คำถามที่ 14 ใน 101 คำถามสามก๊ก (หลี่ฉวนจวิน และคณะ เขียน ถาวร สิกขโกศล แปล สำนักพิมพ์มติชน พ.ศ.2556) อาวุธประจำตัวกวนอู คือ “ง้าวมังกรเขียวเสี้ยวจันทร์จริงหรือ?”
ความจริง...ในคำถามก่อนทำความเข้าใจ แฟนๆสามก๊กต้องแยกแยะ เป็นความจริงที่พงศาวดารบันทึกไว้ หรือว่าเป็นความจริง ในนิยายที่ล่อกวนตงแต่ง
ความจริงจากเรื่องแต่งในนิยายสามก๊ก บทที่ 1 กล่าวว่า กวนอูตีง้าวมังกรเขียวเสี้ยวจันทร์ อีกชื่อ ง้าวงามเหี้ยมสังหาร หนัก 82 ชั่ง ด้ามกับตัวง้าวทำเป็นรูปมังกรเขียวเลี่ยมเชื่อมต่อกัน ตัวง้าวเป็นรูปจันทร์เสี้ยว
ผู้รู้บอกว่าอาวุธที่มีชื่อพิเศษเช่นนี้ ไม่ใช่อาวุธที่ใช้ในสงครามจริง แต่ใช้ในการแสดงงิ้ว
ในหนังสืออู่เป้ยจื้อ บรรพยวดยานและอาวุธ บันทึกว่า ง้าวเสี้ยวจันทร์ใช้ฝึกซ้อมแสดงอานุภาพ หนังสืออีกเล่มมีภาพประกอบ ง้าวเสี้ยวจันทร์มีลูกกระพรวนคล้องประดับสองลูก
หลับตามโน ง้าวเสี้ยวจันทร์ไว้ แล้วอ่านพงศาวดารสามก๊ก ภาคจ๊กก๊ก บทประวัติกวนอูต่อ
อ้วนเสี้ยวส่งทหารเอกชื่องันเหลียงไปโจมตีเล่าเอี๋ยนเจ้าเมืองตันกุ๋นที่อำเภอเป๊กหม่า โจโฉให้เตียวเลี้ยวกับกวนอูเป็นทัพหน้าไปรับศึก
กวนอูเห็นธงและสัปทนรถของงันเหลียง ก็โผนม้าเข้าไปแทงงันเหลียงตาย ท่ามกลางทหารมากมาย แล้วตัดหัวงันเหลียงมา ทหารอ้วนเสี้ยวมิอาจรับมือได้
อำเภอเป๊กหม่าจึงพ้นจากวงล้อม
บันทึกตอนนี้บอกว่า กวนอูแทงงันเหลียง แสดงว่าอาวุธที่ใช้มิใช่ง้าว ควรเป็นทวนหอกหรือกระบี่ เพราะง้าวใช้ฟันมิได้ใช้แทง
บทประพันธ์ร้อยแก้วหรือร้อยกรองของคนโบราณ อนุมานว่ากวนอูใช้กระบี่ กวีนิพนธ์สมัยราชวงศ์ถังมีข้อความว่า “ขุนพลสง่าราศี กล้าหาญลบอดีตและปัจจุบัน ควบม้าผ่านร้อยสมรภูมิ กระบี่เดียวสู้คนได้นับหมื่น”
...
เห็นได้ว่า สมัยราชวงศ์ถัง ยังไม่มีชื่อ ง้าวมังกรเขียวเสี้ยวจันทร์
บันทึกสมัยราชวงศ์หยวนกล่าวถึงกวนอูว่า โผนม้าตัดหัวฆ่าศึกกลางไพร่พลนับหมื่น ได้รับป้ายทองและบรรดาศักดิ์ด้วยมือตนเอง ควงดาบเขียนหนังสือลา แล้วจากโจโฉไป
แต่ในสมัยราชวงศ์หยวนนี้ก็เริ่มมีสามก๊กจี่เพ่งอ่วย หรือ นิทานสามก๊ก เล่าเรื่องเสริมแต่งให้กวนอูโลดโผนพิสดาร ง้าวประจำตัวจึงถูกเปลี่ยนเป็น ง้าวมังกรเขียวเสี้ยวจันทร์
และจินตนาการนี้ก็สืบทอดต่อมาในสมัยราชวงศ์หมิง และราชวงศ์ชิง
สรุปคำตอบชัดมาก ง้าวมังกรเขียวเสี้ยวจันทร์ ที่มีลูกกระพรวนติดสองลูก เวลากวนอูฟาดฟัน ก็มีเสียงกริ๊งกร๊างกริ๊วกร๊าว ท่ามกลางเสียงโหมประโคมเครื่องดนตรี “ตุ้งๆ แช่ ต๊อก ๆ”...บนเวทีมหาอุปรากรจีน
ที่ชาวเราเรียกกันง่ายๆว่าโรงงิ้ว
ในสมรภูมิรบจริงๆ ลองหลับตามโน...ยอดขุนพลกวนอู ถือง้าวมังกรเขียวฯ ติดลูกกระพรวนหนัก 82 ชั่ง
แม้ในนิยายจะเขียนให้ร่างกวนอูใหญ่ยักษ์ ข้อลำหนักขนาดนักกล้ามแชมป์โลก ...หรือแค่ไหน?
ว่ามั้ย ไม่มีเสียงลูกกระพรวนกริ๊งกร๊าง เพราะท่านกวนอูน่าจะยกง้าวไม่ขึ้น
อย่าลืม นี่เป็นงิ้วที่โหมประโคมเล่นกันในโรง...จะดัดแปลงแต่งองค์ทรงเครื่องแค่ไหน อย่างไรก็ทำไปเพื่อเรียกความเร้าใจจากคนดู
คนละเรื่องกับกระบวนการจัดแจงแต่งองค์ทรงเครื่อง ของท่าน สว.ตอนอยู่ในกระบวนการเลือกตั้ง
เพราะงานนั้นเป็นงานอาสาของบรรดานักสู้ที่ประกาศมาแก้ปัญหาให้บ้านเมือง จะมาแบบแต่งหน้าทาปากแดงแจ๋ ใช้ใบกระดาษปริญญาบัตรปลอม พูดจาโกหกตอแหล หลอกลวงคนอื่น...ไม่ได้
นี่มันงานสำคัญของบ้านเมืองในสถาบันรัฐสภา ไม่ใช่โรงงิ้ว นะจ๊ะคุณเธอ.
กิเลน ประลองเชิง
คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม