ทางผ่านกามเทพ
ตอนที่ 11
นอนหลับจนเช้า ตื่นมาไตรภพจึงรู้ว่าเสียทีภัทรลดาอีกจนได้ เพราะพบตัวเองนอนอยู่คนเดียวแต่ภัทรลดาไปนอนซุกอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง เธอนอนขดตัวเพราะไม่มีผ้าห่ม เห็นแล้วไตรภพบ่นตัวเองเซ็งๆ
“ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ สงสัยฟังนิทานจนหลับตามยัยแคท เวรจริงๆ เสียแผนหมด”
สายๆ พยาบาลมาทำกายภาพบำบัดให้อรรณพ พอหยุดพัก ภัทรลดาเอาน้ำขิงมาบอกให้ดื่มแล้วเดี๋ยวไปเดินที่สนามหญ้ากัน อรรณพเห็นท่าทางภัทรลดาปวดเมื่อยก็คิดไปตามประสาว่าต้องได้หลานเพิ่มแน่ๆแล้ว ภัทรลดาได้ยินไม่ถนัดพอถามเขาก็เฉไฉถามว่าไตรภพไปทำงานแล้วหรือ พอภัทรลดาบอกว่าไปแล้ว ก็ถามว่าแล้วทำไมเธอถึงไม่ไปด้วยล่ะ
“คุณภพไม่ให้ภัทรไปทำงานที่บริษัทแล้วค่ะ ให้อยู่ดูแลคุณพ่อกับน้องแคทก็พอค่ะ” บอกแล้วถามว่า
พ่ออยากไปไหนไหมตนจะพาไป อรรณพอยากไปบ้านนินันท์แต่ไม่รู้อยู่บ้านหรือยกโขยงไปไหนกันหรือเปล่า
พอไปถึงบ้านนินันท์ แคทกับลูกเกดก็ชวนกันเล่นประสาเด็ก ธนาธิปหิ้วของสดที่อรรณพให้ภัทรลดาขนมาจากบ้านเพื่อมาทำอะไรกินกัน เขาพูดขำๆว่าของที่คุณพ่อเอามานี่ทำกินได้สักสิบคน นินันท์ถามว่าคุณพ่ออยากกินอะไรเดี๋ยวตนทำให้
อรรณพมองไปรอบๆเหมือนหาใคร พอนินันท์ถามว่าหาใคร อรรณพก็บอกว่าอะไรก็ได้ทำมาเถอะ ตนแค่อยากมาเยี่ยมและเปลี่ยนบรรยากาศเท่านั้นเอง
วิสาไปทำอาหารในครัว อรรณพตามไปถามว่าทำอะไรหรือหอมเชียว วิสาทำอาหารไปตอบไปไม่ได้สนใจจะคุยด้วย แม้อรรณพจะพยายามชวนคุยเธอก็พูดด้วยเท่าที่จำเป็น จนอรรณพถามว่ายังไม่หายโกรธตนหรือ
“เรื่องมันผ่านไปแล้วค่ะ มันจบนับตั้งแต่วันที่ฉันคืนแหวนให้คุณ ตอนนี้ฉันไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดอะไรคุณ คุณก็ยังเป็นพ่อของลูกฉัน แล้วก็เป็นคุณปู่คุณตาของหลานฉันเหมือนเดิม”
อรรณพดีใจถามว่าเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม วิสาตอบโดยไม่หันมองว่า “แค่คนเคยรู้จักค่ะ เพื่อนกันต้องไม่ทรยศหักหลังกัน ถูกไหมคะ สิ่งที่คุณทำถึงฉันจะให้อภัยแล้ว แต่มันก็คงเรียกว่าเพื่อนไม่ได้ คุณอย่าพยายามอะไรอีกเลยค่ะ”
เป็นคำตอบชัดเจนที่ทำให้อรรณพรู้ตัวว่าตนคงหมดทางที่จะทำให้วิสากลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว
ขณะภัทรลดาเล่นอยู่กับหลานๆนั่นเอง อาทรก็เอางานที่ต้องพรีเซนต์พรุ่งนี้มาให้ธนาธิปดู เขาดีใจที่เจอภัทรลดา ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอบอกว่าสบายดี เขาทักว่าสีหน้าไม่เหมือนคนที่สบายดีเลย อาทรยังคงแสดงความมีน้ำใจห่วงใยภัทรลดาบอกว่าถ้ามีอะไรก็บอกตนได้อย่าเก็บไว้คนเดียว
“ขอบใจมากนะคะพี่อาท แต่ปัญหาของภัทร ภัทรก็คงต้องแก้ด้วยตัวเอง คงไม่มีใครช่วยภัทรได้หรอกค่ะ”
อาทรก็ยังฝากไว้ว่ายังไงก็จำไว้ว่าตนยังหวังดีกับเธอเสมอ นึกได้ถามว่าอาทิตย์หน้าโรงเรียนจัดงานคืนสู่เหย้าเธอว่างไหมถ้าไปเราจะได้เจอเพื่อนเก่ากัน ภัทรลดาบอกว่าอยากไปเจอทุกคนเหมือนกัน
แม้ภัทรลดาจะพูดคุยกับอาทรด้วยอัธยาศัยดี แต่อาทรก็รู้สึกได้ถึงความสนิทสนมที่ไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว
ooooooo
เมื่อไตรภพบอกมาลาตีให้มาทำงานให้ตนแล้ว เขาถามว่าพักนี้ภัทรลดามีปัญหาอะไรที่ต้องใช้เงินบ้างไหม ประมาณสักสี่ห้าล้านบาท มาลาตีเล่นแง่ว่าเขาเป็นสามีน่าจะถามเธอเอง
ไตรภพรู้แกวเสนอให้หนึ่งแสนบาททันทีถ้าเธอตอบคำถามตน เมื่อมาลาตียังลีลามาก ไตรภพเร่งว่าถ้าตอบช้าลดเหลือเก้าหมื่น ช้าอีกลดเหลือแปดหมื่น มาลาตีรีบบอกว่าภัทรลดาเอาเงินไปช่วยพิมลภาห้าล้าน แต่ไม่รู้ ว่าพิมลภาเดือดร้อนเรื่องอะไร คาดว่าคงเป็นเพราะเจ้าหนี้ตามทวงกระมัง
ไตรภพยิ้มกริ่มเมื่อรู้สาเหตุที่ตนสงสัย คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวานที่ตนจับผิดภัทรลดาได้ และพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าตนไม่ได้ปล้ำพิมลภา และคลิปที่เจอตนก็ไม่ได้สร้างขึ้นมาใส่ร้ายเธอ
พอพิสูจน์ความจริงแล้วเห็นภัทรลดาร้องไห้ ไตรภพเชื่อว่า เธอร้องไห้จริงๆ ไม่ได้เสแสร้งประโยชน์เชื่อว่าภัทรลดาถูกพิมลภาหลอกใช้ ไตรภพติงว่าสมรู้ร่วมคิดกันมากกว่า
เมื่อฟังเหตุผลของประโยชน์ที่มองว่าภัทรลดาเป็นคนซื่อและจริงจัง ถ้าจับจุดได้ก็หลอกให้เธอเสี่ยงอันตรายได้ไม่ยาก ทำให้ไตรภพเริ่มมองว่าเงินห้าล้านที่ภัทรลดาเอาไป พิมลภาน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ยิ่งเมื่อคิดถึงตอนที่ภัทรลดาไปเคลียร์กับพิมลภาที่สวน สาธารณะ แล้วกลับมายอมอยู่กับเขาสองปีเพื่อใช้หนี้ ไตรภพก็บอกตัวเองว่า ถ้าเธอถูกพิมลภาหลอกใช้จริงๆ ตนก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรังเกียจเธออีกแล้ว...
ไตรภพได้ข้อมูลพิมลภาจากมาลาตีแต่พอเลาๆ แล้ว เขาคิดหาทางที่จะต้องรู้ความลับของเธอให้ลึกกว่านี้ให้ได้
ooooooo
ขากลับจากบ้านนินันท์ ภัทรลดาแวะเยี่ยมปิ่นมณี พร้อมของฝาก บอกแม่ว่าพิมลภาไม่ได้มาด้วย ตนมากับอรรณพแต่หลานอ้อนจะเล่นกับปู่และตา อรรณพเลยอยู่เล่นด้วย
ปิ่นมณีฟังแล้วเตือนว่า อรรณพหลงหลานขนาดนี้พิมลภามิแย่หรือ ยุภัทรลดาต้องช่วยพิมลภาเพราะพี่เขาอ่อนต่อโลกไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคน ถ้าช่วยเป็นคู่คิดให้พี่เขา อย่างน้อยก็คงจะช่วยกันได้บ้าง แต่พอภัทรลดาบอกว่าพิมลภาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณแม่เป็นห่วง ก็ถูกแม่ดุว่า “อย่าบอกนะว่าแกหลงผัวจนลืมพี่” แล้วตอกย้ำความเดิมว่าอย่าลืมว่าตัวเองเป็นหนี้ชีวิตพี่เขาอยู่ ยังไงเลือดก็ข้นกว่าน้ำ อย่าเห็นคนอื่นดีกว่าพี่ตัวเอง
“ค่ะ...คุณแม่” ภัทรลดารับคำ ปิ่นมณีจึงหยุดพูดแต่พอกลับถึงบ้าน พิมลภาถามว่าไปไหนกันมา พอรู้ว่าไปบ้านนินันท์มา ก็ตำหนิน้องสาวว่า
“ดีนะ ภัทรเป็นน้องพี่แต่กลับพาสามีพี่ไปหาภรรยาเก่า” ภัทรลดาบอกว่าถึงเขาเลิกกันก็ไม่ได้หมายความว่า ต้องเกลียดกัน บอกพี่สาวว่า ถ้าพี่พิมไม่อยากให้คุณพ่อไปหาน้าสา พี่พิมก็ดูแลคุณพ่อให้มากกว่านี้สิคะ”
“พักนี้ดูภัทรจะปากเก่งขึ้นมากเลยนะ คงลืมไปแล้วมั้งว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง” พิมลภาชักสีหน้าใส่ แล้วเรียกให้ตามตนไป ภัทรลดาเดินตามไปงงๆ
ooooooo
ภัทรลดาถูกพาเข้าไปนั่งคุยในห้องหนึ่ง เธอตกใจ แปลกใจ เมื่อพิมลภาพูดเรื่องเกาะไข่หงส์อีกทั้งที่เคยบอกไปแล้วว่าไตรภพไม่มีทางขายแน่นอน
พิมลภาโน้มน้าวว่าเธอเป็นภรรยาถ้าจะช่วยมันก็ต้องมีทาง ภัทรลาดาบอกว่าตนก็แค่เป็นภรรยาใช้หนี้เท่านั้น
“แล้วถ้าพี่ยอมหย่ากับคุณอรรณพล่ะ”
พิมลภาทิ้งไพ่ตาย เห็นภัทรลดาตกใจ ก็ออดอ้อนหว่านล้อมว่าตนถูกไตรภพบีบทุกทาง โอกาสที่ตนจะอธิบาย ยังไม่มีเลย ตนต้องการความมั่นคงในชีวิตเหมือนกัน ถ้าตนได้ค่านายหน้าจากการขายเกาะไข่หงส์ก็คงพอตั้งตัวได้ ขอให้น้องช่วยด้วย
แต่คราวนี้ถูกภัทรลดาปฏิเสธ บอกว่าพี่พิมควรปรับปรุงตัวเองมากกว่าจะหนีปัญหาด้วยการหย่าร้าง
พิมลภาผิดหวังมากที่คราวนี้ทั้งน้ำตาและคำออดอ้อน หว่านล้อมของตนทำให้ภัทรลดาใจอ่อนไม่ได้ ซ้ำภัทรลดายังบอกว่า ถ้าพี่จะหย่าจริงๆ ก็ไม่ควรเรียกร้องอะไรทั้งนั้น เพราะพี่เป็นฝ่ายผิดที่หลอกทุกคน แล้วสรุปว่า
“ส่วนเรื่องเกาะไข่หงส์ลืมมันไปเถอะค่ะ คุณไตรภพ ผูกพันกับเกาะนี้มาก ไม่มีทางที่เขาจะยอมขายให้ใครเด็ดขาด ภัทรคงช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ” ภัทรลดาเดินออกจากห้องไป พิมลภามองตามพึมพำอย่างเจ็บใจ
“มันจะมากไปแล้วนะยัยภัทร กล้าพูดอย่างนี้กับฉันเชียวเหรอ!”
