ไฟรักเพลิงแค้น
ตอนที่ 7
และแล้ววันหมั้นระหว่างวีด้ากับคัชพลก็มาถึง เกรซมาช่วยแต่งตัวและดูแลความเรียบร้อยแต่เช้า อดกังวลแทนไม่ได้เพราะวีด้าดูนิ่งและไม่พูดไม่จาเหมือนเคย แต่เมื่อสอบถามกลับได้รับคำตอบอย่างมั่นอกมั่นใจว่ารอคอยวันนี้มานานเพื่อแผนล้างแค้นสมบูรณ์แบบที่สุด เกรซได้แต่ทำใจและใส่วิกสวมแว่นปลอมตัวเพื่อหลอกยศสรัล
ฟากคัชพลตื่นเต้นมากจะได้หมั้นหมายกับหญิงสาวที่พึงใจ เช่นเดียวกับบัญชาและสินีที่ปลื้มมากจะได้ว่าที่ลูกสะใภ้รวยและเพียบพร้อมสมศักดิ์ศรีลูกชายคนโตทุกอย่าง แต่ที่ทำให้สินีข้องใจคือกำธรไม่มาร่วมงาน โดยวีด้าอ้างว่างานยุ่งมาก บัญชากับคัชพลไม่ถือสา แต่สัญชาตญาณผู้หญิงทำให้สินีเริ่มเอะใจ...งานสำคัญของลูกสาวแท้ๆ
แต่ที่ทำให้สินีประสาทเสียมากกว่าคือการหายตัวไปของธัญกร ยศสรัลตามหาให้วุ่นแต่ไม่เจอแม้แต่เงาของน้องชายคนเล็ก เมื่อบัญชากับคัชพลทราบเรื่องก็โมโหมากที่ธัญกรไม่เห็นความสำคัญของคนในครอบครัว สินีหน้าซีดเผือด กลัวสามีโกรธและลงโทษลูกชาย ตั้งท่าจะโทร.หาด้วยตัวเอง แต่ไม่ทันได้ยกหู ธัญกรก็เดิน
เมาแอ๋เข้ามาเสียก่อน สาวใหญ่ตกใจมาก รีบสั่งให้ลูกชายคนเล็กไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ถ้าไม่อยากถูกพ่อกับพี่ชายคนโตโยนออกจากงาน!
เกรซขับรถพาว่าที่ลูกสะใภ้ของบ้านบัญชามาถึงไม่นานหลังจากนั้น ยศสรัลเป็นคนต้อนรับและพาสองสาวไปพักที่ห้องรับรอง วีด้าเดินเข้าห้องด้วยท่าทางสงบ แต่เกรซซึ่งรู้จักนิสัยเพื่อนรักดีจึงพอเดาได้ว่าไม่ปกติ
“มือแกเย็นเฉียบเลย ฉันว่าแกบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่แค่หมั้นแกยังเป็นแบบนี้ แล้วถ้าถึงวันที่แกต้องแต่งงาน แกไม่ต้องตกนรกทั้งเป็นเลยเหรอ”
วีด้าโต้ว่ามันจะไม่มีวันนั้น เพราะเธอจะจัดการศัตรูของครอบครัวให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว เกรซจะเตือนสติแต่ต้องยั้งปากไว้เพราะคัชพลแวะมาทักทายว่าที่คู่หมั้นเสียก่อน วีด้าปั้นหน้ายิ้มหวานหยด นัยว่าดีใจเสียเต็ม ประดาจะได้หมั้นกับเขา เกรซแอบเซ็งและถือโอกาสแนะนำตัวกับคัชพลว่าชื่อเกษรินเป็นเพื่อนรักของวีด้า
ในขณะที่วีด้ากับคัชพลส่งตาหวานให้กัน ธัญกรที่เมาไม่รู้เรื่องบุกเข้าไปหาวีด้าถึงในห้อง พร้อมตะโกนลั่นไม่ให้เธอหมั้นถ้าไม่เต็มใจ วีด้าหน้าเสียกลัวเขาทำแผนแตก แต่ธัญกรแรงเยอะจนใครก็เอาไม่อยู่
“คุณวีด้า...อย่าทำแบบนี้เลย ยุติทุกอย่างเถอะ มันไม่ใช่ผมเจ็บคนเดียว แต่คุณเองก็เจ็บด้วยไม่ใช่เหรอ”
เกรซพยายามห้ามแต่ไม่ค่อยได้ผล ธัญกรถลันไปดึงตัววีด้าและบังคับให้ยกเลิกงานหมั้น เสียงเอะอะทำให้ทุกคนในบ้านแตกตื่น ยศสรัลพุ่งเข้ามาคนแรก ตกใจมากที่เห็นน้องชายคนเล็กทำตัวรุ่มร่ามกับวีด้า แต่คนที่ตามมาเป็นคนที่สองโกรธจัดกว่า คัชพลไม่รอช้าปราดไปกระชากตัวธัญกรออกจากว่าที่คู่หมั้นสาว
“ไอ้เล็ก...แกเป็นบ้าอะไร นี่แกเมานี่ ออกไปเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องเข้ามาในงานด้วย ฉันไม่อนุญาต”
“แล้วผมขอเข้างานหรือไง งานหมั้นเก๊ๆเนี่ย นึกว่าผมอยากอยู่นักเหรอ”
สองพี่น้องจ้องหน้ากันตาแทบถลน คัชพลเอะใจนิดหน่อยที่น้องชายพูดว่างานหมั้นเขาเป็นงานเก๊ แต่ไม่ทันถามบัญชากับสินีก็เข้ามาเสียก่อน วีด้ากับยศสรัลพยายามแยกคู่กรณีออกจากกัน คัชพลขืนตัวไว้ โมโหมากที่น้องชายกล้าหยามหน้ากลางงานเช่นนี้ ส่วนธัญกรถลาตามแรงดึงของยศสรัล แต่ไม่วายโพล่งออกไปอย่างเหลืออด
“ผู้หญิงที่ผมชอบก็คือคุณวีด้าไง...ที่พี่ใหญ่สอนให้ผมแย่งมาให้ได้ รู้ไว้ด้วย!”
