เลือดเจ้าพระยา
ตอนที่ 16
กำนันธงได้ฤกษ์แต่งงานของศรีนวลกับสมิงมาให้ เลือกระหว่างอาทิตย์หน้ากับเดือนหน้า สมิงกลัวเตรียมงาน ไม่ทันจึงเลือกเดือนหน้า แต่ศรีนวลอยากแต่งเร็วๆเพื่อตัดปัญหาส่วนตัวด้วยกลัวเลอสรรจะย้อนกลับมาอีก
“เราแต่งกันอาทิตย์หน้าเลยดีกว่า งานครั้งนี้ศรีนวลไม่อยากจัดใหญ่โต เราไปแต่งกันที่ผาช่องลมดีไหม”
“ดี ไม่ต้องเอิกเกริก ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ”
“เอ็งสองคนก็เป็นผู้ใหญ่ ถ้าตัดสินใจดีแล้วข้าก็ไม่ขวาง เพียงแต่ข้ากับผู้ใหญ่ด้องคงจะไปร่วมงานด้วยไม่ได้”
“งั้นก็ให้กำนันพรมน้ำมนต์ให้ซะหน่อยสิ เดี๋ยวฉันไปบอกนังน้อยให้เตรียมของ”
“ขอบคุณ มากน้าผู้ใหญ่ งั้นเดี๋ยวฉันไปช่วย” สมิงลุกตามผู้ใหญ่ด้องออกไป จึงเหลือกำนันธงกับศรีนวลสองคน พ่อสังเกตสีหน้าท่าทีลูกสาวก็รู้ว่าอยู่ในภาวะจำยอม แล้วทดสอบความสมัครใจด้วยการถามย้ำ
“ถ้าเอ็งยังไม่แน่ใจเรื่องแต่งงาน ลองคิดดูใหม่ก็ได้นะลูก พ่อจะพูดกับสมิงเอง”
“ไม่จ้ะพ่อ สมิงเสียใจมามากพอแล้ว”
“แล้วเอ็งล่ะศรีนวล พ่อรู้นะว่าเอ็งไม่ได้เต็มใจ”
ศรีนวลน้ำตาคลอ...พ่อรู้ใจเธอที่สุด แต่เธอถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
“ฉันคิดดีแล้วจ้ะพ่อ เดี๋ยวถ้าพ่อรดน้ำอวยพรให้ฉันกับสมิงเสร็จ ฉันขอตัวไปผาช่องลมกันเลย”
กำนัน ธงนิ่งอึ้งกับคำยืนยันของลูกสาว หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็รดน้ำมนต์อวยพรให้ลูกสาวและสมิง โดยมีผู้ใหญ่ด้องที่ศรีนวลเคารพนับถือร่วมด้วยอีกคน
เสร็จพิธี ศรีนวลขอตัวกลับผาช่องลมพร้อมสมิง โดยฝากฝังดาวกับบุญเหลือให้ช่วยดูแลกำนันธงแทนตน แต่บุญเหลือยังหวั่นหวาดเรื่องที่เอาไม้ฟาดหัวเลอสรร จึงขอตามไปอยู่ผาช่องลมด้วยคน
“นะแม่นะ ฉันกลัวว่าอยู่ที่นี่จะไม่ปลอดภัย เสี่ยงต่อการโดนจับ”
“ก็ได้ รอเรื่องเงียบค่อยกลับมา...ดาว แม่ฝากดูแลตาด้วยนะ”
ดาวรับปากแข็งขัน จากนั้นทุกคนก็ร่ำลากันก่อนที่สมิงจะออกเดินทางพร้อมศรีนวลและบุญเหลือ
เลอสรรกลับมาซึมเศร้าเสียใจที่ศรีนวลตัดสินใจแต่งงานกับสมิง สภาพของเขาทำให้พ่อแม่รวมทั้งลูกๆอดเป็นห่วงไม่ได้...
วันเดียวกันนี้ ท่านผู้ว่าและศรีสอางค์เรียกลุงมหามาคุยด้วยเรื่องของดาวแล้วหลุดปากความจริงที่รู้มาจากกำนันธงว่าดาวคือลูกของศรีนวลกับเลอสรร ไม่ใช่เด็กกำพร้าอย่างที่เข้าใจ สองผัวเมียดีใจมากรีบนำความมาเล่าให้เดือนฟังแต่ยังไม่ได้บอกเกียรติกล้า
เดือนดีใจที่รู้ว่าดาวคือพี่สาวพร้อมกันนั้นก็รู้สึกผิดที่ไปขอร้องศรีนวลไม่ให้คืนดีกับเลอสรร และที่สำคัญพ่อของเธอกำลังเสียใจมาก จึงสารภาพกับปู่ย่าก่อนจะอาสาไปแก้ไขเรื่องที่ก่อขึ้นด้วยการขอให้ศรีนวลแต่งงานกับพ่อเลอสรรของเธอ ขณะที่เดือนกำลังจะออกเดินทาง เป็นเวลาที่ระพีกับสมหมายมารับเลอสรรไปบุกทลายผาช่องลมตามที่นัดกันไว้ เลอสรรจึงยังไม่ได้ฟังความจริงเรื่องดาวเป็นลูกสาวอีกคน
เดือนเดินทางไปลานเทคนเดียว ไม่ยอมให้เกียรติ–กล้ากับลุงมหาไปด้วย แต่หารู้ไม่ว่าเกียรติกล้าแอบซ่อนตัวในเรือโดยแอบติดสินบนคนขับด้วยเงินจำนวนหนึ่ง...
ที่ผาช่องลม ทุกคนกำลังเตรียมงานแต่งให้ศรีนวลกับสมิงด้วยความตื่นเต้นดีใจ ยกเว้นศรีไพรที่เสียใจแต่จำต้องยิ้มแย้มกลบเกลื่อนความเศร้า แต่ถึงกระนั้นก็ไม่รอดสายตาศรีนวลที่รู้มาตลอดว่าศรีไพรรักสมิง เธอจึงหาจังหวะขอโทษศรีไพร แต่รายนั้นกลับทำเข้มแข็ง ยืนยันว่าตนรักสมิงอย่างพี่ชายไม่ได้รักแบบชู้สาวสักหน่อย
ด้านบันลือกับมเหศักดิ์ที่โดนพวกสมิงเล่นงานไปคราวก่อนก็กำลังวางแผนบุกผาช่องลมอยู่เหมือนกัน โดยส่งทหารรับจ้างไปสำรวจเส้นทางเข้าผาช่องลมแต่ก็ยังหาไม่เจออยู่ดี ขวดกับเหิมแอบเห็นจึงกลับมารายงานสมิงเพื่อตั้งรับ ส่วนศรีนวลอยากชะลองานแต่งไว้ก่อนเพื่อปกป้องผาช่องลม แต่ศรีไพรต้องการให้เป็นไปตามกำหนดเดิมโดยเธอจะเตรียมงานให้เสร็จทันเวลา ย้ำว่าสมิงต้องได้แต่งงานกับคนที่เขารัก เสือเฮี้ยนฟังแล้วก็เศร้าอยู่ลึกๆ เพราะรู้ทันจิตใจของลูกสาวว่าต้องทุกข์ระทมสักแค่ไหน
เดือนมาถึงลานเทโดยไม่รู้ว่าเกียรติกล้าแอบตามมาด้วย เธอเข้าไปเจรจากับกำนันธงและดาวว่าต้องการคุยธุระกับศรีนวล ตาหลานมองหน้ากันไปมาก่อนโกหกเป็นเสียงเดียวกันว่าศรีนวลไม่อยู่ ไปซื้อสมุนไพรในตัวเมือง เดือนบ่นเสียดายแต่ไม่ยอมบอกธุระที่ดาวให้ฝากไว้ ขอค้างคืนเพราะเตรียมเสื้อผ้ามาหลายชุด ทำเอาสองตาหลานปฏิเสธไม่ออก ได้แต่มองตากันปริบๆ ไม่อยากให้เดือนรู้ว่าศรีนวลไปผาช่องลม