เมื่อไตรภพเข้าใจภัทรลดาและเธอก็เข้าใจเขามากขึ้น ทำให้ต่างเปิดใจให้กันมากขึ้น ไตรภพหยอกล้อ เธออย่างคนขี้เล่น ค่อยรุกทีละก้าว จากจับมือถือแขนก็แอบขโมยหอมแก้ม ซ้ำพูดทะเล้นว่าถ้าจะกลับไปนอนที่ห้องก็ตามสบายเพราะตนไม่ได้ล็อกประตู พอถูกไตรภพขโมยหอมแก้ม ทีแรกภัทรลดาก็เคือง แต่พอเขาไปแล้วก็คลำแก้มที่ถูกหอมบ่นเขินๆ
“บ้า...คุ้มดีคุ้มร้าย ประสาทที่สุด”
ฝ่ายไตรภพพอเข้าห้องก็พึมพำ “ขอให้คุณ อย่าเป็นเหมือนพี่สาวคุณเลยนะ” แล้วยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่คนเดียว
เมื่อไตรภพเห็นภัทรลดาพาอรรณพไปเดินเหยียบหญ้าตอนเช้า ก็เข้าไปช่วยดึงเข็มขัด ช่วยประคองไว้ไม่ให้ล้ม ให้ความรู้สึกดีๆทั้งกับภัทรลดาและอรรณพ แม้การพูดกับอรรณพออกจะไปในทางรุนแรงแต่ก็เป็นธรรมดาของพ่อลูกคู่นี้
คนที่เฝ้ามองอย่างอิจฉาตาร้อนคือพิมลภา เธอยิ้มร้ายอย่างมีแผนเมื่อคนใช้เอาจดหมายเชิญไปงานคืนสู่เหย้ามาให้
ooooooo
เพื่อกระชับความสัมพันธ์ ไตรภพชวนภัทรลดา เลิกงานแล้วไปหาอะไรกินกันไหม ภัทรลดาบอกว่าตนสัญญากับแคทไว้ก่อนแล้วว่าจะไปซื้อการ์ตูนมาดูด้วยกัน เสนอว่าเราทำอาหารง่ายๆ กินกันเองที่บ้านก็พอ
ไตรภพเห็นด้วยบอกว่าเดี๋ยวจะรีบกลับ พอส่งไตรภพไปทำงานหันกลับ ภัทรลดาก็ชะงักเมื่อเห็นพิมลภา จ้องจิกอยู่ด้วยใบหน้าถมึงทึง เธอถามว่าพี่มีอะไรจะพูดไหม พิมลภาใส่ไคล้ทันทีว่า รู้แล้วว่าทำไมเธอไม่ช่วยตนเรื่องเกาะไข่หงส์เพราะเธอจะรวบไว้เสียเอง เธอจ้องสมบัติมหาศาลจากเกาะไข่หงส์ของไตรภพนั่นเอง จิกตา มองภัทรลดาที่เดินเข้าบ้านพึมพำ
“เธออยู่ใต้ฉันมาตลอด อย่าคิดว่าจะขึ้นมาอยู่เหนือฉันง่ายๆเลย”
แผนกลับมากินข้าวบ้านกับภัทรลดาของไตรภพต้องยกเลิก เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากสมชายบอกว่าเกิดไฟไหม้ที่หมู่บ้านบนเกาะไข่หงส์ สันนิษฐานว่าเป็นการวางเพลิง ไตรภพตัดสินใจบินไปเกาะไข่หงส์วันนี้เลย
ส่งไตรภพไปสนามบินแล้ว แคทเอาจานลูกชุบที่ตนหัดทำมาอวดภัทรลดา เธอชมว่าเก่งมาก แคทดีใจจะเอาไปอวดอรรณพ แต่พอวิ่งออกจากห้องก็ร้องกรี๊ด เมื่อเห็นตุ๊กตาตัวโปรดของตนถูกตัดหัววางทิ้งไว้ที่พื้น ภัทรลดาวิ่งไปกอดปลอบแคท เธอแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น!
พิมลภาเล่นบทนางเอก เรียกคนใช้มาซักถามเอาผิดว่าต้องเป็นฝีมือของพวกนี้แน่ พอพวกคนใช้บอกว่าไม่ได้ทำ พิมลภาก็พูดประชดว่างั้นคงเป็นตนทำกระมัง ขู่ว่าเมื่อไม่มีใครยอมรับก็ไล่ออกทั้งหมดแล้วรับคนใหม่เข้ามาแทน
อรรณพเห็นด้วยกับภัทรลดาว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นคนเก่าแก่ ทุกคนรักแคท ครั้งนี้ให้คาดโทษไว้ก็พออย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีกก็แล้วกัน พิมลภาอ้างถึงความปลอดภัยของคนในบ้าน ภัทรลดาเสนอให้ติดกล้องวงจรปิดให้ทั่วบ้านเลยดีไหม อรรณพเห็นด้วยอีก พิมลภาทำเป็นยิ้มหวานพูดประชดภัทรลดาว่าหาทางออกเก่งจัง มิน่าทุกคนถึงได้พากันรุมรัก
ภัทรลดาหน้าเจื่อนรู้ว่าถูกประชด อดระแวงในยิ้มหวานของพี่สาวไม่ได้ฝ่ายพิมลภาพอออกไปก็หันมองแคทพึมพำยิ้มร้าย “โดนแค่นี้ยังน้อยไป ยัยเด็กบ้า”
แล้วพิมลภาก็ยิ่งสะใจเมื่อได้รับไลน์จากคำรณรายงานว่า “ผมจัดการตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้ว ป่วนกันไปทั้งเกาะ” พิมลภาตอบไปทันทีว่า “ดี...งั้นก็เตรียมต้อนรับคุณไตรภพได้” แล้วก็ยิ้มร้ายเมื่อคำรณตอบมาว่า “ผมจะต้อนรับให้จำไปจนวันตายเลย!”
พิมลภายิ้มร้ายกับแผนการที่ตนวางไว้เล่นงานไตรภพอย่างทั่วด้าน
ooooooo
ยงยุทธเจอปัญหาหนักเมื่อทะเลาะกับคุณหญิงนวลสวาทผู้เป็นแม่เพราะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ท่านหาให้ เขาไปหาทาริกาที่ร้านเล่าให้เธอฟัง ทาริกาถามว่าแล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป
“ขึ้นอยู่กับคุณว่าคุณจะให้โอกาสผมรึเปล่า” ทาริกากระอักกระอ่วน เขาจับมือเธอเว้าวอน “ผมรักคุณนะริกา ยิ่งคุณแม่พยายามจับคู่ผมกับคนอื่นมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งแน่ใจว่าคนที่ผมรักมีแค่คุณคนเดียว ถ้าคุณเองก็รู้สึกไม่ต่างจากผม ก็ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะนะ”
ทาริกาพูดไม่ออกกับปัญหาที่มาอย่างกะทันหัน แต่เธอก็ไม่อยากโกหกตัวเองแม้จะรู้ว่าต้องเผชิญกับเรื่องยุ่งยากที่ตามมาอีกมากมายก็ตาม ทาริกาตัดสินใจโทร.ไปคุยกับภัทรลดา บอกว่าตนไม่อยากมีปัญหากับแม่ของยงยุทธ เพราะเหมือนกับตนทำให้แม่ลูกทะเลาะกัน
“ไม่มีใครได้อะไรไปทุกอย่างหรอกค่ะคุณริกา แต่อย่างน้อยคุณยุทธเขาก็รวบรวมความกล้าได้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เอาแต่กวาดปัญหาซุกไว้ใต้พรม ภัทรว่าตอนนี้คุณริกาน่าจะเป็นกำลังใจให้คุณยุทธเขามากกว่านะคะ เพราะคุณยุทธเขาไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณ”
ทาริกาบอกว่าเธอพูดถูก ภัทรลดาแสดงความยินดีด้วย แต่ไม่ทันพูดอะไรอีกก็มีสายเข้า ภัทรลดาขอโทษแล้วกดสลับสาย แต่พอฟังอีกสาย ภัทรลดาหน้าเสียลงเรื่อยๆ เมื่อได้ฟังข่าวร้าย...
นั่นคือข่าวไตรภพไปถึงท่าเรือแล้วเรียกเรือรับจ้างไปเกาะไข่หงส์เพราะไม่อยากรบกวนสมชายที่กำลังซ่อมเรืออยู่ แต่มันเป็นลูกน้องของมงคลที่ปลอมตัวมาเป็นคนขับเรือรับจ้างรอเล่นงานเขา มันขับเรือไปทางที่มีหินโสโครก เมื่อไตรภพทักท้วงมันก็ขับพุ่งเข้าชนหินโสโครก ดีที่ไตรภพรู้ตัวก่อน เขากระโดดน้ำเอาตัวรอดจากเรือระเบิดได้หวุดหวิด
ขณะที่ภัทรลดาและอรรณพกำลังรอข่าวรายละเอียดอยู่อย่างร้อนใจนั้น พิมลภาก็เอาไอแพดมาเปิดให้ดูว่า ข่าวไตรภพประสบอุบัติเหตุแชร์กันในอินเตอร์เน็ตว่า เขาเป็นลูกเศรษฐีว่างงานเลยไปนั่งเรือเล่น ชี้ว่าบางคอมเมนต์ก็น่าสนใจ
พิมลภาทำทีเป็นห่วงและหาทางที่จะช่วยไตรภพ เธอตีหน้าได้เนียนสนิททั้งที่ตัวเองเป็นคนวางแผนทั้งหมด!
ooooooo
วิสาเป็นห่วงไตรภพ ถามนินันท์กับธนาธิปว่ามีข่าวอะไรคืบหน้าบ้างไหม
ธนาธิปบอกว่าทุกฝ่ายกำลังเร่งค้นหากันแล้ว ส่วนนินันท์ก็บอกว่าพรุ่งนี้ภัทรลดาจะไปหาไตรภพด้วยตัวเอง แล้วจะติดต่อกลับมาหาเราเรื่อยๆ คงจะมีอะไรคืบหน้าบ้าง วิสาถามว่าแล้วพ่อเขาว่าอย่างไรบ้าง นินันท์บอกว่าตนยังไม่ได้ถาม วิสาเร่งให้โทร.คุยดู บอกนินันท์อย่างเข้าใจสองพ่อลูกว่า
“ถึงเขาจะดุด่าคุณภพยังไง แต่ใจจริงแล้ว พ่อเราเขารักคุณภพมาก เวลาอย่างนี้คงต้องการกำลังใจจากเรา”
นินันท์รับคำ ธนาธิปเสนอว่าคุณแม่ก็น่าจะปลอบใจคุณพ่อด้วย ตนว่าคุณพ่อก็คงต้องการกำลังใจจากคุณแม่ด้วยเหมือนกัน”
แม้จะเข้าใจ แต่วิสาก็หน้าขรึมลงด้วยความทิฐิที่ยังมีอยู่มากจนไม่อาจทำใจคุยกับอรรณพได้ง่ายๆ
ศราภัทรได้ข่าวไตรภพรีบมาหาภัทรลดาพูดอย่างรู้ใจลูกว่าเป็นห่วงไตรภพมาก แต่ก็ชมว่าเธอเก่งที่คุมสติได้ เวลาอย่างนี้ถ้าฟูมฟายไปอีกคนคงยุ่งกันใหญ่ ฟังพ่อพูดแล้วภัทรลดาน้ำตาทะลักอย่างหมดความอดกลั้น ศราภัทรตกใจ ภัทรลดาพยายามบอกพ่อว่าตนรู้ว่าตัวเองจะสร้างปัญหามากกว่านี้ไม่ได้เลยต้องทำตัวให้เข้มแข็ง แต่...
