วิมานเมขลา

แอนนี่หนีกลับถึงบ้านในสภาพทรุดโทรมจนเสี่ยส่งถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมโทรมอย่างนี้ เธอบอกว่าถูกมิ่งรังแก มันยังไม่ตาย เสี่ยฉุนขาดถามว่าแล้วไอ้ชิดกับไอ้หยอยไปไหน ทำไมไม่ช่วย

แอนนี่บอกว่ามันถูกตีหัวอยู่กลางป่า น่าจะยังไม่ตาย

“ไปเอาตัวพวกมันมา แล้วถ้าใครเจอไอ้มิ่งก็จัดการเก็บเสีย อย่าให้เหลือซาก” เสี่ยส่งสั่งเหี้ยม

ที่ห้องกินข้าวบ้านพญา พญาไม่เห็นเมขลา ถามว่าเมขลาล่ะ ไข่มุกทำไก๋ถามว่ามีใครเห็นหรือเปล่า พญาถามว่าเมื่อกลางวันเห็นไปกับคุณไข่มุกไม่ใช่หรือ ไข่มุกบอกว่าคุยกันนิดๆหน่อยๆ แล้วแยกย้ายกัน ไม่รู้เมขลาไปไหนต่อหรือเปล่า สองแม่ลูกพูดสับสนว่าไปไหนต่อหรือใครพาไปไหนก็ไม่รู้

“วอหาทุกคนซิ ดูว่าตอนนี้คุณลาล่าอยู่ที่ไหน” พญาสั่งทองหลางอย่างตึงเครียด

ทองหลางกับเทิดออกไปถึงจุดที่ไข่มุกบอกว่าแยกกับเมขลา แต่ก็ไม่เจอ จึงถามวอ 1 และวอ 2ครู่หนึ่ง วอ 2 แจ้งว่าเจอรอยเท้าคนเข้าไปในป่าเป็นรอยใหม่ๆ พญาจึงสั่งทุกคนให้ตามไป

มิ่งกับเมขลาอยู่ที่ชายป่า เมขลามองอย่างคุมเชิงว่ามิ่งจะทำอะไรและหาทางสู้ ครู่หนึ่งมิ่งได้ยินเสียงคนเดินมาจากข้างหลัง มิ่งเหลียวมองขวับ เมขลาได้โอกาสคว้าไม้ฟาดอย่างแรง มิ่งกระโดดหลบ แต่เมขลายังเงื้อไม้จะฟาดอีก

“เดี๋ยวๆหยุดก่อน” มิ่งร้องบอก เมขลาถามว่าจะทำอะไรตน “ไม่ทำอะไรคุณหรอก ผมมาช่วยคุณต่างหาก”

เมขลาไม่เชื่อเพราะมิ่งเป็นลูกน้องเสี่ยส่ง มิ่งบอกว่าตอนนี้ไม่ใช่ เพราะตนไม่มีประโยชน์กับเขาแล้วเขาก็ไล่ออก ซ้ำตนยังถูกสั่งเก็บ ไม่ใช่สั่งเก็บตนเท่านั้น ยังสั่งเก็บเธอด้วย

ฝ่ายพญากับทองหลางและเทิด เดินเข้าป่าไปจนเจอกระท่อมร้าง พญากระชากประตูออก เห็นไอ้ชิดกับไอ้หยอยในสภาพโซซัดโซเซกำลังจะออกมาพอดี พญาถามทันทีว่าลาล่าอยู่ไหน มันบอกว่าไม่รู้ ถามว่าแล้วพวกมันมาทำอะไรที่นี่ มันบอกว่ามานอนเฉยๆ

ไม่ว่าจะถามอย่างไร ขู่อย่างไร มันก็บอกว่าไม่รู้ พญาจึงพามาที่บ้านบอกอรัญให้จับส่งตำรวจเสีย

ยังไม่ทันทำอะไร เสี่ยส่งก็มาถึง บอกว่าได้ข่าวว่า ลูกน้องถูกจับเลยแวะมาดูว่ามันทำอะไรผิดจะได้ช่วยจัดการ

เพ็ญบอกว่าลาล่าหายไป สองคนนี้ต้องมีส่วน เกี่ยวข้องแน่ เสี่ยส่งหาว่าเพ็ญมโนมั่วไปเอง บอกว่า

ไอ้มิ่งต่างหากที่จับเมขลาไป พญาถามว่าเสี่ยรู้ได้อย่างไรว่ามิ่งจับไป

“เอาเป็นว่ารู้แล้วกัน แล้วยังรู้ด้วยว่ามันน่าจะพาไปไว้ที่ไหน”

ที่ชายป่า มิ่งพาเมขลาเดินออกมา พลางเล่าต่อว่า “คุณแอนนี่สั่งเก็บคุณหลายหนแล้ว เพราะเขาต้องการตัวนายพญา” เมขลาถามว่าแค่อยากได้ผู้ชายถึงขนาดต้องสั่งฆ่ากันเลยหรือ “ผมพูดความจริง ถ้าเขายังอยู่ คุณสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแน่”

ทันใดนั้น มีเสียงคนเดินมา มิ่งหันมองอย่างระวังตัว เมขลาชะเง้อมองตาม เธอดีใจสุดขีดเมื่อเห็นพญาเดินมากับทองหลางและเทิด พญาถลาเข้าหาถามอย่างห่วงใย ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม

เมขลาบอกว่าตนไม่เป็นอะไร แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้พญาฟัง จนถูกแอนนี่ผลักตนไปชนมิ่งแล้วหนีเอาตัวรอดไปคนเดียว ดีที่มิ่งไม่ทำอะไรตน พญาถามว่าเมื่อกี๊

เธออยู่กับมิ่งหรือ เมขลาบอกว่าใช่ แต่พอเหลียวมอง มิ่งหายไปแล้ว

ooooooo

เพ็ญเตือนเมขลาว่าต่อไปนี้ต้องระวังตัวอย่าไป ไหนมาไหนคนเดียว เมขลารับคำและขออย่าเพิ่งบอกคนอื่นในกองถ่ายเพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง

ศนิรับคำว่าไม่บอกก็ได้ แต่ถ้ามีใครเล่นงานเธออีก ตนจะไม่ทน จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

ขณะนั้นไข่มุกกับมาการีนเดินมา ไข่มุกแกล้งทำเป็นดีใจเข้าไปกอดไหล่เมขลาถามว่ามาแล้วหรือ หายไปไหนมา มาการีนผสมโรงว่าพวกเราเป็นห่วงแทบแย่ ศนิบอกว่าแอนนี่ให้ลูกน้องจับเมขลาไปในป่า ไข่มุกทำเป็นตกใจ ถามว่าเมขลาไม่เป็นอะไรใช่ไหม เพ็ญถามเสียงเข้มว่า “ทำไมต้องพาเมขลาไปตรงนั้น”

“ใช่ หลังจากน้าหายไป พวกนั้นก็มาจับตัวหนูทันที”

“เฮ้ย...น้าไม่รู้ เดินลำดับความคิดอยู่หันไปอีกทีก็ไม่เจอแล้ว ยังคิดอยู่เลยว่าหนีกลับมาก่อนหรือเปล่า ถ้ารู้ว่าแอนนี่มารังแกก็เข้าไปช่วยแล้ว โธ่...น้าเป็นห่วงหลานจะตาย”

เมขลาตัดบทว่าไม่รู้ก็แล้วไป แต่บ่นเจ็บใจแอนนี่ ที่หลอกกันยังไม่พอ ยังทิ้งตนหนีเอาตัวรอดอีก พญาพูดให้ผ่อนคลายว่าตอนนั้นแอนนี่คงตกใจไม่ได้ตั้งใจทิ้งเธอ เมขลาโต้ว่าตั้งใจ เพราะมิ่งบอกเองว่าเธอคิดจะเก็บตนหลายครั้งแล้ว

พญาแก้ต่างให้อีกว่ามิ่งอาจจะพูดเพราะโดนเสี่ยไล่ออกก็ได้ เมขาลาโมโหหาว่าเข้าข้างกันตลอด

“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่คนอย่างมิ่งก็เชื่อไม่ได้มันอาจจะใส่ร้ายแอนนี่”

“ใส่ร้ายหรือไม่ใส่ร้ายก็ระวังไว้บ้าง ลูกเสือลูกจระเข้ เสี่ยส่งร้ายอย่างนั้น ลูกสาวก็คงไม่เบาเหมือนกัน” เพ็ญไกล่เกลี่ย

พอดีเจ๊มิ้วเดินมาบอกเมขลาว่าผู้กำกับให้ไปบรีฟคิวของวันพรุ่งนี้ มองหน้าทุกคน ถามว่าคุยอะไรกัน ทำไมดูเครียดๆแปลกๆ เมขลารีบบอกว่าไม่มีอะไร ไปคุยงานกันเถอะ เจ๊มิ้วเดินไปแต่ใจยังสงสัย

ooooooo

ที่มุมเงียบในไร่ภูพญา เมขลามานั่งท่องบทอยู่ แอนนี่ตามมาป่วน โดยไม่รู้ว่าพญาดูอยู่และตามมา แอบฟัง

“เก่งนะ ยังทำตัวเป็นปกติได้ เล่นละครได้เหมือนเดิม มืออาชีพจริงๆ”

เมขลาไล่ไปให้พ้นอย่ามายุ่งกับตน แอนนี่โต้ว่าเธอต่างหากที่ต้องไปจากที่นี่ เธอต้องหายไปจากชีวิตของพญา

เมขลาประกาศว่าจะไม่ปล่อยให้คนอย่างเธอลอยนวล จะเปิดโปงเรื่องนี้กับทุกคน

“ถ้าคิดว่าคนอื่นเขาจะเชื่อก็ลองดู แม่นางเอกจอมมโน” แอนนี่เย้ยแล้วเดินไป

ต่อมาเมื่อแอนนี่มาเจอพญาที่หน้าศูนย์เด็กเล็ก เธอฉอเลาะถามว่าตนทำแผนโครงการศูนย์เด็กเล็ก

เสร็จแล้วจะดูไหม พญาบอกว่าเธอไม่ต้องทำเรื่องศูนย์เด็กเล็กอีกต่อไปแล้ว แอนนี่ถามว่าเป็นอะไร ดูเขาเครียดๆ งั้นตนเอามาให้ดูคราวหลังก็ได้

