ทางผ่านกามเทพ
ตอนที่ 10
พิมลภารีบไปที่ห้องทำงานของอรรณพที่บริษัท เธอเข้าไปหาไตรภพที่นั่งทำงานอยู่ โวยใส่ด้วยความโมโหสุดขีด
เหตุที่ทำให้เธอโกรธจนกล้าชนไตรภพคือ เขาสั่งตัดเงินประจำตำแหน่งของเธอ เพราะเธอไม่ได้ทำงาน ปรามอย่างรู้ทันว่า ถึงอรรณพก็ช่วยเธอไม่ได้เพราะมันเป็นการเอาเปรียบผู้ถือหุ้นคนอื่น
พิมลภาหาว่าเขาจ้องจองล้างจองผลาญตนไม่เลิก ไตรภพเยาะเย้ยว่าถ้าใครมาได้ยินเข้าคงนึกว่าตนเลวสุดขั้วชั่วสุดขีดแน่ พิมลภาสวนทันทีว่าเขาพูดเอง ตนไม่ได้พูด
“คุณอย่ามาใส่หน้ากากกับผม ระหว่างเรามันรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว คุณจ้องแทงข้างหลังผมตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ เพียงแต่ผมยังหาหลักฐานจะจะไม่ได้เท่านั้นเอง”
พิมลภายิ้มเยาะ มั่นใจว่าไตรภพไม่มีทางทำอะไรตนได้ ไตรภพท้าว่า เรื่องเงินประจำตำแหน่ง ถ้าเธอไม่พอใจก็เรียกประชุมผู้ถือหุ้นเลย ย้ำ เยาะ ว่า
“ถ้าท่านอรรณพมีคำอธิบายดีๆ ว่าทำไมต้องจ่ายเงินให้คุณเดือนละเป็นแสนโดยที่คุณไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วผู้ถือหุ้นพอใจกับคำอธิบาย คำสั่งของผมก็ตกเองแหละ โอเคไหมล่ะ”
ขณะนั้นเอง มาลาตีเดินเข้ามา ไม่ทันสังเกตเห็นพิมลภาที่นั่งหันหลังให้ เธอตรงไปฉอเลาะกับไตรภพว่าหุ้นที่เขาบอกตนพุ่งขึ้นไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์แล้ว พิมลภาจ้องหน้ามาลาตีตาเขียวปั้ด พอมาลาตีเห็นพิมลภาก็ยิ้มค้างไปทันที
ooooooo
มาลาตีถูกเรียกไปคุยที่ห้องทำงานของพิมลภา ถูกพิมลภาดุด่าว่ากล่าวอย่างรุนแรงถามประชดว่าตนจ้างเธอมาเป็นหูเป็นตาให้ไตรภพหรือถึงได้ทำงานให้เขาไม่ใส่ใจตนเลยสักนิด
พิมลภาชี้ว่าการที่ไตรภพย้ายเธอไปเป็นเลขาเป็นแผนที่เขาเตรียมไว้แต่ต้นแล้ว ถามว่ารู้ไหมว่าเขาตัดเงินประจำตำแหน่งของตนแล้ว มาลาตีแสดงความ จงรักภักดีว่ายังไงตนก็เพื่อนเธอและไม่มีวันทรยศเธอแน่ ส่วนเงินประจำตำแหน่งเดือนละแสนที่ถูกไตรภพตัด
ตนมีวิธีที่จะช่วยเธอได้ แล้วกระซิบกระซาบเป็นความลับสุดยอดว่าตนแอบได้ยินมาว่าไตรภพเร่งให้ประโยชน์ไปซื้อที่ดินแนวรถไฟที่กำลังจะพุ่งขึ้นเป็นสิบๆเท่า ประโยชน์ติงว่าอย่าอึงไปเดี๋ยวใครซื้อตัดหน้าเราไปก่อนล่ะเสียดายแย่เล่าแล้วมาลาตีรับรองว่าตนแอบฟังได้ยินมากับหูตัวเอง พิมลภาเกรงว่าป่านนี้คงมีคนไปกว้านซื้อหมดแล้ว
มาลาตียืนยันว่าไตรภพเพิ่งได้ข่าวเมื่อคืนคงยังเตรียมตัวอะไรไม่ทันหรอก ยุว่าพิมลภารู้จักพวกไฮโซเยอะไม่ใช่หรือ ชวนมาลงทุนด้วยกัน เรากินแค่ค่านายหน้าก็ได้เป็นล้านแล้ว แต่คนอย่างพิมลภาต้องการกินคำโตไม่ใช่กินแค่เศษเงิน บอกว่าตนมีที่ดินที่อรรณพยกให้ ตอนนี้ถ้าราคาดีตนก็จะขายเอามาซื้อที่ดินที่จะทำกำไรได้เป็นสิบๆเท่า แถมได้สั่งสอนไตรภพอีกด้วย ใครไม่ทำก็โง่แล้ว
“โอเค...เดี๋ยวฉันจะวิ่งหาคนซื้อให้ก็แล้วกัน ป่านนี้ไม่รู้คนซื้อเก่าไปไหนแล้วก็ไม่รู้” มาลาตีรับคำเซ็งๆ
ooooooo
ความห่วงใยและความรู้สึกดีๆของพราวที่มีต่ออาทรตลอดมา ในที่สุดก็ทำให้อาทรสะเทือนใจ เมื่อเขาป่วยแล้วเธอไปดูแล และเตือนเมื่อเขาจะไปทำงานทันทีที่อาการแค่ทุเลาลง
พราวบอกให้เขาพักให้หายดีก่อน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวไข้จะกลับมา ทางกระทรวงคงไม่ว่าอะไรหรอกเพราะยังไงก็มีคนทำงานแทนอยู่แล้ว
เป็นคำเตือนที่ทำให้อาทรได้คิด เขาขอบใจที่เธอเป็นห่วง พูดอย่างรู้สึกดีว่า
“อย่างน้อยก็ทำให้พี่รู้สึกว่าพี่ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก”
พราวมองอาทรด้วยสายตาลึกซึ้ง เพราะนับแต่เป็นเพื่อนกันมา นี่เป็นครั้งแรกที่อาทรขอบใจตน ทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่ตนเพียรทำดีกับเขาตลอดมาไม่เสียเปล่าเลย
ooooooo
ภัทรลดาถูกไตรภพแกล้งใช้งานอย่างสมบุกสมบัน ให้ไปตรวจงานกลางแดดเปรี้ยงในสถานที่ก่อสร้าง ในขณะที่ตัวเองเข้าฟิตเนสออกกำลังบนเครื่องวิ่งคอยโทร.เช็กงาน
ขณะกำลังโทร.เช็กงานกับภัทรลดาอยู่นั้น มาลาตีในชุดออกกำลังกายมาคุยด้วย เขาแกล้งคุยกันให้ภัทรลดาได้ยิน มาลาตีฉอเลาะชวนไปเที่ยวต่อกัน ไตรภพแกล้งพูดดังๆ ให้เสียงเข้าไปในสายว่า “ถ้ามีคุณไปด้วยผมไปได้ทุกที่นั่นแหละ”
ฝ่ายพิมลภาก็โทร.มาเร่งยิกๆ เรื่องคนที่จะซื้อที่ดินของตน บอกว่าขืนช้าถูกไตรภพตัดหน้าซื้อไปก่อน เวลานั้นถึงขายที่ได้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว มาลาตีถามว่ามีรายหนึ่งที่ติดต่อมาสนใจที่ของเธอ แต่ตนไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนจะเอาไหม พิมลภาบอกว่าถ้าจ่ายเงินสดตนไม่มีปัญหาอะไร มาลาตีรับปากว่าเดี๋ยวจะติดต่อให้
ไตรภพได้ยินมาลาตีคุยโทรศัพท์ เขายิ้มสมใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่ตนวางไว้ทั้งหมด เพราะไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา พนักงานที่เขาให้ทำงานนี้ โทรศัพท์ติดต่อกับมาลาตีจากห้องทำงานของเขา เจรจาซื้อที่ดินของพิมลภา พอวางสายจากมาลาตี ไตรภพก็มอบเงินให้พนักงานคนนั้นจำนวนหนึ่ง ประโยชน์ติงอย่างนักธุรกิจว่า
“คุณพิมลภาจะยอมขายที่ดินจริงๆเหรอครับเก็บไว้มีแต่จะขึ้น จะมาเสี่ยงขายเพราะข่าวลือแค่นี้ ไม่น่าเลย”
แต่ไตรภพมองพิมลภาในอีกแง่มุมหนึ่ง เขายิ้มร้ายบอกประโยชน์ว่า
“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าเขาเป็นคนโลภ ไม่อย่างนั้นคงไม่ทิ้งอาทรมาแต่งงานกับท่านอรรณพหรอก ที่ดินพวกนั้นมันดีก็จริง แต่ถ้ามีทางได้เงินเร็วกว่าแล้วยังหักหน้าผมได้เขาทำแน่ครับ” ไตรภพยิ้มร้ายหมายมาดกับแผนแก้เผ็ดพิมลภาของตนที่จะไม่ยอมให้เธอได้สมบัติจากอรรณพไปแม้แต่สตางค์แดงเดียว!
