ไฟในวายุ
ตอนที่ 10
ไกรกูณฑ์พยายามทำตัวให้เป็นปกติลงมาร่วมโต๊ะอาหาร แต่ยังมือไม้สั่น ใหญ่จับพิรุธได้แกล้งถามรู้เรื่องกษิตตายหรือยัง เขาระเบิดอารมณ์ทันที คงสะใจใช่ไหมที่ธุรกิจที่ตนวางแผนไว้พังพินาศหมด ใหญ่ส่ายหน้าไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ไกรกูณฑ์ร้อนตัวตบโต๊ะเปรี้ยง
“คุณใหญ่กำลังสงสัยว่าผมเป็นคนฆ่านายกษิตอีกใช่ไหม...ถ้าคุณใหญ่อยากให้ผมเลวนักก็ได้...ผมยอมรับ ผมฆ่าไอ้กษิต คุณใหญ่พอใจรึยัง ผมฆ่ามันเองกับมือ” สายตาไกรกูณฑ์ดูเจ็บปวด แดงก่ำน้ำตาคลอ
ธราเกรงจะไปกันใหญ่ เอ็ดไกรกูณฑ์ให้หยุด เขาหน้าเครียดเดินหนีไป ธราหันมาแก้ตัวแทนกับใหญ่ อย่าถือสาน้อง คงช็อกที่หุ้นส่วนมาตาย ใหญ่รู้สึกผิดและสงสารน้อง...ท่าทางธราดูร้อนใจมองใหญ่ที่เดินตามไกรกูณฑ์ไป
ใหญ่เข้าไปคุยกับไกรกูณฑ์ที่ยืนสงบสติอารมณ์อยู่มุมหนึ่ง “น้อย พี่อยากคุยแบบเปิดอก”
ไกรกูณฑ์หันมองอย่างสงสัย ใหญ่เสียงอ่อนโยนบอกว่าเราแทบไม่มีโอกาสคุยกันดีๆโดยไม่ทะเลาะกันเลย ตนไม่รู้ว่าจุดเริ่มต้นของความห่างเหินมันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ “แต่พี่อยากจะบอกน้อยไว้เลยว่า พี่ไม่เคยเกลียดน้อยและพี่ก็พร้อมจะอภัยให้น้อยเสมอ ทั้งเรื่องงาน เรื่องบริษัทพี่ไม่เคยคิดจะฮุบกิจการไว้คนเดียว ถ้าน้อยลองคิดดีๆ พี่ให้โอกาสน้อยมาทำงานกับพี่ตั้งกี่ครั้ง”
“ผมเป็นถึงน้องเจ้าของบริษัท จะให้ไปเริ่มต้นเป็นพนักงานระดับล่างได้ยังไง”
“น้อยคงไม่รู้ว่าพ่อก็ให้พี่เรียนรู้งานแบบนั้นเหมือนกัน พ่อต้องการให้พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับบริษัท เพื่อที่จะคุมงานทุกอย่างได้ พี่ไม่อยากให้ใครว่าน้อยลับหลัง ว่าขึ้นมาได้เพราะเป็นลูกเจ้าของ โดยที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง”
ไกรกูณฑ์ประชดตนคงไม่ต้องรอจนแก่ ใหญ่ว่าอันนี้ขึ้นอยู่กับการพิสูจน์ตัวเองของเขา ไกรกูณฑ์คิดตามเริ่มอ่อนลง เกือบหลุดไปว่าแม่เสี้ยมสอนไม่ให้ทำตามคำสั่งเขา แต่ชะงักไว้ทันทำทีรับทราบจะเดินไป ใหญ่ย้ำ อะไรที่มันผ่านไปแล้วตนพร้อมให้อภัย ถ้าเขาสำนึกผิดจริงๆ ไกรกูณฑ์สบตาใหญ่เห็นถึงความจริงใจ ตนเองก็เหนื่อยล้าเต็มทน...ธราแอบมองอย่างกังวลใจ
บ่ายวันนั้น ใหญ่มาช่วยสลิลปลูกต้นไม้ที่รีสอร์ต เขาเปรยถึงเรื่องของไกรกูณฑ์ ตนไม่เคยเห็นเขาเสียใจแบบนี้มาก่อน ถ้าเขาเป็นคนฆ่ากษิตจริงคงจะรู้สึกแย่มาก ตนเคยผ่านความรู้สึกนั้นมาแล้ว สลิลฟังอดถามไม่ได้ “กรรมคงจะตามสนองคุณน้อยแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้คุณใหญ่มั่นใจแล้วรึยังคะ ว่าใครอยู่เบื้องหลังการวางแผนทำร้ายคุณใหญ่บ้าง”
ใหญ่ถอนใจไม่อยากสืบเรื่องนี้ต่อไปอีก ไกรกูณฑ์คงได้รับบทเรียน ตนอยากให้โอกาสน้อง สลิลชื่นชมน้ำใจของเขา ถ้าไกรกูณฑ์รับรู้ถึงความรักของพี่ชายบ้างก็คงจะดี แล้วถ้าไม่ใช่ไกรกูณฑ์ฆ่ากษิต จะเป็นใครกัน ใหญ่เองก็สงสัยว่าวันนั้นนวลขวัญจะไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรเลยจริงหรือ สองคนสบตากันอย่างสงสัยเหมือนๆกัน...
