ยุคข้าวยากหมากแพง

การสำรวจผ่านเว็บไซต์และการวิเคราะห์ของภาคเอกชนที่เกี่ยวข้องกับการมีงานทำของประชากรในเอเชียรวมทั้งประเทศไทย จ๊อบส์ ดีบี โฟกัสไปที่ตำแหน่งงานเป็นที่ต้องการของตลาด 5 อันดับได้แก่ การวิเคราะห์ข้อมูล เทคโนโลยี เอไอ, งานด้านสื่อ ศิลปะ และการออกแบบ, งานการบริการและการต้อนรับ, งานบริการทางการเงิน และอันดับที่ 5 งานบริการด้านสุขภาพและสังคม

ความต้องการของผู้ใช้แรงงานเน้นไปที่ งานที่มีความมั่นคง และ มีจุดสมดุลระหว่างการดำเนินชีวิตและการทำงาน และ ต้องการเป็นเจ้าของธุรกิจของตัวเองมากกว่าจะเป็นพนักงานลูกจ้าง ไม่สมัครใจที่จะทำงานเต็มเวลาในออฟฟิศ หรือถ้าเจอกับประสบการณ์การทำงานที่ไม่ตอบสนองก็จะมีการย้ายงานบ่อย

สรุปก็คือค่านิยมในการทำงานของวัยแรงงานรุ่นใหม่ๆได้เปลี่ยนแปลงไป ชอบความมั่นคงแต่ไม่ชอบงานประจำ ที่ไม่มีการพูดถึงคือการรองรับแรงงานที่ไร้ฝีมือ ที่ลดจำนวนความต้องการของตลาดแรงงานไปเรื่อยๆ

ประเทศไทยมีจำนวนแรงงานที่ไร้ฝีมือ ไม่มีทักษะ จำนวนมากกว่าแรงงานที่มีฝีมือ มีประสบการณ์และคุณภาพ ซึ่งจะมีผลต่อการตัดสินใจการลงทุนของนักลงทุนต่างประเทศ และปัญหาการว่างงาน ตกงานของผู้ใช้แรงงานประเภทนี้ ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 40 ล้านคน ส่วนใหญ่เป็นแรงงานนอกระบบด้วยซ้ำ

นึกภาพไม่ออกถ้าคน 40 ล้านคน ต้องตกงาน หรือทำงานไม่เต็มเวลา หรือมีรายได้ไม่สม่ำเสมอ จะเกิดอะไรขึ้นกับการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจบ้านเรา ไปแก้ปัญหาค่าแรงขั้นต่ำ หรือการขึ้นเงินเดือนข้าราชการ ไม่ได้สร้างความเข้มแข็งและมั่นคงให้กับระบบเศรษฐกิจของประเทศและการแก้ปัญหาการดำรงชีวิตของประชาชนที่ยั่งยืน

นอกจากฝีมือแรงงานที่ขาดการพัฒนาและเพิ่มทักษะตามความต้องการของตลาดแรงงานในยุคใหม่แล้ว ยังจะถูกแย่งงานจากแรงงานต่างชาติ ที่หนักเอาเบาสู้ไม่เกี่ยงเรื่องค่าแรง เป็นที่ต้องการของนายจ้าง

ยังจะต้องแข่งขันกับการเข้ามา เทกโอเวอร์ธุรกิจของนายทุนต่างชาติ ที่รัฐบาลละเลย ไม่สงวนไว้สำหรับคนไทยทั้งทางด้านความมั่นคงและเศรษฐกิจ

ยกตัวอย่างเรื่องของธุรกิจการศึกษา ต่างชาติมาซื้อกิจการ เอาครูจากต่างชาติมาสอน เอานักเรียนจากต่างชาติมาเรียน เอาความรู้และเทคโนโลยีที่เป็นความต้องการของประเทศนั้นๆมาผลิตแรงงานมีฝีมือมีความรู้แล้วกลับไปพัฒนาในประเทศนั้นๆ แล้วเราได้อะไร

หรือ การเข้ามาแย่งอาชีพของคนไทย ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ เช่น สตรีทฟู้ด ภัตตาคารอาหาร โรงแรม รีสอร์ต ธุรกิจท่องเที่ยว สุดท้ายคนไทยต้องกลายเป็นลูกจ้างหรือไม่มีโอกาสในการแข่งขันทางธุรกิจกับนักลงทุนต่างชาติเหล่านี้ที่มีปัจจัยความพร้อมมากกว่า

นิด้าโพลสำรวจความเห็นของประชาชนในปีที่ผ่านมา เบื่อหน่ายกับอะไรบ้าง ปัญหาเศรษฐกิจอันดับ 1 เกินครึ่ง รองลงมาเรื่องชีวิตและความเป็นอยู่ ปัญหาความวุ่นวายทางการเมืองและภัยไซเบอร์ เข้าสู่ยุคข้าวยากหมากแพง.

หมัดเหล็ก
mudlek@thairath.co.th

คลิกอ่านคอลัมน์ "คาบลูกคาบดอก" เพิ่มเติม