ooooooo
เพื่อป้องกันตัวเองจากไตรภพ ภัทรลดาจึงไปรับแคทมาอยู่ด้วย ไตรภพรู้ทันแต่ไม่พูด
ฝ่ายศราภัทรเป็นห่วงภัทรลดา ปิ่นมณีจึงพามาเยี่ยม ทั้งไตรภพและภัทรลดาเล่นบทสามีภรรยาที่น่ารักจนศราภัทรสบายใจ พอเขาถามถึงพิมลภา ภัทรลดาก็หน้าเสีย แต่ไตรภพสะใจที่ศราภัทรกับปิ่นมณีจะได้รู้ถึงความประพฤติของลูกสาวคนโตเสียบ้าง พอพิมลภารู้ว่าพ่อกับแม่มาก็รีบลงมาหา อ้างว่าที่กลับดึกเมื่อคืนเพราะมาลาตีไม่สบายตนต้องไปดูแลและที่ไปเที่ยวกลับดึกบ้างก็แค่นานๆครั้งเท่านั้น แต่ศราภัทรไม่เชื่อเพราะถามจากคนรับใช้แล้วเธอกลับเกือบสว่างทุกคืน!
เช้านี้ขณะไตรภพขับรถออกจากบ้าน คำรณมาซุ่มดูอยู่ เขามองตามรถไตรภพไปด้วยสีหน้าเจ็บแค้น
เมื่อไปบริษัท ประโยชน์บอกว่ามาลาตีโทร.กลับมาแล้วตนเลยให้ทนายความโทร.ไปนัด อีกไม่กี่วันคงนัดโอนที่ดินได้ ประโยชน์ติงว่าเขาเล่นแรงไปหรือเปล่า ถ้าพิมลภาขายที่ทั้งหมดแล้วเอาเงินไปซื้อที่ดินตามที่เราปล่อยข่าวหลอกไปเท่ากับเราทำให้เงินเธอจมเป็นสิบล้าน ไตรภพบอกว่าถึงยังไงเธอยังเหลือที่ดิน เพียงแต่อาจจะต้องรอสักสิบปีถึงจะขายเอาทุนคืนได้
“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณประโยชน์ไม่สบายใจ แต่ลองคิดดูนะครับ ว่าทั้งเรื่องข้อมูลรั่ว เรื่องขยะเป็นพิษ คนที่น่าสงสัยที่สุดคือพิมลภา โดยเฉพาะเรื่องขยะเป็นพิษ เป็นฝีมือของนายคำรณ ลูกน้องคนสนิทของเธอทั้งนั้น แล้วยังสิ่งที่คุณประโยชน์ไม่เห็นกับตาอีก ถ้าคุณประโยชน์ทราบว่าพิมลภาทำอะไรลงไปบ้าง คุณประโยชน์จะไม่เสียใจเลยครับที่ช่วยผมคราวนี้ เผลอๆอาจจะคิดว่าผมทำน้อยไปด้วยซ้ำ”
ประโยชน์ถอนใจบอกว่าตนเชื่อเขา และตนจะจัดการตามแผนของเขาต่อไป ไตรภพขอบคุณ
พอประโยชน์ออกไปเขาก็ยิ้มร้ายพึมพำ
“ได้เวลานับถอยหลังแล้วนะ...พิมลภา!”
ooooooo
เพราะพาแคทมาอยู่ด้วย ภัทรลดาจึงต้องดูแลอย่างใกล้ชิด วันนี้ก็พาไปสมัครเรียนเพราะใกล้เปิดเทอมแล้ว เลยพาแวะไปที่ร้านเบเกอรี่ของทาริกา ทาริกาหยอกว่าเธอกลายเป็นคุณแม่เต็มตัวไปแล้ว ทำเอาภัทรลดาเขิน
ระหว่างนั้นมีลูกค้าเข้าร้านไม่ได้หยุด ภัทรลดาเอ่ยอย่างยินดีว่าขายดีจนแทบไม่ได้มีเวลานั่งเลย
“ก็เพิ่งดีนี่แหละค่ะ ก่อนหน้านั้นถ้าไม่ได้คุณภัทรอุดหนุนคงแย่เหมือนกัน เดือนๆ คุณภัทรซื้อเยอะมากเลยนะคะ ริกาเองยังอดเกรงใจไม่ได้เลย”
ภัทรลดาเลยสารภาพว่า เงินที่ซื้อขนมทาริกาทั้งหมดนั้นตนไม่ได้ออกเองแต่ยงยุทธอยากช่วยเธอ เลยขอให้ตนออกหน้า เพราะเชื่อว่าถ้าเขามาช่วยเองเธอคงไม่รับ
ทาริกาหน้าเสีย ลิ่วไปที่โรงพักถามยงยุทธว่าทำไมทำแบบนี้ ยงยุทธยอมรับว่าถ้าตนไปทำเอง เธอก็คงไม่ยอมรับ
“ฉันขอบคุณนะคะ ที่คุณช่วยเหลือฉัน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ เราก็คงไม่มีวันได้เริ่มต้นใหม่กันเสียที”
