เจ็ดแปดปีที่อ่าน ชวนม่วนชื่น 2 ของพระอาจารย์พรหม ผมเพิงอ่าน “คำนำ” ที่เพิ่งรู้ว่าพระอาจารย์เขียนไว้เอง หัวข้อ ข้อคิดอันลึกซึ้งมากจากกล้วยกล้วยเป็นผลไม้พื้นๆที่เราเห็นกันอยู่ทั่วไป จนรู้สึกว่าเป็นของธรรมดา แต่ความจริงแล้ว เราไม่รู้แม้กระทั่งวิธีการปอกกล้วยที่ถูกต้องคนส่วนใหญ่ปอกกล้วยจากด้านบนซึ่งมีก้านติดอยู่ แต่พวกลิง ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องกล้วย มักจะปอกกล้วยจากส่วนปลาย ลองทำตามวิธีของลิงดูบ้างสิ แล้วจะพบว่าการปอกกล้วยนั้นง่ายขึ้นด้วยแนวทางปฏิบัติเดียวกันนี้ พระสงฆ์และภิกษุณีที่บวชอยู่ในพระพุทธศาสนา จึงเป็นผู้ที่มีความชำนาญในการแยกแยะความคิดออกจากความสับสนวุ่นวายที่อยู่รอบตัวดังนั้น อาตมาขอให้ท่าน ได้นำวิธีปฏิบัติตนของพระสงฆ์ มาใช้ในการรับมือกับปัญหาต่างๆในชีวิตดังเช่นการปอกกล้วยแบบผู้รู้ จะช่วยให้ความวุ่นวายในชีวิตของเรานั้นลดน้อยลงจบคำนำเปิดหน้าต่อไป ผมนึกถึงเรื่องที่ 1 ในชวนม่วนชื่น 1 ก้อนอิฐสองก้อน ประทับใจมาก ผมตั้งใจอ่าน เรื่องที่ 1 ในชวนม่วนชื่น 2 เรื่องภาชนะใส่ของ และสิ่งที่อยู่ในภาชนะ อยากรู้ว่า จะได้ความประทับใจสักแค่ไหนนักข่าวท้องถิ่นโทรศัพท์มาหา ถามว่า ท่านอาจารย์พรหม ท่านจะทำอย่างไรครับ ถ้ามีคนโยนหนังสือพระไตรปิฎกลงโถชักโครกของท่าน แล้วกดน้ำราดลงไป“สิ่งแรกที่อาตมาจะทำก็คือเรียกช่างประปา” อาตมาตอบอย่างไม่ลังเลเมื่อนักหนังสือพิมพ์หยุดหัวเราะ เขาบอกอย่างเปิดอก เป็นคำตอบที่มีเหตุผลที่สุด เท่าที่เขาเคยได้ยินอาตมาจึงอธิบายให้เขาฟังต่อไป อาจมีคนมาทำลายองค์พระพุทธรูปให้เสียหายมากมาย เผาทำลายวัดอีกหลายแห่ง หรือฆ่าพระสงฆ์และภิกษุณีจำนวนมากแต่อาตมาจะไม่ปล่อยให้เขาทำลายพุทธศาสนาอย่างเด็ดขาดท่านทั้งหลายอาจจะโยนหนังสือพระไตรปิฎกลงโถชักโครก แล้วราดน้ำทิ้ง แต่อาตมาจะไม่ปล่อยให้ท่านทั้งหลายทำลายการให้อภัย ความสงบ และความมีเมตตา กรุณา อย่างแน่นอนหนังสือพระไตรปิฎก พระพุทธรูป วัด หรือแม้แต่พระสงฆ์นั้น ไม่ใช่เนื้อหาสาระที่แท้จริงของพระพุทธศาสนาสิ่งเหล่านั้น ล้วนเป็นเพียงภาชนะใส่ของธรรมะที่เราได้ศึกษาจากหนังสือพระไตรปิฎก สิ่งที่องค์พระพุทธรูปเป็นตัวแทน สิ่งต่างๆที่พระสงฆ์ควรจะยึดถือปฏิบัติ สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่เป็น “สิ่งที่อยู่ในภาชนะ”เมื่อเราได้รู้แจ้งถึงความแตกต่างๆระหว่างภาชนะใส่ของ และสิ่งที่อยู่ในภาชนะแล้ว ถึงแม้ว่าภาชนะใส่ของจะถูกทำลาย แต่เราก็ยังคงเก็บรักษาสิ่งที่อยู่ในภาชนะไว้ได้เราสามารถพิมพ์หนังสือพระไตรปิฎก สร้างวัดและพระพุทธรูป และแม้แต่อบรมสั่งสอนพระสงฆ์หรือภิกษุณีขึ้นมาใหม่ได้อีกมากมายเมื่อใดที่เราไม่มีความรัก และความเคารพต่อตัวเองและผู้อื่นใช้แต่ความรุนแรงต่อกันเมื่อนั้นแหละ พระพุทธศาสนาได้ถูกโยนหายลงในโถชักโครกจริงๆอ่านจบ ผมสรุปได้ ระดับความประทับใจไม่แพ้กัน ยังสงสัยอยู่บ้าง เคยเล่าให้นักกฎหมายระดับนำของประเทศฟัง เขาสารภาพประทับใจที่สุด ยังพอจำได้ ตอนนั้นก่อนรัฐบาลทหาร สั่งตำรวจทหารห้าพัน ล้อมวัดธรรมกายหาตัวสมภารใครว่าปาฏิหาริย์ไม่มี ปาฏิหาริย์มีจริงๆ จนป่านนี้ก็หลายปีเต็มที ยังไม่มีใครที่ไหนหาตัวสมภารวัดธรรมกายเจอ.กิเลน ประลองเชิง