นวลขวัญยังติดใจกับภาพรางๆที่เห็นไกรกูณฑ์ในวันเกิดเหตุ จึงมาหาเขาที่ไร่วายุกูล เพื่อถามว่าเขาอยู่ที่นั่นหรือเปล่า ไกรกูณฑ์ทำหน้าขำๆว่าเธอสลบอยู่จะเห็นได้อย่างไร นวลขวัญย้อนถามเขารู้ได้อย่างไรว่าตนสลบ ไกรกูณฑ์ชะงักแก้ตัวว่าได้ยินมา และย้ำตนไม่ได้ไปที่นั่น
“ไม่ว่าคนที่ฉันเห็นจะเป็นใคร ฉันอยากจะขอบคุณเขาที่อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตไปช่วย สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่ากษิต แต่สำหรับฉันเขาคือผู้มีพระคุณ ขอบคุณมากค่ะ”
ไกรกูณฑ์รู้สึกดี สบตานวลขวัญหัวใจพองโต...ธราแอบมองอย่างไม่พอใจ โทรศัพท์โวยละเวงทำไมยังไม่จัดการกำจัดนวลขวัญอีก และยั่วยุละเวงว่านวลขวัญมาหาไกรกูณฑ์ถึงที่ไร่ ทำให้ละเวงเจ็บใจขอให้เธอช่วย ธราจึงบอกว่า พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านไร่สายน้ำ เธอควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ ละเวงรับปากจะทำทุกทางเพื่อรักษาสิทธิ์เมียของไกรกูณฑ์ไว้ให้ได้
อุศเรนแอบฟังพี่สาวคุยโทรศัพท์ คิดแผนร้ายได้ รีบมาหาไกรกูณฑ์เพื่อขอเงินก้อนใหญ่ปิดปากที่ตนเห็นเขาฆ่ากษิต และสัญญาจะพาละเวงออกไปจากชีวิตเขาด้วย ไกรกูณฑ์เจ็บใจมาก
ooooooo
บรรยากาศงานเลี้ยงบ้านไร่สายน้ำเป็นแบบเรียบง่าย ดูอบอุ่น สลิลยืนยิ้มแย้มต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นแม่เดินมากับเรืองตะวันและวิธู ภูผารีบบอกว่าตนเชิญพวกเขามาเพราะธราอยากทำความรู้จัก คงคิดทาบทามเรื่องใหญ่กับเธอ สลิลทำหน้าปูเลี่ยนๆอึดอัดเสียมากกว่าจะดีใจ
สลิลเลี่ยงมาอยู่กับทแกล้ว เขาชะเง้อมองว่านวลขวัญหายไปไหนนาน สลิลว่าไม่ต้องห่วงอยู่ในรีสอร์ตตนปลอดภัยแน่ ทแกล้วโพล่งว่ากลัวจะไปคุยอยู่กับไกรกูณฑ์...จริงอย่างที่คิด นวลขวัญมาคุยอยู่กับไกรกูณฑ์ เขาดีใจที่เธอไม่โกรธเคืองเขาอีก นวลขวัญพูดตะล่อมๆ
“ฉันเชื่อว่าลึกๆแล้ว คุณน้อยเป็นคนจิตใจดี อาจจะหลงผิดไปบ้างก็เท่านั้น”
“ไม่เคยมีใครคิดกับผมแบบนี้เลยนะครับ ในสายตาทุกคน ผมคือคนไม่เอาไหน”
“คุณน้อยก็ต้องพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นสิคะ ว่าคุณน้อยไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิด”
ไกรกูณฑ์รับปากจะพิสูจน์ตัวเองให้ได้ เขารู้สึกดีใจที่ได้รับไมตรีจิตจากนวลขวัญ ละเวงแอบมองสองคนคุยกันด้วยแววตาเจ็บช้ำเคียดแค้น...อีกมุม สลิลมาคุยกับใหญ่ เรืองตะวันเห็นทั้งสองสนิทสนมกันก็อิจฉาที่พี่สาวมีผู้ชายหน้าตาท่าทางดีมาติดพัน คิดอยากจะแย่งอีก
“พี่หว้านี่โชคดีจังเลยนะคะ เพิ่งอกหักมาหยกๆก็มีคนมาช่วยรักษาแผลให้แล้ว พี่หว้าน่าจะไปดูวิธูเขาหน่อยนะคะทำหน้าเศร้าตั้งแต่เห็นพี่หว้าอยู่กับคุณวายุแล้ว” เรืองตะวันไล่อ้อมๆ
สลิลโต้จะไปดูทำไม ตนไม่ใช่ภรรยาเขา เรือง–ตะวันเน้นว่ารักเก่าอย่างไรก็ตัดกันไม่ขาด ว่าแล้วหันมาถามใหญ่จริงไหม ใหญ่ตอกกลับว่าตนไม่เคยมีรักเก่า เรืองตะวันยิ่งสนใจ
“ลูกหยีไม่เชื่อหรอกค่ะ ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างคุณวายุ อมพระมาพูดลูกหยีก็ไม่เชื่อว่าไม่เคยมีแฟน ลูกหยีตัดสินใจผิดแท้ๆเลยที่รีบแต่งงานกับวิธู เหมือนที่แม่บอกไว้ไม่มีผิด พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น” เรืองตะวันส่งยิ้มยั่วยวนใหญ่เต็มที่
ทแกล้วโผล่เข้ามาถากถาง “ไม่เจอกันนาน ขนาดมีสามีแล้วยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆอีก”
“อ้าว...นี่ยังไม่ตายอีกเหรอ ได้ข่าวว่าโดนยิงบนเขา อุตส่าห์หลงดีใจ”
“ผมจะแนะนำให้คุณใหญ่รู้จักลูกหยีให้ดีขึ้นอีกหน่อยนะครับ จะได้ไม่หลงผิดเหมือนบางคน...ลูกหยีเนี่ยเขาเห็นพี่สาวเป็นไอดอล ชอบทำตามทุกอย่าง พอเห็นพี่สาวมีอะไร ชอบอะไรก็อยากได้ อยากทำตามไปซะทุกเรื่อง บางครั้งถึงขั้นแย่งของรักไปทิ้งก็มีนะครับ”
สลิลปรามให้พอ ใหญ่ยิ้มๆบอกว่าเรื่องแบบนี้อยู่ที่คน คนที่ฉลาดคิดไกลๆไม่มีใครยอมปล่อยของมีค่าหลุดมือไปง่ายๆหรอก ว่าแล้วก็ชวนสลิลไปดูแลแขก ทแกล้วหัวเราะก๊าก ก่อนจะเดินตามสองคนไป ปล่อยให้วิธูกับเรืองตะวันยืนแค้นใจ...ธราแอบมองเหตุการณ์นี้อย่างสะใจ
ธรากับไกรกูณฑ์ยืนคุยกับเรืองพร ธราแกล้งเปรยเสียดายเรืองตะวันที่แต่งงานไปก่อนไม่อย่างนั้นจะขอมาเป็นลูกสะใภ้ เรืองพรย้อนถามเห็นใหญ่สนิทสนมกับสลิล ธราว่าใหญ่เชื่อฟังแม่มาก ถ้าแม่ไม่ชอบเขาไม่
กล้าขัดใจ เรืองตะวันยิ้มอย่างมีความหวัง ไกรกูณฑ์สงสัยว่าแม่จะทำอะไรอีก...พอปลอดคน ไกรกูณฑ์เอ่ยถามธราคิดจะทำอะไร ธราบอกว่าถึงเวลาก็จะรู้เอง ตอนนี้ให้เขาเตรียมตัวทำงานใหญ่ ไกรกูณฑ์ตัดพ้อว่าแม่อยากให้มือตนเปื้อนเลือดไปถึงไหน ธราอึ้ง
“ทำไมน้อยพูดกับแม่แบบนี้ น้อยกำลังตีค่าความหวังดีของแม่ผิด”
“บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่าแม่รักผมจริงรึเปล่า แม่ทำเพื่อผมหรือทำเพื่อตัวเองกันแน่ แค่ผมพลาดฆ่าไอ้กษิตตาย ก็รู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นอยู่แล้ว แม่เคยใส่ใจความรู้สึกผมบ้างไหม”
“แต่แม่ทำทุกอย่างก็เพื่อน้อยนะลูก น้อยต้องเชื่อแม่แล้วทำตามที่แม่บอก”
“ผมอาจจะเกลียด อาจจะแค้นไอ้ใหญ่ อิจฉาที่มันประสบความสำเร็จเกินหน้าผม ผมอยากให้มันตายๆไปซะ แต่หลังจากไอ้กษิตตายเพราะมือผม ผมไม่เคยนอนหลับสนิทเลยสักคืน ผมกลัวมากนะแม่ ผมไม่อยากเจอความรู้สึกนั้นอีกแล้ว ผมไม่อยากฆ่าใครแล้วแม่”
ธราโมโหหาว่าลูกชายกลายเป็นคนอ่อนแอเพราะนวลขวัญ ไกรกูณฑ์ขัดใจไม่อยากพูดด้วยเดินหนี ธราตามไปกระชากให้หันมาคุยกันให้รู้เรื่อง ใหญ่เดินมาเห็นแปลกใจกับท่าทีธรา...