แต่แล้วผู้ใหญ่ด้องที่เพิ่งเจอเดือนเกิดหลุดปากเรื่องศรีนวลกับบุญเหลืออยู่ผาช่องลม นี่เองทำให้เดือนต้องกลับขึ้นมาคาดคั้นสองตาหลานว่าทำไมไม่บอกความจริง ทำไมต้องโกหกกันด้วย
“คือพวกเราไม่อยากให้ทางคุณเดือนรู้ เพราะผาช่องลมเป็นที่อยู่ของสมิง พวกเราไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูตำรวจ”
“ถึงคุณพ่อเดือนจะเป็นตำรวจ แต่เรื่องผาช่องลมเดือนสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวแน่นอนค่ะ ขอร้องล่ะค่ะพาเดือนไปที่ผาช่องลมที เดือนมีเรื่องต้องพูดกับแม่ศรีนวล”
“คุณเดือนมีเรื่องอะไรหรือครับ บอกผมได้ไหม”
“ขอโทษค่ะกำนัน เดือนบอกไม่ได้จริงๆ แต่มันสำคัญมากสำหรับแม่ศรีนวล เดือนต้องไปบอกแม่ศรีนวลด้วยตัวเองค่ะ”
“แต่ว่าในป่ามันอันตรายนะคะ”
“ถ้างั้นพี่ดาวก็ไปเป็นเพื่อนเดือนสิคะ”
ในที่สุดกำนันธงก็ต้องอนุญาตให้ดาวพาเดือนไปโดยให้เอาปืนติดตัวไว้ป้องกันตัวด้วย สองสาวออกเดินทางโดยไม่รู้ว่ามีเกียรติกล้าแอบตามมา กระทั่งถึงกลางป่าเจอพวกบันลือแล้วสองสาวโดนจับตัวไป เกียรติกล้าจึงวิ่งกระเซอะกระเซิงหนีไปเจอพวกระพีที่ล่วงหน้ามาก่อนเลอสรรเพื่อบุกทลายผาช่องลม
เกียรติกล้าขอร้องระพีไปช่วยดาวกับเดือนที่ถูกจับตัวไป ระพีแปลกใจว่าทุกคนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่ไม่มีเวลา ซักถามต้องรีบวางแผนช่วยเหลือสองสาวนั่นก่อน...บันลือพาดาวกับเดือนมายังกลุ่มมเหศักดิ์แล้วทำการคาดคั้นให้ดาวบอกทางเข้าผาช่องลม พอเธอไม่พูดก็ทุบตีร่างกายจนในที่สุดดาวก็จำยอมเพราะไม่ต้องการให้เดือนโดนทำร้าย
ดาวนำทางพวกมันไปอย่างเชื่องช้า ส่วนเดือนก็คอยคิดอุบายเพื่อหาทางหนีด้วยการแกล้งคอแห้งหิวน้ำ แล้วฉวยโอกาสตอนพวกมันเผลอฉุดมือดาววิ่งหนี
ทันใดนั้นเอง เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด มเหศักดิ์เห็นชัดว่ามาจากตำรวจจึงสั่งคนของตนหลบเข้าที่กำบังแล้วยิงตอบโต้ ส่วนดาวกับเดือนก็หาที่หลบก่อนที่ระพีจะเข้ามาช่วยเหลือ มเหศักดิ์เห็นท่าไม่ดีรีบให้คนของตนถอยร่นเพราะตำรวจไม่ใช่เป้าหมาย ขณะที่ระพีก็บอกทีมของตนไม่ต้องตามไป แล้วเขาหันมาสนใจสองสาวถามไถ่ว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า ดาวโดนเยอะกว่าแต่ก็ทนได้ ส่วนเดือนมีแค่รอยถลอกนิดหน่อยตามแขนขา
“แล้วนี่คุณระพีมา...”
