม จุมพลเดาได้ไม่ยากว่าสองคนนั่นมีใจให้กัน...

เขมิกาใช้โอกาสนี้ ขอโทษชานนท์สำหรับทุกเรื่อง เขาไม่ได้โกรธเคืองอะไรเธอ แต่เจ็บปวดใจที่หลงรักเธอไปแล้วไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี เขมิกาเองก็หลงรักเขาหมดหัวใจเช่นกันแต่ไม่กล้าบอก ต่างฝ่ายต่างนิ่งอึ้ง

ooooooo

นักข่าวมารอที่ท่าเทียบเรือเต็มไปหมด เพื่อทำข่าวการจับกุมโจรสลัดที่ทางการต้องการตัวมากที่สุดซึ่งถูกคุมตัวมากับเรือของจุมพล เขมิกากับชานนท์ต้องใส่หมวกหลุบต่ำเพื่ออำพรางบังใบหน้า โยธินเห็นหญิงคนรักกลับมาอย่างปลอดภัย ส่งเสียงเฮลั่นเข้าไปกอดเธอด้วยความดีใจ เขมิกาต้องเตือนให้เขาเบาเสียงลงหน่อย

“ปู่ไม่อยากให้ตำรวจกับพวกนักข่าวเห็นเข็ม กลัวจะรู้ไปถึงไอ้ประชา”

แต่สายเกินไป ประชาเห็นข่าวการจับกุมทางสื่อออนไลน์ แม้จะเห็นเขมิกาแค่ด้านข้างแต่เขาก็จำเธอได้พึมพำเสียงเครียด ถ้าเขมิกาไม่ตาย ชานนท์ก็อาจรอดชีวิต ด้านมณฑารู้ข่าวเรื่องนี้ก็นั่งไม่ติดเช่นกัน...

หลังจากรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด จุมพลสั่งห้ามเขมิกาตามหาขวัญตาอีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นไม่ต้องมาเป็นปู่เป็นหลานกันอีก...

ทางด้านชานนท์ร้อนใจอยากจะกลับกรุงเทพฯเพื่อจัดการกับประชา เขมิกาไม่เห็นด้วย ปู่ของเธออุตส่าห์ช่วยปิดข่าวที่เขารอดตายไม่ให้รู้ถึงหูประชา เขากลับจะวิ่งไปชนตอเสียเอง ชานนท์ยืนยันจะกลับให้ได้ จุมพลไม่ค่อยพอใจนัก ถ้าเขาอยากกลับก็เชิญได้เลย เขมิกาจะทักท้วงแต่โยธินจับมือเธอไว้ ตั้งใจจะทำให้ชานนท์เห็น

“ผมกับเข็มอวยพรให้คุณโชคดีนะครับ”

ชานนท์เห็นมือโยธินที่กุมมือเขมิกาไว้ อดเจ็บแปลบใจไม่ได้...

นับเป็นโชคดีของชานนท์ ระหว่างที่รอปิ้งเติมน้ำมันรถ ก่อนจะไปส่งที่สถานีรถทัวร์ เขาบังเอิญเห็นฉลามเอารูปของเขามาถามเด็กปั๊มและเห็นปืนที่เหน็บเอว มั่นใจว่าชายคนนี้ไม่ได้มาดี สะกิดปิ้งให้รีบไป...

ในเมื่อชานนท์ยังกลับกรุงเทพฯไม่ได้ จุมพลจำต้องรับเขาไว้เป็นคนงานที่แพปลา อ้างกับลูกน้องว่าเขาเป็นญาติห่างๆของตนเพิ่งมาจากทางเหนือจะมาฝึกงานชั่วคราวที่นี่ และอนุญาตให้ทุกคนใช้งานเขาได้ทุกอย่างไม่ต้องเกรงใจ ปิ้งซึ่งเหม็นขี้หน้าชานนท์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แกล้งให้เขายกลังปลาใส่ท้ายรถกระบะคนเดียว เขมิกามาเห็นเข้าก็ตำหนิปิ้งว่าไปใช้คุณหนูไฮโซแบบนั้นได้อย่างไร

“ลูกพี่ก็ไปถามเถ้าแก่เองสิ เถ้าแก่เป็นคนสั่ง”

ชานนท์ได้ยินพอดี บอกเขมิกาว่าไม่ต้องไปถาม งานง่ายๆแค่นี้เขาทำเองได้ เธอเกรงเขาจะทำคนเดียวไม่ไหว เสนอตัวจะช่วยแต่เขาไม่ยอม...