“แล้วทำไมต้องเริ่มต้นใหม่ด้วย คุณให้โอกาสอีกสักครั้งไม่ได้เหรอ”
ทาริกาไม่ทันตอบก็มีชาวบ้านมาแจ้งความว่ามอเตอร์ไซค์หาย ยงยุทธหยิบใบแจ้งความแนะนำให้กรอกตามแบบฟอร์ม แล้วคุยกับทาริกาต่อ แต่ไม่ทันไรก็มีหญิงชายคู่หนึ่งขึ้นโรงพัก ผู้หญิงแจ้งความว่าถูกข่มขืน ฝ่ายชายโต้ว่าตนไม่ได้ข่มขืนแต่เธอสมยอมเองต่างหาก
ทั้งสองโต้เถียงกันยาวจนหมวดให้จ่าพาไปสอบปากคำ แล้วหันไปคุยกับทาริกาต่อ ทาริกาถามว่าเขาจะทำอย่างไรถึงจะดีขึ้นกว่าเดิม ยงยุทธกำลังจะพูด แนนสาวไฮโซน่ารักที่แม่เขาหาให้มาแทนภัทรลดาก็หิ้วปิ่นโตมาเอ่ยยิ้มแย้มอ่อนหวานว่า
“พี่ยุทธคะ แนนรู้มาจากคุณหญิงป้าว่าวันนี้พี่ยุทธเข้าเวร ก็เลยทำกับข้าวมาให้น่ะค่ะ” ยงยุทธหน้าเสีย แนนเหล่ไปทางทาริกาถามว่า “เพื่อนเหรอคะ พี่ยุทธแนะนำหน่อยสิคะ” ยงยุทธอึกอัก ทาริกาเลยพูดขึ้นเองว่า
“ไม่ใช่หรอกค่ะ ดิฉันมาแจ้งความ พอดีแฟนเก่าเป็นพวกตื๊อไม่เลิก แล้วก็ดีแต่พูด ไม่เคยปรับปรุงตัวเองเลย หวังว่าแจ้งความเสร็จคราวนี้แล้วคงจะจบๆเสียที” พูดพลางเหล่ใส่ยงยุทธแล้วลุกเดินลงจากโรงพักไปเลย
ยงยุทธพูดไม่ออก ดูท่าเรื่องระหว่างตนกับทาริกานับวันแย่ลงไปทุกที
ooooooo
เมื่อภัทรลดาพาแคทมาอยู่ด้วยและนอนกับไตรภพทุกคืน เขารู้ทันแต่พูดไม่ออก วันนี้เขาไปเดินห้างผ่านร้านขายของเด็กฉุกคิดแผนแก้เกมของภัทรลดาได้ เขาเดินเข้าไปอย่างครึ้มอกครึ้มใจกับแผนของตน
ไตรภพซื้อเตียงเด็กกลับไปจัดห้องให้แคทอย่างน่ารัก ภัทรลดา รู้ทันแผนการของไตรภพ คืนนี้จึงทำทีเข้าไปเล่านิทานให้แคทฟังแล้วถือโอกาสนอนที่พื้นข้างเตียงแคทเสียเลย
ไตรภพทิ้งให้ภัทรลดาดูแลแคท ส่วนตัวเองไปกินข้าวบ้านนินันท์ นินันท์ถามว่าทำไมไม่ชวนภัทรลดาและพาแคทมาด้วย เขาอ้างว่าภัทรลดางานเยอะไม่รู้จะว่างหรือเปล่า พูดทีเล่นทีจริงว่ามีงานทำเยอะๆน่ะดีแล้วจะได้ไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย
“ดูพูดเข้าสิคะคุณภพ คุณภัทรได้ยินเข้าน้อยใจแย่” วิสาติง แอบสังเกตไตรภพตลอดเวลา
ทานข้าวแล้ว วิสาชวนไตรภพเข้าไปไหว้พระ ถือโอกาสถามเหตุผลที่เขาตัดสินใจแต่งงานกับภัทรลดา เมื่อไตรภพตอบเลี่ยงไปเลี่ยงมา วิสาย้ำว่า
“ตอนนี้เราอยู่ในห้องพระนะคะ แล้วนี่ก็ต่อหน้าพระพุทธรูป”
ไตรภพโวยวายว่าถูกน้าสาหลอกให้มาพูดต่อหน้าพระ เพื่อไม่ให้ตนโกหกใช่ไหม เขารับว่า
“มันมีอะไรอีกมากครับ ที่ผมไม่สามารถบอกกับน้าสาได้ตอนนี้ แต่ผมยืนยันครับว่าการแต่งงานกับภัทรลดาเป็นความจริง อย่างน้อยที่สุด ก็ช่วยให้ทุกอย่างไม่เลวร้ายลงไปกว่านี้”
“คำตอบของคุณภพ ไม่ช่วยให้น้าสบายใจขึ้นเลยนะคะ งั้นเปลี่ยนคำถาม น้าอยากรู้เรื่องเดียวว่า คุณภพ ‘รัก’ หนูภัทรรึเปล่า”
ไตรภพนิ่งไปเมื่อเจอคำถามตรงๆที่ตอบยากที่สุดในชีวิต...