คัชพลจะชกหน้าให้หายแค้น สินีกับยศสรัลรีบเข้าไปขวาง ขอร้องไม่ให้มีเรื่องรุนแรงเพราะธัญกรเมาไม่รู้เรื่อง แต่เหมือนชายหนุ่มต้นเรื่องจะไม่ยี่หระกับคำแก้ต่างของแม่และพี่ชาย เมื่อได้ออกไปนอกห้องก็ตรงไปอาละวาดทำลายข้าวของสำหรับงานหมั้นจนบัญชาหัวเสียมาก ปราดเข้าไปตบลูกชายคนเล็กเต็มแรง
“ถ้าแกยังไม่หยุด ฉันก็จะตบจนกว่าจะหายบ้า”
สินีหน้าซีด กลัวลูกชายคนเล็กถูกตีจนน่วม ขอร้องสามีอย่าทำอะไรรุนแรง แต่บัญชาไม่สนใจ
“อุตส่าห์ไปทำงาน ก็นึกว่าจะดีขึ้น ที่ไหนได้...เลวกว่าเดิม ถ้าอยากเมาอยากบ้าก็ไปที่อื่น ไอ้ลูกนอกคอก!”
“ลูกนอกคอก...มันดีเกินไปมั้งครับ ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าผมใช่ลูกพ่อจริงหรือเปล่า”
ท่าทางอวดดีของลูกชายคนเล็กทำให้บัญชาหมดความอดทน ตวัดมือตบหน้าเขาฉาดใหญ่พร้อมตวาดลั่น “ไอ้เล็ก...ถ้าแกพูดอย่างนี้ แกก็ออกจากบ้านฉันไปเลย แล้วนับจากนี้ แกกับฉันขาดกัน!”
ooooooo
เหตุการณ์หลังจากนั้นเป็นเรื่องวุ่นวายจนจัดการแทบไม่ถูก เริ่มจากธัญกรผลุนผลันขับรถออกจากบ้านอีกครั้ง แม้สินีจะห้ามและขอร้องเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มเจ็บปวดและอยากหนีจากความทุกข์ทรมานโดยเร็วที่สุด ยศสรัลมองวีด้าด้วยสายตาเย็นชา เหมือนจะต่อว่าเธอเป็นนัยๆว่าสะใจแล้วใช่ไหม ที่ทำให้ครอบครัวเขาเป็นแบบนี้
งานหมั้นจำต้องล้มเลิกเพราะสภาพบ้านเละเทะดูไม่ได้ คัชพลโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม แต่ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อบัญชามีอาการแน่นจุกที่หน้าอกจนล้มลงกับพื้น สินีมองเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยความสับสน พลันภาพในอดีตตอนซินแสมาผูกดวงคัชพลกับวีด้าก็ย้อนกลับมาในหัวว่าสองหนุ่มสาวไม่ใช่คู่และมีดวงเป็นกาลกิณีกับครอบครัวเธอ รวมทั้งเสียงของมณฑิตาที่เคยโทร.มาบอกว่าวีด้ากับธัญกรมีท่าทางสนิทสนมกันเป็นพิเศษ
สังหรณ์แรงกล้าทำให้สินีขนลุก เธอตรงไปหาลูกชายคนกลางเพื่อถามความจริงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างวีด้ากับธัญกร ยศสรัลหลบตากลัวแม่เครียด แต่สุดท้ายก็ปิดไม่ไหวต้องสารภาพว่าธัญกรหลงรักวีด้า และเขาเคยลองทุกทางแล้วให้น้องชายคนเล็กออกห่างจากเธอ สินีไม่อยากจะเชื่อ ต่อว่าลูกชายเสียงเครียดที่ไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
“แล้วมันหมายความว่ายังไงที่ตาเล็กพูดว่าวีด้าไม่อยากหมั้น”
“เรื่องนี้ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ”
“ถ้ามันจริง แสดงว่าวีด้าเขาไม่ได้รักตาใหญ่ ตกลงเขารักใครกันแน่ ตาเล็กหรือตาใหญ่”
ท่าทางอึกอักของยศสรัลทำให้สินีนั่งไม่ติด ตัดสินใจคาดคั้นจากวีด้าแทนว่ารู้สึกยังไงกับธัญกร เกรซใจไม่ดี กลัวเพื่อนถูกเอาเรื่องและความอาจแตก แต่วีด้ากลับนิ่งเฉยไม่ปริปากใดๆจนสินีเดือดจัด
“เธอบอกฉันมา ถ้าเธอไม่รักตาใหญ่แล้วเธอยอมหมั้นกับเขาทำไม เธอกำลังปั่นหัวลูกฉันใช่ไหม ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเป็นใครมาจากไหน แต่เธอเป็นต้นเหตุให้ลูกชายฉันทะเลาะกันจนจะฆ่ากันตาย ในฐานะแม่...ฉันขอบอกว่าไม่อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้ ในเมื่องานหมั้นมันล่มแล้ว มันก็จะไม่มีการจัดขึ้นอีก ต่อไปนี้ห้ามเธอคบกับลูกชายฉัน”
“คุณไปห้ามลูกชายคุณดีกว่า คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน...เพราะคุณไม่ใช่แม่ฉัน!”