สลิลเห็นใหญ่นั่งเครียดจึงเข้ามาคุยด้วย ใหญ่บ่นแปลกใจ เคยเห็นแต่ธราที่อ่อนโยน อารมณ์เย็น แต่วันนี้เธอกราดเกรี้ยวใส่ไกรกูณฑ์ สลิลแย็บถามเขาเริ่มสงสัยอะไรบ้างแล้วใช่ไหม ใหญ่สบตาสลิล ไม่ทันถามอะไรได้ยินเสียงละเวงโหวกเหวกเหมือนคนเมา จึงรีบเดินมาดู เห็นเธอกอดขวดเหล้ารำพันว่าไกรกูณฑ์เป็นผัวเธอ เขาทำกับเธอแบบนี้ได้อย่างไร เธอจะเปิดโปงเรื่องเขาให้หมด ใหญ่สบตากับสลิลก่อนจะถามมาทำอะไรที่นี่ ละเวงโวยใส่ว่าธราใช้ให้มา
“คุณท่านสั่งให้เธอมาทำอะไร” ใหญ่สงสัย
“ก็มาดูน้ำหน้าอีหน้าด้านแย่งผัวกูน่ะสิ” สลิลถามว่าใคร “ก็อีนวลขวัญนั่นยังไง แรดเงียบ”
สลิลโต้ว่าไกรกูณฑ์ต่างหากที่มายุ่งกับเธอ ละเวงชี้หน้าโวยวาย ใหญ่ว่าอย่าถือสาคนเมาให้ช่วยกันพาตัวไปที่อื่นก่อนจะไปอาละวาดในงาน ทั้งสองพาละเวงมานอนในห้องพัก สลิลเปรย ธราคงให้ละเวงมาเล่นงานนวลขวัญ ใหญ่ไม่อยากคาดเดา ขอรอให้ละเวงสร่างเมาค่อยถาม
ooooooo
สายวันต่อมา ละเวงตื่นขึ้นมามึนๆงงๆว่าตัวเองอยู่ที่ไหน สลิลเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมเสื้อผ้าและข้าวต้ม ใหญ่ตามเข้ามา ละเวงตกใจถอยกรูด กลัวโดนวางยา ใหญ่หัวเราะ
“ความจริงฉันก็อยากวางยาเธออยู่หรอกนะ แต่ถ้าเธอตายแล้ว ฉันก็จะไม่รู้ความจริงน่ะสิว่านอกจากน้อยกับเธอแล้ว ยังมีใครอีกที่อยู่เบื้องหลังแผนการฆาตกรรมฉันกันแน่”
ละเวงร้อนตัวทำเป็นไม่รู้เรื่อง สลิลกับใหญ่ช่วยกันกล่อมให้ละเวงรู้ตัวว่า กำลังถูกหลอกใช้ เมื่อสำเร็จเธอก็จะถูกเก็บเหมือนกษิต ละเวงหน้านิ่วครุ่นคิดตามก่อนจะเตลิดวิ่งหนีออกไป สลิลเชื่อว่าละเวงจะต้องระแวงพวกเดียวกัน อีกไม่นานต้องใจอ่อนหันมาเป็นพวกเรา
ธรารู้ว่าอุศเรนไถเงินไกรกูณฑ์ จึงนัดอุศเรนมารับเงินกับตน “ฉันเขียนเช็คเงินสดไว้ให้แกแล้ว คืนนี้มาเจอฉันที่ท้ายไร่ แล้วห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด โดยเฉพาะละเวง”
อุศเรนรับคำ จะบอกละเวงว่าตนได้เงินจากบ่อน...
พอวางสายจากธรา ละเวงก็กลับมา อุศเรนสงสัยว่าหายไปไหนมาทั้งคืน ละเวงหวั่นใจจากคำพูดของใหญ่ จึงเปรยกับน้องว่า ถ้าเราหมดประโยชน์แล้วจะถูกเก็บไหม อุศเรนตัดสินใจบอกความจริงกับพี่สาวว่าไกรกูณฑ์เป็นคนฆ่ากษิต ตนไม่กล้าบอกแต่แรกเพราะเห็นว่าพี่รักเขามาก ละเวงนิ่งคิด อุศเรนถือโอกาสขอตัวไปทำธุระ มือถืออุศเรนตกอยู่ข้างเบาะโซฟาไม่มีใครเห็น
คืนนั้น อุศเรนมาหาธราตามนัด พอรับเช็คและสัญญาจะไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีก เขาก็โดนธราใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าจี้ใส่จนหมดสติ ธราลากร่างเขาทิ้งลงบ่อน้ำบาดาลท้ายไร่...ธรารีบร้อนกลับบ้านพักจนลืมเครื่องช็อตไฟฟ้าทิ้งไว้ พอจะเข้าบ้าน ใหญ่ซึ่งเดินเล่นอยู่ทักลงมาทำอะไร เธอสะดุ้งแก้ตัวว่า ได้ยินเสียงแปลกๆเลยลงมาดูสงสัยจะหูแว่ว ใหญ่ชักสงสัยแกล้งถาม
“ทำไมไม่เรียกผมหรือน้อยมาเป็นเพื่อนล่ะครับ เกิดเป็นพวกขโมยแบบคราวก่อนจะทำยังไง”...ธราเลิ่กลั่กอ้างเห็นนอนกันแล้วไม่อยากรบกวน ตัดบทชวนเข้าบ้าน
ใหญ่เห็นดินเปื้อนเสื้อผ้าธราก็เอะใจ เดินไปดูท้ายไร่ พอธรารู้ตัวว่าลืมเครื่องช็อตไฟฟ้า ก็รีบกลับไปจะเอา พลันเห็นใหญ่เดินสำรวจอยู่ก็ตกใจหาวิธีเบนความสนใจใหญ่ ด้วยการโทร.ขอให้ไปเอากุญแจรถที่ตนลืมทิ้งไว้ในรถให้ที ใหญ่รับคำเดินกลับไป ธรารีบออกมาเก็บเครื่องช็อตไฟฟ้าแล้วโทร.บอกใหญ่อีกทีว่า เจอกุญแจรถแล้วตกอยู่ข้างเตียง ใหญ่กลับเข้าบ้านไม่ทันขึ้นห้อง เขาแวะดื่มน้ำอยู่ ทันใดเห็นธราเดินลับๆล่อๆเข้าบ้าน รีบขึ้นห้อง เขาทั้งงงและสงสัย...
