ปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ ให้สัมภาษณ์ว่า กำลังพิจารณาสั่งถอนใบอนุญาตมูลนิธิคุ้มครองเด็ก ด้วยเหตุผล ครูยุ่นเฆี่ยนเด็ก เป็นความผิดทางกฎหมาย...อือ! ผมอยากรู้จัง อาจารย์แก้วสรร อติโพธิ ประธานมูลนิธิฯท่านจะพูดถึงเรื่องนี้ยังไง?ถ้ามีใครมาถามผม...ผมจะเปรียบเปรยตรงๆ ในสายตาผม ผมมองกระทรวงการพัฒนาฯเหมือนผู้ร้าย มองครูยุ่นเหมือนพระ งานนี้ ผู้ร้ายจับพระพระดีนะครับ ไม่ใช่พระอลัชชีสงสารเด็กๆที่ถูกเอาตัวไปดูแล ในระบบราชการกระทรวงนี้จริงๆยังนึกไม่ออก พวกเขาจะกินอิ่มนอนอุ่น เหมือนอยู่ในมูลนิธิเอกชนมากน้อยจะเรียกว่าอคติก็ได้ ผมฝังใจกับครั้งหนึ่งในชีวิต เคยแอบได้ยิน ข้าราชการระดับกอง กองประเภทสงเคราะห์เด็ก คนแก่ คนพิการ คนไร้ที่พึ่ง ฯลฯ เขาปรับทุกข์กัน จะหาทางออกยังไงผู้ใหญ่ในกรม หรือจะเลยไปถึงระดับกระทรวงก็ไม่รู้ นี่เป็นเรื่องลับๆของพวกเขา...สั่งไม่เป็นทางการ ให้เม้มค่าอาหารจัดเงินส่งส่วยเป็นรายเดือนงบค่าอาหารรายหัว ผู้ได้รับการสงเคราะห์แต่ละหัววันละไม่กี่บาท ข้าราชการผู้ปฏิบัติงานต้องเจียดส่งผู้ใหญ่เข้าไปอีกผมได้ยินรุ่นพี่กระซิบสอนรุ่นน้องเป็นทำนองว่า “หาทางเอาตัวรอดกันเอาเอง”พื้นอคติเป็นเช่นนี้เอง ผมจึงไม่แปลกใจ...ที่มีข่าวคอร์รัปชัน เกิดขึ้นแล้ว เกิดขึ้นอีกในกระทรวงนี้ หวยมักออกกับข้าราชการเด็กๆ ส่วนข้าราชการผู้ใหญ่ ยิ่งเลยไปถึงนักการเมืองที่มานั่งกระทรวง...ไม่ต้องพูดถึง รอดไปได้ทุกรายมาถึงประเด็น ละเอียดอ่อน ค้างใจ...ประเด็นกฎหมายห้ามตีเด็ก...โลกสมัยใหม่ เขาว่ากันว่าเด็กเป็นศูนย์กลาง ผู้ใหญ่จะคิดจะทำอะไร ต้องตามใจเด็กไว้ก่อน นี่เป็นกฎหมายที่เกิดตามยุคสมัย ผมไม่เถียงเด็กรุ่นผม...โตมากับไม้เรียว...ผมถูกแม่ใช้ไม้เรียวหวดไม่นับหลายครั้ง เหตุที่ดื้อไปเล่นน้ำในคลอง ที่มีทั้งเรือทั้งแพล่องผ่าน ทั้งวัน จนตะไคร่ขึ้นคางเขียวครึ้มตอนโตแล้วผมถามแม่ ทำไมต้องตีผม แม่ตอบ “กลัวแกจะจมน้ำตาย”ตอนเรียนหนังสือ โรงเรียนศรัทธาสมุทร ผมน่ะเรียนเก่งสอบได้ที่ 1 ชั้น ม.1 มาได้ ขึ้น ม.2 ครูวิชัย ใจหวัง...ผมถูกตีก้นเฉลี่ยสัปดาห์ละ 1 ครั้ง ขณะเพื่อนๆ ถูกตีทุกวัน วันละหลายครั้ง เมื่อท่องศัพท์ภาษาอังกฤษไม่ได้เจอครูวิชัยในร้านกาแฟตอนโต ผมเดินเข้าไหว้...ยังซาบซึ้งไม่หาย ไม้เรียวครูวิชัยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เติบโตเอาตัวรอดมาได้โคลงโลกนิติ บทหนึ่ง ช่างหม้อตีหม้อใช่ ตีฉาน แตกนา ตีเพื่อเอางามงาน ชอบใช้ ดุจศิษย์กับอาจารย์ ตีเพื่อ สอนแฮ ตีใช่จักตีให้ สู่ห้วงอบายคนโบราณ เขาสอนลูกสอนหลานกันมาอย่างนี้เด็กรุ่นผมดีจะร้าย ก็โตกันมาในกรอบ การสอนด้วยไม้เรียวอย่างนี้งานบนโต๊ะข่าว ให้บทเรียนใหญ่ พ่อแม่ที่ตามใจลูกไปเสียทุกอย่าง สร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมา ไม่แค่ทำร้ายตัวตนเขาเอง ยังทำร้ายจิตใจพ่อแม่ รังแกผู้คนที่เกี่ยวข้อง รายหนึ่งถึงขั้นฆ่าพ่อเพราะความเชื่อเช่นนี้ เมื่อได้ยินว่าปลัดกระทรวงการพัฒนาฯ สั่งปิดมูลนิธิคุ้มครองเด็ก ด้วยเหตุผลว่า เพราะครูยุ่นตีเด็ก ผมจึงไม่เห็นด้วยหัวเด็ดตีนขาดผมตั้งใจจะติดตามคดีครูยุ่นต่อไป อยากรู้ครับ เรื่องจะจบแบบไหน?กิเลน ประลองเชิง