ooooooo
เมื่อกลับถึงบ้าน ไตรภพเข้าไปดูแคทที่ห้องเห็นภัทรลดานอนหลับอยู่ข้างเตียงแคทก็ยิ้มเยาะพึมพำ
“นึกแล้ว...ว่าต้องทำแบบนี้ นอนให้ปวดหลังไปนานๆเลย สมน้ำหน้า” แต่แคทตื่นขึ้นมาร้องเรียกแดดดี้ เขาจึงเข้าไปหอมแก้มแคท “นอนได้แล้ว...เจ้าหญิงของแดดดี้” แคทยิ้มหลับตาลงอย่างว่าง่าย
แต่พอมองมาที่ภัทรลดา ไตรภพหยิบผ้าห่มคลุมให้ เห็นความน่ารักของเธอในยามหลับ เผลอใจเกือบหอมเธอแต่ก็ชะงักพูดเบาๆกับตัวเอง “ผมไม่ยอมถูกคุณหลอกอีกแล้ว” แล้วเดินออกจากห้องไป
ที่แท้ภัทรลดายังไม่หลับ เธอลืมตามองเขาด้วยความรู้สึกเสียใจ ที่การกระทำของตนทำลายความไว้ใจของเขาจนหมดสิ้น
แต่พอเดินออกมา ไตรภพเจอพิมลภาในชุดนอนเดินออกจากห้อง พิมลภาในอารมณ์เปลี่ยวยิ้มหวานส่งสายตาให้ บอกว่ากำลังอยากเจอเขาพอดี เมื่ออ่อยแล้วไตรภพไม่เล่นด้วย พิมลภาพูดเป็นการเป็นงานว่าที่คืนนี้ตนไม่ได้ออกไปข้างนอกเพราะพรุ่งนี้ตนมีธุระแต่เช้าต่างหาก ไตรภพพูดประชดว่าสงสัยจะเป็นผลประโยชน์หลายพันล้านกระมัง
“สมพรปากค่ะ พิมก็อยากจะมีเงินขนาดนั้นเหมือนกัน คนที่ชอบดูถูกพิมจะได้หุบปากเสียที”
“อยากจะให้หุบปาก แค่รวยไม่พอหรอกครับ แต่มันต้องรวยด้วยสมองของตัวเอง ไม่ใช่ไปโกงหรือแย่งของคนอื่นเขามาหน้าด้านๆ”
“คุณไตรภพนี่ปากจัดจังเลยนะคะ พิมชักอยากเห็นแล้วสิ...วันที่คุณพูดไม่ออก ได้แต่มองตาปริบๆ สีหน้าของคุณตอนนั้นมันจะเป็นยังไงนะ...” พิมลภากรีดนิ้วไล้ปากเขาเบาๆ แล้วเดินเลี่ยงไป ไตรภพมองตามด้วยแววตาหมายมาด
สายวันต่อมา พิมลภาก็เอาค่านายหน้ามาให้มาลาตีที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มาลาตีดีใจมาก ขอบใจและบอกว่าถ้าจะซื้อขายที่ดินอีกเมื่อไรให้เรียกใช้บริการของมาลาตีคนนี้ได้เลย พิมลภาบอกว่าตนต้องใช้บริการเธออยู่แล้ว เพราะยังไงตนก็ต้องขายที่ดินไปต่อทุนโดยด่วน
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันติดต่อคนที่จะขายที่ไว้หมดแล้ว อีกสองสามวัน เธอขึ้นไปซื้อที่ได้เลย แล้วฉันก็สืบมาแล้วด้วยว่าทางคุณไตรภพยังไม่กระดิกตัวทำอะไรสักอย่าง”
พิมลภายิ้มดีใจ พอดีมีสายเข้ามือถือ เธอดูหน้าจอแล้วชักสีหน้าอย่างเกลียดชัง มาลาตีถามว่าใครโทร.มาหรือ พิมลภาถามหน้าตาถมึงทึง ถามว่า
“เธอรู้จักมือปืนที่ไหนบ้างไหม ฉันอยากฆ่าคน...”
