ผมไม่อยากจะถาม ไม่อยากติดตาม เรื่อง “ดราม่า” พระมหาสมปองออกท่าจะร้องไห้ ขณะไลฟ์สด...คนในโลกโซเชียล ซึ่งมีทั้งรักทั้งชัง...จะไปกันถึงขั้นไหนแต่เสียน้ำใจหน่อยหนึ่ง...ที่เผลอคิดไปว่า ท่านจะเข้าถึงโลกธรรม 8 มียศ เสื่อมยศ มีลาภ เสื่อมลาภ สุขทุกข์ นินทาสรรเสริญ ถ่องแท้...นี่ก็แค่ คำนินทา...อย่างที่มีคำกลอนว่า แม้องค์พระปฏิมายังราคินพระดังๆ มีคนติดตามเป็นแสนๆ อย่างสองมหา หรือจะพ้นวังวนนี้ไปได้ผมพยายามทำความเข้าใจ ปุถุชนทุกคน มีจุดอ่อน...จุดอ่อนของมหาสมปอง อยู่ที่รู้ว่าโยมแม่จะไม่สบายใจ เมื่อได้ข่าวว่ามีคนเขาจะสึกพระลูกชายประเด็น “สึก” ผมได้ยินท่านรำพึงว่า ถ้าถึงวันที่ทำประโยชน์อะไรไม่ได้ ผมก็ไปเองประโยคนี้ออกมา น่าจะเกิดจากความเสียใจ น้อยใจถ้าเสียงหนึ่งของผมมีน้ำหนัก ผมก็จะขออาราธนา ให้ท่านอดทน ทำงานเผยแผ่ธรรมะ แบบที่ท่านถนัดต่อไป...พระเก่งๆดีๆ อย่างมหาสมปอง ในเมืองไทย มีอยู่ไม่กี่องค์พูดถึงเรื่องพระจะสึก เป็นมุกขันๆคันๆ ที่ชาววัดพูดกันเล่นๆ ฝนจะตก ขี้จะแตก ลูกจะออก พระจะสึก เป็นเรื่องที่ห้ามไม่ได้ผมเพิ่งอ่านจาก “เรื่องข้างสำรับ” ส.พลายน้อย เล่าถึง กวีเอก ชิต บุรทัต ตอนยังบวชเป็นพระ เขียนบทละครให้เพื่อนคนหนึ่งเอาไปเล่นละครเวทีก่อนวันที่ละครแสดง พระชิต อยากดูผลงานตัวเองเต็มที แต่ติดความเป็นพระไปดูไม่ได้ จึงไปกราบลาพระอุปัชฌาย์ ขอลาสึกพระเก่งๆ ไม่ว่ายุคไหนสมัยไหน ก็หาได้ยาก พระอุปัชฌาย์ ท่านออกปากห้าม เป็นอันว่ายังสึกไม่ได้แล้วจู่ๆก็มีคนไปฟ้องพระอาจารย์ว่า พระชิดดื่มเหล้าเมา... อยู่ในกุฏิ พระดื่มเหล้า เป็นอาบัติเบาๆ ปลงก็หาย แต่บางวัดที่สมภารเคร่งครัด นี่เป็นโลกวัชชะ แปลว่า โลกติเตียนพระชิตก็จึงต้องสึกออกมา เป็นกวีเอกได้เต็มตัวเด็กๆรุ่นผม เรียนมัธยม ต้องท่องอาขยาน คำฉันท์ เรื่องสามัคคีเภทที่ท่านแต่ง ไม่เพียงท่านใช้คำได้งดงามเฉียบคม ยังพรรณนาโวหารเห็นภาพ ตอนวัสสการพราหมณ์เล่นบทถูกโบยได้ถึงใจบงเนื้อก็เนื้อเต้น พิศเส้นสรีร์รัว ทั่วร่างและทั้งตัว ก็ระริกระริวไหว แลหลังละลามโลหิตโอ้เลอะหลั่งไป เพ่งผาดอนาถใจ ระกะร่อยเพราะรอยหวาย...คนทำหนังสือพิมพ์รุ่นเก่ารู้กัน ชิต บุรทัต คือมือกวี ที่เขียน อาศิรพาทสดุดี...ได้ดีที่สุด แต่กว่าจะได้สักบทก็ต้องมีวิธีเอาตัวท่านมาหาเหล้าให้ท่านดื่มไป เขียนไปส.พลายน้อย จดโคลงสี่สุภาพ สำนวน ชิต บุรทัตไว้บทหนึ่งที่ใดมีดื่มเหล้า เมาเฮ ที่นั่นมีการเซอยู่ด้วย เหตุว่าสุราเมรัยใช่น้ำเพื่อน ดื่มหนักมากมากถ้วยอาจสิ้นสติเผลอไม่มีใครรู้ว่า กวี ชิต บุรทัต แต่งโคลงบทนี้ไว้ เตือนสติเพื่อนๆคอเหล้า หรือเตือนสติตัวเองแต่เรื่อง พระชิต บุรทัต ดื่มเหล้าเมาจนถูกจับสึกจากพระ ก็ได้พิสูจน์ คำพังเพยชาววัด...ฝนจะตก ขี้จะแตก ลูกจะออก พระจะสึก ห้ามกันไม่ได้ เป็นเรื่องธรรมชาติที่จะห้ามกันยังไง ก็ห้ามไม่ไหวจริงๆถึงพระมหาสมปอง พระมหาไพรวัลย์ ก็เถอะ หากถึงเวลา ก็คงไปห้ามท่านไม่ได้เหมือนกัน.กิเลน ประลองเชิง
