วันนี้มาต่อเรื่องคำนำหน้านามในภาษาเมียนมาครับ ‘อู’ หรือ ‘อู้’ ใช้กับผู้ชายวัยผู้ใหญ่อายุเลยกลางคน เป็นการเรียกอย่างยกย่องให้เกียรติ ตอนเด็กๆ เป็น ‘เมา ออง เมียต ตู’ พออายุถึง 40 ปี ก็เป็น ‘อู ออง เมียต ตู’ อาจจะหมายถึง ‘คุณลุงออง เมียต ตู’ ก็ได้ส่วน ‘มะ’ ใช้เรียกเด็กหญิงหรือเด็กสาว ผู้หญิงที่รุ่นราวคราวเดียวกัน หรืออายุน้อยกว่าผู้พูด พออายุมากหน่อยก็มีการเรียกแบบให้เกียรติว่า ‘ดอ’ ในวัฒนธรรมเมียนมา ไม่มีคำนำหน้านามว่าแต่งงานมาหรือยังเมื่อซูจียังเล็กๆ คนก็เรียกว่า ‘มะซูจี’ เหมือนกับ ‘แม่หนูซูจี’ หรือ ‘เด็กหญิงซูจี’ พออายุ 40 ปีขึ้น ก็เป็น ‘ดอซูจี’ หรือ ‘คุณป้าซูจี’ คนที่เป็นด็อกเตอร์หรือคนที่ได้รับปริญญาเอก คนเมียนมาจะเรียกว่า ‘เดาะตา’ ถ้าในภาษาเขียนจะต้องใช้ Ph.D เพื่อแสดงว่าไม่ได้เป็นแพทย์ แต่ถ้าเป็นแพทย์หญิงหรือนายแพทย์ก็ใช้ ‘เดาะตา’ เฉยๆครับท่านที่ไปเวียดนาม จะเรียกใครเพื่อให้เกียรติ หรือเรียกผู้ที่มีคุณวุฒิวัยวุฒิสูงกว่าก็จะใช้ ‘อง’ เช่น ‘อง เยือง’ ก็คือ ‘ท่านเยือง’ คำนี้เป็นคำเดียวกันกับที่ใช้หมายถึง ปู่และตา แต่ถ้าเป็นผู้หญิง ก็ใช้ ‘บ่า’ เช่น ‘บ่า ห่า’ ก็คือ ‘ท่านห่า’ เป็นคำเดียวกับที่หมายถึง ย่าและยาย ส่วน ‘อัญ’ หมายถึง ‘คุณหรือนาย’ ใช้เรียกผู้ชายที่อยู่ในวัยหนุ่มจนถึงวัยกลางคน เรียกกันเองระหว่างกลุ่มคนอายุใกล้เคียงกัน หรือคุณวุฒิคล้ายกันพรุ่งนี้มาว่ากันต่อครับ.นิติการุณย์ มิ่งรุจิราลัยpasalok1998@gmail.com