“ผมได้ยินทุกอย่างแล้ว...ไม่คิดว่าคุณจะโหดถึงขนาดสั่งฆ่าคนได้” แอนนี่พยายามแก้ตัว พญาตัดบทเด็ดขาดว่า “อย่าแตะต้องเมขลาแล้วก็คนที่ไร่นี้อีก ผมหวังว่า คุณจะหยุดแค่นี้ ไม่งั้นเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันต่อไป”

“แล้วจะได้เห็นดีกัน คุณจะต้องเสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้” แอนนี่จิกตามองพญา ทำให้เขาอดเครียดไม่ได้

เมขลาเล่าให้ศนิฟัง เพื่อนรักเตือนว่าแอนนี่ยังคิดจะทำร้ายเธออยู่ ระวังตัวด้วย

ขณะนั้นเอง เมขลาเห็นเด็กๆปั่นจักรยานเล่นอยู่ เธอตะโกนเรียกแล้วชวนศนิไปแว้นจักรยานแข่งกับเด็กแก้เครียดกัน แล้วทั้งเมขลาและศนิก็เข้าร่วมปั่นจักรยานกับเด็กๆอย่างสนุกสนาน

แอนนี่บึ่งรถ SUV มาจากอีกด้านหนึ่ง ยังอารมณ์ค้างจากพญาอยู่ เมขลาเห็นรถตะบึงมาก็ตกใจร้องบอกเด็กๆ ให้ระวัง คนอื่นหลบเข้าข้างทางทัน แต่น้ำตาลปั่นช้ากว่าคนอื่นหลบไม่ทัน แอนนี่เห็นเด็กก็เบรกกะทันหันเกือบชนน้ำตาล เมขลากระโดดลงไปดู ดีที่น้ำตาลไม่เป็นอะไร เมขลาหันไปโวยว่าทำไมขับรถไม่ดูเด็กเลย แทนที่แอนนี่จะสำนึกกลับถอยหลังพุ่งมาทางเมขลา ดีที่เธอโดดหลบทัน

ปลากัดโกรธแค้นตะโกนว่าทำครูอย่างนี้ได้ยังไง มองไปเห็นแอนนี่ขับรถไปไกลแล้ว พวกเด็กๆโดดขึ้น

จักรยานพร้อมลุย ศนิตกใจร้องว่าอย่าไปยุ่งกับเขา บอก เมขลาให้ช่วยห้ามเด็กหน่อย

“ไม่ต้องห้าม ไปพวกเรา ไปสั่งสอน” เมขลากลับสั่งลุย พวกเด็กๆเฮลั่น แล้วพากันพุ่งจักรยานไป ศนิยืนเหวอไปเลย

เพราะรู้เส้นทางลัดและคล่องตัวกว่า เด็กๆปั่นจักรยานไปดักหน้ารถแอนนี่แล้วปาโคลนใส่กระจกเลอะเทอะไปหมด แอนนี่ลงจากรถมาโวยว่ารู้ไหมว่ารถตนแพงแค่ไหน พูดไม่ทันขาดคำ เมขลาก็ปาโคลนก้อนใหญ่ใส่หน้าเต็มๆ แอนนี่กรี๊ดลั่น

“รู้จักแก๊งเด็กแว้นแห่งไร่ภูพญาน้อยไปซะแล้ว สมควรโดน” เมขลาแปะมือกับเด็กๆแล้วปั่นจักรยานกลับกันอย่างเท่

ooooooo

อรัญนำตัวไอ้ชิดกับไอ้หยอยส่งตำรวจ เขาเล่าให้พญา เมขลา และศนิฟังว่า ไอ้ชิดกับไอ้หยอยรับสารภาพหมดทุกข้อหาโดยไม่ซัดทอดใครเลย

เมขลายืนยันว่าแอนนี่เป็นคนบงการทุกอย่างจริงๆ อรัญบอกว่ามันสองคนปากแข็งว่าไม่มีใครสั่ง

“โกหก คิดเหรอว่านายของพวกแกจะรอด” เมขลาโวยวายเสียงดังจนพญาต้องบอกให้ใจเย็นๆ เลยถูกเธอแหวว่า “ถูกหลอกแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”

เมขลาโวยวายจะไปเอาเรื่องให้ได้ พญาเตือนว่าโวย ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เธอฉุนขาดถามเกือบเป็นตวาดว่า

“ทำไม ฉันพูดอะไรผิดตรงไหน ก็มันเป็นเรื่องจริง นี่สองคนนั้นต้องโดนเสี่ยส่งกับแอนนี่ขู่ห้ามซัดทอดแน่นอน ฉันมั่นใจ ทำไม ไม่เชื่อฉันอีกแล้วล่ะสิ จะเข้าข้างเขาอีกแล้วใช่ไหม”

ศนิบอกว่าพญาเขาแค่อยากให้เธอมีสติรอบคอบเท่านั้น ก็ถูกหาว่าเข้าข้างเขา ศนิบอกว่าพญาทำแบบนี้ก็เพราะรักและหวังดีกับเธอ แล้วหันถามพญาว่าใช่ไหม พอพญาตอบ “ครับ” เมขลาก็ค้อนขวับ แต่พอหันหน้าพ้นจากสายตาเขาก็แอบยิ้มเขิน