ooooooo
คำรณโทร.หาพิมลภา แต่เธอให้มาลาตีไปพบแทนเพราะคิดว่าคำรณจะมารีดเงินเรื่องคลิปฉาวนั้นอีก คำรณบอกว่าคนอย่างตนรักษาคำพูด บอกว่าจบก็คือจบ แต่ที่นัดมาพบเพราะจะมาเตือนเรื่องไตรภพ
คำรณบอกว่าคนของตนในบริษัทบอกว่าไตรภพกำลังวางแผนหลอกคนให้ขายที่ดินให้ในราคาถูก วางกันเป็นขั้นเป็นตอนมีคนร่วมมือหลายคน แต่สืบไม่ได้ว่ามันเป็นใคร เล่าแล้วพูดขำๆว่า
“แต่ฉันเสียวว่าจะเป็นเมียเก่าฉัน ก็เลยจะเตือนกันเท่านั้นเอง แต่ดันไม่รับสาย แถมฉันไปดักเจอก็คลาดกันอีก ถ้าซื้อก็ถือว่าซวยไปก็แล้วกัน” มาลาตีหน้าเสียสังหรณ์ใจ ถามว่าเขาวางแผนกันยังไง “ก็ปล่อยข่าวว่ามีที่ดินจะขึ้นเป็นสิบเท่า เพื่ออีกฝ่ายขายที่ดินตัวเองออกมาแล้วก็ให้คนไปดักซื้อราคาถูกๆไง”
มาลาตีตกใจหน้าซีดเผือด รู้ตัวว่าตนกับพิมลภาหลงกลไตรภพเข้าอย่างจังแล้ว
พอพิมลภารู้ก็พุ่งไปหาไตรภพที่กำลังประชุมพนักงานอยู่ในห้องประชุม ด่าไตรภพกลางที่ประชุมว่าหลอกตนให้ขายที่ให้ราคาถูกๆ ไม่มีข่าววงใน ไม่มีที่ดินราคาพุ่งเป็นสิบเท่า ตะโกนด่า “คุณหลอกฉันทั้งหมด เลว! เลวที่สุด!!”
พวกพนักงานมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไตรภพสั่งปิดประชุม พอพนักงานออกไปหมดแล้ว เขาพูดเย้ยพิมลภาว่ารู้ตัวเร็วดีนี่ พิมลภาทวงที่ดินของตนคืน ไม่อย่างนั้นจะฟ้องให้หมดทุกคนที่รวมหัวกันหลอกตน ไตรภพถามกวนๆว่าจะฟ้องตนข้อหาอะไร เธอรีบขายที่เพราะโลภมากและอยากหักหน้าตนต่างหาก พิมลภายกมือตบแต่ไตรภพฉากหลบทัน เขาชี้หน้าขู่ว่า
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าคุณทำร้ายร่างกายผม คุณต่างหากที่จะเป็นฝ่ายถูกฟ้อง”
พิมลภาฮึดฮัดขู่ว่าอย่าคิดว่าจะจบแค่นี้ อรรณพจะต้องให้ความเป็นธรรมตน ไม่มีวันยอมให้เขาทำกับตนแบบนี้ ไตรภพหัวเราะเยาะกวนๆ พิมลภาเอะใจถามว่าหัวเราะทำไม บ้าไปแล้วหรือ
ไตรภพจึงเฉลยให้ฟังว่า นับแต่ที่เธออ่อยตนวันนั้น ตนก็จ้างนักสืบ สืบเรื่องของเธอตลอดมา ว่าแล้วเปิดกระเป๋าหยิบกล้องวีดิโอมาเปิดคลิปให้ดู บอกว่านี่คือผลที่ได้จากนักสืบ
เป็นคลิปที่พิมลภากำลังแดนซ์อยู่ในผับโดยมีหนุ่มหล่อคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ พิมลภาตกใจที่ไตรภพรู้ความลับของตน ไตรภพหัวเราะอย่างเป็นต่อ บอกว่าในกระเป๋ายังมีหลักฐานอีกเพียบ คราวนี้ท่านอรรณพจะได้รู้เสียทีว่าที่เธอชอบอ้างว่ามีงานมาก ที่แท้ ‘งาน’ของเธอมันคืออะไร แล้วเขาก็บอกเธอว่า
“หย่ากับท่านอรรณพซะ แล้วอย่าเรียกร้องอะไรทั้งนั้น เพราะที่คุณได้ไปทั้งหมดมันมากเกินพอแล้ว” พิมลภาท้าว่าถ้าตนไม่ทำล่ะ “เราก็ไปสู้กันต่อหน้าท่านอรรณพ ถ้าคุณมารยาสาไถยดีๆว่าผมใส่ความคุณ ท่านอรรณพอาจจะหันมาโกรธผมแทนก็ได้ ลองเสี่ยงดูไหมล่ะ”
