วันนี้ ผมใช้วิชา “แทงศาสตรา” หมอดูปักษ์ใต้...แต่แทนที่จะใช้เรื่องในวรรณคดีเป็นคำทำนาย ผมจะใช้ “นิทานกริมม์” (ยาค็อบและวิลเฮล์ม กริมม์ เขียน อาษา ขอจิตต์เมตต์ แปล ต้นอ้อ 1999 จำกัด พิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ.2542) หยิบได้เล่ม 3 เปิดเจอ เรื่องบาปของฤาษีเมื่อครั้งกระโน้น ฤาษีตนหนึ่งอยู่บนไหล่เขาใกล้ป่าใหญ่ ทุกเย็นเขาหิ้วน้ำถังหนึ่งขึ้นไปตามเนินลาดชัน เป็นการทรมานตนให้สำนึกในบาปแต่หนหลังสัตว์น้อยใหญ่ดื่มน้ำจากถังใบนี้ แต่ก็ยังเหลือรดแปลงไม้ดอกให้งอกงาม เทวดาบนฟ้าเห็น ไก่ป่าหนีมนุษย์ขึ้นมาเกาะรอบถัง จุ่มปากแหลมลงดื่มน้ำก็ชอบใจ คุ้มครองเขาทุกย่างก้าว หาข้าวน้ำให้กินเทวดาบอกฤาษีว่าพระเจ้าประทานให้หลายปีผ่านไป ฤาษีแก่ขึ้นทุกวัน พร้อมกับความนับถือพระเจ้าก็เพิ่มขึ้นต่อมาในวันหนึ่ง ขณะที่ฤาษีกำลังหิ้วถังน้ำ เขามองลงมาจากเขา เห็นนักโทษชายคนหนึ่งกำลังถูกคุมตัวไปเขาหลักประหาร “ไอ้ชาติชั่ว เจ้ารับการพิพากษาโดยยุติธรรมแล้ว”สิ้นสุดคำพูดที่หลุดจากปากฤาษี เทวดาที่คุ้มครองเขาและหาข้าวปลามาให้...ก็หนีหาย ไม่กลับมาอีกฤาษีตกใจ...เขาคิดไม่ออก เขาทำผิดอะไรพระเจ้าจึงทอดทิ้ง เขาทอดตัวลงนอน จนเมื่อได้ยินเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว ก็ตะโกนถาม “เจ้าพอรู้หรือไม่...ข้าไปทำอะไรให้พระเจ้าขุ่นเคือง”“ข้ารู้” นกตอบ “ที่เจ้าพูดว่านักโทษถูกพิพากษาแขวนคอยุติธรรมแล้วนั่นล่ะ เพราะในโลกนี้มีแต่พระเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น ที่จะพิพากษาโทษได้อย่างเที่ยงตรง”นกยังบอกต่อ “แต่ถ้าท่านจะทรมานตัว เพื่อชดใช้ความผิดต่อไป ไม่ช้าพระเจ้าก็จะยกโทษให้เอง”สิ้นเสียงนก เทวดาก็ปรากฏตัว ยื่นกิ่งไม้แห้งกิ่งหนึ่งให้และบอก“เจ้าต้องถือกิ่งไม้นี้ไว้ จนกว่าจะมีปุ่มเขียวสามปุ่มงอกออกมา กลางคืนเจ้าต้องเอาหนุนหัวแทนหมอน ส่วนอาหารเจ้าต้องเดินขอตามหน้าประตูบ้าน และเจ้าจะนอนให้เหย้าเรือนได้ไม่เกินหนึ่งคืน”ทุกสิ่งที่เทวดาบอก คือสิ่งที่พระเจ้าลงโทษฤาษีจึงต้องถือกิ่งไม้แห้งติดตัวตลอดเวลา ไม่ยอมกินดื่มสิ่งใด นอกจากสิ่งที่ชาวบ้านยื่นให้ บางวันเขาแทบไม่ได้กินดื่มสิ่งใดเลยวันนั้น เป็นวันที่ทุกบ้านปิดประตูใส่หน้า ไม่มีใครให้อาหาร ไม่มีใครเอื้อเฟื้อให้บ้านนอน ฤาษีอับจนสิ้นหนทางจึงหันหน้าเข้าป่า จนไปถึงกระท่อมพังมิพังแหล่หลังหนึ่งผู้หญิงแก่ในบ้าน บอกว่าถ้ายอมให้ฤาษีเข้าพักนอน...เมื่อลูกชายที่เป็นโจรสามคน กลับมาก็จะฆ่าเขาฤาษีเล่าเรื่องที่เขาถูกพระเจ้าลงโทษ หญิงแก่ตกใจบอกว่าแค่พูดไม่ถูกใจพระเจ้าประโยคเดียว ยังต้องทรมานตัวไถ่บาปขนาดนี้ โทษการเป็นโจรของสามลูกชายพระเจ้าจะลงโทษหนักขนาดไหนเที่ยงคืน สามโจรก็กลับถึงบ้าน แต่เมื่อรู้เรื่องของฤาษีก็สำนึกบาปกลับใจ จะไม่เป็นโจรต่อไป ฤาษีเอนตัวนอนหลับ รุ่งเช้าเขาก็สิ้นลมหายใจและกิ่งไม้แห้งที่เขาใช้เป็นหมอน ก็มีตุ่มเขียวงอกออกมา และกำลังจะงอกงามเป็นใบแสดงว่า พระเจ้าได้ยกโทษให้เขาหมดทุกอย่างแล้วนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ผู้จะพิพากษาผิดถูกได้ยุติธรรม มีแต่พระเจ้าเท่านั้นเรื่องแบบว่าจะชักชวนคนลงถนนเดินขบวน ไม่ควรเป็นเรื่องของคนสามัญ หรือไอ้หน้าไหนใครเลย.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
