สัจภูมิ ละออ ยื่นหนังสือ “พรานทุ่ง” (สำนักพิมพ์สายธาร วัฒน์ วรรลยางกูร บ.ก.พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2550) เหมือนเป็นหนังสือแนะนำตัวให้ผมรู้จัก หลายปีเต็มทีวันนี้ สัจภูมิ ใช้คำนำหน้า ดร.แล้ว ทั้งยังได้ข่าว เป็นกรรมการรางวัลซีไรต์ นับเป็นความก้าวหน้าของน้องๆผองเพื่อนนักข่าวคนหนึ่งที่ผมพลอยปลื้มใจไปด้วยเจอหนังสือพรานทุ่ง เปิดอ่านอีกครั้ง สะดุดใจเรื่องสุดท้าย “ไอ้โง่”สัจภูมิ เกริ่นนำเรื่อง ฉันคิดว่าเครื่องดักปลาชนิดนี้ มีความหมายไปในทางดูถูก ผู้หญิงน่าจะเป็นคนตั้งชื่อ เพราะถ้าผู้ชายตั้ง คำนำหน้า อาจจะเปลี่ยนจากไอ้เป็นอีไอ้โง่มีหลายรูปแบบ แต่ละท้องถิ่นอาจเพี้ยนกันไปในด้านรูปทรง และวัสดุที่ใช้ แต่ก็มีลักษณะที่ร่วมกันอย่างหนึ่งคือ มีช่องให้ปลาเข้าได้ แต่ออกไม่ได้และการดักปลาก็เหมือนกัน คือง่ายๆไม่มีอะไรยุ่งยาก แค่เอาไปวางไว้ในน้ำเฉยๆ ไม่ต้องใช้เหยื่อล่อแยกตามวัสดุที่ใช้ ไอ้โง่แยกได้ 3 อย่าง ทำด้วยไม้ ทำด้วยเส้นลวดเล็กๆ ถักเป็นตาข่าย และทำด้วยเชือกเอ็นเล็กๆ ถักเป็นตาข่าย ที่ทำด้วยไม้ สมัยก่อนใช้ ลักษณะคล้ายลอบ มีทางเข้าสองทาง มองคล้ายกระชังใส่ปลาสมัยนี้ ใช้ประเภทที่ทำด้วยเชือกเอ็นเล็กๆ เกร่อตามหมู่บ้านใกล้แม่น้ำใหญ่ แม่กลอง ท่าจีน และหมู่บ้านริมคลอง หาซื้อได้ตามท้องตลาด ความสั้นยาวแล้วแต่ความต้องการ ไอ้โง่ชนิดนี้ มีงาตลอดตัวประเภทที่ถักด้วยเส้นลวด โครงด้านในใช้ลวดขนาดใหญ่ ขดเป็นวงกลม อาจเป็นสี่วง เพื่อยึดตาข่ายลวดเอาไว้ ด้านหน้าและหลังมีงาให้ปลาเข้าไอ้โง่ทุกประเภท ดักได้ทุกฤดูกาล ยกเว้นฤดูปลาวางไข่ ซึ่งชาวบ้านเรียก หน้าน้ำแดงนักหาปลามืออาชีพ ใช้ไอ้โง่ชนิดที่ทำด้วยเส้นเอ็น อันหนึ่งยาวหลายวา การวางไอ้โง่ชนิดนี้ หากเป็นคลองที่น้ำไหล จะต้องวางขนานไปตามลำคลอง ถ้าไม่ทำ ตะกอนสวะที่น้ำพัดพาจะเข้าไปติด ยุ่งยากกับการเก็บสัตว์น้ำที่เข้าไปติดไอ้โง่ มีทุกอย่าง ตั้งแต่กุ้งก้ามกราม ตะพาบน้ำ ปู และแน่นอน คือปลา ปลากด ปลาแขยงและก็ไม่เว้นแม้แต่ปลาที่ชื่อ “ฉลาด”แถวๆแม่น้ำจระเข้สามพัน เมืองอู่ทอง ละแวกบ้านสัจภูมิ มีเพียงไอ้โง่มือสมัครเล่น ทำด้วยเส้นลวด รูปร่างต่างกัน บ้างกลมคล้ายลอบ บ้างสี่เหลี่ยม แต่มีงาเข้าทั้งด้านหน้าด้านหลังเวลาดักก็เอาไปวางไว้ในน้ำ เอากิ่งไม้สระไว้ ปลามันชอบมาคลอเคลียคลึงเคล้าเล่นตามกิ่งไม้ แล้วก็เพลินเผลอเข้าไปติดตอนเด็กๆ สัจภูมิ เคยเจอไอ้โง่เก่าๆมีรอยรั่วหลายแห่ง อุตส่าห์เอาเส้นลวดเล็กถักซ่อม แล้วเอาดักไว้ในคลองหลังบ้าน ไปยกดูคราวใด มักได้ปู ปลากระดี่ หรือปลาแขยง ตัวสองตัว จึงมักปล่อยมันคืนน้ำไปสัจภูมิ สรุปทิ้งท้ายจบเรื่อง “ดวงฉัน คงไม่ถูกโฉลกกับไอ้โง่”ผมขอสารภาพครับ ยามคับขันเขียนเรื่อง ผมเห็นชื่อกับดักปลา...ไอ้โง่ ก็คิดว่า จะลอกมาเขียนประชด คนที่กำลังทิ้งพรรคเก่าไปเข้าพรรคใหม่ โดยเฉพาะประชาธิปัตย์ ฟังว่าอาการหนักทำท่าเลือดไหลออกไม่หยุดหลายคนที่ผมคุ้น ก็เป็นห่วง จะเลือกทางผิด พรรคใหม่ไม่ว่าสมัยไหน เป็นได้แค่พรรคเฉพาะกิจ ตั้งมาให้ผู้มีอำนาจบาตรใหญ่หรือใครสักคน ไม่เคยเป็นสักพรรคที่ยั่งยืนมั่นคง พรรคที่ตั้งให้ประยุทธ์ก็เถอะแต่เมื่ออ่านเรื่องไอ้โง่...เครื่องมือดักปลานี้ ไม่มีเหยื่อล่อ ไม่มีทางออก ปลาเผลอเพลินเข้าไปแล้ว ก็ออกไม่ได้แต่พรรคการเมือง ใช้เหยื่อล่อ เข้าได้ออกได้ คงเป็นเรื่องของนักการเมืองฉลาดๆ เขาเลือกแวะเวียนเข้าไปพักพิงและเล็มเหยื่อล่อไปตามประสา เป็นอันว่า ไอ้โง่กับพรรคการเมือง เป็นคนละเรื่องอ่านเรื่องนี้จบ ถือเสียว่าหาความรู้เรื่องไอ้โง่ ไว้เพื่อให้หายโง่ไปสักเรื่อง ก็น่าจะได้.กิเลน ประลองเชิง