สินีตาโต เงื้อมือสูงและตบหน้าหญิงสาวหน้าสวยที่เคยปลื้มอย่างแรง วีด้าไม่สะทกสะท้าน จ้องหน้าท้าทายและสะบัดหน้าจากไปพร้อมกับเกรซ คัชพลเห็นหลัง
คนรักไวๆก็รีบเข้าไปหา ขอโทษขอโพยใหญ่และขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้ง แต่วีด้าตีหน้าซื่อส่ายหน้าปฏิเสธ บอกว่าสินีไล่เธอออกจากบ้านแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลงเสียที
คัชพลมองตามคนรักและเพื่อนสาวจนลับตา สินีผ่านมาเห็นและขอคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว คัชพลไม่สนใจแม่และตั้งท่าจะไปง้อวีด้า แต่สินีไม่ยอม ประกาศกร้าวไม่ให้เขาออกจากบ้าน
“แม่ไปพูดอะไรกับวีด้า มันไม่ใช่ความผิดของเขา แล้วเขาบอกว่าแม่ไล่เขา มันหมายความว่ายังไงครับ”
“มันฟ้องแกหรือ มันบอกด้วยหรือเปล่าว่าแม่ตบหน้ามัน”
คัชพลหน้าเสีย ต่อว่าแม่เสียงเข้มที่ลงไม้ลงมือกับคนรัก “คุณแม่...ไปตบหน้าเธอทำไมครับ แม่จะโทษเธอไม่ได้นะครับ มันเป็นความผิดของไอ้เล็ก ไอ้เล็กมันบ้าเพราะแม่ตามใจจนเสียคน”
“นี่แกเข้าข้างนังผู้หญิงคนนั้นมากกว่าน้องแกเหรอ แกยังหลงมัน เชื่อมันมากกว่าแม่หรือ มันพูดกับแม่ว่าแม่ไม่มีสิทธิ์ไปห้ามมันไม่ให้คบกับแก เพราะแม่ไม่ใช่แม่มัน”
คัชพลเถียงแทนวีด้าอีกหลายประโยค แต่สินีไม่ฟังและตอกกลับจนเขาเหลืออด “ผมว่าแม่เข้าข้างไอ้เล็กจนเกินไปเหมือนกัน แม่โยนความผิดให้วีด้าแทนที่จะเป็นมัน ไม่ว่ายังไง ผมก็จะไม่เลิกคบกับเธอ ผมจะไปเคลียร์กับวีด้า”
คัชพลเพียรโทร.หาหญิงสาวคนรักเป็นสิบๆรอบแต่เธอไม่รับสาย สินีมองมาด้วยความแค้นใจที่ลูกชายดื้อรั้นไม่ได้อย่างใจ ยศสรัลมองเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยความเครียด...วีด้า...เธอต้องการอะไรจากครอบครัวฉันกันแน่!
ooooooo
วีด้าออกจากบ้านบัญชาด้วยสีหน้าเงียบสงบกว่าขามา เกรซมองมาด้วยความเป็นห่วง พยายามบอกให้เพื่อนรักรับสายคัชพลเพื่อเคลียร์ให้รู้เรื่อง แต่วีด้าก็ไม่สนใจเพราะทุกอย่างกำลังจะเป็นไปตามที่ต้องการ
ฝ่ายสินีร้อนรนแทบนั่งไม่ติดเพราะติดต่อลูกชายคนเล็กไม่ได้ คัชพลก็ทำตัวหมางเมินเพราะเธอพูดจารุนแรงและทำร้ายร่างกายวีด้า ยศสรัลคอยดูแลแม่ไม่ห่าง ปลอบไม่ให้คิดมากเพราะกลัวจะทรุดตามพ่ออีกคน
“แม่ครับ...แม่อย่าเพิ่งไปโทษเขาเลยครับ มันอาจจะไม่ใช่ความผิดของเขาก็ได้”
“นี่เข้าข้างมันหรือ ทำไมต้องปกป้องมัน หรือว่าเราก็หลงมันอีกคน”
“แม่ครับ...ผมว่าแม่กำลังโมโห แม่ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผมรู้ว่าแม่ห่วงเล็ก ผมไปตามน้องให้นะครับ”
เช้าวันต่อมา...แม้จะสะใจที่ทำให้ครอบครัวศัตรูร้าวฉาน แต่วีด้าก็อดเป็นห่วงธัญกรไม่ได้ที่หุนหันพลันแล่นออกจากบ้านเมื่อวันก่อน เธอสอบถามรัชนาถึงเพื่อนร่วมงานคู่กัด แต่ไม่ทันได้เรื่องอะไรมาก คัชพลก็มาง้อถึงที่เสียก่อน
“ผมขอโทษแทนแม่ด้วยนะครับ ผมจะพูดกับแม่ให้เข้าใจ เราจะหาฤกษ์หมั้นกันอีกครั้ง ผมให้คนทำจดหมายขอโทษแขกหมดแล้ว คุณไม่ต้องห่วง เราจะหมั้นกันใหม่นะวีด้า”
