พระอาจารย์พรหม สมภารวัดพุทธเมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย เล่าเรื่องผีใจดีไว้ ในชวนม่วนชื่น 2 ไว้สามเรื่อง เรื่องผีแม่จากอังกฤษ ข้ามทวีปมาบอกข่าวตายกับลูกชาย ผมเล่าไปแล้ว

เรื่องที่สองเป็นผีใจดีเหมือนกัน เพียงแต่ไม่ใช่ผีคน แต่เป็นผีหมา

เพื่อนอีกคนเป็นหญิง อาศัยอยู่ตามลำพังกับหมา เธอมักพาหมาออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านวันละสองครั้ง

เพื่อนบ้านที่ผ่านไปเห็นท่วงทีกิริยา ก็จะรู้ว่าเธอรักหมาตัวนั้น ราวกับลูกในไส้

เช้าวันนั้น ขณะเธอกำลังเล่นกับมันในป่า เธอเพิ่งรู้ว่าแหวนทองวงเดียวที่สวมติดนิ้วหาย แหวนวงนี้ไม่มีราคาค่างวดนัก แต่เป็นแหวนที่มีค่าต่อความรู้สึกของเธอมาก

ระหว่างการวนเวียนค้นหา เธอคิดอยู่ว่ามันน่าจะหล่นลง...ตรงไหน? แต่ไม่ว่าจะพยายามอยู่นานเท่าไร ก็หามันไม่เจอ เธอตั้งสติ ชวนหมาแสนรักค้นหาแหวน...ต่อ

หาจนแน่ใจว่าไม่เจอ ในความรู้สึกผิดหวัง เธอคิดว่าจะไม่ค้นหามันต่อไปอีก

แต่หลายๆครั้ง ที่เธอกับหมาเดินเล่นในป่า เธอก็เผลอคิดถึงแหวนอยู่บ้าง แล้วเรื่องวุ่นๆทำให้เธอลืมแหวนสนิทไปเลย เมื่อเจ้าหมาแสนรักของเธอตาย

เธอไม่เล่าให้พระอาจารย์พรหมฟัง ฝังเจ้าหมาตัวนั้นไว้ที่ไหน เพราะตั้งใจเล่าว่าหลังจากหมาตาย เธอได้ยินเสียงมันเห่าอยู่ในบ้านต่อเนื่องกันเป็นเวลาหลายวัน

“เสียงมันดังชัดเจนมาก”

เธอบอกเพื่อย้ำว่า ไม่ได้คิดฝันไปเอง เป็นเสียงของมันจริงๆ เธออยู่กับมันมาทั้งชีวิต ทำไมจึงจะจำเสียงหมาตัวที่คุ้นแสนคุ้นไม่ได้

ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงมันเห่าในห้องหนึ่ง เธอก็วิ่งไปเปิดประตูหา แต่ก็แค่ได้ยินเสียง ไม่เคยเจอตัวจริงๆ

วันหนึ่ง...เธออยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงเห่าดังมากอยู่ข้างนอก

เธอถึงกับวิ่งถลาออกไป หวังว่าอาจจะเห็นตัวมัน แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ตรงหน้าคือความว่างเปล่า

...

เธอผิดหวังอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่เธอก็จำไม่ได้แล้ว

แต่ทันทีที่เธอหันหน้าเข้าหาประตูบ้าน เธอเห็นอะไรบางอย่างวางอยู่กลางพรมเช็ดเท้า

แหวนวงที่เธอคิดว่ามันหายไป ไม่มีโอกาสได้คืนแน่ๆ ได้คืนมาแล้ว วิญญาณรักวิญญาณของความผูกพันของหมา ช่วยหาแหวนให้เธอเจอจนได้

หลังจากได้แหวน เสียงเห่าของหมาก็หายไป

เธอเอาแหวนสวมไว้ในนิ้วเดิม...แต่ละครั้งที่มองเห็น เธออยากได้ยินเสียงหมาแสนรักของเธอเห่าอีกสักครั้ง

คนที่เคยเลี้ยงหมาและรักหมารู้กันดี หมามันรักตอบมั่นคงแค่ไหน แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าหมาที่ตายไปแล้ว จะมีโอกาสกลับมาสนองคุณคนได้อีก

ทุกครั้งที่พระอาจารย์พรหมเล่าเรื่องผี ท่านไม่มีคำอธิบายว่า ผีมีจริงหรือไม่ ท่านเล่าแบบพระอารมณ์ดี เวลาโยมได้ยินเสียงผี ไม่ว่าผีหมา หรือผีคน อย่าเพิ่งวิ่งหนี เพราะผีใจดียังมีมาก

ผีคนชี้ถุงเงินที่ซ่อนไว้ ผีหมาช่วยชี้ให้หาแหวนทองที่หาย ก็มีแล้วนี่ไง?

ฟังเรื่องผีที่พระฝรั่งเทศน์ ผมหวังว่าพวกเราน่าจะยิ้มได้... เต็มปากกว่าได้ฟังข่าวประกาศผล สว.

อย่าสงสัย ทำไม? สว.ดีๆที่ได้มาคะแนนน้อย แต่ สว.พวกใหญ่ที่พอรู้บ้างว่าค่ายไหน ทำไม?จึงได้คะแนนมาก มีเสียงบ่นหนาหู สว.พวกนี้มีคะแนนผีช่วย เขาว่ามาหนา! จริงเท็จแค่ไหน ผมไม่รู้.

กิเลน ประลองเชิง

คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม