ประเด็นดราม่าตอนนี้คือ มีการรื้อประวัติศาสตร์ความขัดแย้งของจีนกับรัสเซียมาแพร่ขยายกระจายในโซเชียลมีเดีย อ่านแล้วก็รู้ว่ามีบางองค์กรระดับโลกต้องการแยกรัสเซียออกจากจีน เพื่อที่จะรุมสกรัมจีนกันได้อย่างถนัด ผมตามข้อความในโซเชียลหลายแห่ง แล้วก็คิดว่า ถ้าปล่อยให้จีนล้มเหมือนในอดีต ประวัติศาสตร์ก็จะหมุนไปให้คนเอเชียและแอฟริกาถูกฝรั่งกดหัวกันรอบใหม่ จึงขอนำข้อเท็จจริงในอดีตมารับใช้กันครับหลายคนวิเคราะห์ว่าความขัดแย้งของรัสเซียกับจีนในอนาคตอาจมาจากพรมแดนด้านตะวันออกเฉียงเหนือสุดของประเทศ คนที่วิเคราะห์อย่างนี้อาจไม่เคยไปเยือนภูมิภาคนี้ หรือเคยไปแต่อยากสร้างกระแสให้คนเข้าใจผิด ขอเรียนว่าจีนกับรัสเซียไม่มีทางทะเลาะกันในเรื่องนี้ เพราะมีการแบ่งพรมแดนกันอย่างชัดเจนด้วยแม่น้ำอามูร์แม่น้ำอามูร์มีต้นกำเนิดจากแม่น้ำชิลคาและไหลมาบรรจบกับแม่น้ำอาร์กุน ไปลงทะเลทางตอนเหนือสุดของช่องแคบตาตาร์ในรัสเซีย ระหว่างแผ่นดินใหญ่กับตอนเหนือของเกาะซาคาลิน แม่น้ำอามูร์ทั้งสายยาว 2,874 กิโลเมตร แม่น้ำอามูร์กันเขตแดน ระหว่างมณฑลเฮย์หลงเจียงของจีนกับแผ่นดินของรัสเซียถึง 1,600 กิโลเมตรพรมแดนของสองประเทศตรงนี้ไม่เหมือนกับพรมแดนของทิเบต ซึ่งเป็นเขตปกครองตนเองของจีนกับอินเดีย อันนี้ชัดครับ พวกปั่นกระแสให้คนมีความเชื่อว่าสองประเทศนี้มีโอกาสจะทะเลาะกันในเรื่องพรมแดนจะได้หยุดปั่นส่วนเรื่องความขัดแย้งในอดีต ผมขอเล่ารับใช้อย่างนี้ครับ เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17 พระเจ้าซาร์ของรัสเซียอยากขยายอิทธิพลลงมาในแถบลุ่มแม่น้ำอามูร์ ที่คนจีนเรียกแม่น้ำเฮย์หลงเจียง (แปลว่าแม่น้ำมังกรดำ) พระเจ้าซาร์จึงสั่งให้อพยพครอบครัวของพวกทหารคอสแซกและครอบครัวชาวไร่ชาวนาของรัสเซียมาลงหลักปักฐานจับจองที่ดินแถบลุ่มแม่น้ำนี้ ซึ่งตอนนั้น มีคนท้องถิ่นซึ่งเป็นคนจีนทำมาหากินกันอยู่แล้ว ทั้งทำไร่ไถนาและเลี้ยงสัตว์พวกทหารคอสแซกมาพร้อมอาวุธยุโธปกรณ์ ความมีอาวุธทำให้กดขี่ข่มเหงชาวพื้นเมืองอยู่เป็นประจำ ขัดแย้งเมื่อใดก็ลากอาวุธมาฆ่า ไม่มีเนื้อสัตว์กินก็ใช้อาวุธไปบังคับพวกชนเผ่าที่เร่ร่อนให้ส่งสัตว์มาเป็นบรรณาการ แถมพระเจ้าซาร์ยังสั่งให้สร้างป้อมทหารไว้ที่เมืองอัลบาซีโนบนฝั่งเหนือของแม่น้ำอามูร์ สร้างความเดือดร้อนให้ชาวพื้นเมืองมากโดนปล้นบ่อยๆ พวกชนเผ่าก็จึงไปขอความช่วยเหลือจากพวกแมนจู ราชวงศ์ชิงของจีนจึงส่งทหารมาทำหน้าที่บริหารและดูแลดินแดนทางแถบนี้ตั้งแต่ ค.ศ.1683 (338 ปีก่อน) ทำให้มีการเผชิญหน้ากันระหว่างทหารคอสแซกของรัสเซียกับทหารของราชวงศ์ชิง ต่อมาทหารจีนบุกเข้าไปทำลายป้อมของรัสเซียที่เมืองอัลบาซีโน สู้กันคราวนั้น รัสเซียแพ้จีน รัสเซียจึงต้องลงนามในสนธิสัญญาเนียร์ชินสค์ ยอมรับอำนาจอธิปไตยของจีนเหนือดินแดน 2 ฝั่งของแม่น้ำอามูร์ ตามสนธิสัญญานี้ เฮย์หลงเจียงจึงเป็นของจีนอย่างเด็ดขาดสมัยก่อนตอนที่มีปัญหากันบ่อยๆ (แบบที่พวกดราม่าอยากให้จีนกับรัสเซียทะเลาะกัน) พรมแดนของจีน-รัสเซียอยู่ที่แนวเทือกเขาสตาโนวอยและแม่น้ำอาร์กุน รัสเซียสมัยนั้นจึงขยายดินแดนออกไปทะเลโอคอตสค์ และการขยายอิทธิพลเข้ามาในตลาดตะวันออกไกลจึงถูกจำกัดรัสเซียสมัยนั้นยังโชคดีที่มีสิทธิเหนือดินแดนทรานส์ไบคาเลีย ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของทะเลสาบไบคาล ทำให้ขบวนคาราวานซื้อขายสินค้าของรัสเซียยังวิ่งไปกรุงปักกิ่งได้ สมัยนั้น พระเจ้ากรุงปักกิ่งบางองค์ก็สั่งคนจีนให้ไปลงหลักปักฐานในแมนจูเรีย เพื่อ 1.กระตุ้นเศรษฐกิจ และ 2.กดดันไม่ให้รัสเซียขยายอิทธิพล แต่คนจีนก็ไปอยู่น้อยเพราะการคมนาคมลำบาก แถมยังหนาวจัดขอมาเล่ารับใช้ต่อในวันพรุ่งนี้ครับ.นิติการุณย์ มิ่งรุจิราลัยsonglok1997@gmail.com
