“วัดราชบูรณะ” เป็นวัดเก่าแก่โบราณวัดหนึ่งของ จ.พิษณุโลก มีอายุถึงสมัยสุโขทัย วัดแห่งนี้เดิมมีอาณาเขตติดต่อกับวัดนางพญา...เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ.2502 กรมทางหลวงตัดถนนมิตรภาพผ่านเข้าไปในเนื้อที่วัดนางพญาและวัดราชบูรณะ เฉียดกับพระอุโบสถจนต้องรื้อย้ายใบเสมามุมพระอุโบสถด้านตะวันออกเฉียงเหนือขณะที่กรมศิลปากรขึ้นทะเบียนวัดราชบูรณะไว้เป็นโบราณสถานในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 53 ตอน 34 วันที่ 27 ก.ย.2479 พร้อมทำการบูรณปฏิสังขรณ์วิหารหลวงอีกทั้งยังอนุรักษ์ภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนังในพระอุโบสถ ก่อนบูรณะเจดีย์หลวง โดยเสริมความมั่นคงทางรากฐาน และต่อยอดพระเจดีย์ทรงลังกาซึ่งหักชำรุดหายไปให้บริบูรณ์ปัจจุบันจิตรกรรมฝาผนังภายในอุโบสถนั้นได้รับความเสียหายจากน้ำฝนและความชื้น จากสภาพหลังคาที่อายุเก่าแก่ ซึ่งได้มีการบูรณะหลังคาอุโบสถไปแล้วเมื่อปี 2556ในปีนี้กรมศิลปากรโดยกลุ่มอนุรักษ์จิตรกรรมและประติมากรรม กองโบราณคดี เริ่มดำเนินการอนุรักษ์จิตรกรรมฝาผนังภายในอุโบสถวัดราชบูรณะ ในห้วงระยะเวลาตั้งแต่เดือน มี.ค.ถึงเดือน ก.ค.2562พระครูสิทธิธรรมวิภัช เจ้าอาวาสวัดราชบูรณะ บอกว่า พระอุโบสถวัดราชบูรณะภายในมีภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังอายุกว่า 200 ปี ที่ถือว่าสมบูรณ์แห่งหนึ่งในเขตภาคเหนือเป็นภาพวรรณกรรมเกี่ยวกับรามเกียรติ์ ทั้ง 4 ด้านและภาพพุทธประวัติเมื่อปี 2558 มีนักวิชาการจาก ม.นเรศวร มาเยี่ยมชม และสังเกตเห็นภาพจิตรกรรมฝาผนัง ที่วาดภาพ ฝาแฝดอินจัน ฝาแฝดไทย ที่มีชื่อเสียงในช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ถือเป็นการค้นพบที่สำคัญ เป็นหนึ่งเดียวที่ค้นพบภาพจิตรกรรมฝาผนังใน จ.พิษณุโลกปัจจุบันภาพเกิดการชำรุดทรุดโทรมตามกาลเวลา เมื่อกรมศิลปากรเข้ามาบูรณะก็จะทำให้ศิลปะไทยอยู่เคียงคู่กับเมืองพิษณุโลกอีกยาวนาน.ยุทธ์ ไกรโชค