“ภารกิจของผมคือการจับโจรสมิงและพวกของมัน พวกเรากำลังจะไปที่ผาช่องลม”
ดาวนิ่งอึ้ง ไม่พอใจที่ระพีจะมาจับสมิง แต่ก็เก็บความรู้สึกเอาไว้
“นี่เดือนก็กำลังจะให้พี่ดาวพาไปผาช่องลมพอดีเลย แล้วคุณพ่อล่ะคะ อยู่ที่ไหน”
“ท่านรองจะนำกำลังมาสมทบในวันพรุ่งนี้ครับ พอดีผมมาสำรวจเส้นทางล่วงหน้า พวกมันจับคุณดาวไว้เพื่อให้บอกเส้นทาง แสดงว่าคุณดาวรู้ทางเข้าออกผาช่องลมใช่ไหมครับ”
ดาวปฏิเสธทันที พอเดือนจะทักท้วงเธอก็ชิงตัดหน้าว่า “ที่เมื่อกี้บอกกับพวกมันว่ารู้ก็เพื่อหาวิธีเอาตัวรอด ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกค่ะคุณเดือน”
“แล้วไหนบอกว่าแม่ศรีนวลอยู่ที่...” เดือนพูดไม่ทันจบก็ถูกดาวแทรกขึ้นเร็วจี๋ว่าเรื่องนั้นเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน ส่วนระพีถ้าจะไปผาช่องลมให้ไปกันเอง เราสองคนคงไปด้วยไม่ได้
“อ้าว...ทำไมล่ะครับ”
“เรามาตามหาแม่ศรีนวล คงไม่ปลอดภัยถ้าจะตามคุณไปปราบโจร ดาวกับคุณเดือนอยากจะแยกกลับไปลานเท”
ฟัง แล้วเดือนรู้สึกงุนงง แต่เห็นท่าทีของดาวก็ทำให้เธอไม่กล้าแย้ง...แต่แล้วทั้งดาวและเดือนต่างก็ ประหลาดใจเมื่อระพีบอกว่าจะฝากเกียรติกล้ากลับไปด้วย
ลูกน้องระพีพาเกียรติกล้าเข้ามาสมทบ เดือนไม่โกรธแต่บ่นอุบเป็นห่วงน้องเพราะที่นี่อันตราย
“ก็ผมรู้น่ะสิว่ามันอันตรายถึงได้ตามมา ผมไม่อยากเสียพี่เดือนไปอีกคน”
เดือนนิ่งไปนิดก่อนเอ่ยขอบใจน้องที่เป็นห่วง แล้วถามข้อข้องใจกับดาว หลังเดินห่างจากตำรวจสองนายที่ระพีให้คุ้มกันกลับลานเท
“พี่ดาวคะ...คือเดือนสงสัยว่าเมื่อกี้ทำไมพี่ดาวบอกกับคุณระพีว่าเราจะกลับลานเทกัน”
“ผาช่องลมเป็นที่ลับ ดาวไม่อยากให้พวกตำรวจเข้าไปค่ะ ถ้าคุณเดือนต้องการพบแม่ศรีนวล เราต้องไม่บอกใคร”
เดือน ตกลงและให้เกียรติกล้ารับปากด้วยเหมือนกัน หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ออกเดินทางพร้อมตำรวจสองนาย พอใกล้ค่ำจึงหยุดกางเต็นท์เพื่อค้างคืน แล้วฉวยโอกาสพากันหนีมุ่งหน้าไปพบศรีนวลที่ผาช่องลมโดยที่ตำรวจไม่รู้ตัว...
เช้า วันใหม่ ทุกคนที่ผาช่องลมเตรียมงานแต่งให้สมิงกับศรีนวลเสร็จสมบูรณ์ แต่ท่าทีศรีนวลไม่ค่อยสดชื่นนักจนสมิงสังเกตเห็น และพูดอย่างรู้ทันว่าเธอกำลังไม่สบายใจ
“ให้เวลาศรีนวลสักหน่อยเถอะนะสมิง ศรีนวลไม่เคยคิดว่าจะต้องมากลายเป็นเจ้าสาว มีหลายอย่างเหลือเกินที่ศรีนวลจะต้องคิด”
“ถ้าศรีนวลอยากอยู่คนเดียว สมิงก็จะไปที่อื่นก่อน ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องห่วงสมิง”
สมิงผละออกไปได้ครู่เดียว ศรีไพรก็เดินเข้ามาหาศรีนวลที่กำลังต้องการพบเธออยู่พอดี
“ฉัน อยากจะคุยเรื่องส่วนตัว ฉันรู้ว่าศรีไพรรู้สึกยังไงกับสมิง...ศรีไพรอย่าปฏิเสธความจริงเรื่องนี้เลย นะ ศรีไพรคงจะเสียใจและเกลียดฉันมากเลยใช่ไหมที่ฉันกำลังจะแต่งงานกับคนที่ศรี ไพรรัก”
“ความรักคือการให้ ไม่มีวันที่ศรีไพรจะโกรธหรือเกลียดศรีนวลได้หรอกจ้ะ แล้วอีกอย่างสมิงก็รักศรีนวลมาตั้งนานแล้ว ได้แต่งงานกันครั้งนี้ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี”
“มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีของสมิง เพราะสมิงเฝ้ารักฉันมานานหลายสิบปีไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่สำหรับฉัน...”