“วีด้าขอทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนนะคะ แล้วก็อยากให้เวลาแม่คุณจะยอมรับวีด้าอีกครั้ง”
“เอาแบบนั้นก็ได้ ผมจะรีบไปจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดนะครับ”
วีด้ายิ้มรับแกนๆ คัชพลดึงเธอเข้ามาหอมด้วยความรักและหลงใหล มั่นใจเกินร้อยว่าจะทำให้แม่กลับมารักและพอใจในตัววีด้าอีกครั้ง ส่วนวีด้าลอบถอนใจหน่ายๆ ทั้งที่ควรจะมีความสุขแต่ก็เหนื่อยต้องเล่นละครแบบนี้เต็มที
ธัญกรหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีกครั้ง สินีกระวนกระวายมาก เป็นห่วงกลัวลูกชายคนเล็กจะเป็นอันตรายเพราะอารมณ์ไม่อยู่กับร่องกับรอย ยศสรัลช่วยตามหาเต็มที่ โทร.หาเพื่อนทุกคนของน้องชายและขอร้องให้ติดต่อหากพบเจอที่ไหน คัชพลไม่สนเพราะยังโมโห ส่วนบัญชาก็ไม่ยี่หระ ยังเคืองวีรกรรมก้าวร้าวของลูกชายคนเล็ก
“ปล่อยมันไป แล้วอย่าพูดถึงมันอีก มันไม่ใช่เด็กๆ ทำตัวไม่มีความคิด รู้ไหมว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่กลับมาให้ฉันเห็นก็ดีแล้ว ส่วนแก...ตาใหญ่ แกเคลียร์กับหนูวีด้าแล้วหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณพ่อสบายใจได้ วีด้าเข้าใจทุกอย่างครับ”
“ดีแล้ว...จะได้ไม่ไปกระทบเรื่องธุรกิจ”
สินีปรี๊ดแตก ต่อว่าลูกชายคนโตว่าไม่รู้สึกอะไรเลยหรือที่คนรักเถียงเธอคำไม่ตกฟาก แถมถูกตบก็ไม่สำนึก ตอกใส่หน้าเธอเหมือนกับคนไม่มีสัมมาคารวะ คัชพลโต้ว่าแม่เป็นฝ่ายเอาเรื่องก่อน สินีสวนว่าวีด้าสมควรได้รับ บัญชามองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความมึนงง สุดท้ายก็ยกมือห้ามด้วยความรำคาญแล้วถามภรรยา เสียงเข้ม
“สมควรยังไง ใครเป็นคนตัดสินว่าสมควร แก่จนป่านนี้แล้วทำอะไรไม่คิด รักลูกผิดจนไอ้เล็กมันเสียคนไงล่ะ”
สินีไม่อยากจะเชื่อว่าสามีจะเข้าข้างคนอื่น บัญชาไม่สนใจท่าทางอึ้งของสินีและบอกให้คัชพลหาเวลาไปง้อและเอาใจวีด้าให้มากๆ สินีหมดความอดทน ประกาศกร้าวจะไม่ยอมให้คัชพลทำอย่างนั้นแน่
“และฉันก็จะไม่ขอโทษมันหรอก ฉันจะไม่รับมันเป็นลูกสะใภ้ ฉันจะไม่รับรู้และไม่ยอมอะไรทั้งสิ้น!”
สินีจ้องหน้าท้าทาย บัญชาโกรธจัด สั่งเด็ดขาดให้ภรรยาทำตาม “ผมสั่ง และคุณต้องทำ!”
ooooooo
ธัญกรเลือกไปอยู่ในที่ที่ใครก็นึกไม่ถึง รัชนาทำหน้าลำบากใจตอนแรกที่เขาขอลี้ภัยมาอยู่ด้วย แต่เมื่อเห็นสภาพทรุดโทรมเหมือนทุกข์ทรมานใจมากก็อดใจอ่อนไม่ได้ ธัญกรเก็บตัวที่คอนโดของเพื่อนร่วมงานสาวคู่กัดไม่ไปไหน รัชนาพยายามกล่อมให้ไปทำงานแต่เขาไม่ยอมและฝากขอโทษวีด้าแทนที่ทำตัวไม่ดีเมื่อหลายวันก่อน
รัชนาอ้าปากค้างไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนร่วมงานหนุ่มจะพังงานหมั้นของวีด้าพังไม่เป็นท่า แต่เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางจริงจังของเขาก็อดอึ้งไม่ได้ เสหมุนตัวไปทำงานเพราะทำหน้าไม่ถูก...ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือเห็นใจดี!