พิมลภาแค้น ขบกรามแน่น พอออกจากห้องไตรภพ ก็แอบไปฉีกเสื้อตัวเองแล้วไปร้องไห้กับภัทรลดาบอกว่าถูกไตรภพใส่ร้ายและปล้ำตน ภัทรลดาหูเบาพาลโกรธไตรภพ แต่ติงว่าถ้าเราไม่ได้ทำจริงเขาก็เอาผิดเราไม่ได้
“มันก็ไม่แน่หรอกนะภัทร คนในบริษัทก็คนของเขาทั้งนั้น เขาอาจจะสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมาเล่นงานพี่ก็ได้ เมื่อกี้ยังเอาหลักฐานออกมาขู่พี่เลย” แต่พอภัทรลดาถามว่าหลักฐานอะไร พิมลภาบอกว่า เขาไม่ให้อ่านจึงอยากให้ภัทรลดาช่วยขโมยหลักฐานนั้นมาให้ดูจะได้รู้ว่าเขาทำอะไรเราจะได้แก้ไขได้ทัน
ooooooo
ภัทรลดาหนักใจที่ต้องขโมยของแต่เพื่อพิมลภาเธอจำต้องทำ สบโอกาสเมื่อไตรภพมอบงานให้ทำเร่งให้เสร็จวันนี้แล้วไตรภพก็ควงมาลาตีออกไปหาของกินกัน
ภัทรลดาฉวยโอกาสเข้าไปค้นหาหลักฐานในห้องไตรภพ แต่หาที่ไหนก็ไม่เจอ ขณะก้มมองที่ลิ้นชัก พอเงยขึ้นเธอแทบช็อกเมื่อเจอไตรภพมายืนจ้องถามว่าทำอะไร ภัทรลดาอ้างว่าต่างหูตนหล่นเลยมาหาแต่เจอแล้ว พอไตรภพคาดคั้นว่าเธอมาทำอะไรในนี้ ภัทรลดานึกได้บอกว่าเมื่อเช้าตนให้สมุดเซ็นเขาไปเขายังไม่ได้คืนเลยเข้ามาหา ไตรภพมองเธออย่างจับผิดแล้วหยิบสมุดเซ็นบนโต๊ะให้บอกว่าตนลืมไป
พอภัทรลดาได้สมุดก็รีบออกไปอย่างโล่งใจที่เอาตัวรอดมาได้ แต่ไตรภพมองตามเธอไปอย่างไม่หายสงสัย
ooooooo
มาลาตีพาไตรภพไปที่คอนโดของตน เอาน้ำให้ไตรภพดื่มแล้วเธอก็เข้าไปแปลงโฉมเป็นสาวเซ็กซี่ออกมายั่วยวนเขา ไตรภพต้องหาทางเอาตัวรอด ปัดป้องและบอกเธอว่าตั้งใจจะมาคุยงานกับเธอไม่ได้จะมาทำแบบนี้
“มีอะไรก็ว่ามาเลยค่ะ” มาลาตีหน้าตึงอย่างเสียอารมณ์
“ถ้าคุณจะเป็นสายให้ผม สืบความเคลื่อนไหวของพิมลภา คุณต้องการเท่าไหร่” มาลาตีตกใจมาก “คุณก็รู้ว่าคราวนี้ผมเล่นงานพิมลภาหนัก แต่ท่าทางคุณไม่เห็นจะเดือดร้อนแทนเพื่อนคุณเลย แสดงว่าความสัมพันธ์ของพวกคุณก็ไม่ได้ดีอะไรนัก แล้วทำไมไม่มาทำงานกับผมเสียเลยล่ะ”
มาลาตีหน้าตึงบอกว่าพิมลภาเป็นเพื่อน คนอย่างตนไม่ขายเพื่อนหรอก ให้เขาไปติดต่อคนอื่นเถอะ แต่พอไตรภพยื่นเช็คให้ มาลาตีเห็นตัวเลข เธอรับเช็คไปหน้าบึ้งเหมือนเดิมแต่พลิกลิ้นว่า
“แต่เพื่อนชั่วๆ เราก็ไม่ควรจะคบเหมือนกันนะคะ”
ไตรภพยิ้มเจ้าเล่ห์ สะใจที่แผนซื้อมาลาตีด้วยเงินสำเร็จง่ายดายมาก
ooooooo
ภัทรลดาทำงานที่ไตรภพมอบให้จนทุ่มกว่า เธอได้รับโทรศัพท์จากยงยุทธ ชวนไปกินข้าว ระหว่างนั่งในรถ เขาปรึกษาปัญหาของตน ภัทรลดาฟังแล้วบอกว่าเรื่องของเขาตนก็แค่รับฟังเท่านั้น คนที่จะแก้ปัญหาได้ก็มีแต่ตัวเขาเอง
“ผมไม่มีทางเลือกอื่นเลยหรือ” ยงยุทธถามเครียด