พูดได้แค่นี้ภัทรลดาก็ร้องไห้จนพูดต่อไม่ได้ศราภัทร กอดภัทรลดาไว้แนบอกอย่างปลอบใจ ให้กำลังใจ
ภัทรลดาร้องไห้ระบายความเครียด ความกดดันทั้งหมดออกมาในอ้อมกอดของพ่อ
ooooooo
ทุกคนเครียดกับเรื่องของไตรภพ ภัทรลดาไปตามหาไตรภพ อรรณพรอฟังข่าวอยู่อย่างทรมานใจ
อรรณพเข้าไปในห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าพยายามเอื้อมขึ้นไปหยิบอัลบั้มที่ชั้นบนแต่เอื้อมไม่ถึงจึง
พยายามยืนขาสั่นแต่พอหยิบได้ก็ล้มลง อัลบั้มกระเด็นไปเปิดหน้าที่มีรูปเด็กจ้ำม่ำยิ้มน่ารักก็เพ่งมองน้ำตาคลอ ไตรภพในวัยเด็กนั่นเอง
พิมลภาแอบดูอยู่ เห็นความทุลักทุเลของอรรณพก็ค่อยๆปิดประตูยิ้มสมเพชสะใจ
แต่คืนนี้พอได้คุยกับปิ่นมณีที่มาเยี่ยม พิมลภาก็ยังเชื่อว่าอย่างไรภัทรลดาก็ต้องได้บ้างเพราะไตรภพมีสมบัติมหาศาล
“โอ๊ย...มีเท่าไหร่ก็ต้องตกเป็นของลูกสาวเขาสิ ยัยภัทรไม่ได้จดทะเบียน เราไม่รู้เหรอ” ปิ่นมณีพูดอย่างขัดใจ
พิมลภาตกใจสุดๆ รู้ว่าภัทรลดาแต่งงานใช้หนี้ แต่ไม่รู้เลยว่าไม่ได้จดทะเบียนกัน พอไปเล่าให้
คำรณฟังที่คอนโดของเขา คำรณโวยใส่เธอว่า อย่างนี้ที่ทำมาทั้งหมดก็เสียเปล่าสิ บ่นว่าเรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมไม่รู้จักรอบคอบกว่านี้ ถามว่า
“แล้วคุณจะเอาไงต่อ ท่านมงคลลงทุนเสี่ยงกับเราไปมากนะ ถ้ายังไม่ได้เกาะไข่หงส์มาอีกเรื่องไม่จบง่ายๆแน่”
เมื่อปัญหากลายเป็นอย่างนี้ พิมลภาถามคำรณว่าคิดว่าไตรภพมีโอกาสรอดไหม คำรณพูดอย่างมั่นใจว่า
“คนของท่านมงคลแต่ละคนมือฉมังทั้งนั้น จะพลาดได้ยังไงล่ะคุณ”
ที่แท้เมื่อวานคำรณนั่งเรือไปส่องกล้องดูสถานที่เกิดเหตุกับลูกน้องมงคลมาแล้ว เขามั่นใจว่าสภาพนี้ไตรภพไม่รอดแน่ ถามลูกน้องมงคลว่า “แกแน่ใจนะว่าจะไม่สาวมาถึงพวกเรา” ลูกน้องมงคลบอกว่า ต่อให้ตำรวจเจอศพก็คิดได้แค่เป็นอุบัติเหตุเท่านั้น สาวไม่ถึงเราแน่ คำรณฟังแล้วยิ้มสะใจ ในที่สุดตนก็กำจัดไตรภพจนได้
คำรณยังบ่นกับพิมลภาว่าเมื่อภัทรลดาไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับไตรภพแบบนี้เสียแผนหมด
“ถ้ารู้อย่างนี้ ฉันทำดีกับยัยเด็กปีศาจนั่นซะหน่อยก็ดีหรอก จะได้เข้าไปดูแลมรดกซะเลย” พิมลภาบ่นเสียดาย แล้วทั้งคู่ต่างก็เงียบไป พลันก็หันมองกัน ยิ้มเจ้าเล่ห์ พิมลภาเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ยัยภัทร” เมื่อคิดจะใช้ภัทรลดาเป็นสะพานเชื่อมไปสู่สมบัติมหาศาลของไตรภพ
ooooooo
ภัทรลดาไปพบสมชาย รู้ว่ามีการจัดทีมค้นหาไตรภพและมีนักประดาน้ำร่วมด้วย เธอฉุกคิดได้อยากให้พาไปค้นหาไตรภพตามเกาะต่างๆ เผื่อจะได้ร่องรอยอะไรบ้าง
ทีมงานที่ค้นหาไตรภพไม่มีส่วนไหนพบร่องรอยของไตรภพเลย ภัทรลดาโทร.คุยกับอรรณพอย่างไม่มีความหวัง อรรณพปลอบให้มองในแง่ดี เพราะถึงเราไม่ได้ข่าวไตรภพแต่เราก็ยังไม่เจอศพ เขาอาจไม่เป็นอะไรก็ได้ บอกภัทรลดาไม่ต้องห่วงแคท ตนบอกว่าไตรภพไปทำงานหลายวันเท่านั้น ให้เธอค้นหาไตรภพต่อไปไม่ต้องห่วง
ภัทรลดาอยู่กับพราวและอาทรที่มาช่วยกันตามเรื่องไตรภพ เธอเครียดจนกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับ แต่ก็ยังมุ่งมั่นที่จะออกตามหาไตรภพต่อไป
ฝ่ายพิมลภาก็ทำทีถามไถ่ข่าวคราวไตรภพจากอรรณพด้วยความเป็นห่วง แต่พอรู้ว่ายังไม่มีส่วนไหนได้ข่าวไตรภพเลย ก็ยิ้มเยาะสะใจเพราะเชื่อว่าไตรภพไม่รอดแน่ ซ้ำร้ายยังบอกแคทว่าไตรภพตายแล้ว แคทไม่พอใจร้องกรี๊ดจะเข้าตีพิมลภา จนอรรณพได้ยินเข็นรถมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น พอแคทเล่าให้ฟัง อรรณพตำหนิพิมลภาว่าทำอย่างนี้ทำไม
พิมลภาโต้ว่าให้แคทรู้ความจริงเสียตอนนี้ดีกว่ารู้ภายหลัง ขณะโต้เถียงกัน วิสาเข้ามากอดแคทบอกพิมลภา ว่าหลานตนตนย่อมรู้ดีกว่าว่าจะคุยกับแกอย่างไรดี
แม้ไม่ได้ปะทะกันรุนแรงแต่สายตาที่ทั้งสองจ้องกันนั้น เชือดเฉือนไม่ยอมกัน
อรรณพดีใจที่วิสามาที่บ้าน นึกว่าเธอจะโกรธจนไม่ยอมมาที่นี่อีก วิสาบอกว่าตนไม่เคยโกรธเขาแต่เสียใจกับการกระทำของเขา แต่ในยามนี้ ยามที่ไตรภพจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ แล้วเราจะไม่อยู่ด้วยกันในเวลาอย่างนี้ได้หรือ