ฟากยศสรัลไม่ละความพยายามตามหาน้องชาย จนในที่สุดธัญกรก็ยอมโทร.กลับและมาพบที่บ้าน สองพี่น้องปรึกษากันเคร่งเครียด โดยเฉพาะความไม่พอใจของคัชพลและบัญชา ธัญกรรู้สึกผิดที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล จึงฝากยศสรัลขอโทษพ่อกับพี่ชายคนโต และขอให้เลิกกังวลกับเขาเพราะพอดูแลตัวเองได้ ยศสรัลตัดสินใจพูดตรงๆว่าน้องชายทำผิดจริง แต่ไม่อยากให้หนีไปดื้อๆเพราะจะยิ่งทำให้บัญชาโกรธไปมากกว่านี้
ยศสรัลเครียดหนัก อยากหาทางให้พ่อกับน้องชายคืนดีกัน แต่ไม่ทันเอ่ยปาก บัญชาก็ล้มเจ็บเสียก่อนด้วยอาการแน่นหน้าอกเพราะหัวเสียเรื่องงาน คัชพล ยศสรัลและสินีใจไม่ดี หน้าซีดเผือดเมื่อหมอแจ้งว่าบัญชาอาจเป็นมะเร็งที่ตับ แต่ถึงกระนั้นสามคนแม่ลูกก็พอมีหวังเพราะหมอจะยืนยันอีกครั้งเมื่อตัดชิ้นเนื้อไปตรวจแล้ว
ด้านวีด้า...เอะใจเมื่อได้ยินคำขอโทษจากรัชนาที่อ้างว่าธัญกรฝากมา เมื่อคาดคั้นจึงได้รู้ว่าชายหนุ่มน่าจะอยู่กับลูกจ้างสาว แต่เธอเลือกไม่ไปพบเพราะไม่อยากให้เรื่องยุ่งยากกว่านี้ แถมตัดปัญหาด้วยการจะหาคนใหม่มาทำงานแทนธัญกรถ้าเขายังไม่พร้อมหรือไม่อยากมาทำงานกับเธออีก
เวลาเดียวกันที่โรงพยาบาล...ชายหนุ่มที่สองสาวพูดถึงกำลังเดินไปเยี่ยมบัญชาตามที่พี่ชายคนกลางโทร.บอก คัชพล สินีและยศสรัลอยู่กันพร้อมหน้าและพยายามบอกให้บัญชาพักผ่อนมากๆ คัชพลอยากให้แม่ไปพักที่บ้าน ยศสรัลอาสาไปส่งและบอกจะให้ธัญกรเฝ้าแทน บัญชาตาลุกวาว รีบบอกว่าไม่ต้องมาเพราะเขาจะออกจากที่นี่แล้ว
ธัญกรได้ยินทุกอย่าง ทั้งถ้อยคำเจ็บแค้นของพี่ชายและคำพูดค่อนแคะของพ่อ สะเทือนใจมากจนอยากจะกลับออกไป สินีเหลือบเห็นพอดี ถลันไปเปิดประตูและดึงเขากลับมา ธัญกรเห็นสายตาของพ่อและพี่ชายคนโตเลยรีบพูด
“ผมอยากมาขอโทษ มาเยี่ยมพ่อ แต่ถ้าไม่มีใครต้อนรับ ผมก็จะกลับ ขอให้พ่อหายเร็วๆนะครับ”
คัชพลจะเอาเรื่อง โมโหมากที่น้องชายคนเล็กกล้ากลับมา ยศสรัลเข้าขวางแต่คัชพลไม่ยอม
“ไอ้เล็ก...แกไปให้พ้นหน้าฉัน ก่อนที่ฉันจะชกหน้าแก แล้วอย่าให้ฉันเห็นแกอีก ไม่งั้นฉันเอาแกตาย”
ธัญกรฮึดฮัดออกไปแล้ว สินีถลาตามด้วยความเป็นห่วง ยศสรัลตามไปดูแลห่างๆ เครียดหนักแทนแม่กับน้องชายจนต้องบากหน้าไปหาวีด้าเพื่อขอให้สงบศึก ไม่อยากให้ความขัดแย้งในครอบครัวรุนแรงไปกว่านี้ ไหนจะอาการของบัญชาอีกที่ยังไม่รู้ว่าจะหนักแค่ไหน วีด้าเหยียดยิ้มเย็น ยศสรัลถึงกับอึ้งแต่พยายามข่มความรู้สึกเต็มที่
“ไม่ว่าคุณจะผิดหรือไม่ แต่เรื่องทุกอย่างมันเกิดจากคุณ ผมขอร้องนะคุณวีด้า ถ้าคุณเลือกจะคบพี่ใหญ่ต่อไป อย่าทะเลาะกับแม่ผม ให้เกียรติท่านบ้าง อย่าติดต่อกับนายเล็กอีก อย่าให้เรื่องวุ่นวายมากไปกว่านี้”
“นี่ฉันมีผลถึงขนาดนั้นเชียวหรือคะ”
“อย่ากวนประสาทผมนะ ผมมาพูดกับคุณดีๆ”
“แบบนี้ไม่เรียกว่ามาดีหรอกค่ะ เชิญกลับไปได้แล้ว คราวหน้าถ้าจะมา...ช่วยมีมารยาทกว่านี้ นัดล่วงหน้าด้วย”
“นี่คุณไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดใช่ไหม ถ้าครอบครัวผมต้องเดือดร้อนเพราะคุณอีก เราได้เป็นศัตรูกันแน่วีด้า”
วีด้าประสานสายตากับเขาอย่างไม่กลัว ยศสรัลโกรธมากและผลุนผลันออกไป ไม่อยากของขึ้นจนทำร้ายหญิงสาว แต่ก็เหมือนผีซ้ำด้ำพลอย เมื่อเจอกับคัชพลซึ่งมาหาวีด้าที่หน้าสำนักงานของเธอ ยศสรัลเลือกนิ่งและผละจากไป ทิ้งความสงสัยให้แก่คัชพล เมื่อสอบถามจากวีด้าก็ไม่ได้ความอะไรมาก นอกจากถูกย้อนให้มาคาดคั้นจากน้องชายตัวเอง
