ดวงใจขบถ
ตอนที่ 6
เวลานั้นลุมพูให้ทหารมาช่วยกันจับเจ้าขุนแสงเรืองออกไปพ้นเรือนเจ้าจ้อย แต่กว่าจะสำเร็จก็วุ่นวายโกลาหลกันไปหมด เพราะเจ้าขุนแสงเรืองฤทธิ์มากทั้งผลักทั้งด่าทหารแล้วยังคาดโทษลุมพู จะให้เจ้าอุ่นคำมาเล่นงาน
เมื่อลุมพูเข้ามารายงานเจ้าจ้อยว่าตนให้ทหารองครักษ์ไล่เจ้าขุนแสงเรืองกลับไปแล้ว ซึ่งตนทำตามคำสั่งของมหาเทวีที่ต้องการให้เจ้าจ้อยพักผ่อน เจ้าจ้อยพูดอย่างหวั่นใจว่า
“แล้วไล่ไปแบบนี้ คิดว่าเจ้าป้าอุ่นคำจะยอมอยู่เฉยอย่างนั้นหรือ”
“เฉยก็ไม่ใช่เจ้าอุ่นคำแล้วล่ะเจ้าค่า เตรียมรับมือ ไว้เถอะเจ้าค่า”
“เฮาไม่อยากเจอหน้า ให้เจ้าพ่อเจ้าแม่จัดการเถอะ”
“ไม่อยู่น่ะสิเจ้าค่า เจ้าหลวงกับมหาเทวีออกไปเยี่ยมท่านอกานซิงห์กับยุพราช”
เจ้าจ้อยนิ่งไปแต่สีหน้ารำคาญใจอย่างยิ่ง...ขณะนั้นเจ้าขุนแสงเรืองกำลังไปฟ้องเจ้าอุ่นคำที่กำลังต้มสมุนไพร พอได้ยินว่าลุมพูไม่ยอมให้ลูกชายพบเจ้าจ้อย คนเป็นแม่ถึงกับปรี๊ดแตก
“นังแม่บ้านขี้กลากนั่นมาขวางทางอีกแล้วหรือ กงการอะไรของมัน”
“มันบอกว่ามหาเทวีสั่งห้ามเยี่ยมเจ้าจ้อยเด็ดขาด ทั้งๆที่รู้ว่าลูกต้องไปหาเจ้าจ้อย ทำแบบนี้มหาเทวีจงใจกีดกันลูกกับเจ้าจ้อยนะท่านแม่”
“นังมหาเทวี แกกับฉันจะได้เห็นดีกัน ฉันจะไม่มีวันยอมให้ใครมาขวางเส้นทางของว่าที่เจ้าหลวงคนใหม่ ของเจ้าขุนเด็ดขาด...แซงแซว”
“เจ้าค่า เจ้าอุ่นคำ”
“แกไปเอาถ้วยชาสวยๆมาซิ ฉันจะเอาชารางจืดที่ฉันต้มเองกับมือนี่ไปเยี่ยมเจ้าจ้อย”
แซงแซวรับคำเสียงหวานแล้วคลานเข่าออกไปพร้อมเสียงพึมพำด้วยความสะใจว่า...เจ้าอุ่นคำบุกแล้วโว้ย!
ooooooo
เมื่อเจ้าอุ่นคำกับเจ้าขุนแสงเรืองย่างกรายมาภายในเรือนเจ้าจ้อย แน่นอนว่าลุมพูกับจ่อแตต้องกางกั้น แต่เจ้าอุ่นคำไม่สนใจแถมยังด่ากราดทั้งคู่ว่านังไพร่ รวมหัวกันกีดกันลูกชายตนไม่ให้พบเจ้าจ้อย
ลุมพูสะอึก แทบข่มความโกรธไม่อยู่ ยอกย้อนไปว่า “ไม่มีนะเจ้าค่า ชนชั้นไพร่ในหมู่ชาวเมืองจาย เจ้าอุ่นคำไปเอาชนชั้นนี้มาจากไหน เจ้าหลวงกับมหาเทวีปกครองคนเมืองจายอย่างไม่เคยกดขี่ใครมาก่อน”
สองแม่ลูกโกรธแทบเต้น ด่าไปอีกชุด แต่ลุมพูก็ตอบโต้ไม่ลดละ จนเจ้าอุ่นคำของขึ้นถึงขั้นจะตบตีแต่ต้องชะงักเมื่อเสียงเจ้าจ้อยแทรกขึ้นมา
“หลานขอประทานอภัยด้วยเจ้าป้าอุ่นคำ ที่ทำให้กริ้ว”
เจ้าจ้อยอยู่ในชุดค่อนข้างทันสมัยกว่าตอนอยู่เมืองจาย ยิ่งทำให้ดูสวยแปลกตากว่าเดิม เจ้าขุนแสงเรืองถึงกับตะลึงหูตาแพรวพราว
