ผมพอเรียนรู้เรื่องกัญชา ในวรรณกรรม ในจิตรกรรมและการใส่กัญชาในอาหาร ไปบ้างแล้ว พอถึงการใส่กัญชาในเพลง คนรุ่นเบบี้บูม รุ่นผม คุ้นหูเพลงที่ คำรณ สัมบุณณานนท์ ร้อง “ฉันบ้ากัญชาจนหูตาลาย เห็นหมูตัวโตเท่าควาย โอ้เดือนหงายเห็นเป็นเดือนคว่ำ”ยังพอจำได้ว่า มีเพลงใส่กัญชา...อีกหลายเพลงในหนังสือครบครันกัญชาสยาม (เภสัชกรหญิง ดร.สุภา ปิติพร บก.มูลนิธิเจ้าพระยาอภัยภูเบศรฯ พิมพ์ ก.ค.2565) หัวข้อเรื่อง กัญชา ภูมิปัญญาโภชนาชาวบ้าน ปรุงรสอาหารเจือจานรอยยิ้มสัจภูมิ ละออ เขียนถึงแกงป่าใส่มะเขือ เสริมรสด้วยกัญชา แกงเผ็ดนกมะเขือหลวง อร่อยนุ่มๆด้วยใบกัญชา ต้มยำไก่ใส่กัญชา ผัดเผ็ดเนื้อใส่หน่อไม้ดองใส่กัญชา ก๋วยเตี๋ยวเนื้อใส่กัญชา ฯลฯคนรักอาหารใส่กัญชา หากทำไม่เป็น อยากทำให้เป็น สัจภูมิ แนะนำไว้ละเอียดลออ คอลัมน์นี้ เนื้อที่ไม่พอ ขอแนะให้ไปหาหนังสือครบครันกัญชาสยามอ่านกันเองผมสะดุดใจ ตรงเรื่องเพลงใส่กัญชาเพราะหลายเพลงเคยแว่วๆผ่านหู แต่ก็เลือนหายไปนานเพลงบ้องกัญชา กาเหว่า เสียงทอง ร้อง ครูสุรินทร์ ภาคศิริ แต่งเนื้อร้อง ลองทบทวนกันอีกที“ลาเอ๋ยลา ขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ พอเหลาลงไปกลายเป็นบ้องกัญชา”ขึ้นต้นตอนนี้ ทั้งคุ้นหูคุ้นใจ เนื้อเพลงเล่าบรรยากาศบันเทิงแบบชาวบ้านถึงท่อนสำคัญต่างคนก็ชักเริ่มมัน เหลือบพลันไปเจอะลุงสา ถือบ้องกัญชาเข้ามาร่วมวง ล้วงกัญชามาหั่นเป็นฝอย แล้วคอยแจกจ่ายทั่ววง บ้องหนึ่งบ้องสอง บ้องสามชักงง ลุกขึ้นรำวงเทิ่งมงสำราญ“เห็นไหมผู้ประพันธ์แต่งเน้นไปที่ความสนุกสนาน” สัจภูมิ ละออ ว่า “หลังจากสูบกัญชาแล้ว ก็ไม่ได้ไปมีเรื่องราวกับใคร”มิเพียงเพลงลูกทุ่งเท่านั้น เพลงเพื่อชีวิตก็มี เช่น เพลงกัญชา ของแอ๊ด คาราบาวค่ำคืนนี้ยังมีดวงดาวเจิดจ้า คราบท้องฟ้ายังดูสดใส สุดส่วนของขอบฟ้ากว้างไกล ไม่มีวันใดมืดมิดสนิทนาน...ฮูว์...คราบรอยยิ้มยังแต้มเติมตามใบหน้า กลิ่นกัญชาโชยมาแต่ไกล ชั่วชีวิตคิดสั้นทำไม เสพสิ่งจูงใจให้ร้ายแก่ตัวเราเอง ฮะ...ฟังเพลงจบแล้ว ลองตั้งสติ ทบทวนอารมณ์ เมาไปกับกัญชาในเนื้อเพลง กี่มากน้อยยังมีเพลง กระท่อมกัญชา ของมาลีฮวนน่า ต่อไปนี้ เป็นเนื้อหาบางช่วงบางตอนแดนนี้มีต้นกัญชา ปกคลุมแน่นหนา ใบกัญชาป่านี้สะพรั่ง เวียงวังทองก็ร้องกระท่อมพังพัง ดีกว่าเวียงราชวัง ไม่หวังจะแรมไกล ฟังเสียงไฟไหม้บ้องกัญชา ช่างชวนสุขา เป็นเพลงพากล่อมขวัญเราให้ผมเคยฟังมาลีฮวนน่า...ร้องเพลงให้ฟัง แต่ไม่ใช่เพลงกระท่อมกัญชา คุ้นๆหูว่า เพลงนี้แปลงมาจากเพลง กระท่อมไพรวัลย์ ที่สมยศ ทัศนพันธ์ ร้อง ผมฟังจากวิทยุข้างบ้าน ก่อนสมัยวิทยุทรานซิสเตอร์กัญชาที่ใส่ในเพลงนี้ ปริมาณไม่มากเท่าไหร่ ฟังแล้วผมว่าได้ใจ ได้ไปอีกอารมณ์ ไม่มีวี่แววเมากัญชามาปนปกหลังหนังสือ ครบครันกัญชาสยาม มีบทสรุปเป็นตัวหนังสือดำหนา...กัญชามีค่าล้ำ...ขึ้นกับว่าจะใช้ทำอะไร เขาคือสมุนไพร ปลอดภัย ถ้าใช้เป็นผมอ่านบทสรุปนี้แล้ว หูก็แว่วเสียง “หมอต้อม” (ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร)ช่วยๆดูแลกัญชาไว้ ให้อยู่ในมือชาวบ้าน อย่าให้ข้อถกเถียงทางการเมือง ทำให้กัญชาหลุดไปอยู่ในมือนายทุน.กิเลน ประลองเชิง
