ประมาณ 150 ล้านปีที่แล้ว เป็นยุคที่มีไดโนเสาร์คอยาวเดินเหยียบย่ำบนแผ่นดินที่ปัจจุบันคือบริเวณรัฐไวโอมิง ตั้งอยู่ฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกา และได้ทิ้งหลักฐานให้นักบรรพชีวินวิทยานำไปศึกษานั่นคือการค้นพบซากดึกดำบรรพ์หรือฟอสซิล (fossil) ไดโนเสาร์กลุ่มซอโรพอด (sauropods) ซึ่งเป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่มีคอยาวเมื่อปี พ.ศ.2541 นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยแคนซัสได้ขุดพบกระดูกเท้าขนาดประมาณ 1 เมตรของไดโนเสาร์พันธุ์แบรคิโอซอรัส (Brachiosaurus) อยู่ใต้กระดูกหางของไดโนเสาร์พันธุ์แคมาราซอรัส (Camarasaurus) แต่ที่น่าแปลกใจคือพบว่ากระดูกเท้าของแบรคิโอซอรัสมีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ เรียกว่าใหญ่กว่ากระดูกไดโนเสาร์อื่นๆ ที่เคยพบก็ว่าได้ และลำพังแค่กระดูกต้นขาของมันเพียงอย่างเดียวก็วัดได้เกือบ 2.07 เมตรแล้วไดโนเสาร์แบรคิโอซอรัสไม่ใช่ไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ที่สุด เพราะมีหลักฐานของไดโนเสาร์ที่พบในออสเตรเลียรวมถึงอาร์เจนตินาซึ่งคาดว่าเป็นชิ้นส่วนของไดโนเสาร์ตัวขนาดใหญ่กว่า แต่ยังไม่พบกระดูกเท้าของไดโนเสาร์เหล่านั้น นักบรรพชีวินวิทยาชาวสหรัฐฯ จึงเชื่อว่ากระดูกเท้าของแบรคิโอซอรัสจะมีขนาดใหญ่ที่สุดในทวีปอเมริกาเหนือ และจะชี้ให้เห็นถึงความสามารถในการขยายขอบเขตทางภูมิศาสตร์ในหลายร้อยกิโลเมตรของพวกมัน นำไปสู่ความเข้าใจไดโนเสาร์กลุ่มนี้ได้ดียิ่งขึ้น.
