คลำหาทางออก เข็นครกขึ้นเขา ก็แปลกๆดีเหมือนกันครับ...เพราะทุกคนต่างรู้กันดีว่า ประเทศเรากำลังประสบวิกฤติการเมืองที่ยังไม่รู้ว่า จุดจบจะเป็นอย่างไร แต่บางกลุ่มบางฝ่ายดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรด้วย ยิ่งฝ่ายรัฐบาลในฐานะผู้กุมอำนาจรัฐ ซึ่งกำลังถูกรุกไล่เกือบจะติดกำแพงอยู่แล้ว และกำลังหาทางคลี่คลาย ทว่าคนในรัฐบาลเสียเองกับทำตัวเป็นไอ้เข้ขวางคลอง ทั้งๆที่บริบทในความเป็นจริงแล้วก็ไม่มีปัญญาแก้ปัญหาด้วยตนเองได้
“อำนาจ” ที่อยู่ในมือนั้นว่าไปแล้วก็แทบจะไร้ความหมาย
กำลังจะพูดถึงความพยายามที่จะหาทางออกของนายชวน หลีกภัย ประธานรัฐสภา ที่เข้าถึงปัญหาซึ่งกำลังเกิดขึ้นเป็นอย่างดี
การตั้งคณะกรรมการสมานฉันท์เพื่อเปิดทางให้มีการพูดจาระหว่างฝ่ายต่างๆจึงเป็นแนวคิดหนึ่งที่น่าจะเป็นทางออกได้
“สำเร็จ” หรือ “ล้มเหลว” ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ดีกว่าไม่ทำอะไรกันเลย
อย่างน้อยในสำนึกความรับผิดชอบต่อสังคมประเทศในฐานะพลเมืองไทยที่เห็นและรับรู้ว่าบ้านเมืองกำลังตกอยู่ในภาวะที่เป็นอันตราย
จะมานั่งดูดายคงไม่ใช่ทีแน่...
ยิ่งนักการเมืองยิ่งจะต้องตระหนักมากกว่าประชาชนด้วยซ้ำไป เพราะอาสาเข้ามาทำหน้าที่เป็นตัวแทนในกิจการบริหารประเทศ
ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรัฐบาลหรือฝ่ายค้านก็ตาม!
สิ่งหนึ่งยากที่จะปฏิเสธได้ว่า “นักการเมือง” คือส่วนหนึ่งของปัญหาที่เกิดขึ้นในทุกวันนี้ แทนที่จะเข้ามาแก้ไขปัญหาสร้างสรรค์ประเทศให้เจริญก้าวหน้า
กลับกลายเป็นตัวถ่วงจนประเทศติดแหง็กอยู่อย่างนี้ เดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้ จมปลักอยู่ในวังวนเดิมๆ อย่างนี้
...
ความพยายามที่จะหาทางออกให้ประเทศที่นำโดยนายชวนนั้น ไม่ต้องไปคิดเล็กคิดน้อยให้มากความว่าเพราะอะไร
แทนที่จะช่วยกันสนับสนุนส่งเสริมเสนอแนะอย่างสร้างสรรค์ เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายๆแต่ก็เป็นช่องทางหนึ่ง
การบ้านซึ่งเป็นโจทย์อยู่ในขณะนี้ คือข้อเรียกร้อง 3 ข้อ จึงต้องหาคำตอบให้ได้ว่าจะดำเนินการอย่างไรให้ทุกฝ่ายรับกันได้
สถาบันพระปกเกล้าได้เสนอแนวทางเป็น 2 โมเดล เพื่อหารูปแบบ อีกด้านหนึ่งได้มีการประสานไปยังอดีตนายกฯ รวมถึง พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ประธานองคมนตรีและอดีตนายกฯ
เพื่อปรึกษาหารือร่วมคิดร่วมหาทางออกต่อหนทางนี้
อย่างน้อยก็เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาทั้งชีวิต หน้าที่การงานและสถานการณ์ทางการเมืองมาพอตัว
จึงน่าจะมีมุมมองที่ก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่า
พูดง่ายๆ “เด็กในคาถา” ของใครก็ตาม ไม่ว่าสิระ เจนจาคะ ปารีณา ไกรคุปต์ ไพบูลย์ นิติตะวัน ก็แค่ “เด็กเลี้ยงแกะ” ดีๆนี่เอง
มือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำ ทำเป็นอวดเก่งอวดดี
ความจริงวันนี้...เหลือบไปดูลูกพี่ “3ป.” พวกคุณดูซิ...เห็นแต่ยิ้มแห้งๆกันทั้งนั้น.
“สายล่อฟ้า”