รุ่งเช้า ละเวงแปลกใจที่อุศเรนไม่กลับมา โทร.หาแต่เผอิญมือถือของอุศเรนที่ตกอยู่แบตหมด จึงติดต่อไม่ได้ ละเวงไปตามที่บ่อนไม่พบ จึงมาหาธราที่ไร่วายุกูล ธราปัดไม่เจออุศเรนเลย ไกรกูณฑ์ออกอาการโกรธ ว่าคนทำงานพลาดตลอดแบบนั้นตนไม่เรียกมาใช้งานหรอก ละเวงผิดหวังกลับไป ไกรกูณฑ์เอะใจถามธรารู้ใช่ไหม ธราแกล้งบีบน้ำตาสะอึกสะอื้นพาไปที่บ่อน้ำ
“ทีนี้น้อยเชื่อแม่รึยังล่ะว่าแม่สามารถทำทุกอย่างเพื่อน้อยได้ น้อยอย่าพูดว่าแม่รักตัวเอง อย่าพูดว่าแม่ไม่รักน้อยอีกนะ”
ไกรกูณฑ์ตกตะลึงสวมกอดแม่พร่ำขอโทษ เขารู้ว่าแม่ต้องรู้สึกไม่ดีแบบที่ตนเคยรับรู้ ธราแอบยิ้มอย่างพอใจ...หลังจากนั้น ด้วยความเป็นห่วงนวลขวัญ ไกรกูณฑ์ คอยตามดูแลเธอ จนเธอจับได้เขาทำหน้าเจื่อนๆ นวลขวัญเริ่มใจอ่อนพูดคุยกับเขาดีๆ
ด้านใหญ่นำเรื่องข้องใจมาเล่าให้สลิลฟัง สลิลคิดว่าธราต้องไปทำอะไรไม่ชอบมาพากล ใหญ่ไม่อยากคิดเลยว่าสิ่งที่สลิลสงสัยจะเป็นความจริง สลิลให้กล่อมละเวงยอมสารภาพให้ได้...ละเวงกลับห้องพักอย่างห่อเหี่ยว พลันเห็นมือถืออุศเรนที่ตกอยู่ข้างเบาะโซฟา เธอรีบหยิบมาชาร์จแบต เปิดเครื่องดูว่าเขาติดต่อใครเป็นคนสุดท้าย แล้วเธอต้องตะลึงเมื่อเห็นเบอร์สุดท้ายคือธรา ละเวงนึกถึงที่ธรายืนยันว่าไม่ได้ติดต่ออุศเรนเลย ละเวงชักหวั่นใจปนหวาดกลัว
ooooooo
ด้วยความสับสนว้าวุ่นใจ ไกรกูณฑ์หยั่งเชิงถามนวลขวัญขณะเดินคุยกันในเมืองว่า ถ้าจำเป็นต้องเลือกระหว่างความถูกต้องกับความกตัญญู เธอจะเลือกอะไร นวลขวัญครุ่นคิด
“ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนความคิดของเขาค่ะ...ถ้าสิ่งที่คนคนนั้นทำคือสิ่งที่ผิด วิธีที่เราจะช่วยเขาได้ก็คือโน้มน้าวให้มาทำในสิ่งถูกต้องแทน ถ้าเราทดแทนบุญคุณด้วยการส่งเสริมให้เขาทำผิดต่อไป อย่างนั้นไม่เรียกว่ากตัญญูหรอกค่ะ”
ไกรกูณฑ์ฟังแล้วถึงกับอึ้ง นวลขวัญย้ำมีอะไรให้ตนช่วยบอกได้ เขาส่ายหน้ายิ้มให้บางๆว่า คำตอบของเธอช่วยเขาได้มากแล้ว...ไกรกูณฑ์ครุ่นคิดจะทำอย่างไรเพื่อเปลี่ยนใจแม่ได้ ไม่ทันไรละเวงโผล่เข้ามาพร้อมสัมภาระที่หอบออกมาจากโรงแรมเพื่อหาที่อยู่ใหม่ เธอเข้าเกาะแขนไกรกูณฑ์ทำเสียงอ่อนหวาน นึกว่าสามีหายไปไหน นวลขวัญช็อกพูดอะไรไม่ออก
ละเวงมองหัวจดเท้า “เธอน่ะเหรอเจ้าของไร่ขวัญแก้วที่ชอบมายุ่งกับสามีชาวบ้าน”
ไกรกูณฑ์เอ็ดให้หยุด แต่ละเวงพยายามแสดงตัวว่าเป็นเมียเขา นวลขวัญเสียงแข็งไม่ต้องไปห้าม ตนอยากรู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาที่ตนยังไม่รู้ และเมื่อตนทราบแล้วว่าเขามีภรรยาก็สบายใจได้ว่าตนจะไม่ติดต่อกับเขาอีก ว่าแล้วนวลขวัญก็เดินไป ไกรกูณฑ์ สะบัดแขนออกจากละเวงวิ่งตามนวลขวัญ ละเวงยิ้มสะใจที่เอาคืนได้บ้าง
ไกรกูณฑ์ตามนวลขวัญมาถึงไร่ขวัญแก้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เคลียร์กับเธอเพราะทแกล้วออกมาขวาง...
ไกรกูณฑ์หัวเสียกลับมาบ้าน เจอธราหว่านล้อมเรื่องเดิมๆ เขาตัดสินใจขอร้องแม่ให้เลิกเอาชนะใหญ่ เพราะใหญ่ไม่เคยทำอะไรให้พวกเราเดือดร้อนเลย กลับดูแลพวกเราอย่างดี ธรากราดเกรี้ยวโทษเป็นเพราะนวลขวัญทำให้เขาเปลี่ยนไป ไกรกูณฑ์น้ำตาคลอที่ตนขอเพราะไม่อยากให้มือแม่ต้องเปื้อนเลือดอีก แต่ธรายัดเยียดความผิดว่าที่ตนต้องฆ่าอุศเรนเป็นเพราะเขาไปฆ่ากษิต ในเมื่อถลำมาถึงขนาดนี้ก็ต้องกำจัดใหญ่เพื่อเอาทุกอย่างมาให้ได้ ไกรกูณฑ์เถียงไม่ออกได้แต่ยืนน้ำตาไหลพราก ธราชะงักที่เห็นลูกชายเป็นแบบนี้ฉุกคิดอะไรบางอย่าง
ละเวงเปิดประตูเข้ามาในห้องพักที่หาใหม่ เธอครุ่นคิดมองมือถืออุศเรนที่เบอร์สุดท้ายในเครื่องเป็นชื่อธรา เธอเชื่อว่าธราต้องฆ่าเขาตายแล้วแน่ๆ เธอจะต้องล้างแค้นให้น้องให้ได้ ทันใดธราโทร.เข้ามือถือละเวง เธอสะดุ้งกดตัดสาย...ธราเจ็บใจที่ละเวงกล้าตัดสายทิ้ง
ธรามาหาละเวงที่โรงแรมเดิม บังเอิญใหญ่กับสลิลแวะมาเช่นกัน ใหญ่เห็นรถธราจอดอยู่จึงให้สลิลลงไปหาละเวงคนเดียว เขาเอารถไปจอดตรงอื่น...สลิลเดินเข้าโรงแรมสวนกับธราพอดีต่างคนต่างสะดุ้ง แก้ตัวกันว่ามาหาเพื่อน ธรารีบขอตัวกลับ สลิลเข้าไปถามพนักงานจึงรู้ว่าละเวงหนีไป และธรายอมจ่ายค่าห้องพักที่ค้างให้ทั้งหมด ใหญ่กังวลเป็นห่วงจะเจอละเวงทีหลังธรา
ธราคิดจะให้ละเวงมาอยู่ใกล้ตัว เพราะหวั่นใจจะไปร่วมมือกับใหญ่ ไกรกูณฑ์ไม่พอใจ แต่ขัดไม่ได้...
