นิทานซ้อนนิทานสองเรื่องนี้ มีกลิ่นอายจากจีน “ขจรศักดิ์” เรียบเรียงไว้ในเฟซบุ๊ก อริยาภรณ์ สิทธิธรรมพิชัย เอามาเขียนไว้ในผู้จัดการรายวัน ฉบับ 2 ต.ค. หน้าธรรมะ ตั้งชื่อว่าสมบัติผลัดกันชมผมอ่านแล้วจับใจมาก ขออนุญาตนำมาเล่าต่ออีกครั้งเถ้าแก่เลี้ยงปลาบ่อใหญ่ จ้างสองผัวเมียให้อาหารปลา...ให้ค่าจ้างเป็นรายเดือนถึงเวลาก็เอาอาหารปลาไปส่ง พร้อมเสบียงเลี้ยงดู สองปีผ่านไป เถ้าแก่ขายปลาทั้งบ่อได้ 4 แสนหยวน เถ้าแก่แบ่งกำไรเป็นโบนัสให้สองผัวเมีย 1 หมื่นหยวนแถมจ่ายเงินค่ารถไฟให้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดสองเดือนเถ้าแก่กลับถึงบ้าน เมียเถ้าแก่รู้ก็โวยวายว่า “เลี้ยงดูลูกจ้างยังกะลูกเจ้า กลัวกำไรจะไม่หมดหรือ?”เถ้าแก่อารมณ์ดี ไม่เถียงเลยสักคำ ทั้งยังตั้งใจเล่านิทานเรื่อง นกกางเขนในสวนพลับให้เมียฟังในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ก่อนฤดูหนาวจะมา ชาวสวน เก็บเกี่ยวลูกพลับหมดทุกลูก จนไม่มีลูกพลับเหลือคาต้นบังเอิญปีนั้น หิมะตกหนักมาก นกกางเขนฝูงใหญ่หาอาหารกินไม่ได้ ทั้งความหิวทั้งความหนาวพวกมันตายหมดทั้งฝูงฤดูใบไม้ผลิปีต่อมา ต้นพลับผลิใบออกดอก และออกผลตามฤดูกาล เกิดขบวนตัวหนอนไม่ทราบชนิดบุกจู่โจมสวนผลไม้ ชาวสวนไม่ทันได้ตั้งหลัก ลูกพลับอ่อนขนาดหัวนิ้วแม่โป้ง ถูกหนอนกินเรียบไม่เหลือซากฤดูใบไม้ร่วงปีนั้น ไม่มีลูกพลับให้ชาวสวนเก็บ ถึงเวลานั้น ชาวสวนเริ่มคิดถึงฝูงนกกางเขน ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่ ไม่ตายไปหมด มันคงช่วยทำอะไรได้บ้างปีถัดไปในฤดูเก็บเกี่ยว ชาวสวนเก็บลูกพลับ แต่ก็ตั้งใจเหลือให้ติดคาต้นไว้ เมื่อถึงฤดูหนาว ลูกพลับที่เหลือดึงดูดนกกางเขนฝูงใหม่ให้เข้ามาอยู่ในสวนพลับเมื่อมีลูกพลับกิน นกกางเขนก็ไม่บินไปไหน พวกมันก็อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น ทันทีที่ขบวนตัวหนอนเริ่มมา นกกางเขนก็ช่วยกัน จิกกินจนไม่มีเหลือฤดูกาลต่อมา ต้นพลับทุกต้นก็เต็มไปด้วยลูกพลับลูกใหญ่ ชาวสวนเก็บเกี่ยวได้อย่างสมบูรณ์พูนสุขต่อไปอีกหลายๆปีเล่านิทานจบ เถ้าแก่ถามเมีย “การเหลือลูกพลับไว้ให้นกบ้าง เธอว่าเหตุผลนี้เพี้ยนหรือไม่”แท้จริงแล้ว การปันผลกำไรให้ลูกน้องตามสมควร ไม่ใช่เพียงเพื่อคนอื่น แต่มีผลประโยชน์ต่อตัวเถ้าแก่เอง ทำให้ได้ใจจากลูกน้อง ลูกน้องจะทำงานด้วยสำนึกที่ดี ต่อหน้าที่ และต่อองค์กร“เวลาเก็บเกี่ยว อย่าลืมเหลือลูกพลับไว้บนต้นบ้าง” ผลพวงเหล่านี้ จะช่วยจรรโลงความหวังและชีวิตเราให้รุ่งโรจน์ต่อไปยิ่งๆขึ้นคำสอนที่เป็นบทสรุปทิ้งท้ายจากนิทานเรื่องนี้คนใจแคบ ไม่มีทางรวยเป็นระดับเศรษฐี คนใจกว้าง ก็มักไม่ตกอับยากจนผมเคยอ่านนิทานสอนใจมาแล้วหลายเรื่อง แต่เรื่องนี้ ไม่ค่อยได้อ่านบ่อยนัก เพราะสอนทั้งการเป็นนายจ้างที่ดี และสอนการเป็นลูกจ้างที่ดีลูกจ้างหรือลูกน้องจำพวกที่หัวอกเดียวกับนกกางเขน... อารมณ์ก็เป็นเช่นนี้แหละครับ โหยหานาย...ที่มักเผลอเก็บลูกพลับ จนเพลิน จนลืมไปว่าวันที่ไม่มีนกกางเขน ฝูงหนอนก็จะแห่กันมาแทน.กิเลน ประลองเชิง