คัชพลทำตามที่คนรักบอกจริงๆในเย็นวันเดียวกัน แม้จะไม่เห็นอะไรผิดปกติ แต่ก็ไม่ไว้ใจน้องชายคนกลาง กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย แอบรักแฟนเขาเหมือนธัญกร ยศสรัลสบตาไม่หลบและยอมรับตรงๆว่าตั้งใจไปหาวีด้า
“แล้วแกไปทำไม คิดจะแย่งวีด้าเหมือนที่ไอ้เล็กมันทำใช่ไหม”
“พี่ใหญ่อย่าเข้าใจผิด ผมไม่สิ้นคิดอย่างนั้นหรอก”
“ฉันไม่เชื่อ แกมาแนวเดียวกับไอ้เล็กอีกคนใช่ไหม เห็นฉันเป็นควายหรือไง ไม่อย่างนั้น แกจะไปหาเขาทำไม”
“ผมกลัวว่าพี่ใหญ่จะโดนผู้หญิงคนนี้หลอก”
คัชพลอึ้งไปอึดใจ สะกิดใจเล็กน้อยแต่พยายามปัดทิ้งแล้วโต้กลับ ไม่เชื่อแน่ๆว่าวีด้าจะคิดร้ายกับตน
“แกต่างหากที่คิดจะหลอกฉัน แอบไปหาเขาเพราะแกชอบคุณวีด้าใช่ไหม”
ยศสรัลอึ้งไป ตอบไม่ถูกเหมือนกันเพราะยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกยังไงกับวีด้ากันแน่
ooooooo
ในขณะที่ครอบครัวบัญชากำลังลุกเป็นไฟ วีด้ามีท่าทางนิ่งๆเหมือนไม่เป็นอะไรมากที่งานหมั้นโดนล้ม หญิงสาวนำเศษกระดาษที่แอบหยิบจากห้องทำงานของบัญชาเมื่อหลายวันก่อนมาเรียงต่อกันเพื่อดูข้อความบนนั้น เกรซมาเยี่ยม มองมาด้วยความเป็นห่วงที่เพื่อนรักเอาชีวิตไปเสี่ยงเช่นนี้
วีด้าก้มหน้าก้มตาต่อเศษกระดาษ ซึ้งใจในความรักของเพื่อน แต่จะไม่ยอมถอยแค่นี้
“ฉันว่ามันต้องเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง แต่ตอนที่ฉันดูมันเป็นเอกสารการโอนเงินจากต่างประเทศจำนวนมาก ถ้ารวมกับข้อมูลที่นักสืบของฉันเคยส่งมา...มันอาจจะเป็นการฟอกเงิน”
“งั้นแกก็เอาผิดนายบัญชาได้แล้วสิ”
“ฉันยังไม่แน่ใจว่าถ้ารวบรวมหลักฐานแล้วพอจะเอาผิดได้หรือเปล่า ถ้าไม่ได้ก็จะทำให้นายบัญชาไหวตัวทัน”
ฝั่งบัญชาหงุดหงิดมากที่ต้องนอนโรงพยาบาลเพราะหมออยากดูอาการ ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าสาเหตุแท้จริงที่ทำให้ต้องอยู่เพราะหมอสันนิษฐานว่าเขาอาจเป็นมะเร็งตับระยะเริ่มต้น และหากไม่รับการรักษาอาจลุกลามจนเสียชีวิตได้ สินีกับยศสรัลหน้าเสีย ใจไม่ดีเลย เป็นห่วงความรู้สึกพ่อว่าจะคิดมากจนหมดกำลังใจรักษา ยิ่งเห็นท่าทางฉุนเฉียวของบัญชายิ่งพูดไม่ออก สินีกลัวมาก ยศสรัลต้องปลอบว่ารอพ่ออารมณ์ดีกว่านี้จะบอกเอง
เวลาเดียวกันที่คอนโดรัชนา...ธัญกรบอกว่าจะออกไปหาห้องเช่าใหม่ อยากเริ่มต้นพิสูจน์ตัวเองและออกไปเผชิญโลกจริงๆเสียที รัชนาหน้าเจื่อน อาสาไปถามห้องว่างในคอนโดตัวเองให้ แต่เมื่อทราบค่าเช่าเลยตัดสินใจคิดแผนใหม่ คือหลอกว่าห้องเต็มและให้เขามาเช่าห้องร่วมกับเธอแทนเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ธัญกรลังเลเธอเลยแกล้งแหย่
“แล้วทำไม...กลัวหลงเสน่ห์ฉันหรือ”
“ไม่กลัวหรือไง เอาผู้ชายมาอยู่ด้วยน่ะ”
“ฉันไม่กลัว หรือนายกลัว ด้วยเกียรติของฉัน ฉันยืนยันจะไม่ปล้ำนาย ตกลงไหม”
“ก็ได้ๆ แต่อย่ามาวุ่นวายกับฉันให้มาก...รำคาญ!”
ฟากวีด้าดำเนินการตามแผนขั้นต่อไปด้วยการทำให้คัชพลร้อนรนจนคลั่ง หลังงานหมั้นที่ล่มไม่เป็นท่า ชายหนุ่มพยายามอย่างหนักจะรุกและเอาอกเอาใจสารพัดให้เธอใจอ่อนยอมหมั้นด้วยอีกครั้ง แต่วีด้าก็ปิดโอกาสและบอกปัดเขาตลอดเวลา จนเกรซที่มาอยู่เป็นเพื่อนบ่อยๆ อดสงสัยไม่ได้
“เหมือนแกจะตัดสัมพันธ์กับทางโน้นเลย”
“ยังหรอก...ฉันแค่ทำให้เขากังวลใจ ต่อไปเขาก็จะตามใจฉันทุกเรื่อง”
“นี่แสดงว่าแกมีแผนใหม่แล้วล่ะสิ”
“ถึงเวลาที่พวกนั้นจะต้องเพิ่มทุนให้ฉันแล้ว”