เพราะไอ้ชิดกับไอ้หยอยปากแข็งว่าทุกอย่างมันทำเอง เมขลาจึงจะหาหลักฐานมาเอาผิดกับแอนนี่และเสี่ยส่งให้ได้ คืนนี้เธอแอบออกไป แต่ถูกพญาจับได้ เขาไม่ให้เธอไปเพราะอันตราย เมื่อเธอดึงดันจะไปให้ได้ เขาจึงไปด้วย

ที่บ้านเสี่ยส่ง มีลูกน้องถือปืนเดินยามหลายชั้น จนเมขลาและพญาเข้าไม่ได้ เมขลาเห็นมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างอยู่ใกล้ๆ เลยแอบไปผลักให้ไหลลงเนิน ยามคนหนึ่งร้องถามว่า “เฮ้ย นั่นรถเอ็งไหมวะ”

“เฮ้ย...ไหลได้ไง ช่วยกันวิ่งตามรถเร็ว”

พอยามทั้งสองวิ่งตามรถไป เมขลากับพญาก็เข้าไปในบ้าน หลบหลีกพวกยามข้างในอย่างช่ำชองจนไปถึงห้องทำงานเสี่ย เข้าไปแล้วล็อกประตูทันที เมขลาบอกพญาตามบทเรียนที่เล่นหนังว่า ห้ามเปิดไฟ ห้ามทิ้งรอยนิ้วมือไว้ แล้วก็ลงมือค้นหาเอกสารกัน เจอตู้เซฟก็เชื่อว่าในนั้นต้องมีอะไรสำคัญแน่ๆ แต่ไม่รู้รหัส ให้ลองใช้เลขบ้านดูเผื่อจะเปิดได้ แต่ก็เปิดไม่ได้

เมื่อเปิดตู้เซฟไม่ได้ จึงหันมองที่โต๊ะทำงาน เห็นปฏิทินตั้งโต๊ะมีโน้ตอยู่ประปราย แต่ที่สะดุดตาคือข้อความ ในอีกสองวันข้างหน้า เขียนว่า “30 คน ชายแดนเหนือ 23.00 น.” เมขลาพึมพำสงสัยว่าวันมะรืนนี้จะมีอะไร

เสี่ยส่งที่นั่งคุยกับแอนนี่อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ขัดใจกันเพราะเสี่ยไม่ให้แอนนี่คบพญา เธอไม่ยอม บอกว่าคนอย่างตนแพ้ไม่เป็น เสี่ยหงุดหงิดเดินไปที่ห้องทำงาน เปิดประตูห้องปรากฏว่าล็อก แปลกใจว่าตนล็อกประตูไว้ตอนไหน

เมขลากับพญาได้ยินเสียงเสี่ยมาเปิดประตูก็กระโดดหน้าต่างหนี พอเสี่ยไขกุญแจเข้าไปก็ยิ่งแปลกใจที่หน้าต่างเปิดอยู่ บ่นตัวเองว่าเปิดหน้าต่างตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมจำไม่ได้ วันนี้ขี้ลืมแปลกๆ

เสี่ยส่งไม่ติดใจเดินไปชะโงกดูที่หน้าต่าง เมขลากับพญาแอบอยู่ที่ระเบียงกันตัวลีบแทบไม่กล้าหายใจ เสี่ยไม่เห็นอะไรก็ปิดหน้าต่าง เดินกลับมาหยิบซิการ์แล้วปิดไฟออกจากห้องไป

เมขลาและพญาได้ยินเสียงเสี่ยออกไปก็ถอนใจโล่งอก

ooooooo

ระหว่างทางกลับไร่ภูพญานั้น เมขลากับพญาเห็น ตรงกันว่ารหัส “สามสิบคน ชายแดนเหนือ สิบเอ็ดโมง” ต้องเป็นการนัดส่งคนของแก๊งค้ามนุษย์แน่

“ถ้าจับเสี่ยส่งกับแอนนี่ได้ ต้องโยงไปถึงธุรกิจผิดกฎหมายอื่นด้วย ถอนรากถอนโคนพ่อลูกคู่นี้ให้หมด”

พญาภูมิใจบอกว่าตนเลือกเมียไม่ผิด เลยถูกปรามว่าอย่าพูดอย่างนี้อีก

พอดีฝนตั้งเค้าจะตกหนัก พญาชวนรีบกลับเถอะ กลัวน้ำป่าจะไหลทะลักลงหมู่บ้านอีก

จริงอย่างพญาคาด ฝนเทลงมาอย่างหนัก น้ำจากป่าทะลักเข้าท่วมหมู่บ้าน ดินถล่มทับบ้านเรือนเสียหาย ชาวบ้านต่างต้องหนีเอาชีวิตรอด

ภาพหายนะนี้ ผู้กำกับสั่งสลับคิวถ่ายซีนน้ำท่วมจะได้ถ่ายของจริงไว้เลยไม่ต้องเสียเวลาเซตฉาก สั่งเมขลาให้เตรียมถ่ายด้วย

“จะถ่ายอะไรอีกคะ ชาวบ้านเดือดร้อนขนาดนี้ เราจะไม่ช่วยเขาหรอ” เมขลาถามอย่างรับไม่ได้

“ช่วยสิ แต่ช่วยในแบบของเรา เดี๋ยวเก็บภาพไปตัดเป็นสกู๊ปพิเศษออกรายการ คนจะได้เห็นว่าชาวบ้านที่นี่ลำบากแค่ไหน”