“ทำไมจ้ะ หรือว่าศรีนวลไม่เต็มใจ” ศรีไพรจ้องหน้าอีกฝ่ายเพื่อค้นหาความจริง แล้วที่สุดศรีนวลก็พยักหน้ายอมรับ
“การ แต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานที่ฉันไม่ได้ตั้งใจ คำมั่นสัญญาที่ฉันพูดออกไปคือพันธนาการที่ทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพนี้ การแต่งงานกับสมิงเป็นวิธีเดียวที่จะกันไม่ให้คุณเลอสรรกลับมายุ่งเกี่ยวกับ ฉันอีก”
“ศรีนวลใช้สมิงเป็นเครื่องมือ?”
“ขอโทษนะศรีไพร ฉันรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองกำลังหลอกลวงสมิง แต่ถ้าบอกสมิงไปตรงๆ มันก็จะทำให้สมิงเสียใจ”
“แต่การแต่งงานกับสมิง ทั้งๆที่ไม่ได้รักเขา มันจะทำให้สมิงเสียใจยิ่งกว่า”
“แล้วฉันควรทำยังไงดี ทุกวันนี้ฉันยังลืมคุณเลอสรรไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว”
สมิง แอบฟังอยู่ไม่ไกลและได้ยินทุกคำของทั้งคู่... เขาสะเทือนใจกับสิ่งที่ศรีนวลพรั่งพรูความในใจออกมาจนอยากกำจัดเลอสรรศัตรู หัวใจออกไปให้พ้นเส้นทางชีวิต
จากนั้นสมิงไปกำชับขวดกับเหิมว่าอย่าให้ใครเข้ามาขัดขวางการแต่งงานของตนกับศรีนวลเป็นอันขาด
“ฉันรับรอง วันนี้สมิงได้แต่งงานสมใจแน่”
“แต่เมื่อวานพวกตำรวจปะทะกับพวกมเหศักดิ์ ตอนนี้พวกมเหศักดิ์แตกกระจายหนีหายไปไหนไม่รู้”
“แสดงว่าพวกตำรวจกำลังมาที่นี่”
“งั้นสมิงควรรีบแต่งงานแล้วหลบจากผาช่องลมไปก่อนดีไหม”
เหิม แนะนำเพราะอยากให้ลูกพี่สมหวัง แต่เสือเฮี้ยนก้าวเข้ามาประกาศว่าเราจะทิ้งผาช่องลมไม่ได้ ทองคำและทรัพย์สมบัติทุกอย่างของพวกเรามากมายเกินกว่าที่จะขนออกไป สมิงเห็นด้วยจึงย้ำว่า
“ผาช่องลมเป็นบ้านเรา ยามนี้บ้านของเรามีภัย เราต้องร่วมแรงร่วมใจกันป้องกัน เราต้องปิดทางเข้าออกทุกเส้นทาง หาทางจัดการพวกมันให้เร็วที่สุด”
“ข้าวางทุ่นระเบิดเอาไว้ทั้งทางบกทางน้ำ ยากที่พวกมันจะเข้าถึงผาช่องลม”
สมิงพอใจที่เสือเฮี้ยนรอบคอบ แล้วสั่งสมุนไปบอกหน่วยซุ่มโจมตีของเราให้ดักตามเส้นทางเข้าออก ถ้าใครหลุดเข้ามาก็เด็ดหัวมันได้ทันที
“11 โมง บอกพวกเราที่ไม่มีหน้าที่อะไรไปรวมตัวกันที่ปะรำพิธี สมิงกับศรีนวลจะแต่งงานกันที่นั่น” เสือเฮี้ยนเสริมขึ้นมา ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ แล้วแยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่
