ในปี พ.ศ.2466 เซอร์ปีเตอร์ บัค ได้บันทึกการจับปลาชนิดพิเศษที่ได้รับการยืนยันครั้งสุดท้ายว่าคือ อูโพโคโรโร (upokororo) หรือปลาน้ำจืดชนิดหนึ่งของนิวซีแลนด์ที่เรียกว่าเกรย์ลิง (grayling) ซึ่งกว่า 20 ปีต่อมา อูโพโคโรโร ได้รับการคุ้มครองจากรัฐบาลอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่มีการพบเห็นเพิ่มเติมอีก จนในปี พ.ศ.2529 อูโพโคโรโรถูกระบุอย่างเป็นทางการว่าสูญพันธุ์ล่าสุด มีรายงานจากทีมวิจัยกลุ่มหนึ่งเผยแพร่ในเว็บไซต์คอนเวอร์เซชัน เผยว่า ได้ใช้วิธีไขปริศนาจากสารพันธุกรรมหรือดีเอ็นเอโบราณ เพื่อค้นคว้าถึงต้นกำเนิดโบราณของอูโพโคโรโร ซึ่งย้อนหลังไป 15-23 ล้านปีก่อน ทว่าหลักฐานซากดึกดำบรรพ์หรือฟอสซิลของอูโพโคโรโรนั้นมีเก็บรักษาไว้เพียงเล็กน้อยในพิพิธภัณฑ์ในปัจจุบัน นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่นักวิจัยรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปลาดังกล่าว แต่ที่ท้าทายกว่าก็คือซากฟอสซิลเหล่านี้ได้รับการบำบัดด้วยฟอร์มาลดีไฮด์ ซึ่งเป็นสารเคมีที่คงรูปของปลาไว้ แต่ก็สร้างความเสียหายให้กับดีเอ็นเอของปลาเช่นกันแต่โชคดีที่เมื่อเร็วๆนี้ได้มีการพัฒนาวิธีการใหม่ที่ช่วยในการแยกและวิเคราะห์ชิ้นส่วนดีเอ็นเอที่เสียหายขนาดเล็ก ซึ่งทำให้วิเคราะห์ดีเอ็นเอจากซากอูโพโคโรโรได้เป็นครั้งแรก โดยข้อมูลดีเอ็นเอยืนยันว่าอูโพโคโรโร มีญาติใกล้ชิดที่สุดคือปลาออสเตรเลียน เกรย์ลิง (Australian greyling)(ภาพประกอบ Credit : Otago Museum CC BY 4.0)