“ขอบคุณมากคุณสา ขอบคุณมาก” อรรณพกุมมือวิสาไว้น้ำตาคลอด้วยความดีใจ ซึ้งใจ
ooooooo
วันนี้มีพายุเข้า ฝนตกหนัก ทีมงานค้นหาต่างมองท้องฟ้าอย่างหมดหวังที่จะได้ออกไปค้นหากันอีก ภัทรลดาเองก็ต้องทำใจเพราะถ้าทีมงานออกไปเวลานี้ก็เสี่ยงอันตรายมาก
ขณะเธอเก็บของเตรียมกลับนั่นเอง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งวิ่งมาบอกว่า มีเรือเล็กมาเทียบฝั่งและมีชายคนหนึ่งติดมาด้วย เขาบอกว่าเรือแตก ตอนนี้ตนให้พักที่เต็นท์ด้านโน้น พลางชี้ให้ดู
ฟังแล้วภัทรลดาวิ่งฝ่าสายฝนออกไปทันทีจนทั้งอาทรและพราวห้ามไม่ทัน พอไปถึงเต็นท์เห็นชายคนหนึ่งนั่งหันหลังมีผ้าคลุมให้กันหนาวและดื่มเครื่องดื่มร้อนๆ แก้หนาวอยู่
“คุณภพ” ภัทรลดาเรียกอย่างดีใจสุดๆ แต่พอชายคนนั้นหันมากลายเป็นคนอื่น เธอสลดวูบยืนแทบไม่ติด
“ภัทร” เสียงเรียกจากข้างหลัง ภัทรลดาหันไปเห็นไตรภพยืนเปียกฝนสภาพมอมแมม ภัทรลดาที่อ่อนเพลียเพราะทั้งเครียดและกินไม่ได้นอนไม่หลับมาตั้งแต่เมื่อวาน ยืนมองไตรภพอึ้งแล้วเข่าอ่อนทรุดลงทันที
อาทรรีบเข้าประคองไว้ ไตรภพมองภาพนั้นอย่างอดหึงไม่ได้
พาภัทรลดากลับมาที่โรงแรม ไตรภพนั่งเฝ้าในชุดเดิมด้วยความเป็นห่วง พราวถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไตรภพเล่าให้ฟัง นับแต่จ้างเรือจนเรือชนหินโสโครกและเขากระโดดลงจากเรือได้ทันก่อนเรือระเบิด เชื่อว่ามันเป็นการฆาตกรรม พราวถามว่าใครทำแบบนั้น ไตรภพบอกว่าคนที่เกลียดจนพอจะฆ่าตนได้ก็คงมีอยู่คนเดียว แต่ตนก็ไม่เชื่อว่าเขาจะมีศักยภาพทำอะไรแบบนี้ได้ เพราะคนที่จะฆ่าตนนั้น มันมืออาชีพมาก คงหาจ้างไม่ได้ง่าย
“แล้วถ้าไม่ใช่การฆ่ากันเพราะความเกลียดล่ะครับ” อาทรตั้งข้อสังเกตว่า “ตอนนี้เกาะไข่หงส์ของคุณมันยิ่งกว่าทองคำฝังเพชรอีกนะครับ ใครๆก็อยากได้ทั้งนั้น เพียงแต่คุณไม่ยอมขาย”
เป็นข้อสังเกตที่พราวเห็นด้วย เตือนไตรภพว่าถ้าจริงอย่างที่อาทรพูด เขาก็ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ไม่อย่างนั้นครั้งนี้คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่
ไตรภพฟังแล้วเครียดขึ้นมา ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเกาะไข่หงส์จะเป็นปมให้ตนถูกลอบฆ่าได้
จนกลางคืนไตรภพจึงสไกป์คุยกับอรรณพ ทั้งอรรณพและวิสาดีใจมากเมื่อรู้ว่าเขาปลอดภัยแล้ว อรรณพเร่งให้รีบกลับมาเพราะมีงานรออยู่เต็มไปหมด
พิมลภาแอบได้ยิน เธอผิดหวังมากเมื่อรู้ว่าไตรภพยังไม่ตาย ไปนั่งบ่นอย่างหงุดหงิดที่ระเบียงว่าทำไมตายยากตายเย็นอย่างนี้ พลันก็สะดุ้งเมื่อถูกแคทปาตุ๊กตาใส่ พิมลภาตวาดว่ากล้าปาของใส่ตนหรือ
“แดดดี้ยังไม่ตาย คนโกหก แดดดี้ยังไม่ตาย” แคทตะโกนใส่ นินันท์กลัวแคทถูกพิมลภาตีรีบมาหาแคท ธนาธิปถามพิมลภาว่า ทราบหรือยังว่าไตรภพให้การกับตำรวจว่าถูกลอบฆ่า ไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดา
พิมลภาแกล้งทำเป็นตกใจทำเนียนจนธนาธิปคุยกับนินันท์ว่าเธอคงไม่เกี่ยวกับเรื่องไตรภพ นินันท์มองตามพิมลภาไป บอกธนาธิปว่า
“ระแวงไว้ก่อนดีกว่าค่ะ เพราะคุณภพไม่เคยมีเรื่องกับใครนอกจากยัยนี่”
พอรู้ว่าไตรภพยังไม่ตาย พิมลภาโทร.ด่าคำรณว่าไหนว่าพวกนั้นเป็นมืออาชีพแค่นี้ก็ทำพลาด คำรณบอกว่าเรื่องมาไม่ถึงเราก็ดีแล้ว แต่พิมลภาไม่ยอมหยุดให้คำรณบอกมงคลส่งคนมาอีกที คำรณบอกว่าพลาดครั้งนี้มงคลคงไม่ทำอะไรง่ายๆอีกแล้ว พิมลภาสวนเสียงแข็งไปทันทีว่า
“งั้นฉันก็หมดปัญญาเอาเกาะไข่หงส์มาแล้วเหมือนกัน อยากได้ก็ไปทำเองแล้วกัน”
“ใจเย็นๆสิคุณ คุณยังมีน้องสาวคุณอยู่ ลืมแล้วรึไง เราก็ทำตามแผนเดิม กล่อมให้น้องสาวคุณรับยัยเด็กนั่นเป็นบุตรบุญธรรมหลังจากนั้นค่อยจัดการไอ้ไตรภพ แล้วฮุบสมบัติยัยเด็กนั่นมาอีกที” คำรณยิ้มเจ้าเล่ห์
ooooooo
เมื่อไตรภพกับภัทรลดากลับมาถึงบ้าน ทั้งอรรณพและวิสาต้อนรับด้วยความดีใจนั้น พิมลภาก็แทรกเข้ามายินดีด้วยบอกว่าตนเป็นห่วงแทบแย่
