วันวานผมเอานิทานอีสปสำหรับเด็ก เล่มของฟรีฟอร์ม สำนักพิมพ์ (พลพงศ์ จันทรอัมพร แปล พ.ศ.2556) เรื่อง หมาป่ากับลูกแพะ... เจ้าลูกแพะฉลาดเอาตัวรอดไปได้ เนื้อเรื่องก็แค่เฉียดหัวใจ... เล่าไปแล้ววันนี้ ขอเอาเรื่องหมาป่ากับลูกแกะ...มาเล่าให้เข้าเป้าตรงหัวใจ...กันไปข้างหนึ่งเช้าตรู่วันนั้น ลูกแกะหลงฝูง ยืนดื่มน้ำอยู่ที่ริมฝั่งลำธารกลางป่า มันไม่ทันเห็น บริเวณต้นน้ำเหนือตัวมัน เจ้าหมาป่าหิวโซตัวหนึ่งก็ย่างกรายเข้ามาตามกฎของป่า หมาป่านักล่ากับเหยื่อ จะตรงเข้าขย้ำลูกแกะกินทันที แต่ก็มีข้อยกเว้น งานนี้เจ้าหมาป่าเห็นลูกแกะไร้เดียงสา มันจึงนึกหาข้ออ้างขลังๆให้ตัวมันไม่เสียผู้ใหญ่ ดูดีมีศักดิ์ศรี“เจ้ากล้าดีอย่างไร จึงมาย่ำลำธารของข้า ” หมาป่าเกรี้ยวกราด“ “ดูซี น้ำใสๆ เจ้ากวนให้มันขุ่น ด้วยเหตุนี้ เจ้าจึงสมควรต้องถูกลงโทษ”ลูกแกะแม้อายุยังน้อย แต่มันก็ยังมีสติปัญญา ที่จะพูดจาผ่อนปรน“นายท่าน...” เสียงมันสั่นระรัว “อย่าโกรธข้า ข้าจะกวนน้ำ ให้ขุ่นไปได้ยังไง ในเมื่อท่านยืนอยู่ต้นน้ำ ส่วนข้าอยู่ปลายน้ำ”“เจ้าทำให้น้ำขุ่น” หมาป่ายืนยันข้อหาเก่า แถมเติมข้อหาใหม่ “ข้าได้ยินมาว่า เจ้ากุเรื่องนินทาข้า เมื่อปีกลาย”“ข้าจะทำอย่างที่ท่านว่าได้อย่างไร?” ลูกแกะอ้อนวอน“ข้าเพิ่งเกิดปีนี้เอง”ขึ้นชื่อหมาป่า ก็ต้องหาเรื่องได้หลายเรื่อง “ถ้าหากไม่ใช่เจ้า...ข้าแน่ใจ ก็ต้องเป็นพี่ชายของเจ้า”“ข้าไม่มีพี่ชาย...”หมาป่าก็ยังไปต่อได้ “ถ้าไม่ใช่พี่ชาย ก็ต้องเป็นใครสักคน ในครอบครัวของเจ้า ที่หาเรื่องนินทาข้า”ที่จริงหมาป่ายังมีเรื่องสำรอง แต่มันเริ่มคิดว่า พูดพร่ำทำเพลงเสียเวลาเสียบรรยากาศอาหารมื้อเช้าว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็เปลี่ยนบทบาทปาก จากที่พูดพร่ำ มาเป็นปากที่อ้าออกขย้ำเจ้าลูกแกะที่คอหอย แล้วก็ลากเหยื่อตัวน้อยเข้าไปในป่านิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เจ้าของอำนาจบาตรใหญ่ ไม่ว่าบ้านเมืองไหนๆก็มักหาข้ออ้างได้เสมอบังเอิญ นิทานอีสปสำหรับเด็กเล่มนี้...คงจะเกรงว่า เรื่องหมาป่ากับลูกแกะ เป็นเรื่องเศร้า เด็กใจอ่อนบางคนอาจถึงกับเสียน้ำตา จึงมีเรื่องหมาป่ากับ (พ่อ) แกะ ปลอบใจหมาป่าตัวหนึ่ง (คนละตัว ก็แล้วกัน) บาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับหมี มันนอนแบ็บกับที่ เคลื่อนไหวไปหาอะไรกินไม่ได้บังเอิญอีกนั่นแหละ (พ่อ) แกะตัวหนึ่งเดินผ่านมาใกล้เจ้าหมาป่าตัวนี้ ไม่แค่ใช้ปากหาเรื่องได้เท่านั้น มันใช้ปากพูดจาขอความเห็นใจก็เป็น“เพื่อนเอ๋ย!” ในสถานการณ์นี้มันมีแกะเป็นเพื่อน “ช่วยหาน้ำมาป้อนให้ข้าสักอึกเถิด”แกะชะงักเท้าทำใจ อยากรู้หมาป่าจะมาไม้ไหน “ถ้าได้กินน้ำข้าอาจมีกำลังออกไปหาของหนักๆใส่ท้อง”“ของหนักใส่ท้อง ยังงั้นหรือ?”เจ้าแกะตัวนี้มีทั้งสัญชาตญาณ และประสบการณ์ มันอาจเป็นแกะตัวพ่อที่เสียลูกน้อยให้เจ้าหมาป่าตัวนี้ ก็ได้นี่นา!“ข้าคิดว่าของหนักท้องของเจ้านั้น หมายถึงตัวข้า ถ้าข้าช่วยให้เจ้าดื่มน้ำมีกำลัง น้ำคงช่วยให้เจ้ากลืนข้าลงท้องได้คล่องคอน่ะซี”นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คำลวงของคนเจ้าเล่ห์ รู้ได้ง่ายบ้านเมืองไหนที่ไม่มีขื่อมีแป เขาก็ว่ากันว่า คนดีๆก็ต้องเจอกับหมาป่าพวกนี้ หนียังไงก็ไม่พ้น.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