ด้านเขมิกาตามไปต่อว่าปู่ว่าทำไมถึงต้องให้ชานนท์ไปเป็นคนงานด้วย งานในบริษัทมีตั้งมากมาย ทั้งทำบัญชี ตรวจสินค้า ทำการตลาด จุมพลให้เหตุผลว่าชานนท์เป็นคนมีชื่อเสียง มีผู้คนจำหน้าได้เยอะแยะไปทำงานที่แพปลาดีแล้วจะได้ไม่เป็นที่สงสัย แล้วขู่ถ้าชานนท์ทำตามวิธีของตนเองไม่ได้ก็ให้กลับกรุงเทพฯไป...

นับตั้งแต่โยธินสารภาพผิดกับจุมพล เรื่องที่ต้องแกล้งเป็นกะเทยเพื่อช่วยเหลือเขมิกา ปรียาคอยหลบหน้าตลอด วันนี้ก็เช่นกัน เธอตั้งท่าจะเดินหนี โยธินขวางไว้ ขอให้เธอยกโทษให้และขอให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ปรียาให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำ แต่จะให้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมคงทำไม่ได้ แล้วเดินหนีเข้าบ้าน

เขมิกาเห็นเหตุการณ์โดยตลอด ตามไปอธิบายให้ปรียาฟังว่าแผนทั้งหมดเป็นความคิดของเธอคนเดียว

“รวมทั้งเรื่องที่เฮียโยหลอกคุณด้วย คุณโกรธฉันด่าฉันได้เลย แต่กรุณายกโทษให้เฮียด้วยเถอะ”

“ถามจริงๆเถอะค่ะ คุณเข็มรักพี่นนท์หรือเปล่าคะ”

เขมิกาปฏิเสธว่าไม่ได้รัก ที่เห็นเธอจี๋จ๋ากับเขาก็แค่เล่นให้สมบทบาทเท่านั้น ปรียาได้ทีพูดดักคอว่าคงจะจริงอย่างที่เธอพูดเพราะขวัญตายังไม่ตาย และถ้าเธอเกิดไปรักชานนท์ก็เท่ากับว่าเธอแย่งแฟนพี่สาวตัวเอง

ooooooo

ชานนท์เห็นว่าการที่ปรียาหายหน้าไปตั้งแต่ออกจากบ้านเลิศวิริยะมาตามหาเขา จะทำให้เป็นที่ผิดสังเกตจึงให้เธอโทร.ไปโกหกแววนิลว่าตามหาเขาไม่เจอแม้แต่ศพ เขาอาจตายไปแล้วก็ได้ แววนิลถึงกับเข่าอ่อน

“เมื่อไหร่เธอจะกลับมา ฉันเหลือเธอคนเดียวแล้วนะปรียา ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงพี่นนท์ เธอรู้ไหมที่นี่เกิดอะไรขึ้น...

ไอ้ประชามันยึดจวงจันทร์สปาไปแล้ว” แววนิลร้องไห้โฮ...

ทันทีที่รู้เรื่องจากปรียา ชานนท์แค้นใจมากรีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่เป้สัมภาระจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ ปรียาขอไปด้วย แต่เขาห้ามไว้ ไม่อยากให้เธอต้องมาเสี่ยงอันตราย สั่งให้รออยู่ที่นี่ แล้วผลุนผลันไปที่รถกระบะของจุมพล เห็นกุญแจรถเสียบคาไว้รีบเข้าไปสตาร์ตเครื่อง ปิ้งวิ่งมาชี้หน้าสั่งให้ลงมา แต่เขาไม่สนใจขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เขมิกาขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดข้างปิ้งกับปรียา ถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“คุณประชายึดสปาของพี่นนท์ไปแล้วค่ะ พอพี่นนท์รู้ก็จะกลับกรุงเทพฯไปแก้แค้น”

เขมิกาเป็นห่วง รีบขี่มอเตอร์ไซค์ตามชานนท์จนทัน ตีขนาบข้างรถกระบะบอกให้เขาจอดรถลงมาคุยกันก่อน เขาไม่ยอมคุยด้วย เขมิกาเจ้าเล่ห์แกล้งขี่รถส่ายไปส่ายมา ก่อนจะเบนรถลงข้างทาง เขาตกใจรีบจอดรถลงไปดู เขมิกาสบโอกาสเกลี้ยกล่อมจนชานนท์ใจเย็นลงและยอมอยู่ที่แพปลาต่อไป...

ทันทีที่เห็นชานนท์กลับมา ปิ้งไม่รอช้าแกล้งให้เขาคัดปลากองใหญ่ที่อยู่บนเรือใส่ตะกร้าพลาสติกให้หมด แล้วชวนคนงานคนอื่นๆ  ไปทำงานที่ท้ายเรือ  ปรียาถือตะกร้า

เข้ามาช่วย ชานนท์ห้ามปรามก็ไม่ฟัง เธอคว้าปลาตัวที่ยังไม่ตายจะใส่ตะกร้า ปลาดีดตัวลอยข้ามหัวเธอไปตกใกล้กับถังน้ำมันเครื่อง ปรียาตามไปเก็บปลา แต่มันดีดหางใส่หน้า เธอตกใจหงายหลังไปชนถังน้ำมันเครื่องล้ม น้ำมันสีดำไหลใส่กองปลาเสียหายเกือบทั้งหมด

ปรียาเองได้รับบาดเจ็บข้อศอกถลอกเลือดซิบ โยธินต้องรีบพาไปทำแผล ทีแรกเธอยังงอนเขาไม่หายจะไม่ยอมให้แตะต้องด้วยซ้ำ แต่เขากล่อมจนในที่สุดเธอยอมให้เขาทำแผลให้...

จุมพลไม่อยู่ไปติดต่อธุระที่ต่างจังหวัด เขมิกาจึงตัดสินลงโทษชานนท์เองด้วยการให้ขนปลาที่ปนเปื้อนน้ำมันเครื่องไปทิ้ง และให้ทำความสะอาดเรือและข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อย ปิ้งไม่พอใจที่เธอลงโทษชานนท์เบามาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจ...

ถึงเวลากินอาหาร ที่แพปลามีลาบคอหมูย่างกับข้าวเปล่าจัดไว้ให้คนงานที่โต๊ะอาหาร  ชานนท์ไม่กล้าตักกิน เพราะดูแล้วน่าจะเผ็ดมาก เขมิกาอุตส่าห์ไปสั่งอาหารรสไม่จัดจากร้านขายข้าวแกงมาให้ชานนท์โดยเฉพาะ แต่ต้องรีบเอาปิ่นโตซ่อนไว้ด้านหลังเมื่อมาเห็นปรียากำลังจัดเตรียมสำรับอย่างดีให้เขาอยู่ ปิ้งเห็นปิ่นโตที่เขมิกาแอบไว้ ร้องทักว่าเอากับข้าวมาให้ใคร เธอถึงกับอึกอัก

“ก็เอากับข้าวมาเพิ่มให้พวกเราไง หรือว่าไม่เอา จะได้เอากลับ”

“เอาๆสิพี่ ของฟรีชอบอยู่แล้ว แต่รายนั้นคงไม่ต้องเพราะมีอาหารอย่างดีจากเหลา คงไม่อยากลดตัวมากินของระดับเดียวกับพวกเรา” ปิ้งว่าแล้วมองไปที่พวกคนงานซึ่งมองชานนท์เป็นตาเดียวกัน เขาอยากพิสูจน์ตัวเอง

บอกให้ปรียานำอาหารกลับไป แล้วไปตักลาบคอหมูย่างมากิน แค่คำแรกชานนท์เผ็ดมากแทบทนไม่ไหว แต่ฝืนกินเข้าไปจนหมด เขมิกาสงสารรีบไปรินน้ำมาให้แต่ไม่ทันปรียาที่ชิงตัดหน้าเอาน้ำมาให้ชานนท์ดื่มก่อนแล้ว

ooooooo

ลาบคอหมูย่างเมื่อวานทำพิษ ชานนท์ปวดท้องมากไปทำงานไม่ไหว เขมิกาตามมาดูที่บ้านพัก เห็นเขานอนตัวขดร้องโอดโอยอาสาจะพาไปหาหมอแล้วดึงแขนให้ลุกขึ้น ชานนท์ขอบใจสำหรับน้ำใจของเธอ แต่เธอควรรีบกลับไปจะดีกว่าคนอื่นมาเห็นจะเข้าใจผิดได้ เขาไม่อยากมีปัญหากับแฟนของเธอ

“คุณกลัวปรียาเข้าใจผิดมากกว่ามั้ง ทำไมคุณไม่ใจอ่อนรับรักเธอไปเลย เธออุตส่าห์เสียสละเพื่อคุณตั้งมากมาย” เขมิกาหมั่นไส้ แขวะให้บ้าง ชานนท์โต้ไม่ยอมแพ้ว่าเธอรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ใจอ่อน เขมิกาถึงกับอึ้ง

ครู่ต่อมาเขมิกาไปเยี่ยมบัณฑิตซึ่งยังนอนไม่ได้สติที่โรงพยาบาล บ่นเรื่องชานนท์ให้ฟัง

“คนบ้า งี่เง่า เราอุตส่าห์ทำดีด้วยก็เอาแต่ไล่ๆๆ ก็ดีจะเป็นอะไรก็ช่างปล่อยให้ตายไปเลย...แต่มันไม่ได้อ่ะพ่อ เข็มพยายามจะเลิกคิดห่วงเขา แต่ในหัวมันก็ยังคิดๆๆอยู่นั่นแหละ มีแต่หน้าเขาเต็มหัวเข็มไปหมด หรือว่า...จะเหมือนที่พ่อเคยพูดไว้” พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเขมิกา

วันนั้นบัณฑิตแอบไปนั่งดื่มเหล้าที่อู่ซ่อมเรือของครอบครัวเหมือนเช่นทุกวัน เขมิกาแย่งขวดเหล้าเอาไปเททิ้งต่อว่าพ่อที่เอาแต่ดื่มเหล้า แม่ทิ้งเราไปก็แสดงว่าแม่ไม่รักเรา ทำไมพ่อถึงยังรักและเฝ้าแต่คิดถึงแม่อยู่ได้ บัณฑิตว่าคนไม่มีความรักอย่างเธอไม่มีวันเข้าใจ เขมิกาเถียงว่าตนเองก็รักพ่อ รักปู่

“ไม่หรอกเข็ม มันไม่เหมือนกัน ความรักแบบนี้มันก็คือการร่วมทุกข์ร่วมสุขเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ถ้าเขาเจ็บเราก็เจ็บด้วย ถ้าวันหนึ่งต้องขาดกันไปเท่ากับชีวิตเราขาดหายนี่แหละความรัก”

เขมิกาเพิ่งตระหนักว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อชานนท์คือความรักแบบที่พ่อเคยพูดไว้นั่นเอง...

แม้จะโกรธที่ถูกชานนท์ไล่  แต่เขมิกาก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้ ซื้อยาเอาไปให้ที่บ้านพักริมน้ำ กลับพบว่าเขาโทร.ตามปรียามาช่วยปรนนิบัติพัดวีให้ เขมิกาเกาะหน้าต่างแอบดูทั้งคู่ด้วยความหมั่นไส้ อินมากไปหน่อยหน้าต่างมุงจากที่ตัวเองเกาะอยู่หลุดติดมือทำให้เธอเสียหลักถึงกับร้องลั่น

ชานนท์กับปรียาตกใจรีบออกมาดู เห็นเขมิกานอนหงายท้องมีหน้าต่างมุงจากทับอยู่บนตัว เธออายแทบแทรกแผ่นดินหนี รีบยกหน้าต่างออกแล้วลุกขึ้นยืนอย่างว่องไว

“เออ...ฉัน...เดินผ่านมาตรงนี้ ไอ้หน้าต่างบ้านี่ก็หล่นมาใส่ ฉันไม่ได้แอบดู เอ๊ย ไม่ได้ไปแตะต้องอะไรมันเลยนะ สาบานได้” เขมิกาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ปรียาสงสัยว่าค่ำมืดป่านนี้แล้วเธอมาทำอะไรแถวนี้

“อ้าว  กระชังปลานี่มันของปู่ฉัน  ฉันก็มาเดินตรวจดูว่าพวกหอยอีรมที่เลี้ยงไว้มันหลับหรือยัง”

ชานนท์เวียนหัวที่เขมิกาชอบพูดมั่วๆไปเรื่อย รีบตัดบท ถ้าเธอจะกลับเขาฝากปรียากลับไปด้วย เขาเป็นห่วงไม่อยากให้กลับคนเดียว เขมิกาทั้งหมั่นไส้ทั้งน้อยใจ แกล้งคุยทับว่าแฟนของเธอก็คอยเป็นห่วงเธอแบบนี้เช่นกัน แล้วเดินนำปรียาออกไป ชานนท์จะกลับเข้าบ้านเหยียบเข้ากับถุงใส่อะไรบางอย่าง หยิบขึ้นมาดูเห็นยาเต็มถุง รู้ว่าเขมิกาซื้อมาให้ก็อดยิ้มไม่ได้

ooooooo