มีการวิจัยก่อนหน้านี้จำนวนมากรายงานว่า ความรู้สึกวิตกกังวล อาจส่งผลต่อการเดินและการทรงตัวของบุคคล จริงๆแล้วความกังวลใจสามารถดูจากการเดินได้หรือไม่? ทำให้ทีมวิจัยซึ่งมีทั้งนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยคลาร์กสัน ในรัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ร่วมงานกับผู้เชี่ยวชาญด้านกายภาพบำบัด ได้แพร่งานวิจัยเกี่ยวกับความรู้สึกวิตกกังวลอาจส่งผลต่อการเดินและการทรงตัวของบุคคลทีมวิจัยเผยว่า มีความสนใจที่จะใช้แมชชีนเลิร์นนิง หรือการกำหนดให้เครื่องคอมพิวเตอร์สามารถปฏิบัติงานเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง เพื่อพิจารณาว่าปฏิบัติการทางคอมพิวเตอร์นั้นจะระบุได้ว่าอาสาสมัครที่เข้าร่วมทดสอบมีความกังวลตามการทรงตัวและวิธีที่พวกเขาเดินได้หรือไม่ ทีมวิจัยให้อาสาสมัครแต่ละคนกรอกแบบสอบถามเพื่อวัดความรู้สึกวิตกกังวล จากนั้นก็ให้ทำการทดสอบการทรงตัวและเดิน 2 นาทีโดยสวมเซ็นเซอร์ จากข้อมูลเหล่านี้ ทีมลงความเห็นว่าคนหนุ่มสาวที่รายงานว่าเดินอย่างกระวนกระวายใจในลักษณะที่คล้ายกับผู้สูงอายุที่กลัวการหกล้มมาก ทีมพบว่าคนหนุ่มสาวที่วิตกกังวลมักมองหาภัยคุกคามจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่งขณะเดินและมีปัญหาในการเลี้ยวนักวิจัยพบว่า วิธีที่ดีที่สุดในการระบุตัว บุคคลที่มีความกังวลคือการเดิน ทีมประสบความสำเร็จในการระบุคนที่มีความกังวลด้วยความถูกต้อง 75% ซึ่งสอดคล้องกับการวิจัย 2 ฉบับที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้ และจากการค้นพบนี้ทีมวิจัยเชื่อว่าหากรวบรวมข้อมูลของบุคคลจำนวนมากขึ้น แบบจำลองก็จะแม่นยำยิ่งขึ้น ทั้งนี้ จะมีการรวบรวมข้อมูลในการศึกษาขนาดใหญ่เพื่อดูว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นหรือไม่ต่อไป.
