ทะเลหน้าสงขลามีเกาะหนูอยู่คู่กับเกาะแมวครับ แมวหนู คู่นี้มีนิทานเล่าไว้อย่างไร...ผมเคยอ่าน แต่ก็ลืมไปนาน ส่วนหนูในนิทานคือตัวที่ช่วยราชสีห์ คุณมีศักดิ์ นาครัตน์ ร้องเป็นเพลง “ราชสีห์เคราะห์ร้าย ต้องมาติดบ่วงพราน ต้องดิ้นรนซมซาน...”ตัวนี้ละ! ผมจำได้แม่นแต่เมื่อมาเป็นแมวกับหนู ในงานเขียนของ คาลิล ยิบราน วรรณกรรมอาหรับอมตะนี่คืองานร้อยแก้ว แต่มีสารัตถะแห่งรสกวี มีลีลาดนตรีแฝง เป็นความงามที่ทำลายการจำแนกระหว่างร้อยแก้วและร้อยกรอง เป็นถ้อยร้อยเรียงที่สุดแสนไพเราะ ลึกซึ้ง (ปานนั้น)การอ่านแต่ละตัวอักษร แต่ละประโยค แม้แสนสั้นก็ต้องใช้ปัญญาช่วยคาลิล ยิบราน ชาวเลบานอน อายุแค่ 48 ปี แม้ตายที่อเมริกา ปี ค.ศ.1931 แต่ถึงวันนี้ก็ยังมีคนติดตามอ่านงานของท่านอยู่หนูกับแมวคู่นี้อยู่ในหนังสือ เล่มชื่อ “ใบเบิกทาง” (กิติมา มรทัต แปล สำนักพิมพ์แสงดาว พิมพ์ครั้งที่ 4) ผมกำลังตั้งใจอ่านเย็นวันหนึ่ง กวีผู้หนึ่งได้พบกับชาวชนบทคนหนึ่ง กวีมีท่าทางเหินห่าง และชาวชนบทก็ขี้อาย แต่กระนั้นเขาก็ยังสนทนากัน ชาวชนบทเอ่ยขึ้นว่า ผมจะเล่าเรื่องเล็กๆที่ผมได้ยินมาระยะนี้ ให้ท่านฟังหนูตัวหนึ่งติดอยู่ในกับดัก ในขณะที่มันกำลังกินเนยแข็งที่วางอยู่ในกับดักนั้นอย่างมีความสุขแมวตัวหนึ่งก็มายืนอยู่ข้างๆ หนูตัวสั่นไปครู่หนึ่ง แต่มันก็รู้ว่ามันปลอดภัยดีเมื่ออยู่ในกับดักครั้นแล้วแมวก็พูดว่า “นี่แกกำลังกินอาหารมื้อสุดท้ายของแก อยู่นะเพื่อน”“ถูกแล้ว” หนูตอบ “กันมีชีวิตเดียว เพราะฉะนั้นจึงตายหนเดียว แต่แกเล่า? ใครๆก็บอกว่า แกมีถึงเก้าชีวิตนั่นไม่ได้หมายความว่า แกต้องตายตั้งเก้าครั้งเช่นนั้นหรือ”ชาวชนบทมองดูกวีและถามว่า “เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกหรือท่าน?”กวีมิได้ตอบ แต่เดินออกไปพลางกล่าวอยู่ในดวงวิญญาณว่า“แน่นอน เราเองก็ต้องมีตั้งเก้าชีวิต เก้าชีวิตแน่ๆทีเดียว และเราจะต้องตายถึงเก้าครั้ง เก้าครั้งเทียวนะที่เราจะต้องตายบางทีการมีชีวิตเดียว และถูกดักไว้ในกับดัก คือชีวิตของคนชนบท ผู้มีเศษเนยแข็งกินเป็นมื้อสุดท้ายน่ะ! อาจจะดีกว่ากระมังแต่กระนั้น เราก็มิได้เป็นญาติกับบรรดาสิงโตแห่งทะเลทรายและป่าดงพงไพรดอกหรือ?”งานกวีร้อยแก้วเรื่องแมวกับหนูจบแค่นี้ ผมอ่านแล้วใช้ปัญญาเท่าที่มีช่วยแล้วก็พอเข้าใจพยายามเอาคดี พล.ต.อ.สุรเชษฐ์ หักพาล...มาเปรียบ...ตอนที่คดีความทำท่าจะออกมาต้องออกจากราชการ คิดถึงประโยค เหนือฟ้ามีฟ้า ผมก็ว่าคงจบแล้วแต่พอมีองค์อมรินทร์ เอ๊ย! อาจารย์วิษณุ เครืองาม เหาะจากฟ้าลงมาช่วย มีเงื่อนแง่กฎหมายบางข้อที่งัดออกมา ชาวบ้านก็พลอยเห็นไปกับท่านอาจารย์ด้วยว่า ยังจบไม่ได้โอ้! บิ๊กโจ๊ก นี่ละหนา! แมวเก้าชีวิตขนานแท้ย้อนไปอ่านประโยคสุดท้าย ร้อยแก้วแมวกับหนู “แต่กระนั้นเราก็มิได้เป็นญาติกับสิงโตแห่งทะเลทราย...” เท่าไหร่ ตอนแรกผมก็ยังไม่เข้าใจแต่พอมีคนขยายความ งานเลือกตั้งครั้งหน้า ศึกหนักขั้นปะทะหักหาญ...ท่านผู้มีบารมีนอกรัฐบาล ต้องการให้เป็นแม่ทัพรบรุกเรียกคะแนนคนใต้ ยิ่งมีคนย้ำ ทั้งอาจารย์วิษณุ ทั้งคุณสุรเชษฐ์ คนใต้ด้วยกัน ก็ยิ่งกระจ่างยังนึกอะไรไม่ออก ก็ขอใช้แม่ไม้เก่า เหนือสวรรค์ชั้นฟ้ายังมีสวรรค์ชั้นพรหม จบด้วยประการฉะนี้.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