เมขลาจึงเข้าใจ เธอบอกว่าแบบนี้ทุ่มสุดตัวเลย เธอช่วยชาวบ้านอย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อยไม่ห่วงสวย จนเจ๊มิ้วบอกว่า

“พักก่อนไหมลาล่า เขาไปถ่ายคนอื่นแล้ว”

“หนูไม่ได้แค่สร้างภาพนะเจ๊ แต่กำลังอยากช่วยชาวบ้านจริงๆ”

พญามาเจอเมขลาช่วยชาวบ้านจนสะดุดเกือบล้ม เขาพยุงไว้ถามว่าทำไมมาอยู่ตรงนี้คนเดียว เธอบอกว่าทางนี้มีคนช่วยน้อยเลยมา ทั้งสองมองหายนะของชาวบ้านอย่างสลดใจ พญาได้โอกาสชี้แจงว่า

“เพราะเหตุนี้ไง ผมถึงต้องหลอกคุณ ผมรู้ว่าถ้าป่าอยู่ในมือเสี่ยส่ง จะมีคนเดือดร้อนอีกมาก” เมขลาบอกว่าตนเพิ่งเข้าใจ “นี่มันเพิ่งตัดแค่ส่วนนิดเดียว ถ้าป่าสายน้ำผึ้งถูกตัดหมดอีก สี่ห้าหมู่บ้านก็คงไม่เหลือ”

“เสี่ยส่งรู้ตัวบ้างไหมที่ทำให้คนเดือดร้อนมากขนาดนี้” เมขลารำพึง

แต่เสี่ยส่งกลับโทษชาวบ้านว่าปลูกบ้านอยู่ตีนเขาทำไม คราวก่อนตรงนั้นก็ถูกน้ำท่วมแล้ว มันต้องรู้จักปรับตัว จะมาโทษเป็นความผิดของตนไม่ได้ แอนนี่

ถามว่าถ้าชาวบ้านโวยขึ้นมาจะทำอย่างไร

“โอ๊ย...ไอ้พวกนี้หัวอ่อนจะตาย จัดการไม่ยากหรอก” เสี่ยยิ้มเยาะ ท่าทางสบายใจ

ooooooo

ท่ามกลางการร่วมกันต่อสู้เพื่อช่วยเหลือชาวบ้าน ทำให้ทั้งเมขลากับพญา และอรัญกับศนิเข้าใจและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากขึ้น

อรัญจะไปคุยกับทางจังหวัดทำเรื่องเบิกงบช่วยชาวบ้าน แต่กว่าจะได้อย่างเร็วก็สองอาทิตย์ พญาเห็นว่าไม่ทันการณ์จึงจะออกเงินช่วยชาวบ้านบางส่วนก่อน

เพราะอรัญเหน็ดเหนื่อยจากการช่วยชาวบ้านมาก ศนิจึงจะนั่งเป็นเพื่อนเข้าตัวเมือง เมขลามองเพื่อนแซวอย่างรู้ทันว่า

“ทำไมต้องไปด้วยกัน...อ๊ะๆๆ”

“ไม่ต้องมาแซวเลย ไปดูคนของเธอเหอะ”ศนิแซวกลับเขินๆ

แจ๊คที่เดิมทีอยู่กับจ๊ะเอ๋ แต่จ๊ะเอ๋มัวแต่ห่วงสวยกลัวออกทีวีไปจะดูโทรม แจ๊คที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีทนไม่ได้จึงแยกจากจ๊ะเอ๋ไปช่วยชาวบ้านอย่างเต็มสติกำลังจนเป็นลม เมขลาชมว่าแบบนี้ค่อยเป็นเพื่อนกันได้หน่อย

เสี่ยส่งเล่นบทหน้าเนื้อใจเสือ เป็นคนตัดไม้จนทำให้น้ำท่วม แต่ทำเป็นมาช่วยเหลือเอาข้าวมาแจกชาวบ้าน ลุงเที่ยงแค้นใจไม่ยอมรับความช่วยเหลือ แอนนี่เห็นตากล้องกำลังเก็บภาพกลัวภาพพวกตนออกไปไม่ดี หลอกว่าผู้กำกับเรียกหา ตากล้องหลงกลจึงผละไป

แอนนี่พยายามแก้ต่างให้เสี่ยส่งว่าปัญหาน้ำท่วมเป็นภัยธรรมชาติไม่เกี่ยวกับพวกตน โต้กับเมขลาอย่างตึงเครียด พญาบอกให้เธอกลับไปเสียตนอยากอยู่ลำพัง

“ได้ยินแล้วใช่ไหม ไปสิ จะยืนเจ๋ออยู่ทำไม” แอนนี่ หันไปแว้ดใส่เมขลา แล้วแกล้งเดินสะดุดลื่นไปชนเมขลาลื่นจนเธอเซถลาข้อเท้าแพลงและไถลตกน้ำ

น้ำในลำธารเชี่ยวมาก เมขลาร้องขอความช่วยเหลือทำท่าจะจมน้ำ

พญานึกถึงตอนที่พ่อถูกน้ำซัดไปทันที เขา พยายามหาไม้มาให้เมขลาจับเพื่อดึงขึ้นมา แต่เธอก็จับไม่ได้ พญาวิ่งไปตามตลิ่งหาทางช่วยเธอ จนเมื่อเธอทำท่าจะไม่ไหว เขาตัดสินใจกระโดดลงไปช่วย

