ชวนม่วนชื่นธรรมะบันเทิงหลายเรื่องเล่า เล่มแรก พ.ศ.2549 ผมศรัทธาพระอาจารย์พรหม พระฝรั่งศิษย์หลวงปู่ชา...สมภารวัดไทยในเมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย จากเรื่องก้อนอิฐที่ไม่เข้าที่เข้าทางสองก้อน
เรื่องที่เขียนไปแล้วแต่อยากเขียนอีกในวันนี้คือเรื่องหินที่มีค่า
หลายปีก่อนที่คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในอเมริกา ศาสตราจารย์คนหนึ่งแสดงเชอร์พิเศษแก่นักศึกษาปริญญาโท วิชาเศรษฐศาสตร์สังคม
ไม่มีบอกเล่า ศาสตราจารย์จะทำอะไร...ขณะท่านประคองโถแก้วใบหนึ่งเอาไปวางบนโต๊ะ
ศาสตราจารย์เอาถุงที่เต็มไปด้วยก้อนหินออกมา ค่อยๆใส่ก้อนหินทีละก้อนลงไปในโถ จนมันดูเหมือนว่าจะเต็ม ใส่อะไรต่อไปไม่ได้อีก
“โถนี่เต็มหรือยัง” อาจารย์ถาม “เต็มแล้ว” เสียงลูกศิษย์ตอบ
ศาสตราจารย์ยิ้ม ดึงถุงที่สองออกมาจากใต้โต๊ะ ถุงนี้เต็มไปด้วยกรวด เขาค่อยๆใส่กรวดลงไป เขย่าจนกรวดเล็กๆเข้าไปอยู่ตามซอกต่างๆระหว่างก้อนหิน
“โถนี่เต็มหรือยัง” พวกนักศึกษาเริ่มรู้ทางศาสตราจารย์จึงตอบ “ยังไม่เต็ม”
สถานการณ์เป็นเหมือนว่าพวกเขาจะตอบถูก แต่ศาสตราจารย์ ก็ดึงถุงใส่ทรายละเอียดออกมา แล้วค่อยๆจัดการให้ทรายลงไปแทนที่ในช่องว่าง ระหว่างก้อนหินและก้อนกรวด “โถนี่เต็มหรือยัง” คำถาม ยังเป็นเช่นเดิม
คำตอบครั้งนี้ “อาจจะยัง” แสดงว่าพวกนักศึกษารู้จักอาจารย์ดี
ศาสตราจารย์ยิ้มเป็นครั้งที่สอง แล้วก็หยิบเหยือกน้ำเล็กๆขึ้นมา เทน้ำลงไปในโถที่เต็มไปด้วยก้อนหิน ก้อนกรวด และทราย เขาเทน้ำลงไปจนไม่สามารถจะใส่ได้ต่อไป จึงหยุด วางเหยือกลง มองดูลูกศิษย์แล้วถาม
“บทเรียนนี้สอนอะไรแก่พวกเธอ”
“ไม่ว่าตารางของเราจะแน่น หรือยุ่งขนาดไหน เราก็ยังเพิ่มเติมบางอย่างเข้าไปได้เสมอ”
...
นักศึกษามหาวิทยาลัยมีชื่อทั่วไปก็ตอบออกมาได้ทำนองนี้แหละ
“ไม่ใช่” เสียงศาสตราจารย์ดังและเน้นหนัก “มันแสดงให้เราเห็นว่าถ้าเราต้องการที่จะใส่หินก้อนใหญ่ๆลงไปละก็ เราจะต้องใส่มันลงไปก่อนสิ่งอื่นๆ”
ความหมายที่แท้จริงของบทเรียนที่ใช้คำพูดไม่กี่คำนี้ก็คือ การจัดลำดับความสำคัญ
มีคำอธิบายต่อ อะไรล่ะที่เป็นหินก้อนใหญ่ในโถของเรา อะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเรา จงแน่ใจว่าเราได้ใส่ “หินที่มีค่า” ลงไปในตารางชีวิตก่อน
ไม่เช่นนั้นเราอาจจะไม่ได้เข้าใกล้ และใส่มันลงไปในชีวิตของเราเลย
เรื่องเล่าเรื่องนี้จบแค่นี้ พระอาจารย์พรหมยังคงสอนต่อไป “ก้อนหินที่มีค่า” ที่ว่านั้นคือความสุขภายใน
ตอนเด็กพ่อแม่สอนให้เลิกบ้าเล่นฟุตบอล สอนให้ใช้เวลากับการบ้าน การเรียน เพื่อจะได้สอบได้ที่ดีๆ สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วเรียนต่อไป ก็ถูกสอนให้เลิกจีบหญิง ได้ทำงานดี ก็ถูกสอนให้แต่งงาน
รับภาระในครอบครัว รอเวลาให้ลูกๆโต จนกระทั่งแก่เริ่มสนใจศาสนา ก็เข้าโบสถ์
ถามคนแก่หลายคนเข้าโบสถ์ทำไม คำตอบ ตายแล้วจะมีความสุข
พระอาจารย์พรหมสอนว่า ความสุขอย่างที่ว่านี้ก็แค่ความฝันในอนาคต เหมือนสายรุ้งเบื้องหน้าห่างไม่กี่ก้าว แต่เราไม่มีวันเอื้อมถึง
ผมอ่านเรื่องหินที่มีค่า แล้วนึกถึงรัฐบาลใหม่ที่ได้นายกฯคนเก่า
ก็นายกฯคนที่มาพร้อมกับเสียงเพลง...เพลงรอ ผมไม่รู้ว่า เราจะต้องรอต่อไปอีกสักแค่ไหน ชาวบ้านจะมีสิ่งที่พอเรียกได้ว่า ความสุข เหมือนบ้านเมืองอื่นๆที่เขาพอมีกันเสียที.
กิเลน ประลองเชิง