จะว่ากันไปแล้ว วิทยายุทธ์ของเซียนพระ...เรื่องพระสมเด็จฯ เดิมทีจำกัดไว้เฉพาะตัวเซียนกับศิษย์ใกล้ชิด...แต่ก็เริ่มแพร่ขยายออกสู่ลูกค้า...หรือคนซื้อมือหนัก...ไม่กี่คนวิทยายุทธ์พื้นฐาน พิมพ์ทรงเจดีย์ สี่แม่พิมพ์ พิมพ์เขื่อง พิมพ์ชะลูด พิมพ์สันทัด พิมพ์ย่อม ของครูตรียัมปวาย...ในปริอรรถา ธิบายแห่งพระเครื่อง เล่มพระสมเด็จฯ (ราว พ.ศ.2500) กับภาพพระเล็กๆขาวดำ ช่วยให้คนรักพระพอเข้าใจ “เค้าโครง” ของพิมพ์ทรงพระแต่ละพิมพ์ได้บ้างปี พ.ศ.2522 คุณประจำ อู่อรุณ ออกหนังสือภาพพระเครื่องสี พระสมเด็จที่ “พี่จำ” เลือกมานำตีพิมพ์ รู้กันเป็นพระผ่านการประกวดของวงการ...ก็ช่วยยกระดับความรู้ความเข้าใจราวๆปี พ.ศ.2539...อาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ ได้พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่...จากตลาดพระท่าพระจันทร์ ตอนนั้นอาจารย์ผูกพันกับงานซื้อที่ดินริมน้ำเชิงสะพานสาทร...เริ่มโครงการอาคาร “พรีเชียส” อาจารย์ถือเป็นฤกษ์มงคล อัญเชิญภาพพระสมเด็จองค์นั้น เป็นปกหนังสือชื่อพรีเชียสผมอาศัยบารมี “สีกาอ่าง” พาไปเจอ ได้หนังสือจากมืออาจารย์ ยังเก็บไว้ดูเป็นองค์ครูถึงวันนี้ต่อมา...อาจารย์สร้างความระทึกใจให้วงการ ออกนิตยสารพรีเชียส...เล่มแรก...ด้วยการนำวิทยายุทธ์ สีี่แม่พิมพ์สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ ห้าแม่พิมพ์ทรงเจดีย์ จากเฮียเท้า ท่าพระจันทร์ (วิโรจน์ ใบประเสริฐ) ออกมาเผยแพร่เล่ม 2 อาจารย์เขียนถึงพิมพ์ทรงเจดีย์ห้าแม่พิมพ์...แต่ยังหาภาพทรงเจดีย์พิมพ์ที่ 1 ที่เรียกพิมพ์องค์อกกระบอกไม่ได้...จนถึงเล่ม 3 พิมพ์ฐานแซม อาจารย์จึงนำภาพทรงเจดีย์ พิมพ์อกกระบอกสององค์ ออกมาชี้ตำหนิพิมพ์คราวนี้คนรักพระนอกวงการ...ก็ได้เห็นเต็มตา เคยเห็นด้านหน้าจากหนังสือเล่ม “พี่จำ” คราวนี้ได้ดูทั้งด้านหลัง ผมยังจำได้องค์หนึ่ง ติดเส้นขอบจีวรคมกริบ อีกองค์ไม่มี นี่ก็คือความรู้ใหม่...“เส้นขอบจีวร” ที่เล็กเรียวคมนั้น ถือเป็นตัวชี้วัด...ถ้าเจอในองค์ไหน...เท่ากับตอกย้ำว่า “พระแท้”ภาพจำที่ได้จากครั้งกระนั้น...มีผลให้ได้ความรู้ต่อมา...สมเด็จทรงเจดีย์ พิมพ์อกกระบอก...อาจเป็นเพราะมีพระแท้...น้อยมาก พระปลอมฝีมือที่ทยอยทำตามๆกันมาองค์ในคอลัมน์วันนี้ นี่คือสมเด็จวัดระฆังทรงเจดีย์ พิมพ์อกกระบอกครับ...เรื่องเล่าในสังคมเล็กๆ ตลาดพระ อ.ต.ก. “อยู่ในคอ หมี ต่อศักดิ์” ลูกน้องคุณอลงกรณ์ เหมือนดาว ข่าว 3 มิติ บังเอิญ “เข้าตา” เซียนพระรุ่นที่ลูก หลานเรียกคุณปู่ พี่ประเสริฐ เพชรสงคราม “พี่เสริฐ” เปิดราคาพระสมเด็จองค์รัก...ไว้สามแสน...เสนอขอแลก หรืออยากได้อีกองค์ ก็เลือกไป...แต่หมียังรักองค์ของตัวเอง...นี่คือ เรื่องเล่าแวดวงคนรักพระที่ซื้อขายกันเอง คนละเรื่องกับพระของเซียนใหญ่ทรงเจดีย์อกกระบอกของ “หมี ต่อศักดิ์” เป็นพระสึกช้ำ เปิดให้เห็นเนื้อ “หยาบ” ปานกลาง...มีก้อนมวลสาร กากดำ เม็ดแดง ก้อนขาว ประปราย สัมผัสความซึ้งตา...ได้ชัดเจนมาดูพิมพ์ทรงองค์พระภาพรวม อวบล่ำสัน ส่วนที่เป็น “อก” แบนใหญ่ กินพื้นที่ทำให้เหลือช่องแขนแคบมาก...นี่ล่ะ! จึงเรียก “อกกระบอก” องค์นี้ไม่ติดเส้นขอบจีวร...ไม่แปลก สำหรับทรงเจดีย์ถ้าติดเส้นขอบจีวรถือเป็นเรื่องพิเศษ ด้านหลังขอบสี่เหลี่ยม สึกมน กลมกลืนไปกับสีมวลสาร ด่างดำ คละเคล้าไปกับหลุมร่อง รอยยุบ รอยแยก รอยยับ ซึ่งเป็นธรรมชาติหนึ่งของหลังสมเด็จวัดระฆังมาตรฐาน...อกกระบอกกลางองค์พระกลมกลืนกับทุกเส้นสาย แขน หน้า เกศ เข่า ฐาน รวมเส้นซุ้มหนา...การตัดกรอบชิดองค์พระ ไม่เหลือให้เห็นเส้นกรอบกระจก ก็ไม่แปลก ถือเป็นพระองค์ที่สมภาค...ได้สัดส่วนสี่เหลี่ยมกรีก ที่ครูตรียัมปวายบอกว่าเป็นสัดส่วนวงการศิลปะ ถือว่างามระดับ “คลาสสิก” อีกองค์หนึ่ง.พลายชุมพลคลิกอ่านคอลัมน์ “ปาฏิหาริย์จากหิ้งพระ” เพิ่มเติม
