ในหนังสือคารมคมปัญญา (สุขภาพใจ พิมพ์ ม.ค.2568) ประสิทธิ์ ฉกาจธรรม เลือกเรื่องหนึ่งล้านซื้อบ้านเรือน สิบล้านซื้อเพื่อนบ้าน...ไว้ในบทที่ 1เฉพาะชื่อเรื่อง ในบรรยากาศที่หลายประเทศทั่วโลกมีทั้งเรื่องบาดหมาง...มีทั้งเรื่องก่อสงครามน้อยใหญ่ ก็กระชากหัวใจคอหนังสือให้ต้องอ่านทันที...อยู่แล้วถ้าเป็นเรื่องนิทาน...ก็ฟังกันไป แต่นี่เป็นเรื่องจริง เหลือบตาไปดูบรรทัดล่าง...เขียนว่า เรียบเรียงจากเรื่อง “ผีผาจี้” ยุคราชวงศ์หมิง คิดว่าเป็นเรื่องเก่าเกิดขึ้นเมื่อราวหกเจ็ดร้อยปีแต่พอเริ่มอ่านเรื่องประโยคแรก เขาเขียนว่า ในยุคราชวงศ์ซ่งเหนือ-ใต้ ของจีน อ้าว! เก่าไปถึง ราว พ.ศ.850-1132 เอาทีเดียว ผู้รู้จีนเป็นเช่นนี้ บันทึกเรื่องที่คิดว่าเล็กๆน้อยๆ แต่ละเอียด อ่อนไหว กินใจ ไว้สั่งสอนลูกหลานเพราะเหตุนี้ ไม่แปลกใจคนไทยอย่างผม จึงไม่เคยสนิทใจกับฝรั่งสหรัฐอเมริกาเท่ากับสี จิ้นผิง ของจีนเนื้อหาไม่ยาว...ลองอ่านกันดีกว่าในราชสำนักของรัฐเหลียง ยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้...ต่างกล่าวขานกันถึง หลี่ว์เซิงเจิน ขุนนางระดับสูง เชี่ยวชาญการศึก ปัญญาลึกล้ำ สร้างความชอบให้แก่แผ่นดินมากมาย เป็นที่โปรดปรานอย่างยิ่งของฮ่องเต้ เหลียงเกาจู่ทั้งไม่เคยถือดี ทะนงหลงตน สุภาพอ่อนน้อม มือสะอาดปราศจากมลทินให้คนนินทาข้าราชสำนักทั้งปวงต่างก็ชื่นชอบศรัทธา ถือกันว่าการเป็นสหายกับหลี่ว์เซิงเจินนับเป็นเกียรติอย่างยิ่งแม้กระทั่งชนชั้นสามัญ มีหลายคนพยายามหาโอกาสที่จะคบหามีผู้บันทึกไว้เป็นหลักฐานว่า...วันหนึ่ง หลี่ว์เซิงเจินก็ได้เพื่อนบ้านหลังใหม่ หรูหราโอ่อ่า ไม่เป็นเรื่องผิดปกติที่คนดังที่มีนิสัยไม่ถือตัวอย่างเขาจะถามไถ่กันฉันเพื่อนเขาเอ่ยชื่อ “ซ่งจี้หย่า” เพื่อนบ้านคนใหม่ “คุณซื้อบ้านหลังนี้มาเท่าไหร่?”“สิบเอ็ดล้านตำลึง” ราคานี้ “แพงเกินไป” มากในยุคสมัยนั้น แพงถึงขั้นหลี่ว์เซิงเจินเองยังตกใจ“ไม่แพง ไม่แพง” ซ่งจี้หย่ากล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ข้าจ่ายสำหรับค่าตัวบ้านหนึ่งล้าน ส่วนอีกสิบล้าน...เป็นค่าสำหรับเพื่อนบ้านที่ดี”เนื้อหาเรื่องเก่าที่เกิดในยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ และคนยุคราชวงศ์หมิงเขียนไว้จบแค่นี้ประสิทธิ์ ฉกาจธรรม อธิบายต่อ เรื่องเล่าเรื่องนี้เล่าสืบต่อกันมายาวนาน...จนก่อให้เกิดสำนวน “หนึี่งพันซื้อเพื่อนบ้าน แปดร้อยซื้อตัวบ้าน” ยืนยันชาวจีนแต่โบราณกาลให้ความสำคัญกับสิ่งที่อยู่แวดล้อมเป็นอันมากยังมีเรื่องเล่าเสริม มารดาของเม่งจื๊อต้องย้ายบ้านถึงสามครั้ง เพื่อให้เม่งจื๊อเติบโตในสิ่งแวดล้อมที่ดี ในที่สุดเม่งจื๊อก็กลายเป็นสุดยอดนักปราชญ์ที่คนจีนทั้งแผ่นดินยกย่อง รองมาจากขงจื๊อในวิชาโหราศาสตร์ ความใส่ใจสภาพแวดล้อมพัฒนาจนเป็นศาสตร์แห่งฮวงจุ้ย ในเชิงการค้า สภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยธุรกิจ สรุปรวมอยู่ในคำสั้นๆว่า “ทำเล”ประสิทธิ์ ฉกาจธรรม จบข้อเขียนเรื่องนี้ว่า การประกอบธุรกิจในทำเลที่ถูกต้อง ก็คือการจับปลาในที่ที่มีปลา อย่ามัวตื่นเต้นกับกลยุทธ์เรด โอเชียน (ตลาดที่มีการแข่งขันรุนแรง) หรือบลู โอเชียน (ตลาดที่มีคู่แข่งน้อย)ที่สำคัญก็คือดูให้ดีๆว่ามีปลามากพอให้จับหรือไม่?ดูชื่อเรื่องราคาเพื่อนบ้าน...ตอนนี้ ไม่ต้องคิดใกล้ๆอยู่แค่เขมร...นะครับ เพื่อนบ้านไทยเรา มีหลายประเทศ มาเลเซีย พม่า ลาว ที่เรายังมีเรื่องดีๆ คบหาทำมาค้าขายกัน แล้วก็ทำมาหาได้ไปด้วยกันส่วนเขมรนั้น...ก็ต้องยกไว้...เคยรบกันนานแสนนาน ผลัดกันใหญ่ ผลัดกันแพ้ชนะครั้งนี้ หามีเหตุผลที่จะรบกันอีก...ก็เอา! การรบใช่ว่าข้อดี จะไม่มีเสียเลย อย่างน้อยเครื่องบินซื้อไว้บินโชว์มานาน ก็ได้ใช้จริง ให้มันรู้ไปว่าบทบาทพี่ใหญ่สั่งสอนน้องเล็ก ไทยเราจะเล่นไม่เป็น.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