ด้านเลอสรรที่ เดินทางด้วยเรือพร้อมกำลังเสริมที่จะมาสมทบกับพวกระพี เวลานี้พวกเขาใกล้ถึงผาช่องลมเต็มที มเหศักดิ์ส่องกล้องทางไกลเห็นกลุ่มตำรวจมุ่งหน้ามาก็หวั่นเกรงว่าแผนของตน กับบันลือที่จะเข้าไปขนทองในถ้ำอาจเจออุปสรรค จึงวางแผนกันใหม่ว่าพวกเราจะซุ่มรอที่นี่และคอยหาโอกาสเข้าไปที่ผาช่องลม เงียบๆ ได้ของแล้วให้รีบหนี เราจะไม่เผชิญหน้ากับตำรวจตรงๆ เพราะเป้าหมายของเราคือสมิง
“ถ้างั้นก็แบ่งกำลังเป็นสองส่วน พวกอาวุธหนักตามมเหศักดิ์ไป ส่วนพวกขนทองตามข้ามา”
“เรื่องทองในถ้ำ รับรองว่าโจรอย่างมเหศักดิ์จะไม่โกงลูกน้องเด็ดขาด พวกเอ็งจะได้กันอย่างยุติธรรม ไม่ต่ำกว่าคนละกิโลแน่นอน”
ทุก คนฮือฮาตื่นเต้นแล้วแบ่งกันตามบันลือกับมเหศักดิ์ไปคนละกลุ่ม ขณะเดียวกัน ระพีกับสมหมายและตำรวจอีกจำนวนหนึ่งกำลังรวมตัวพร้อมอาวุธครบมือเพื่อรอเลอ สรรและกำลังเสริมอีกนับสิบ ฝ่ายดาวกับเดือนและเกียรติกล้าก็มุ่งหน้าไปผาช่องลมเพื่อพบศรีนวล แต่นึกไม่ถึงว่าพวกบันลือจะมาเจอแล้วแอบตามทั้งสามคนเข้าไปด้วย ก่อนที่พวกมันจะจับตัวดาวกับเกียรติกล้าได้ ส่วนเดือนวิ่งหนีทันไปซ่อนตัวหลังพุ่มไม้ด้วยความหวาดกลัว
บันลือ ห่วงทองคำจึงพาลูกน้องบางส่วนเข้าไปในถ้ำ โดยให้สองคนเฝ้าดาวกับเกียรติกล้า...เวลานั้นสมิงกับศรีนวลกำลังเข้าพิธี แต่งงาน แต่ไม่ทันสวมแหวนให้กัน เดือนก็วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาร้องห้าม
“อย่า...แม่ ศรีนวล อย่าเพิ่งสวมแหวน ฟังเดือนก่อน” ทุกคนตกใจ เบนสายตามาที่เดือนอย่างไม่คาดคิด “เดือนมาที่นี่ก็เพื่อจะบอกแม่ศรีนวลว่าเดือนขอยกเลิกคำสัญญาที่เดือนเคย ขอร้องแม่ศรีนวลไม่ให้กลับไปหาพ่อเลอสรร เดือนเข้าใจแม่ศรีนวลผิด แต่ตอนนี้เดือนรู้ความจริงแล้วว่าที่ผ่านมาแม่ศรีนวลกับพ่อเลอสรรรักกัน ถ้าแม่ศรีนวลแต่งงานกับคนอื่น พ่อของเดือนก็จะไม่มีความสุข ตัวแม่ศรีนวลเองก็จะไม่มีความสุข”
“แต่มันสายไปแล้วคุณเดือน ศรีนวลแต่งงานกับสมิงเรียบร้อยแล้ว”
“พิธี ยังไม่สมบูรณ์ ถ้าศรีนวลยังไม่สวมแหวนให้สมิง” เสือเฮี้ยนพูดไปตามจริง สมิงจึงเร่งศรีนวลให้สวมแหวน...ศรีนวลน้ำตาคลอ รู้สึกสงสารสมิงเหลือเกิน เขารักและบูชาเธอมาตลอดหลายสิบปี แต่ขณะนี้เธอกำลังจะปฏิเสธเขาอีกครั้ง
“เร็วสิศรีนวล สมิงรอวินาทีนี้มากว่า 20 ปี สวมแหวนให้สมิงเถอะ”
สีหน้าสมิงเต็มไปด้วยความหวั่นหวาด รู้ทั้งรู้ว่าศรีนวลกำลังจะปฏิเสธเขาอีกครั้งทั้งที่ทุกอย่างกำลังจะสำเร็จ
“สมิง...ศรีนวลขอโทษ”
“ทำไม สมิงไม่ดีตรงไหน”