วูบสุดท้ายที่เมขลารู้สึกคือเงาของพญาที่ว่ายเข้ามาคว้าตัวเธอไว้

ooooooo

กลับมาถึงบ้าน ทั้งเพ็ญและพญาเป็นห่วงเธอมาก เมื่อเธอรู้สึกตัวเพ็ญถามว่าไม่เป็นไรใช่ไหม และถามพญาอย่างรู้ดีว่าเขามีความหลังที่เลวร้ายกับสายน้ำมาก

เสี่ยส่งและแอนนี่ทำทีมาเยี่ยม แอนนี่ถามว่าเมขลาไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรือ ดวงแข็งจัง เมขลาถามว่าเธอผลักตนตกน้ำทำไม แอนนี่อ้างว่าตนสะดุดจะล้มต่างหาก แล้วให้ดูขาที่เลอะโคลนของตน

“รอยแค่นั้น เดินเตะๆโคลนก็เลอะแล้ว แอ๊บทำเป็นลื่นแกล้งลาล่าหรือเปล่า ดีที่นางเอกฉันไม่เป็นไร ไม่งั้นเธอโดนข้อหาพยายามฆ่าแน่” เจ๊มิ้วพูดอย่างรู้ทัน

แอนนี่ขู่ว่าระวังปากไว้บ้าง ใส่ร้ายกันจะโดนฟ้อง เสี่ยส่งตัดบทชวนแอนนี่กลับหาว่าอุตส่าห์มาช่วยยังว่ากันอีก

“เสียดาย มันไม่ตาย” แอนนี่พูดเบาๆอย่างเจ็บใจขณะเดินออกไป

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เมขลารู้สึกดีกับพญา เธอขอบคุณเขา ทั้งที่กลัวน้ำมากแต่ก็ยังโดดลงไปช่วยตน

“ถ้าไม่มีคุณ ชีวิตผมก็คงอยู่ต่อไปไม่ได้” เมขลาถามว่าตนสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ “สำคัญที่สุดสำหรับผม ยกโทษให้ผมนะเมขลา อย่าโกรธผมอีกเลย” พญากอดเมขลาไว้อ่อนโยน

“ค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว คุณให้ชีวิตใหม่กับฉันแล้วนะ”

เมื่อใจถึงใจกันเช่นนี้ เมขลาถามว่าเขาชอบตนตั้งแต่เมื่อไหร่ พญาบอกว่าตั้งแต่วันแรกที่เจอมั้ง เธอติงว่าไม่จริงตอนนั้นเขาเกลียดตน ไม่อย่างนั้นจะใช้แผนหลอกกันทำไม

“ไม่รู้ตอนนั้นหลอกเพราะไม่ชอบหรือหลอกเพราะอยากให้คุณอยู่ที่นี่กับผมต่อกันแน่”

“คุณนี่ร้ายจริงๆ”

“ไม่ร้ายจะรับมือคุณไหวหรือ”

เมขลาไม่ตอบ เธอปล่อยตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของพญา เขายิ้มอย่างมีความสุขที่มีเวลานี้...

ooooooo

พญาดูบัญชีค่าใช้จ่ายเพื่อจัดมาช่วยชาวบ้านเป็นการเร่งด่วนก่อนที่งบช่วยเหลือของทางการจะอนุมัติ เพ็ญเห็นด้วย

วางแผนแล้วพญาเรียกทองหลางมาพบให้ไปบอกลุงเที่ยงลุงของเขาว่าจะช่วยใช้หนี้ไปก่อน ทองหลางดีใจรีบไปหาลุง แต่ช้าไปแล้ว ลุงเที่ยงไม่อาจทนต่อความกดดันได้ตัดช่องน้อยแต่พอตัวฆ่าตัวตายไปแล้ว

ทองหลางโทษตัวเองว่าไปหาลุงเที่ยงช้าเกินไป เพ็ญบอกทองหลางว่าเหลือป้าคนเดียวให้พามาอยู่ด้วยกันที่ไร่ก็ได้

พญาโกรธตัวเองว่าถ้าบอกทองหลางเร็วกว่านี้ลุงเที่ยงคงไม่ตาย โทษว่าเพราะตนเก็บป่าสายน้ำผึ้งไว้ไม่ได้ทั้งที่รับปากกับลุงตระกลไว้แล้ว

เมขลาก็โทษตัวเองว่าเป็นเจ้าของป่าสายน้ำผึ้งที่แท้จริงแต่ปล่อยให้พวกนั้นทำลาย พญาบอกให้พอเถอะไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกแล้ว

“ฉันจะพูด จะไม่ยอมให้ลุงเที่ยงตายฟรี แล้วก็ไม่ให้ลุงตระกลต้องผิดหวังอีก เราจะช่วยกันเอาป่าสายน้ำผึ้งคืนมา”

พญาทั้งดีใจและตกใจกับความมุ่งมั่นของเมขลา

ขั้นแรกเมขลาไปขอซื้อป่าสายน้ำผึ้งคืนจากแอนนี่ในราคาห้าล้าน แอนนี่หัวเราะเยาะถามว่าอยากได้จริงๆ หรือตนจะขายให้สามสิบล้านขาดตัว ถ้าไม่มีเงินก็ออกไปเลย