พิมลภารีบทำงานทันที ยุภัทรลดาให้จดทะเบียนสมรสกับไตรภพเสียเผื่อเขาเป็นอะไรไปจะได้ไม่ลำบาก แต่พอภัทรลดาบอกว่าพี่ก็รู้ว่าตนแต่งงานใช้หนี้แล้วใครจะยอมจดทะเบียนด้วย พิมลภาจึงหันมายุให้ภัทรลดารับแคทไว้เป็นบุตรบุญธรรมจะได้ไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ
ภัทรลดาคล้อยตามกับความเห็นนี้ ทำให้พิมลภายิ้มอย่างโล่งใจที่อย่างน้อยก็มีข้อนี้เป็นประกัน
เมื่อภัทรลดานำเรื่องรับแคทเป็นบุตรบุญธรรมปรึกษาไตรภพ อ้างว่าเวลาพาแคทไปสมัครเรียน หรือทำอะไรจะได้ง่ายขึ้น ไตรภพทำหน้าจ๋อยโอดว่า นึกว่าเธออยากเป็นแม่แคทเพราะชอบพ่อของแคทเสียอีก
ภัทรลดาตัดบทว่าถ้าไม่มีอะไรพรุ่งนี้ตนจะไปดูรายละเอียดการรับแคทเป็นบุตรบุญธรรม
“ขอบใจนะภัทร ขอบใจทุกอย่างสำหรับสิ่งดีๆ ที่คุณมอบให้ผม”
พอคำรณรู้ว่าพิมลภากล่อมภัทรลดาให้รับแคทเป็นบุตรบุญธรรมสำเร็จก็ดีใจมาก คาดหวังว่า
“พอไอ้ไตรภพตาย สมบัติก็ตกเป็นของลูกมัน โดยน้องสาวคุณเป็นคนดูแล”
คำรณยื่นแก้วค็อกเทลให้ พิมลภารับไปยิ้มร้าย “แล้วฉันก็จะหาทางบีบยัยภัทรให้ขายเกาะไข่หงส์อีกที เท่านี้ก็เรียบร้อย เพียงแต่เสียเวลานานหน่อยเท่านั้นเอง” คำรณบอกว่าเรื่องนานท่านมงคลคงไม่ว่าอะไรขอให้ได้เกาะมาเท่านั้นก็พอ
ขณะทั้งสองชนแก้วกันอย่างชื่นมื่นนั้น มาลาตีผลักประตูเข้ามา พอเห็นพิมลภาก็ตกใจถามว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง พิมลภาบอกว่าตนมีธุระกับคำรณนิดหน่อย ถามว่าแล้วเธอมาทำไม มาลาตีบอกว่าพักนี้ตนมือตกเลยต้องกลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าแก้ขัด ถามพิมลภาว่าไหนเคยแค้นคำรณจนผีไม่เผาเงาไม่เหยียบ แล้วมาทำไมหรือจะมากินน้ำพริกถ้วยเดียวกับตน
คำรณรำคาญบอกมาลาตีว่าลืมมือถือไว้ใช่ไหม ได้แล้วก็ไปเสียทีตนจะคุยเรื่องงาน
“ทีอย่างนี้ละไล่เลยนะ ทีเมื่อคืนละก็...” มาลาตีค้อนคำรณ เหล่ใส่พิมลภาอย่างสงสัยก่อนเดินออกไป
แล้ววันนี้ไตรภพก็รู้จากมาลาตีว่าพิมลภาไปหาคำรณที่คอนโด ทั้งสองเหมือนกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่างกันอยู่ แถมยังรีบกันตนออกมาด้วย สงสัยจะกลัวเป็นตัวหาร
ไตรภพขอให้มาลาตีช่วยสืบต่อไปว่าสองคนนั้นวางแผนอะไรกัน มาลาตีคุยโวว่ามือชั้นนี้แล้วแต่สำคัญที่...มาลาตีแบมือออกไป ไตรภพยิ้มรับนึกในใจว่านับวันมาลาตีก็ใช้งานได้อย่างใจมากขึ้นทุกที
ooooooo
นับแต่ยงยุทธทะเลาะกับคุณหญิงนวลสวาทเขาก็ไม่กลับบ้านเลย แต่กลับมาช่วยงานที่ร้านทาริกาอย่างเอาการเอางาน
วันนี้ทาริกาเตือนเขาให้กลับไปคุยกับคุณแม่บ้าง เขาบอกว่ากลับไปก็ทะเลาะกันอีกเพราะตนทำตามที่คุณแม่ต้องการไม่ได้ หัวใจตนอยู่ที่นี่ ทาริกาจึงเร่งให้รีบไปทำงานเดี๋ยวสาย
แต่พอทาริกากลับเข้าร้านเธอก็ชะงักหน้าเสีย เมื่อเห็นคุณหญิงนวลสวาทเดินออกมาจากในร้าน
คุณหญิงบอกว่าเคยมาร้านเธอแล้วไม่นึกว่าเธอคือคนที่ยงยุทธคบหาอยู่
“เราคบกันมาหลายปีแล้วค่ะ ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย” คุณหญิงบอกว่าเก่งที่ปิดมาได้ถึงป่านนี้ “เพราะเราทราบว่า คุณหญิงคงไม่เห็นด้วยที่เราจะคบหากัน ก็เลยต้องปิดเอาไว้ก่อนค่ะ”
“นั่งสิ” คุณหญิงนั่งลง ทาริกาเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกัน คุณหญิงจึงเริ่ม “เธออาจจะคิดว่าฉันเจ้ายศเจ้าอย่าง ดูถูกคน ถึงได้ไม่ยอมรับเธอกับตายุทธ แต่จริงๆแล้วที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพื่อลูกชายฉัน”
คุณหญิงถอนใจเล่าว่า ตั้งแต่พ่อของยงยุทธเสีย ชีวิตตนก็ไม่เหลือใครอีกนอกจากลูกชายตน เล่าอย่างกินใจว่า
“ฉันทุ่มเทความรัก ความหวังทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไว้ที่เขา และเขาก็ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียว จนกระทั่งมาถึงเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตอย่างการเลือกคู่ครอง”
คุณหญิงบีบน้ำตาบอกทาริกาว่าจะให้ตนกราบตนก็จะทำเดี๋ยวนี้ ขอเพียงให้เธอเลิกยุ่งกับยงยุทธ ไม่ใช่เธอไม่ดีแต่ยังไม่ดีพอที่จะสนับสนุนยงยุทธให้ก้าวหน้าต่อไป ย้ำว่า...
