เจ็บจี๊ดกับทัศนคติของสังคมผู้ชายเป็นใหญ่ ที่กดทับผู้หญิงมายาวนานหลายทศวรรษ ด้วยอุดมคติความงามอันแสนจะบิดเบี้ยว บีบคั้นให้ผู้หญิงต้องหมกมุ่นกับตัวเอง และพยายามดิ้นรนทุกทางที่จะรักษาความสวยความสาวและความอ่อนเยาว์ไว้ให้ยาวนานที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกแขวนป้ายว่าเป็น “ผู้หญิงวัยทอง” มนุษย์ป้าที่ทั้งเหี่ยว, อ้วน, โทรม, หมดคุณค่า และไร้ตัวตน สมควรเข้าวัดสงบจิตสงบใจ หรือไม่ก็อยู่บ้านเลี้ยงหลานความรู้สึกกลัวแก่, กลัวตกกระป๋อง, เกลียดเนื้อหนังที่แห้งเหี่ยว, รู้สึกไม่ดีพอ, บกพร่อง และไม่สมบูรณ์แบบ จนอยากจะหนีความร่วงโรยของสังขาร ไปไขว่คว้าร่างใหม่ของตัวเองในเวอร์ชันที่สาวกว่าสวยกว่าและดีที่สุด ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างบ้าคลั่งและเลือดสาดในภาพยนตร์เสียดสีเรื่องดัง “The Substance” จากฝีมือเขียนบทและกำกับของ “คอราลี ฟาร์ฌาต์” ผู้กำกับสายเฟมินิสต์สุดโต่งชาวฝรั่งเศสงานนี้ตำนานค้างฟ้าฮอลลีวูดอย่าง “เดมี มัวร์” ทุ่มตัวสุดพลัง ยอมโชว์เนื้อหนังมังสาทุกรูขุมขนของหญิงวัย 61 (อายุจริง) เพื่อเผยให้เห็นความร่วงโรยของสังขาร โดยในหนังเธอรับบทเป็น “เอลิซาเบธ สปาร์ เคิล” ซุปตาร์วงการแอโรบิกวัย 50 ปี ที่อาชีพการงานอยู่ในช่วงขาลง และกำลังจะถูกปลดระวาง เพราะเป็นไดโนเสาร์ทั้งแก่ทั้งเก่าเกินไปสำหรับวงการทีวียุคใหม่ ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เป็นใครก็อยากย้อนวัยสาวกลับคืนมาทั้งนั้น เมื่อเจอกับคำโฆษณาชวนเชื่อลึกลับของบริษัทน้ำอมฤตที่เชิญชวนว่า คุณเคยฝันถึงตัวเองในเวอร์ชันที่ดีที่สุดไหม ซุปตาร์แอโรบิกแทบไม่ลังเลใจที่จะโละทิ้งตัวตนเก่าที่ทั้งแก่ทั้งเหี่ยวย่นหย่อนยาน เพื่อชุบชีวิตใหม่ให้ตัวเองได้กลับมาเป็นดาราหน้าใหม่ครองจอแก้วอีกครั้งโลกทุนนิยมมันโหดร้าย ยิ่งในอุตสาหกรรมวงการบันเทิง ที่ต้องใช้รูปลักษณ์หน้าตาทำมาหากิน ย่อมต้องการความสดใหม่ มาแทนที่ของเก่าอยู่ตลอดเวลา และไม่มีพื้นที่เหลือให้กับความแก่ความไม่เป๊ะในขณะที่สังคมส่วนใหญ่ชอบพูดว่าผู้ชายยิ่งแก่ยิ่งดูดี มันช่างตรงกันข้ามกับผู้หญิงที่แค่เข้าใกล้วัยหมดเมนส์ก็จะถูกยัดเยียดคำว่า “ป้า” นำหน้าแล้ว ราวกับจะตีตราให้เห็นชัดถึงความร่วงโรยแม้โลกยุคใหม่มีศัลยกรรมสารพัดช่วยอัปความสวยความสาว แต่ลึกๆแล้วความแก่ความเก่าในตัวเราก็ไม่สามารถสลัดทิ้งไปจากจิตวิญญาณได้ หลอกคนอื่นได้จากรูปลักษณ์พลาสติกข้างนอก แต่ในใจมันรู้ทั้งรู้ว่า เราขยะแขยงตัวเราคนเก่าจนยอมลงทุนเจ็บตัวทุกทาง เพื่อลอกคราบกลายเป็นตัวเราคนใหม่ที่สาวกว่าสวยกว่าและอ่อนเยาว์กว่าเดิม ผลจากการฉีกทึ้งตัวเองหน้ากระจกทุกวันนี่แหละ ที่จะคอยกัดกินตัวเราให้ร่อยหรอไปทุกวันการฝันอยากย้อนเวลากลับไปสาวไปสวย เพื่อเอาเวอร์ชันที่ดีที่สุดของตัวเรากลับคืนมา สุดท้ายมันอาจสูบเลือดสูบเนื้อตัวเราเองจนไม่เหลืออะไรเลย จากมนุษย์ป้ากระโดดไปเป็นมนุษย์ยายในชั่วข้ามคืน แบบนี้ยังจะกล้าฝันถึงเวอร์ชันที่ดีที่สุดของตัวเองอีกไหมอย่าปล่อยให้ใครมาตัดสินความเป็นคุณตามมาตรฐานที่บิดเบี้ยวของสังคม ไม่ว่าจะสูง, ผอม, แก่, อ้วน, ดำ ก็ขอให้โอบกอดรักใคร่และขอบคุณตัวเองทุกวัน แล้วตะโกนดังๆว่า วันนี้ฉันสวย...ฉันเลิศจัง!!มิสแซฟไฟร์อ่าน “คอลัมน์หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ” เพิ่มเติม