“สมิงดีทุกอย่าง ชาตินี้ไม่มีใครรักศรีนวลได้มากเท่ากับสมิงอีกแล้ว แต่ศรีนวลบุญไม่ถึง เราสองคนไม่ได้เกิดมาคู่กัน”
“ก็ได้...สมิงจะไม่บังคับจิตใจศรีนวล แต่ถ้าวันใดเลอสรรตาย ศรีนวลจะต้องกลับมาหาสมิง ให้สัญญากับสมิงได้ไหมศรีนวล”
ศรีนวลไม่อยากเป็นหญิงสองผัวแต่เนื่องจากสมิงวิงวอนทำให้เธอจำใจพยักหน้ารับ
“ศรีนวลสัญญาแล้วนะ วันใดที่ไม่มีเลอสรรบนโลกนี้ วันนั้นศรีนวลจะกลับมาหาสมิง”
ทันใด นั้น ศรีไพรวิ่งเข้ามาบอกทุกคนให้หนีเร็ว พวกมันบุกเข้ามาแล้ว สมิงและคนอื่นๆรีบคว้าปืนเตรียมลุยกับทั้งพวกมเหศักดิ์และพวกเลอสรร
เสียง ปืนปะทะกันสนั่นหวั่นไหว เสือเฮี้ยนห่วงทรัพย์สมบัติในถ้ำจึงวิ่งนำหน้าศรีไพรออกไป เป็นเวลาที่บันลือกับลูกน้องกำลังลำเลียงหีบสมบัติออกมาพอดี จึงเกิดการยิงกันสนั่น ส่วนดาวกับเกียรติกล้าที่ถูกจับมัดได้ระพีแอบเข้ามาช่วยเหลือ แต่ยังไม่ทันออกไปพ้นจากถ้ำ เสือเฮี้ยนจุดชนวนระเบิดเพื่อเล่นงานพวกบันลือ ทำให้ระพีติดอยู่ในถ้ำ ส่วนดาวกับเกียรติกล้ารอดออกมาได้อย่างหวุดหวิด
อีก ด้านหนึ่ง สมิงกับเลอสรรเผชิญหน้าเตรียมห้ำหั่นกันเพราะสมิงต้องการกำจัดศัตรูหัวใจ ศรีนวลรู้จากบุญเหลือจึงลัดเลาะไปห้าม โดยกำชับให้ทุกคนอยู่ในที่กำบังหลบกระสุนปืนที่มาจากหลายทิศทาง
ศรีนวล เข้ามาห้ามแต่กลายเป็นว่าทำให้เลอสรรยิ่งโมโห คิดว่าศรีนวลคงลงเอยกับสมิงแล้วถึงได้มาอยู่ ที่ผาช่องลม สมิงโกรธแทนศรีนวลโผนเข้าชกต่อยกับเลอสรรครู่หนึ่งก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นดวล ปืนกันคนละนัดตัดสินความเป็นความตาย แต่แล้วเหิมที่บาดเจ็บซุ่มอยู่มุมหนึ่งลั่นไกเพื่อปลิดชีพเลอสรร สมิงเห็นเข้าพอดีกระสุนนัดเดียวที่มีแทนที่จะยิงเลอสรร เขากลับเล็งผ่านเลยไปยังเหิมจนมันขาดใจตาย
นาทีที่สมิงยิงเหิมแต่เลอ สรรยิงสมิง...ร่างสมิงทรุดฮวบนอนหายใจรวยรินในอ้อมกอดศรีนวล ขณะที่เดือนพูดความจริงว่าดาวคือพี่ของตนและเป็นลูกของพ่อเลอสรรกับแม่ ศรีนวล
เมื่อความจริงเปิดเผย เกียรติกล้ารู้สึกดีใจที่มีดาวเป็นพี่สาวอีกคน ดาวเองก็ไม่ติดใจที่แม่ปกปิดเรื่องชาติกำเนิดเพราะแม่มีเหตุผลที่ไม่ต้องการ ให้ใครมาพรากลูกไปจากอก
เลอสรรรู้ว่าสมิงฆ่าเหิมเพื่อรักษาชีวิตของตนก็ซึ้งน้ำใจเขาจนอึ้งไปครู่หนึ่ง ศรีนวลร้องไห้น้ำตานองหน้า ถามสมิงว่าทำแบบนี้ทำไม
“ถึง สมิงไม่ใช่พ่อ แต่สมิงก็รักดาวเหมือนลูก ตอนนี้ ดาวได้พบกับพ่อที่แท้จริงแล้ว ขอให้ดาวมีความสุข... บุญเหลือ เอ็งเป็นผู้ชายต้องเข้มแข็ง อย่าให้ใครเห็นน้ำตา เข้าใจนะบุญเหลือ”