“ถ้าเธอรักตายุทธได้สักครึ่งหนึ่งที่ฉันรัก ฉันก็คิดว่าเธอคงเข้าใจ”
ทาริกาซึมไปทันที คิดไม่ถึงว่าคุณหญิงนวลสวาทจะลงทุนขอร้องตนแบบนี้...
ooooooo
เลิกงานวันนี้ ไตรภพมารับภัทรลดากลับ เห็นเธอนั่งคุยกับอาทรก็นึกหึงแต่ก็ยังทักทายอาทรเป็นปกติ ภัทรลดาชี้แจงว่า พอดีอาทรผ่านมาแถวนี้ตนเลยปรึกษาเรื่องจะรับแคทเป็นบุตรบุญธรรมในแง่กฎหมาย
ไตรภพจึงขอบคุณอาทรแล้วโอบบ่าภัทรลดาแสดงความเป็นเจ้าของ อาทรบอกว่าตนก็แค่แนะนำนิดหน่อยเท่านั้น
“แต่มันสำคัญสำหรับผมแล้วก็ภัทรมากเลยนะครับ” ไตรภพหอมแก้มภัทรลดาถาม “จริงไหมจ๊ะที่รัก” ทำเอาภัทรลดากระอักกระอ่วน นึกสงสัยว่าทำไมจู่ๆเขาทำแบบนี้ เขาเป็นอะไรไป
เมื่อพากันไปที่ร้านทาริกา เห็นยงยุทธเดินหน้าเครียดออกมาขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ครู่เดียวก็เห็นทาริกายืนร้องไห้อยู่หน้าร้าน ทั้งสองมองหน้ากันว่าเกิดอะไรขึ้น
พาทาริกาเข้ามานั่งคุยในร้าน เธอเล่าไปร้องไห้ไปว่า
“คุณหญิงถึงกับจะกราบริกาเลยนะคะ แล้วริกาจะมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ นอกจากทำให้มันจบไป” ภัทรลดาติงว่าผู้หมวดก็ไม่น่ายอมง่ายๆ เพราะอุตส่าห์สู้กันมาถึงขนาดนี้แล้ว “ริการู้ค่ะ ว่าต้องพูดยังไงยุทธเขาถึงจะยอมตัดใจ ที่แล้วมา ถึงริกาจะบอกเลิกกับยุทธหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยทำถึงขนาดนี้เลย”
ทาริกาเล่าถึงนาทีที่ทำให้ยงยุทธถึงกับช็อกและเดินออกจากร้านไปเมื่อครู่นี้ว่า ตนบอกเขาว่า มานั่งทบทวนดูแล้ว รู้สึกว่าระหว่างที่เราเลิกกันตนมีความสุขมากกว่าตอนที่เราเป็นแฟนกัน พูดอย่างหมางเมินว่า
“ที่สำคัญ ริกาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณอีกแล้วด้วย ปล่อยริกาไปเถอะนะคะ”
“ก็ได้ ถ้ามันเป็นความสุขของคุณ” หมวดยงยุทธพูดทั้งน้ำตาก่อนเดินออกจากร้านไปเล่าแล้วทาริกายิ่งร้องไห้หนัก บอกว่าตั้งแต่คบกันมาตนไม่เคยเห็นเขาร้องไห้เลย เขาคงเสียใจมากแต่ตนก็ต้องทำ ภัทรลดากอดทาริกาไว้ด้วยความสงสาร ไตรภพนิ่งไป ก่อนจะถามว่า
“คุณก็เลยเลือกที่จะทำร้ายตัวเองแล้วก็หมวดยงยุทธไปพร้อมๆกันอย่างนั้นเหรอครับ มันเป็นสิทธิ์ของคุณนะ แต่ผมก็ไม่คิดว่าคุณทำถูกหรอก” แล้วไตรภพก็ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆว่า “สมมติว่าหมวดเขาตามใจแม่ แม่เขาก็อาจจะมีความสุขสักพักหนึ่ง แต่ถ้าเขากับแฟนไปกันไม่ได้ ทะเลาะกันทุกวันจนถึงเลิกกัน มันก็กลับมาเป็นปัญหาอยู่ดี คราวนี้ก็จะมีคนเสียใจสามคน คือคุณหมวด แล้วก็แม่ของเขา ไม่เห็นจะมีใครได้อะไรเลย”
ทาริกาฟังแล้วนิ่งไปอย่างเห็นด้วยกับไตรภพ แต่ทุกอย่างก็สายเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้ว...
ooooooo