ธราทำทีมาปรึกษาใหญ่ ว่าระยะนี้ไกรกูณฑ์ไม่ค่อยสบาย อยากให้ละเวงกลับมาคอยดูแล แต่เกรงเขาจะไม่พอใจ ใหญ่ฉุกคิดยินยอมทันที อ้างเรื่องมันจบไปแล้ว จะลืมๆให้หมด ธราหลงดีใจคิดว่าเข้าทาง ขอให้เขาช่วยติดต่อละเวง ให้ที เพราะตนติดต่อไม่ได้ ใหญ่รับปาก
ooooooo
สายวันใหม่ ละเวงมาหาสลิลที่รีสอร์ต ยังวางฟอร์มเชิดๆว่าที่ตนมาไม่ได้มาช่วยเธอ แต่มาเพื่อล้างแค้นให้น้องชาย ถึงยอมร่วมมือด้วย สลิลดีใจบอกว่าถ้าใหญ่รู้ต้องดีใจมาก ไม่ทันไรใหญ่เดินเข้ามาบอกว่า ตนดีใจที่เจอละเวงที่นี่ แล้วใหญ่ก็บอกความประสงค์ของธรากับเธอ
สลิลกับใหญ่หลบมาปรึกษากัน ใหญ่ขอบคุณสลิลที่ช่วยทำให้ตนคิดในสิ่งที่คิดไม่ถึง สลิลโต้ว่าเขาไม่กล้าคิดเองต่างหาก เพราะเขารักครอบครัว ใหญ่อึ้งที่สลิลรู้ใจตนมากขนาดนี้ สลิลสบตาใหญ่ที่มองมาอย่างเปิดใจ พอเขารู้สึกตัวก็รีบปิดกั้นความรู้สึก หันกลับเดินหนี สะดุดรากไม้แทบคะมำ สลิลมองเขาเขินอย่างขำๆ
บ่ายวันนั้น ใหญ่พาละเวงเข้ามาหาธรา ไกรกูณฑ์ มองเธอตาขวาง ธราแอบแขวะทีตนติดต่อล่ะตัดสายทิ้ง พอใหญ่ติดต่อมาได้ทันที...ละเวงเอากระเป๋ามาเก็บในห้อง ไกรกูณฑ์ตามมาเล่นงานเรื่องที่เธอไปแฉกับนวลขวัญว่าเป็นเมียตน ละเวงลอยหน้าโต้มันเป็นความจริง เขาตะคอก
“เธอไม่ใช่เมียฉัน คุณแม่จ้างเธอมาเป็นเมียฉันแค่บังหน้าตามแผน แต่เธอก็ทำงานไม่สำเร็จ จนฉันกับคุณแม่ต้องลงมือกันเอง เธอยังจะมีหน้ามาเรียกร้องสิทธิ์อะไรอีก”
“แต่ละเวงก็เป็นเมียคุณน้อยจริงๆ ละเวงรักคุณน้อย คุณจะทิ้งละเวงไปหานังนั่นไม่ได้นะคะ ละเวงรักคุณ” ละเวงฟูมฟายสวมกอดเขา ไกรกูณฑ์ขยะแขยงผลักออกสุดแรง
“เลิกเพ้อเจ้อซะที สารรูปอย่างแก คิดว่าฉันจะยกขึ้นเป็นเมียลงเหรอ แกมีอะไรส่งเสริมฉันได้บ้าง หน้าตารูปร่างอย่างแก ฉันหาซื้อบริการเอาที่ไหนก็ได้”
ละเวงโกรธสุดๆโถมเข้าทุบตีเขา ธรารีบเข้ามา ห้ามปราม ไล่ไกรกูณฑ์กลับไปที่ห้อง ธราหันมาตำหนิละเวงให้เจียมตัวเสียบ้าง ละเวงจิกตามองธราอย่างโกรธแค้น รอวันเอาคืน
ใหญ่ถามธราว่าสองคนนั้นทะเลาะอะไรกัน ธราอ้างว่า ไกรกูณฑ์ไปติดผู้หญิงใหม่ก็จะโละคนเก่าแล้วเปลี่ยนเรื่องมาขอบใจใหญ่ที่พาละเวงมา อ้างตนตั้งใจจะให้เธออยู่ในสายตา เพราะสงสัยว่าเธอรู้เห็นทุกเรื่องที่ใหญ่โดนทำร้ายบ่อยๆ ใหญ่สวมรอยซาบซึ้งที่ธราเป็นห่วง
แต่แล้วคืนนั้น ละเวงนั่งซ่อมแซมเสื้อผ้า ใหญ่คุยโทรศัพท์กับเลขาสั่งงานที่กรุงเทพฯ ธราได้รับแมสเสจจากอุศเรน ว่าฆ่าเขาทำไม เธอตกตะลึง ไม่ทันไร ก็มีข้อความเข้ามาอีกว่า เขาจับตาดูเธอตลอดเวลา...ธราหน้าซีดมองใหญ่กับละเวงที่ง่วนอยู่กับงาน ธรารีบหลบไปลองกดโทรศัพท์กลับไป มีเสียงตอบว่าไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...เธอไม่สบายใจมาบอกไกรกูณฑ์ เขาคาดคะเนอาจเป็นฝีมือสลิล ธราครุ่นคิดชวนกันไปดูให้แน่ใจว่าอุศเรนตายแน่ๆ
สองแม่ลูกมาฉายไฟส่องดูในบ่อ เห็นว่าบ่อลึกขนาดนี้ อุศเรนไม่น่าจะปีนกลับขึ้นมาได้ ไกรกูณฑ์คิดว่า ต้องเป็นฝีมือใหญ่ร่วมมือกับละเวงและสลิล ธราจึงให้ระมัดระวังตัวมากขึ้น...ใหญ่แอบมองเหตุการณ์นั้นด้วยความรู้สึกหดหู่ เขากลับมาโทร.เล่าให้สลิลฟัง สลิลแนะนำ
“ถ้าคุณป้าไม่ได้ฆ่าน้องชายของละเวง ทำไมต้องย้อนกลับไปที่บ่อน้ำท้ายไร่ด้วยล่ะคะ วิธีที่จะพิสูจน์เรื่องนี้ได้ดีที่สุดก็คือรื้อบ่อดูว่ามีศพอยู่จริงรึเปล่า”
ใหญ่พูดอะไรไม่ออก สลิลถามฟังอยู่หรือเปล่า เขาเสียงสั่นว่าฟัง สลิลรู้ว่าใหญ่เสียใจจึงปลอบ “หว้ารู้ว่าคุณใหญ่ทำใจลำบาก แต่มันคือความจริงนะคะ แล้วคุณใหญ่จะทำยังไงต่อคะ”
“ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน บางทีฉันอาจจะอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้คุณท่านฆ่าฉันให้ตายไปเลยก็ได้ การตายของฉันมันคงทำให้คุณท่านมีความสุขมากขึ้น”
“คุณใหญ่อย่าพูดแบบนี้สิคะ ยังมีทางแก้ไขอีกตั้งเยอะ เราช่วยๆกันคิดก็ยังมีเวลานะคะ”
