ภารกิจตามพิชิตโจรผู้ร้ายมากมายจนกลายเป็นตำนาน บั้นปลายชีวิตรับราชการ พล.ต.ท.สรรเพชญ ธรรมาธิกุล เป็นได้แค่ ผบช.ประจำ ตร. (ทำหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการสืบสวน) ทิ้งมรดก “ตำรามือปราบ” บู๊ล้างผลาญประดับวงการสีกากีไว้ไม่น้อย“ผมไม่ได้โอ้อวดตัวเอง สมัยทำหน้าที่ตำรวจ ผมทำแบบแปลกประหลาด พิสดาร แหวกแนว กลายเป็นตำรวจที่เป็นตำนานรุ่นหนึ่ง ผู้ใหญ่ในกรมตำรวจงุนงงสงสัย เคยเชิญไปถามว่าจะสร้างนักเรียนนายร้อยให้เป็นแบบนี้จะทำอย่างไรให้มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับจากประชาชน” พล.ต.ท.สรรเพชญรำพันความหลัง“อย่างผมแค่ได้ยินชื่อสรรเพชญก็หนาว ในกรุงเทพฯ อาจไม่รู้จักผม แต่ในต่างจังหวัด ผู้ร้ายเป็นลม คนดียิ้ม นอนตาหลับ”เจ้าตัวให้ข้อคิดว่า ตำรวจเป็นอาชีพที่คนเกลียดและกลัวที่สุด แค่ไม่ต้องทำอะไรคนก็เกลียดอยู่แล้ว แต่เราจะพลิกโลกอย่างไรให้เป็นพระเอกที่มีคนรักมากที่สุดอุดมการณ์มือปราบของเขายังรับว่า เส้นทางชีวิตกว่าจะเป็นนายพลลำบาก เพราะปฏิเสธต้องไปเข้าก๊วน เข้าแก๊ง เลียแข้งเลียขา ประจบสอพลอ ไปหาเงิน“ให้ผมทำหน้าที่อย่างสมเกียรติสมศักดิ์ศรีจนเกษียณอายุราชการผมก็พอใจแล้ว”ทั้งที่ตัวเองเรียนจบมหาวิทยาลัย ควรมีชีวิตอยู่ในบ้านในเมืองที่สบาย กลับเอาชีวิตมาแลกกับเศษก้อนอิฐก้อนดิน เดินถือปืนออกจากบ้าน ไม่รู้จะได้กลับหรือไม่ได้กลับ ไม่รู้จะเป็นหรือตาย สงสารครอบครัวลูกเมียแต่จำเป็นต้องทำเพื่อบ้านเมือง เพื่อแผ่นดิน.สหบาท