ด้านมณฑิตา...หลังทะเลาะกับยศสรัลก็ช้ำใจมาก ออกไปเที่ยวและดื่มหนักย้อมใจที่ถูกเขาปฏิเสธอย่างไม่เหลือเยื่อใย และเพราะอารมณ์อ่อนไหวแท้ๆ เมื่อมีจิมหนุ่มหน้าตาท่าทางดีมาจีบเลยยอมคุยด้วยจนแอบมีความสัมพันธ์แบบลับๆกับเขา เขามองเธอด้วยสายตาวาวหวานและพาเข้าโรงแรมเพื่อหาความสุขด้วยกัน
สองหนุ่มสาวใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่ด้วยกัน
จึงควงกันออกมา แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้าง เมื่อพบกับคัชพลที่เซ็งเรื่องวีด้า ควงนางแบบสาวมาหาความสุขห้องข้างๆกัน มณฑิตาตะลึงตาค้าง แต่เมื่อรวบรวมสติได้จึงขอให้จิมไปรอที่รถ เช่นเดียวกับคัชพลที่ปล่อยให้
นางแบบสาวไปรอในห้อง เมื่อได้อยู่ตามลำพัง พี่ชายคนโตของยศสรัลก็ชักสีหน้าถามว่ามีปัญหาอะไรกัน มณฑิตาเชิดหน้ากลั้นน้ำตา ประชดแดกดันว่าไม่มี เพราะยศสรัลไม่เคยสนใจเธออยู่แล้ว
“ก็เลยทำตัวแบบนี้หรือไง”
“พี่ใหญ่คะ...ผู้หญิงกับผู้ชายสิทธิเท่าเทียมกัน
พี่ใหญ่ยังทำได้ ทำไมมณจะทำไม่ได้ล่ะคะ”
มณฑิตาปรายตาไปทางนางแบบสาวในห้อง คัชพลเถียงไม่ออกเพราะสิ่งที่ตนทำก็น่าละอายไม่ต่างกันเลย มณฑิตายิ้มร้าย หมุนตัวจากไปช้าๆแต่ไม่วายพูดทิ้งท้าย
“เราจะไม่พูดกับใคร...เรื่องที่เราเจอกันวันนี้ ใช่ไหมคะ”
ooooooo
ท่าทางไม่สะทกสะท้านของมณฑิตาทำให้คัชพลใจไม่ดี หมดอารมณ์หาความสุขกับนางแบบสาวและพุ่งกลับบ้านไปคุยกับน้องชายคนกลางแทน ยศสรัลไม่มีท่าทีตกใจหรือแตกตื่นเพราะคิดว่ามณฑิตาคงจะเลือกทางที่ชอบแล้ว แต่คัชพลกลับไม่คิดแบบนั้น หากครอบครัวมณฑิตาทราบจะทำให้ธุรกิจเสียหายเป็นพันล้าน
“นายควรหาเวลาทำความเข้าใจกับมณซะ ก่อนที่เขาจะทิ้งนายไปมีคนอื่น”
“ผมเองก็อยากให้เป็นแบบนั้น”
“มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น มันจะกระทบไปถึงครอบครัวทั้งสองฝ่าย”
“พี่ก็รู้ว่าผมไม่เคยรักมณฑิตา”
“ถึงไม่รัก แต่แกก็ควรจะแต่งกับมณฑิตา”
“ปล่อยให้เป็นเรื่องของผมดีกว่าครับ พี่ใหญ่อย่ากดดันผมอีกคนเลย”
ยศสรัลเดินขึ้นห้องไปแล้ว คัชพลมองตามด้วยความหงุดหงิด กลัวน้องจะมีใจให้วีด้าจนหมางเมินมณฑิตา
คัชพลร้อนใจมาก เมื่อไปหาวีด้าตอนเช้าวันถัดมาเพื่อประชุมเรื่องโครงการ ก็จ้องเธอไม่วางตาด้วยความหึงหวง เขาพยายามชวนเธอไปทานข้าวข้างนอกแต่เธอปฏิเสธและแกล้งทำหน้าเหนื่อยเหมือนมีเรื่องเครียด วีด้าลอบยิ้มนิดๆเมื่อเห็นคัชพลแทบคลั่งเมื่อเธอไม่ทำตามที่ขอ เธอเดินนวยนาดกลับห้อง มั่นใจเกินร้อยว่าคัชพลต้องตามมาแน่
คัชพลทำตามที่วีด้าคิดทุกอย่าง แสดงท่าทางโล่งใจเมื่อเธอบอกว่ากลุ้มใจเรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอย่างที่เขานึกกังวล วีด้าตีหน้าเศร้า หยิบรายละเอียดโครงการของคู่แข่งมาให้ดู
“เราจะมีคู่แข่งมาเปิดศูนย์การค้าไม่ไกลกัน และมีขนาดใหญ่กว่า ถึงเราจะเสร็จก่อน แต่นั่นยิ่งเป็นจุดอันตราย เขาจะมีโอกาสเอาจุดบอดของเราไปแก้ไข เราต้องกระทบหนักแน่”
วีด้าทำท่าเหมือนเครียดเสียเต็มประดา คัชพลเชื่อสนิทใจและครุ่นคิดอย่างหนักจะช่วยแก้ปัญหา
“มีทางเดียว...คือขยายการลงทุน หรือมีความ ทันสมัยหรูหราให้มากกว่า ถ้าหาทุนเพิ่มได้งานก็จะสำเร็จ แต่ถ้าทางคุณใหญ่ไม่สะดวก วีด้ามีกลุ่มทุนต่างชาติให้ความสนใจ วีด้าจะลองคุยดู แต่สัดส่วนของคุณใหญ่จะลดลง”
คัชพลอึ้งไปอึดใจ การลงทุนนี้เป็นเรื่องใหญ่และอาจกระทบธุรกิจหลัก เลยต้องขอไปปรึกษาหารือที่บริษัทอีกครั้ง วีด้าตีหน้าขรึมทั้งที่ในใจลิงโลด เชื่อมั่นว่าเขาต้องหาเงินมาให้เธอแน่เพราะอยากทำให้เธอเห็นว่าทำได้ทุกอย่าง
