หนี้ครัวเรือน

เศรษฐกิจไทยจะกลับเข้าสู่ช่วงก่อนเกิดโควิด-19 ปลายปีหรือต้นปี 2566 “อาคม เติมพิทยาไพสิฐ” รัฐมนตรีคลัง ยาหอมเอาไว้ เพื่อให้คนไทยสบายใจ ไม่ต้องกังวลกับปัญหาเศรษฐกิจ

“เศรษฐกิจไทยไม่ได้เข้าสู่ภาวะถดถอยและเงินเฟ้อปรับตัวสูงขึ้น” แต่เมื่อมองไปข้างหน้าอยู่ในลักษณะทะยาน

กนง.อีกยาหอมหนึ่งชุด

หากเป็นไปตามคาดการณ์อย่างนี้จริงก็พอจะเบาใจได้ว่าจะไม่เกิดปัญหาจนทำให้ต้องมานั่งปวดหัว เพราะ 2 ปีที่ผ่านมา เจอโควิด-19 เข้าไป ทุกข์ระทมกันไปทั้งประเทศ

ปัญหาวันนี้ก็คือเรื่อง “เงินเฟ้อ” ที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องในรอบ 13 ปี ซึ่งแสดงถึงผลกระทบที่ประชาชนได้รับจาก ค่าครองชีพที่สูงขึ้น

ยิ่งสงครามรัสเซีย-ยูเครน ยังไม่มีท่าทีที่จะสงบลงได้โดยเร็ว ราคานํ้ามัน ก๊าซก็จะเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ราคาสูงขึ้น

“หนี้ครัวเรือน” ก็จะสูงขึ้น ประชาชนก็จะเดือดร้อนมากขึ้น

ไทยเคยมีประสบการณ์ที่เกิดจากปัญหาหนี้สินมาก่อนหน้านี้อยู่ 2 ลักษณะ คือ 1.หนี้ภาครัฐ ซึ่งรัฐบาลสร้างหนี้ขึ้นมา และมีผลกระทบต่อเศรษฐกิจของประเทศ 2.หนี้ภาคเอกชนที่ทำให้เกิดวิกฤติต้มยำกุ้งเมื่อปี 2540

แต่ก็สามารถแก้ไขจนผ่านพ้นมาได้

ปัจจุบันหนี้ครัวเรือนมีตัวเลขสูงขึ้นอันสะท้อนว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ต่อไปในอีกไม่นานนี้ แสดงว่าประชาชนยากจนลงมีรายได้น้อยไม่พอกับรายจ่าย

“เงินเฟ้อ” คือสถานการณ์ที่บ่งบอกความจริง

เป็นเรื่องที่รัฐจะต้องแก้ไขอย่างจริงจังและเป็นเรื่องเป็นราว เพราะมันสะท้อนถึงระบบเศรษฐกิจที่มีปัญหา

หากปล่อยทิ้งเอาไว้ก็จะหมักหมม ตัวเลขก็จะสูงขึ้นจนไม่สามารถพัฒนาประเทศได้ หมายถึงว่า “คนจน” ล้นประเทศ

“จีน” ประเทศหนึ่งที่แก้ไขปัญหานี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพจนทำให้เหลือ “คนจน” ทั้งประเทศมีจำนวนที่ลดลงเป็นลำดับ

เมื่อคนจนน้อยลง สามารถประกอบอาชีพมีรายได้เลี้ยงชีวิตและครอบครัวได้อย่างดี ทำให้ลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมได้ทางหนึ่ง

ทำให้สังคมประเทศของเขามีความเจริญก้าวหน้าอยู่กันอย่างมีความสุข ทั้งๆที่ประชากรมากที่สุดในโลก

นั่นเพราะรัฐบาลของเขาเอาจริงเอาจัง ถือเป็นเรื่องสำคัญ

แต่ของไทยเห็นทุกรัฐบาลพูดประกาศว่าต้องการแก้ไขความยากจน แต่ไม่ได้มีนโยบายหรือแสดงเจตนารมณ์ที่เป็นจริงเป็นจังเท่าใดนัก

ส่วนใหญ่จะหาเสียงเป็นครั้งเป็นคราวไป

วันนี้ตัวเลขหนี้ครัวเรือนเพิ่มมากขึ้น หากไม่รีบแก้ไขเสียก่อนจะเกิดปัญหาใหญ่ตามมา ดูอย่างศรีลังกาเป็นตัวอย่างชัดเจน

เมื่อสินค้าที่จำเป็นในการดำรงชีวิตมีราคาสูงขึ้น แต่ชาวบ้านไม่มีเงินซื้อเพราะราคาแพงจนเกิดเหตุวุ่นวาย

ลุกลามจนกลายเป็นปัญหาการเมือง

ไทยยังไม่ขนาดนั้น แต่อนาคตไม่แน่.

“สายล่อฟ้า”