“ฉันจะเอาป่าคืนมาแบบไม่ให้เงินกระเด็นสักบาท เธอกับพ่อต้องชดใช้” เมขลาประกาศอย่างไม่ยอมแพ้

กลับมาเล่าให้พญาฟัง เขาติงว่าไปพูดให้เหนื่อยทำไม รู้อยู่แล้วว่าคนอย่างแอนนี่ไม่มีวันขายคืนให้อยู่แล้ว

“ก็แค่ลองดู เผื่อผีความดีจะเข้าสิงมั่ง ถ้าเขายอมขายคืนมา จะได้ไม่ถูกทำลายไปมากกว่านี้ ฉันยังโลกสวยนะว่าเราจะปลูกป่ากันใหม่ได้ ชาวบ้านก็ไม่ต้องเดือดร้อนอีก”

“ทำแบบนี้ คุณสวยกว่าตอนเป็นนางเอกเยอะเลย” พญาเอ่ยชื่นชม เมขลาค้อน บอกว่าตนยังมีอะไรดีอีกเยอะ แต่มันอาจจะหลบในลึกไปหน่อย เขาเลยมองไม่เห็น “ไม่ใช่หรอก คุณเปลี่ยนไปต่างหาก เมื่อก่อนคุณคิดถึง แต่ตัวเอง แต่ตอนนี้คุณเริ่มห่วงคนอื่น สนใจคนรอบข้างมากขึ้น แล้วที่สำคัญนะ คุณเริ่มมีความเมตตา ผมดีใจนะที่คุณเป็นอย่างนี้ ขอบคุณด้วยนะที่ให้อภัยผม”

“ใครบอก ยังไม่ได้พูดสักคำ” เมขลาทำเสียงแข็งแต่หน้าเขิน ขอเขาบ้างว่า “ขอร้องนะ ถึงฉันจะวีนแตก นิสัยไม่ดีแค่ไหน แต่อย่าทำให้ฉันเสียใจอีกนะคะ”

“สัญญาว่านี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่คุณต้องเสียใจเพราะผม” พญาจับมือเธอมองเต็มตาให้ความเชื่อมั่น

ooooooo

รายการทีวีที่รายงานผลเสียหายจากน้ำท่วม มีเมขลาและพญาเป็นแขกรับเชิญให้สัมภาษณ์นั้น พิธีกรขอให้เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งนี้ เมขลาบอกว่าตนมีการถ่ายละครที่นั่นพอดีทางกองก็เลยเก็บภาพมาได้

เมขลาและพญาพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าที่เกิดน้ำท่วมใหญ่อย่างรวดเร็ว รุนแรง เพราะมีนายทุนรายใหญ่ไปตัดไม้ ทำลายป่า

เสี่ยส่งดูรายการอยู่ที่บ้านกับแอนนี่โพล่งขึ้นว่ามันด่าเรา แอนนี่บอกไม่ต้องร้อนตัวเพราะเขาไม่ได้เอ่ยชื่อเรา จิกตาจ้องทีวีบอกเสี่ยว่าคงเป็นแผนของเมขลา คิดใช้สื่อมากดดันเรา

เมขลาใช้เงื่อนไขที่ดีของตนที่เป็นซุปเปอร์สตาร์ให้สัมภาษณ์เปิดโปงและประณามการตัดไม้ทำลายป่าทำให้น้ำท่วม สารเคมียาฆ่าแมลงไหลตามน้ำมาในเมืองพวกเราได้รับสารพิษกันจนมีคนตายด้วยมะเร็งเป็นอันดับต้นๆ แล้วเมขลาหยอดคำถามว่า “จะยอมให้คนที่เห็นแก่ตัวไม่กี่คนทำให้คนทั้งประเทศต้องเดือดร้อนต่อไปอีกหรือ สิทธิ์ของพวกคุณนะคะ หยุดพวกที่ตัดไม้ทำลายป่า อย่าให้ใครมาทำลายชีวิตของเรา”

พิธีกรมองเมขลาทึ่ง พญามองอย่างชื่นชม เจ๊มิ้วปรบมือหัวเราะร่าชมเปาะ “เริ่ดมาก นางเอกของเจ๊”

ooooooo

ถูกเมขลาเล่นงานเรื่องตัดไม้ทำลายป่าออกสื่อแค่นั้นไม่พอ สื่อยังโหมกระแสคู่จิ้นเมขลากับพญาอย่างครึกโครม แอนนี่ทนไม่ได้หาทางแก้เผ็ด เธอเลือกรูปแต่งงานของพญากับเมขลาแชร์ว่อนในเน็ต โจมตีกันอย่างเผ็ดร้อน กระทั่งว่าเธอท้องก่อนแต่ง

วันนี้ขณะเมขลานั่งพักผ่อนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นที่คอนโด เจ๊มิ้วก็พรวดเข้ามา ยื่นรูปให้เมขลาดูถามว่า

“ภาพพวกนี้หมายความว่าไง เธอเคยแต่งงานกับคุณพญามาแล้วใช่ไหม”

เมขลาดูรูปแล้วหน้าเสีย อึ้ง พูดไม่ออก

ที่ห้องประชุมสถานี โปรเจ็กเตอร์ในห้องขึ้นภาพโฆษณาที่กำลังออกอากาศ เป็นโฆษณาการออมเงินเฉพาะสาวโสด