ใหญ่ขอบใจสลิลที่อยู่เคียงข้างมาตลอดก่อนจะวางสายอย่างเครียดๆ สลิลรู้สึกห่วงมาก
ooooooo
วันต่อมา ธราเข้ามาค้นห้องละเวงหาโทรศัพท์ของอุศเรน ละเวงเข้ามาเจอ เธอแก้ตัวว่าเข้ามาดูความเรียบร้อย แล้วเปลี่ยนเรื่องถามไถ่ถึงอุศเรนหายตัวไปไหน ละเวงข่มอารมณ์ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ยังติดต่อไม่ได้ ธราทำทีห่วงใยหายไปหลายวันแล้วทำไมไม่แจ้งความ
“ก็ละเวงกลัวว่าเรื่องถึงตำรวจ สาวไปสาวมาจะถึงเรื่องคุณท่านวางแผนฆ่าคุณใหญ่สิคะ”
ธราอึ้งชั่วครู่ก่อนจะขอบอกขอบใจที่มีแก่ใจห่วง แล้วแกล้งยั่วว่า หรืออุศเรนจะติดหนี้บ่อนแล้วหนีไป ละเวงสวนทันที ไม่มีวันเพราะอุศเรนรักตนมากไม่มีวันทิ้งพี่ นอกจากโดนเก็บ ธราชะงักทำทีขออย่าเป็นอย่างนั้น ละเวงแอบมองธราด้วยสายตาเคียดแค้น
หลังจากนั้น ละเวงก็แอบโทร.มาเล่าให้สลิลฟังว่าแผนการปั่นหัวธราได้ผล สลิลเตือนให้ระวังตัว วางสายแล้วสลิลก็หันมาเจอภูผายืนมองหน้าเครียดถามคุยอะไรถึงธรา สลิลหยั่งเชิงถาม ถ้าวันหนึ่งธราที่เขารู้จักมานาน แล้วก็รู้สึกดีๆด้วย ไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่คิด เขาจะรู้สึกอย่างไร
“ทำไมหว้าถามลุงแบบนี้ล่ะ”
“หว้าแค่อยากฝากคำถามไว้ให้คุณลุงคิด ตอนนี้หว้าพูดได้แค่นี้ รอให้หว้าแน่ใจกว่านี้ก่อน เมื่อถึงเวลานั้น คุณลุงก็ต้องเตรียมตัวทำใจให้ได้นะคะ” สลิลเกรงภูผาจะเสียใจรับไม่ได้
บนโต๊ะอาหาร จู่ๆใหญ่ก็ประกาศว่า จะปรับสภาพแวดล้อมไร่วายุกูลใหม่ ละเวงจับตาดูท่าทีพิรุธของธรากับไกรกูณฑ์ ธราฝืนยิ้มเห็นด้วย ไร่ตั้งกว้างพัฒนาทำประโยชน์ก็ดีแต่จะทำตรงไหนก่อน ใหญ่โพล่งขึ้นว่าตรงบ่อน้ำท้ายไร่ สองแม่ลูกสะดุ้ง ธราเสียงสั่นๆ อ้างจะ ทุบบ่อน้ำอาจทำให้ฮวงจุ้ยเสียได้ ไกรกูณฑ์เสริม รื้ออะไรสุ่มสี่สุ่มห้า จะมีคนเจ็บคนตายได้ งานที่กรุงเทพฯก็อาจมีอุปสรรค ใหญ่หัวเราะบอกว่าตนไม่เชื่อเรื่องฮวงจุ้ย ธราไม่กล้าค้านอะไรมาก ประชดว่าอยากทำอะไรก็ทำไปเพราะที่นี่ไม่ใช่ของตน ใหญ่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร ขอตัวไปคุยกับคนงาน
พอใหญ่เดินไป ไกรกูณฑ์หันมาบอกธราว่าไม่เห็นต้องกลัวอะไร ถ้าเจอศพก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นคนฆ่า ธราไม่มั่นใจต้องตัดปัญหาด้วยการกำจัดใหญ่ให้เร็วที่สุด ละเวงแอบฟังรีบโทร.ไปบอกสลิลให้เตือนใหญ่ และถามแผนการต่อไป สลิลให้ละเวงทำทีเป็นพวกธราแล้วอัดเสียงไว้
บ่ายวันนั้น ธราพาละเวงมาที่บ่อน้ำท้ายไร่ บอกแผนการให้ละเวงคอยดูต้นทาง ตนจะใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าจี้ใหญ่หมดสติแล้วมาช่วยกันลากเขาลงไปในบ่อ ละเวงทำทีออกความคิด
“หลังจากนั้นเราจ้างคนมาถมบ่อซะ เพราะเป็นความต้องการของคุณใหญ่อยู่แล้ว คนงานเป็นพยานรู้เห็นให้เราได้ เท่านี้ก็ไม่มีใครหาศพเจอแล้วใช่ไหมคะคุณท่าน”
ธราชมว่าใช้คนไม่ผิด แล้วเข่นเขี้ยว ทันทีใหญ่กลับมาถึงบ้านจะเป็นเวลาตายของเขา ธราว่าจะไปหลอกไกรกูณฑ์ออกจากบ้านก่อน เดี๋ยวทำแผนพัง
ละเวงกลับมาที่ห้องพยายามจะส่งคลิปเสียงที่อัดไปให้สลิลแต่ไม่สำเร็จ จึงโทร.บอกสลิลว่าจะเอาไปให้ที่รีสอร์ต
ใหญ่ยังรับไม่ได้ว่าธราจะวางแผนฆ่าเขาจริงๆถ้าไม่ได้ยินคลิปนั่นกับหู ภูผาเดินเข้ามาบอกว่าจะไปหาธราที่ไร่วายุกูล ไม่อยากอยู่ขัดจังหวะคู่รักทะเลาะกัน สลิลเขินในขณะที่ธราวกกลับมาจับได้ว่าละเวงหักหลัง จึงใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าช็อตเธอจนหมดสติแล้วให้ไกรกูณฑ์มาช่วยกันเอาร่างไปทิ้งในบ่อ ภูผาแวะมาเห็นสองแม่ลูกหอบร่างละเวงไปทิ้งพอดี เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
สลิลชักร้อนใจที่ละเวงไม่มาเสียที จึงชวนใหญ่มาที่ไร่วายุกูล ธรากับไกรกูณฑ์กลับจากท้ายไร่ สภาพมอมแมมทั้งสองคน ต้องตะลึงเมื่อเห็นใหญ่กับสลิล ธราโกหกว่าไกรกูณฑ์ชวนไปปลูกต้นไม้ ทั้งสองขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วชวนสลิลอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน ใหญ่ถามถึงละเวง ธรารีบโกหกว่า ไล่ไปแล้ว เพราะละเวงมาบังคับให้จัดงานแต่งงานให้เธอกับไกรกูณฑ์ คงเป็นเพราะหึงนวลขวัญ ไกรกูณฑ์รับมุกไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำ
“พอแม่ไล่มันออกจากบ้าน ใหญ่รู้ไหม มันโทร.ให้ใครมารับ” ธราปั้นหน้าเจ็บใจ พอใหญ่ถามว่าใครก็ตอบว่า “ไอ้เรน น้องชายมันน่ะสิ”
“อ้าว ไหนละเวงว่าน้องชายถูกอุ้มหายตัวไปไงคะ” สลิลแย้ง
ธราว่าทุกคนโดนหลอก อุศเรนเสียพนันหนีไปกบดาน แล้วให้ละเวงมาบีบไกรกูณฑ์แต่งงานจะได้มีเงินไปใช้หนี้ ไกรกูณฑ์ทำทีเสียใจที่ทำให้แม่ต้องมาเดือดร้อน ใหญ่กับสลิลอึ้ง
ooooooo
สลิลพยายามโทร.ติดต่อละเวงเท่าไหร่ก็ไม่ได้ น้ำตาคลอหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับเธอ เพราะตนเป็นคนต้นคิดให้ละเวงแอบอัดเสียงธราไว้เป็นหลักฐาน...ด้านไกรกูณฑ์วิตกจริตกลัวใหญ่จะรู้ว่าศพสองพี่น้องอยู่ในบ่อ ธราเอ็ดไม่ให้พูดเรื่องนี้อีก
ใหญ่กลับบ้าน ทำทีว่าทานข้าวข้างนอกมาแล้วเพื่อป้องกันจะโดนวางยาอีก เห็นหน้าไกรกูณฑ์เครียดๆ แกล้งถามไปก่อเรื่องอะไรมาอีก ไกรกูณฑ์ร้อนตัวคิดหาคำแก้ตัว ธราออกตัวแทนว่าตนอบรมสั่งสอนให้เขาดูใหญ่เป็นตัวอย่าง เก่งเหมือนใหญ่บ้างไม่ใช่เอาแต่ลอยไปลอยมา เขาเลยโกรธ พลัน ใหญ่เห็นรอยช้ำที่แขนธราซึ่งเกิดจากการต่อสู้กับละเวง โผล่จากแขนเสื้อ จึงถามว่าโดนอะไรมา ธราดึงแขนเสื้อปิดอย่างมีพิรุธ โกหกว่าล้มในห้องน้ำ...
ด้านภูผาเห็นสลิลไม่ทานอาหาร สีหน้าไม่สบายใจจึงซักไซ้มีเรื่องอะไรให้เล่ามาให้หมด สลิลยอมเล่าเรื่องละเวงและว่าตนเป็นห่วง ภูผาสวนว่าเธอสงสัยธรากับไกรกูณฑ์ใช่ไหม สลิลชะงักที่ภูผาคิดเหมือนกัน ภูผาไม่เล่าอะไรเพียงบอกว่าพรุ่งนี้จะไปถามธราให้ สลิลรีบขอไปด้วย
คืนนั้น ใหญ่แอบเข้าไปสำรวจในห้องธรา ดูในห้องน้ำว่าพื้นลื่นจริงหรือไม่ ก็เห็นว่าที่พื้นปูยางกันลื่นไว้ไม่น่าลื่นได้...ส่วนธรากับไกรกูณฑ์แอบไปคุยกัน ธราบอกไม่ให้เขาตื่นกลัว ใหญ่ไม่อาจทำอะไรเราได้ แล้วฉุกคิดถามเขาทำความสะอาดเสร็จล็อกห้องละเวงหรือเปล่า ไกรกูณฑ์ทำหน้าแหยๆ กลัวโดนดุว่าลืม ธราชักหวั่นใจว่าใหญ่จะเข้าไปจึงรีบกลับเข้าบ้าน
ใหญ่กำลังสำรวจห้องละเวง เห็นว่าเรียบร้อยดี เสื้อผ้าหายไปหมดตู้ เผอิญเหลือบไปเห็นกระเป๋าสตางค์ละเวงตกอยู่ใต้เตียง ก็ยิ่งสงสัย เปิดประตูออกมาเจอกับธราเข้าพอดี ธรารีบถามเข้าไปทำอะไร ใหญ่โกหกว่าเห็นห้องเปิดอยู่นึกว่าละเวงกลับมา ว่าแล้วก็ส่งกระเป๋าสตางค์ของละเวงให้ดู สองแม่ลูกหน้าเจื่อนๆ
รุ่งเช้า ใหญ่ซักไซ้ไกรกูณฑ์อีกครั้งเรื่องละเวง เขาอึดอัดใจอย่างมาก พอดีภูผากับสลิลมา ธราปรี่เข้าต้อนรับด้วยความแปลกใจที่ไม่โทร.มาบอกก่อนว่าจะมา ภูผาบอกว่ามีเรื่องร้อนใจอยากคุยกับเธอส่วนตัว ใหญ่จึงพาสลิลไปตรงอื่น ไกรกูณฑ์เห็นทุกคนมีลับลมคมในยิ่งเครียด
ใหญ่ยอมรับว่าละเวงคงถูกเก็บอีกคน สลิลจึงถามว่าเขายอมเชื่อแล้วใช่ไหม ใหญ่ถอนใจ
“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วฉันคงหลอกตัวเองต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะแจ้งความให้ตำรวจมาช่วยหาศพที่บ่อน้ำ คุณท่านกับน้อยคงแก้ตัวอะไรไม่ได้อีกแล้ว”
สลิลเอื้อมมือไปจับแขนใหญ่ปลอบ ใหญ่น้ำตารื้น... ไกรกูณฑ์แอบฟังหน้าซีดเผือดรีบหลบไป ใหญ่รำพึงว่าตนรักธรากับไกรกูณฑ์เหมือนคนในครอบครัว แต่ทำไมเขาถึงคิดร้ายกับตนขนาดนี้...ด้านภูผา หลังจากนั่งเครียดอยู่สักพักไม่อยากอ้อมค้อมอะไร เอ่ยปากถามธราตรงๆว่าฆ่าละเวงทำไม แต่ตนเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำ คงเป็นไกรกูณฑ์ ธราตกใจร่ำไห้ปกป้องลูกว่าตนทำเอง ทำเพื่อป้องกันตัว ภูผาใจอ่อนยวบเชื่อเธอเพราะความรัก ธราปั้นเรื่องว่าตนกลัวมากจึงเอาศพไปโยนบ่อ ขอเวลาตนทำใจสักหน่อย แล้วตนจะไปมอบตัวเอง ภูผาหลงเชื่อ