บัญชาออกจากโรงพยาบาลเมื่อหลายวันก่อน เมื่อทราบเรื่องจากคัชพลในบ่ายวันเดียวกันก็ไม่ลังเลใจจะลงทุนเพิ่มเพราะเชื่อว่าโครงการครั้งนี้ต้องได้กำไรมหาศาล คัชพลดีใจมากจะได้เอาใจวีด้า ต่างจากยศสรัลที่คิดสะระตะทุกอย่างแล้วเห็นว่าการลงทุนครั้งนี้ส่งผลเสียมากกว่าผลดี จึงตัดสินใจค้านพี่ชาย
“แต่ผมไม่เห็นด้วยนะครับ แค่ระยะเวลาไม่กี่เดือน โครงการก็เพิ่มทุนสูงขนาดนี้ คราวก่อนก็ทำให้เราเสียเงินทุนไปกับที่ดินแปลงนั้น เราน่าจะคิดให้รอบคอบนะครับ”
“นี่นายกำลังหาว่าพี่กับคุณพ่อทำงานไม่รอบคอบหรือ”
“ไม่ใช่ครับ...แต่ผมว่าเราควรเช็กข้อมูลให้ละเอียดก่อนตัดสินใจ”
“การก่อสร้างกำลังเร่ง มัวแต่คิดแล้วจะไปปรับขยายอะไรทัน ไม่ได้มีเวลาขนาดนั้น ฉันว่าแกอย่ายุ่งดีกว่า”
“แล้วหุ้นส่วนทางเมืองนอกของเราล่ะ พี่ใหญ่จะแจ้งเขายังไง พี่ก็รู้ว่าเขาไม่พอใจที่เราลงทุนครั้งนี้”
คัชพลไม่สนใจเพราะสัดส่วนหุ้นของบริษัทต่างชาติมีแค่ยี่สิบกว่าเปอร์เซ็นต์ บัญชาแอบกระซิบให้เขาไปตกลงกับคนฟอกเงินในบ่อนให้เพิ่มค่านายหน้าในการส่งเงินครั้งหน้า จะได้มีเงินลงทุนมากขึ้น ยศสรัลมองท่าทางเหมือนมีลับลมคมในของพ่อกับพี่ชายด้วยความสงสัย แต่หนักใจมากกว่าเรื่องลงทุนกับวีด้า กลัวบริษัทจะเสียหายจนกลับลำไม่ทัน
ยศสรัลไม่ละความพยายาม แอบตรวจสอบเอกสารการลงทุนในเช้าวันถัดมาและตามไปคุยกับคัชพลอีกครั้ง
“พี่ใหญ่ก็รู้ว่าคุณพ่อกำลังป่วยเป็นอะไร ผมไม่อยากให้เราขยายการลงทุนมากมายในช่วงนี้ เพราะหลังจากนี้ คุณพ่ออาจต้องเข้าออกโรงพยาบาล เราอาจทำงานได้ไม่เต็มที่กันนะครับ”
“งั้นแกก็รับผิดชอบดูแลพ่อ จนกว่าโครงการที่ฉันลงทุนกับคุณวีด้าจะเสร็จ งานนี้ฉันจัดการเอง แกไม่ต้องยุ่ง!”
เมื่อคุยกับพี่ชายไม่รู้เรื่อง ยศสรัลจึงตัดสินใจคุยกับวีด้าแทน เขาสะกดรอยตามเธอจนถึงโรงพยาบาล ประสาท ได้เห็นเธอไปเยี่ยมคนไข้สาวใหญ่ที่เขาคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก เมื่อสอบถามจากนางพยาบาลหลังจากวีด้ากลับไปแล้ว จึงได้รู้ว่าคนไข้สาวใหญ่คนนั้นคือกานดา...อดีตภรรยาเพื่อนรักของบัญชาและแม่ของแพร!
การเจอกับกานดาทำให้ยศสรัลพอปะติดปะต่อสาเหตุที่วีด้าเข้ามาพัวพันกับครอบครัวของเขาได้ แต่เพื่อให้แน่ใจเลยตัดสินใจสอบถามจากบัญชาก่อน “คุณพ่อครับ ตอนเด็กผมจำได้ว่าคุณพ่อมีเพื่อนสนิทคือน้าชาติชายกับน้ากานดา เมื่อก่อนเขาเป็นยังไงหรือครับ ทำไมอยู่ดีๆเขาถึงหายไปเลย”
บัญชามีปฏิกิริยาแข็งกร้าวทันที “แกจะอยากรู้ไปทำไม ฉันจำไม่ได้หรอก”
สินีรีบพูดแทนสามี “นายชาติชายเขาล้มละลายและฆ่าตัวตาย ดีที่คุณพ่อถอนหุ้นออกมาทันเสียก่อน”
ยศสรัลไม่เชื่อเท่าไหร่นัก เขาคิดจะไปสอบถามจากวีด้าตรงๆ แต่เชื่อว่าเธอคงไม่บอกเพราะถ้าอยากให้รู้คงประกาศออกมาแล้ว ชายหนุ่มเลยต้องไปสืบหาข้อมูลเองตามหนังสือพิมพ์เก่าๆ
“สาเหตุการตายของนายชาติชาย วาณิชโยธิน... มาจากเพื่อนรักที่ลงทุนด้วยกัน แล้วหนีไปเปิดธุรกิจใหม่คล้ายกัน และคดีฟ้องร้องของบริษัทนี้ยังค้างเติ่งอยู่ในศาล”
คำว่าเพื่อนรักทำให้ยศสรัลอึ้งไปอึดใจ ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ลองหารายชื่อหุ้นส่วนบริษัทของพ่อวีด้า แล้วต้องตกใจหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นชื่อของบัญชาเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญ!
ooooooo