“โสดอย่างมั่นใจ อยู่บนคานก็รวยได้ ออมเงินแบบสาวโสดกับลาล่าสิคะ” เสียงเมขลาเชิญชวน

ผู้บริหารต่อว่าเมขลาว่าตอนเซ็นสัญญารับโฆษณาตัวนี้ เธอบอกว่าโสด แล้วเอารูปแต่งงานของเธอยื่นมาตรงหน้าถามว่าแล้วรูปพวกนี้คืออะไร ผู้บริหารบอกว่าเงินยี่สิบล้านเธอจะไม่ได้เลยนะ แล้วยังต้องชดใช้ค่าเสียหายให้เขาด้วยพร้อมดอกเบี้ยเจ็ดเปอร์เซ็นต์

เจ๊มิ้วเครียดมากถามเมขลาว่าทำไมไม่บอกเจ๊แต่แรกปล่อยให้เป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ เมขลาชี้แจงว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น แล้วลำดับเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เจ๊ฟังแล้วยกมือทาบอกถามว่าที่แท้พญาหลอกเธอหรือ เมขลาแก้ต่างให้พญาว่า

“แต่พอได้เห็นชาวบ้านเดือดร้อนเพราะป่าสายน้ำผึ้งถูกตัด หนูก็เข้าใจว่าทำไมคุณพญาต้องทำแบบนั้น”

เจ๊ให้แถลงความจริงไปเลย แต่ก็คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอถูกหลอกเพราะในรูปหน้าเธอยิ้มแฉ่งเสียขนาดนั้น พูดแล้วหนักใจถามว่าเรื่องโฆษณาจะทำอย่างไรดี ยิ่งทบทวนสัญญาก็ยิ่งกลุ้มเพราะถ้าถูกฟ้องจะต้องถูกเรียกค่าเสียหายอีกสามเท่า เป็นหกสิบล้านบาท

ทั้งพญาและเมขลาหนักใจ เจ๊เสนอว่าถ้าไม่ยอมเสียเงินก็ต้องเลิกกัน ทั้งสองตอบพร้อมกันว่าไม่ เมขลาเชื่อว่ามันต้องมีทางออกที่ดีกว่านั้น เจ๊มิ้วคิดๆแล้วบอกว่ามันก็พอมีทาง ทั้งสองจ้องเขม็งคอยฟังอย่างใจจดจ่อ

“ตอนนี้ไม่ต้องรับ ไม่ต้องปฏิเสธ รอให้หมดสัญญานี้ไปก่อนแล้วค่อยให้สัมภาษณ์ ลาล่าต้องรักษาภาพสาวโสดที่ไม่มีแฟนไว้ ทั้งคู่ต้องห่างกันอย่างเด็ดขาด ห้ามติดต่อกัน ห้ามเป็นข่าวอีก”

“แอบคุยกันนิดเดียวก็ไม่ได้หรือคะ”

“ไม่ได้ แค่ขี้มดก็ห้ามย่ะ ถ้ามีข่าวหลุดไปว่าเธอสองคนแอบติดต่อกันล่ะก็ โดนปรับหกสิบล้านแน่นอน”

ทั้งสองเงียบไม่กล้าเถียง

ooooooo

วันหนึ่งชาวบ้านสองคนเข้าไปหาของป่าในป่าลึก ได้ยินเสียงเครื่องเลื่อยไม้ตกใจรีบหนีกลัวถูกเก็บ

พญากำลังโทรศัพท์คุยกับเมขลา เขาบอกให้อดทนอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะหมดสัญญาแล้ว ขณะนั้นทองหลางหน้าตาตื่นเข้ามาหา พญาจึงขอหยุดคุยกับเมขลาแค่นี้ก่อน เอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงหันถามทองหลางว่ามีอะไร

“ชาวบ้านเห็นลูกน้องเสี่ยส่งตัดไม้ในเขตป่าสงวนครับนาย”

“สั่งคนของเราให้ไปรวมตัวกันที่ชายป่าเดี๋ยวนี้” พญาสั่งแล้วโทร.เรียกอรัญให้มาหาด่วนเพราะเสี่ยส่งมีการเคลื่อนไหวแล้ว

ทองหลางขึ้นรถโฟร์วีลนำทางรถเจ้าหน้าที่เข้าป่าไป พญารีบขึ้นรถ มือถือในกระเป๋ากางเกงปุ่มโทร.ออกโดนกระแทกไม่รู้ตัว โทรศัพท์จึงโทร.ออกหาเมขลาอีกครั้ง เมขลายิ้มกริ่มกดรับหยอกว่ารอถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวหรือ ปรากฏว่าพูดอยู่ฝ่ายเดียว ศนิสงสัยว่ามือถือกระแทกกับอะไรแล้วมันโทร.ออกเอง บอกให้วางไปเถอะ

เมขลาไม่ยอมวาง จึงได้ยินเสียงอรัญดังเข้ามาว่า “กระจายตัวล้อมไว้ อย่าให้มันหนีได้”

ศนิจำเสียงอรัญได้ ตกใจอุทานลั่นว่า “ตายแล้ว เกิดเรื่องอะไรกัน...คุณอาร๊านนนน...”

ooooooo