เด็ก ป.เตรียมรุ่นผม ฝึกหัดอ่านนิทาน เรื่องเต่ากับกระต่าย... ยังจำได้ เมื่อนิทานจบด้วย กระต่ายเผลอนอนหลับ วิ่งแพ้เต่า ก็มีคำสอนว่า อย่าไปเที่ยวคุยโม้ยโส อวดใครว่าตัวเองเก่งกว่าผมเปิดนิทานกริมม์ เล่ม 5 (ชุดนิทานแสนสนุกนานาชาติ ยาค็อบ และวิลเฮล์ม กริมม์ เขียน อาษาขอจิตต์เมต แปล ต้นอ้อ 1999 จำกัด พิมพ์ 2542) เจอเรื่องทำนองเดียวกันแต่งานนี้ เม่นวิ่งแข่งกับกระต่ายเช้าวันอันปลอดโปร่ง...เม่นตัวพ่อยืนอยู่กลางประตูบ้านแขนทั้งสองกอดท้อง สำราญบานใจ เม่นตัวแม่กำลังอาบน้ำให้ลูกๆ แล้วมันก้าวเดินไปในร่องผัก อยากดูว่าผักกาดอาหารจานโปรด เป็นไงเดินไปได้ครู่เดียว อีกร่องผักหนึ่ง กระต่ายเพื่อนบ้าน รู้จักกันดีก็กำลังเดินดูร่องผักเหมือนกัน แต่สายตากระต่ายเขม้นไปที่ของโปรดของมัน กะหล่ำปลี“สวัสดี” เม่นเป็นสัตว์ร่าเริง ออกปากทัก“แกมีอะไรรึ” กระต่ายวางท่ายโส มันคิดว่ามันเป็นสัตว์มีฐานะสูงกว่า “จึงมาเตร่แต่เช้า”“เดินเล่น” เม่นตอบ “แกน่าจะใช้ขาของแกให้เป็นประโยชน์ดีกว่านี้” น้ำเสียงกระต่ายเยาะหยันเม่นอึ้งสองสามวินาที มันเพิ่งรู้ตัวว่าถูกดูหมิ่น จึงสวนออกไป “แกคิดว่าสามารถใช้ขาได้ดีกว่าฉันงั้นหรือ”“แน่นอน” กระต่ายตอบเสียงดัง แต่มันก็ต้องตกใจ เมื่อเม่นบอกว่า “ฉันแน่ใจ ถ้าเราวิ่งแข่งกัน ฉันจะเป็นผู้ชนะ”กระต่ายมองการวิ่งแข่งกับเม่น เป็นเรื่องตลกน่าสมเพช...แต่เอาล่ะ เมื่อเม่นไม่รู้จักเจียมตัว กล้าท้า มันก็ออกปากขอเดิมพัน“เหรียญทอง 1 อัน” กระต่ายบอก “แถมเหล้าองุ่นอีกขวด” เมื่อเม่นตกลง มันก็ขอให้เริ่มแข่งกันทันที“ขอเวลาให้ฉันครึ่งชั่วโมง” เม่นออกตัว “ฉันยังไม่ได้กินอะไร ต้องหาอาหารรองท้อง”ระหว่างเดินกลับบ้าน เม่นคิดว่า กระต่ายขายาวกว่ามันก็จริง แต่มันสมองน้อยกว่า มันต้องหาวิธีชนะกระต่ายให้ได้ เมื่อถึงบ้าน มันก็บอกเมียให้ไปซุ่มอยู่ที่ปลายร่องผัก ร่องที่มันเลือกเป็นลู่วิ่งทุกอย่างพร้อม กระต่ายนับ หนึ่ง สอง และสาม การแข่งขัน เริ่ม...กระต่ายกระโจนพรวดไปข้างหน้า พริบตามันไปได้ไกล ขณะที่เม่นวิ่งสองก้าว ก็หมอบซุ่มในร่องผักกระต่ายถึงปลายร่อง มันเหนื่อยมาก หายใจฟืดฟาดเหมือนหัวรถไฟ ยังไม่ทันที่มันจะประกาศชัยชนะ เมียเม่นที่ซุ่มอยู่ ก็ยืนขึ้นแล้วบอกว่า “ฉันมาถึงก่อน”กระต่ายไม่อยากเชื่อหูตัวเอง มันมองไป เม่นก็คือเม่น “ฉันว่าน่าจะมีอะไรผิดปกติเสียแล้ว ขอโอกาสฉันแก้ตัวใหม่...ได้ไหม” “ได้ซี” เม่นใจกว้าง ยังกะแม่น้ำแล้วการแข่งขันก็เริ่มเป็นครั้งที่สอง กระต่ายขอแก้ตัวอีก ก็มีครั้งที่สาม การแข่งขันมีไปถึงเจ็ดสิบสามครั้ง ครั้งนี้กระต่ายวิ่งไม่ถึงปลายร่อง มันหมดแรงเสียก่อน ล้มลงนอนเหยียดยาว ยอมรับสภาพผู้แพ้แน่นอน เม่นหยิบเหรียญทองเป็นรางวัล แถมด้วยเหล้าองุ่นรสดี แอบเอาไปฉลองชัยชนะสองเม่นผัวเมีย นับแต่วันนั้นกระต่ายก็ไม่กล้าท้าเม่นวิ่งแข่งอีกนิทานกริมม์จบตรงนี้ มีคำสอนแปลก และแตกต่างกว่าที่เคยสอนกันมาว่า...จงเลือกแต่งงานกับเผ่าพันธุ์เดียวกัน ถ้าเป็นเม่นจงแต่งงานกับเม่น ถ้าเม่นไปแต่งงานกับแมว โอกาสที่จะวางแผนวิ่งชนะกระต่าย...คงไม่เกิดที่จริงกระต่ายเป็นสัตว์น่ารักนะครับ แต่พออยู่ในนิทาน ก็กลายเป็นสัตว์หน้าโง่...ถูกหลอกได้ง่ายๆกระต่ายวิ่งเร็วเหมือนคนใหญ่โต...ถ้าฟังหูไม่ไว้หู...เอะอะก็ใช้อำนาจ...ถึงคราวเคราะห์ร้าย ตัวเองวิบัติไม่พอ พลอยพาบ้านเมืองล่มจมไปด้วย.กิเลน ประลองเชิง
