ตอนที่ 11
“ทำไม่ได้หรอกครับคุณอ้าย มือดีที่ทำได้ไม่เหลือแล้ว ส่งพวกปลายแถวไปก็มีแต่ไปตาย เดือดร้อนถึงเราอีก”
“ไอ้โน่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ได้ หรือจะรอให้ไอ้พันเดช มาฆ่าฉันก่อน”
“คุณอ้ายไม่ลองทบทวนอีกทีเหรอครับ ทรัพย์สินเงินทองคุณอ้ายมีแต่มากขึ้น ถ้าตัดเรื่องแย่งอำนาจคุณอ้ายก็อยู่ได้สบายๆ หรือถ้าห่วงว่านายพันเดชมันจะมาทำร้าย คุณอ้ายก็หลบไปอยู่ต่างประเทศสักพักก็ได้ครับ”
คำแนะนำของวิสูตรทำให้ชาญยุทธโกรธจัดชกอีกฝ่ายเต็มแรง
“ถ้าแกจะไปก็ไปได้เลยแต่อย่ามาบอกให้ฉันหนี แกมันขี้ขลาด แก่จนไร้น้ำยา คุณพ่อไม่น่าให้คนอย่างแกมาช่วยงานฉันเลย ถ้าแกไม่คิดจะสู้ ฉันจะทำเอง อย่างมากก็แค่ตาย ดีกว่าต้องทนอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรี”
วิสูตรถอนใจยาวคร้านจะเถียงด้วย “ไม่ต้องหรอกครับ ถ้าคุณอ้ายจะทำให้ได้ผมจะจัดการให้เอง วิญญาณท่านจะได้ไม่ตำหนิผมว่าผมทิ้งลูกชายคนเดียวของท่าน”
ooooooo
ในขณะที่ชาญยุทธตกต่ำลง อิทธิพลของพันเดชกลับยิ่งใหญ่ขึ้น รณชิตและทุกคนในเยาวราชรู้ดีว่าเป็นเพราะค้ายาเสพติดแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน
เฮ้งเตี๋ยงพักที่ตึกหกห้องกับพวกทรงวาด ไม่ได้ใส่ใจเรื่องรอบตัวนักกระทั่งมีอดีตสมาชิกแก๊งหกห้องก่อเหตุชิงทรัพย์ที่ร้านข้าวต้มเพราะติดยา ปิ่นมุกจะแจ้งความแต่เฮ้งเตี๋ยงขอไว้และเรียกอดีตลูกน้องในแก๊งไปคุยอีกทาง
“ทำไมลื้อเป็นอย่างนี้ไปได้วะ ลื้อก็รู้ว่าผงมันไม่ดีติดเข้าไปแล้วก็เหมือนผียังไปยุ่งกับมันอีก”
“อั๊วไม่มีงานทำน่ะเฮีย ตั้งแต่หกห้องเลิกไป
อั๊วก็ไม่รู้จะไปทำอะไร จะทำงานสุจริตก็ไม่มีความรู้ จะเป็นนักเลงก็ไม่มีใครคุ้มกะลาหัว กลุ้มหนักๆเข้าเลยหันไปเล่นผง กะว่าสักครั้งสองครั้งให้หายเครียด ไม่คิดว่ามันจะติดขนาดนี้”
“เค้าแป๋! ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่ายาเสพติด มีเหรอวะลองแล้วจะไม่ติด”
“เฮีย...เฮียออกจากคุกแล้ว จะฟื้นฟูหกห้องก็อย่าลืมอั๊วนะ”
“อั๊วไม่เอาแล้ว พ้นเรื่องรายงานตัวเมื่อไหร่อั๊วจะไปทำไร่ทำสวนอยู่บ้านนอก ถ้าลื้อสนใจจะไปทำกับอั๊วก็ได้นะ”
“ทำไร่...เราเป็นนักเลงนะเฮียจะไปทำงานอย่างนั้นได้ยังไง พวกอั๊วทุกคนนับถือเฮียนะ สมัยเฮียคุมหกห้องจะไปไหนก็มีแต่คนเกรงใจ เฮียลืมไปแล้วเหรอ”
คำพูดอดีตลูกน้องทำให้เฮ้งเตี๋ยงคิดหนัก ใจหนึ่งก็อยากกลับไปตั้งแก๊งใหม่แต่อีกใจก็ห่วงความรู้สึกพริ้มเพรา อดีตลูกน้องเห็นอาการเขาก็ตื๊ออีกรอบ