กลับออกมา สลิลถามภูผาเรื่องละเวง แต่กลับโดนภูผาเอ็ดไม่ให้ยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก สลิลแปลกใจว่าภูผาเป็นอะไร แต่ไม่กล้าเซ้าซี้...ไกรกูณฑ์ร้อนใจบอกเรื่องที่ได้ยินจากใหญ่ ธราเคียดแค้นจะต้องเก็บใหญ่ให้ได้โดยเร็ว ไกรกูณฑ์ชักขยาด
จากนั้น ธราสั่งคนงานถมบ่อบาดาล ปรับพื้นที่แถวนั้นใหม่ ใหญ่มาเห็นโวยวายคนงานให้หยุด แล้วมาไล่บี้กับไกรกูณฑ์ ทำไมขัดคำสั่งตน ไกรกูณฑ์เลิ่กลั่กไม่รู้เรื่อง ธรารีบออกมาปรามใหญ่อย่าดุน้อง ตนเป็นคนสั่งเอง ตนแค่อยากช่วยแบ่งเบาภาระ แต่ถ้าเขาไม่พอใจ ตนจะไม่ยุ่งอีก ธราทำเสียงประชดน้อยใจ แล้วพาไกรกูณฑ์เดินหนีไป ใหญ่งงกับอารมณ์ของธรา
พ้นออกมา ไกรกูณฑ์ก็ถามธราทำแบบนั้นใหญ่จะยิ่งสงสัย ธราว่าต้องกลบเกลื่อนหลักฐานก่อนที่ใหญ่จะเจอ ไกรกูณฑ์เครียดขอตัวออกไปข้างนอก ธรายอมแต่สั่งห้ามไปไร่ขวัญแก้ว
ooooooo
ใหญ่โทร.เล่าเรื่องธราให้คนถมบ่อกับสลิล เธอแนะนำว่าถมได้ก็ขุดได้ แล้วสลิลก็เล่าถึงท่าที ของภูผาที่เปลี่ยนไปบ้าง ใหญ่จึงให้เธอจับตาดูภูผาไว้ มีอะไรผิดสังเกตโทร.บอกตนทันที
ด้วยความคิดถึง ไกรกูณฑ์ขัดคำสั่งธรา นัดนวลขวัญออกมาพบที่ร้านในเมือง นวลขวัญยอมมาแต่ก็แขวะมีธุระอะไรให้รีบพูด เดี๋ยวภรรยาเขาจะมาอาละวาดอีก ไกรกูณฑ์รีบบอกว่าละเวงเป็นคนที่แม่หามาให้แต่ตนไม่ได้รักเธอ แล้วเขาก็สารภาพรักกับนวลขวัญ เธอว้าวุ่นใจ
“ฉันขอบคุณที่คุณรู้สึกดีๆกับฉัน และขอบคุณที่คุณเคยช่วยชีวิตฉันไว้จากนายกษิต”
“วันนั้นคุณขวัญเห็นผมแล้วทำไมคุณไม่บอกตำรวจล่ะครับว่าผมเป็นคนฆ่าเขา”
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ และนายกษิตก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ ฉันเลยเลือกที่จะไม่บอกใครปล่อยให้เรื่องมันเงียบไปเอง ฉันคงตอบแทนคุณได้แค่นี้”
“ขอบคุณมากครับที่ช่วยปกป้องผม แล้วถ้าวันข้างหน้า คุณขวัญรู้ว่าผมทำเรื่องที่ผิดมากกว่านี้ คุณขวัญยังให้อภัยแล้วให้โอกาสผมอีกรึเปล่าครับ”
“ฉันตอบไม่ได้หรอกค่ะ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ แต่ถ้าคุณรู้ตัวว่ากำลังทำผิด ก็หยุดซะสิคะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้” นวลขวัญลากลับ
ไกรกูณฑ์ขอให้เธอรับปากก่อนว่าจะให้อภัยตน ตนจะได้มีแรงฮึดที่จะกลับตัว นวลขวัญหันมองเขานิ่งๆ...
และแล้ว ภูผาก็ยอมเล่าเรื่องธราฆ่าละเวงให้สลิลฟังและขอโทษเธอที่หงุดหงิดใส่ สลิลรีบโทร.รายงานใหญ่ เขาเจ็บปวดใจอย่างมากทั้งที่คาดเดาอยู่แล้ว...ทันทีที่ไกรกูณฑ์เหยียบเท้าเข้าบ้าน ใหญ่ก็กระชากคอเสื้อเขามาเค้นถามเรื่องละเวงตาย ตอนแรกไกรกูณฑ์ยืนกรานปฏิเสธ แต่พอใหญ่เอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“สารภาพความจริงมาเถอะ โทษหนักจะได้เป็นเบา พี่จะหาทนายเก่งๆมาช่วยน้อยสู้คดี พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งน้อย น้อยอย่าทำผิดมากไปกว่านี้อีกเลยนะ หยุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้”
“ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้วคุณใหญ่” ไกรกูณฑ์น้ำตาคลออ่อนยวบลง
“ไม่จริงหรอกน้อย ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับคนที่สำนึกผิดและอยากกลับตัวหรอกนะอย่าถลำลึกไปมากกว่านี้เลย เชื่อพี่เถอะนะน้อย หยุดทำเรื่องไม่ดีทุกอย่างซะ พี่พร้อมจะให้อภัยน้อยอยู่แล้ว...น้อยอยากได้บริษัทใช่ไหมพี่จะยกให้ ถ้ามันจะจบเรื่องทั้งหมดแล้วรักษาความสัมพันธ์พี่น้องของเราเอาไว้ได้” ใหญ่วางมือบนบ่าไกรกูณฑ์ บีบเบาๆ
ไกรกูณฑ์รับรู้สัมผัสถึงกับอึ้งพูดไม่ออก ใหญ่ย้ำว่าตนพูดจริง ขอให้กลับมาเริ่มต้นกันใหม่ อย่าให้สูญเสียไปมากกว่านี้เลย เขาน้ำตาคลอลังเล ก่อนจะสบตาใหญ่จนเห็นความจริงใจ ใหญ่ส่งยิ้มบางๆให้ เขารู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก...ห่างออกมา ธรายืนมองสองพี่น้องคุยกันด้วยสีหน้าโกรธขึ้ง ที่ไกรกูณฑ์ใจอ่อนคล้อยตามคำพูดของใหญ่
ooooooo