บุญเหลือปาดน้ำตาทิ้งแล้วฝืนยิ้มให้สมิง...เลอสรรขยับเข้ามาใกล้ เรียกสมิงว่าเพื่อนรัก จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยสัญญาเป็นเพื่อนกัน
“สมิงเพื่อนรัก...ทำไมเลือกที่จะตาย ทำไมไม่มอบตัว”
“คนเป็นโจรต้องตายอย่างโจรถึงจะสมศักดิ์ศรี ศรีนวลเป็นของนายแล้วเลอสรร ดูแลดาวกับศรีนวลให้ดี อย่าทำให้พวกเขาเสียใจ”
“ที่ผ่านมาฉันทำผิดมาตลอด แต่ต่อไปฉันจะไม่พลาด อีก ฉันสัญญาว่าจะดูแลดาวกับศรีนวลให้ดีที่สุด”
“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่สมิงทำเพื่อศรีนวล... ขอบคุณจริงๆ”
“อย่าร้องไห้ศรีนวล...ชาตินี้เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน หากชาติหน้ามีจริง ขอสมิงได้เกิดมาคู่กับศรีนวลบ้าง”
พูดจบสมิงหลับตาลงจากไปอย่างสงบ ทุกคนร้องไห้น้ำตาไหลพรากเสียใจอย่างสุดซึ้ง
อีก ด้านที่เสือเฮี้ยนกับศรีไพรต่อสู้กับพวกบันลือและมเหศักดิ์ โดยมีกำลังตำรวจเตรียมจู่โจม ศรีไพรเกือบถูกมเหศักดิ์ยิงตายถ้าเสือเฮี้ยนไม่พุ่งเข้ามาบังร่างลูกสาวจน ตัวเองดับดิ้นสิ้นใจ แต่ผ่านไปครู่เดียวมเหศักดิ์ก็ได้รับกรรมที่ก่อ ถูกตำรวจจู่โจมจับตายไปพร้อมกับบันลือและสมุนทั้งหมด
เหตุการณ์สงบลง แต่ทุกคนยังไม่มีใครเจอระพี สมหมายกับเพื่อนตำรวจค้นหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ดาวใจคอไม่ดีกลัวเขาตาย ถ้าเขาไม่เข้าไปช่วยเธอและเกียรติกล้าป่านนี้เราสองพี่น้องคงตายไปแล้วเช่น กัน
“แล้วนี่ศรีไพรหายไปไหน มีใครเห็นศรีไพรบ้าง” บุญเหลือเหลียวมองรอบทิศ สมหมายบอกว่าตนให้ตำรวจหาทั่วแล้วแต่ไม่พบ ไม่รู้เธอไปไหน
“ศรีไพรคงอยากอยู่ที่ผาช่องลม ไม่อยากไปไหน”
“ผาช่องลมจะอยู่ในความทรงจำของพวกเราทุกคนตลอดไป กลับกันเถอะค่ะ”
ทุกคนเห็นด้วยกับศรีนวล พากันออกเดิน แต่ทันใดเสียงใครคนหนึ่งตะโกนแว่วมา “รอผมด้วย รอด้วย!”
ระพีนั่นเอง! ทุกคนหันไปมองด้วยความดีใจ โดยเฉพาะดาวถึงกับวิ่งเข้าไปกอดเขาแน่น...ระพีบอกว่าตนโชคดีที่หลบเข้าซอกหิน เลยรอดมาได้
“เอาละ ได้เวลากลับกันได้แล้ว กลับไปเริ่มต้นกันใหม่ ชีวิตที่เหลืออยู่ผมจะทำให้ดีที่สุด ผมสัญญา” เลอสรรโอบกอดลูกเมียพากันออกเดิน โดยมีคนอื่นๆ ก้าวตาม...
ศรีไพรฝัง ศพเสือเฮี้ยนกับสมิงคู่กัน...ความโศกเศร้าเสียใจต่อการจากไปของชายสองคนที่ เธอรักทำให้เธออยู่อย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเธอถึงจะทำใจได้...
ooooooo
–อวสาน–