“ทำไมจะไม่มีคะ ที่เห็นๆก็มีอยู่สองทาง ทางแรกก็รักษาน้ำใจคุณหญิง แต่งงานกับคนที่คุณหญิงเลือกให้ วิธีนี้คุณยุทธก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกกตัญญูนะคะ ส่วนทางที่สอง ก็คือขัดใจคุณหญิงแล้วกลับไปหาคุณริกา วิธีนี้คุณยุทธก็ได้ อยู่กับคนที่คุณยุทธรัก เห็นไหมคะ ว่าคุณยุทธมีแต่ได้กับได้”
“ผมถึงได้ชอบคุยกับคุณ คุณนี่เป็นคนคิดบวกสุดๆ เลยนะ หาข้อดีในเรื่องแย่ๆ ได้ทุกอย่างจริงๆ” ยงยุทธยิ้มขำๆ
ระหว่างนั้นมีคนเมาเดินเซๆมาตัดหน้ารถ ยงยุทธเบรกกะทันหันรถที่ตามมาเลยชนท้ายรถเขา ยงยุทธบ่นเซ็งๆว่าไม่ชนเขาแต่ถูกเขาชนจนได้ ภัทรลดาพูดอย่างคิดบวกตามเคยว่า “ไม่มีใครเป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะค่ะ”
เมื่อยงยุทธขับรถไปส่งภัทรลดาที่บ้าน ถูกไตรภพยืนรอหน้าถมึงทึงอยู่ เขาพูดเหน็บหาเรื่องทั้งสองทันที ขอบใจยงยุทธที่ทำหน้าที่แทนตอนตนไม่อยู่ ยงยุทธโมโหบอกว่าจะว่าตนอย่างไรก็ได้แต่อย่าดูถูกภัทรลดาแบบนี้ ภัทรลดาไม่อยากให้มีเรื่องขอร้องให้ยงยุทธกลับไปเสียเรื่องนี้เดี๋ยวตนจัดการเอง ก็ถูกไตรภพหาว่าปกป้องกันดีจัง
หลังจากยงยุทธไปแล้ว ทั้งสองโต้เถียงกันรุนแรง ภัทรลดาอ้างว่าตนทำงานจนมืดค่ำแล้วยงยุทธโทร.มาคุยด้วย แต่พอรู้ว่าตนทำงานเสร็จแล้วเขาเลยชวนไปกินข้าวกัน ระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุกว่าจะรอประกัน กว่าจะกินข้าว เขาคิดว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ ถ้าไม่เชื่อก็เอาทะเบียนรถของยงยุทธตรวจกับบริษัทประกันดูก็ได้ว่ามีการชนกันจริงหรือเปล่า
ไตรภพพูดอย่างดูแคลนว่าตนถูกหลอกมามากแล้ว จะไม่ยอมให้ถูกหลอกซ้ำอีก ภัทรลดาของขึ้นยอมรับว่าตนหลอกเขาจริงแต่เขาก็ทรยศต่อความไว้วางใจของตนที่มีต่อเขาเรื่องที่เขาหลอกพิมลภา!
ขณะกำลังโต้เถียงกันดุเดือดรุนแรง แคทก็เข้ามาถามว่าทะเลาะอะไรกันหรือ ทั้งสองเลยต้องเล่นละครทำดีต่อกัน ภัทรลดาปะเหลาะว่าเดี๋ยวจะไปเล่านิทานให้ฟัง แล้วพาแคทเข้าห้องนอน
ไตรภพมองตามอย่างไม่พอใจ แต่ไม่อยากทะเลาะกันต่อหน้าแคทจึงยอมเงียบ
ooooooo
คืนนี้พิมลภาไปเที่ยวผับตามปกติ แต่นั่งคนเดียวเงียบๆ เหงาๆ คำรณแถเข้าไปกระแซะ พิมลภาวางเงินค่าเหล้าแล้วลุกหนี บอกว่าวันนี้ตนไม่อยากเลี้ยงผู้ชายไล่ให้ไปขายที่อื่น
คำรณบอกว่าตนมาดี มีธุระอยากคุยด้วยจริงๆ ถามว่ารู้จักท่านมงคลหรือเปล่า ท่านอยากพบเธอ พิมลภายิ้มเหยียดถามว่าคนมีอิทธิพลขนาดนั้นอยากพบตนทำไม
“เรื่องเกาะไข่หงส์ รายละเอียดเอาไว้คุณไปคุยกับท่านเองดีกว่า” พิมลภายิ้มเยาะว่าคนระดับนั้นคงไม่ให้กระจอกอย่างเขามาติดต่อตนหรอก แล้วเดินเชิดไปทางอื่น คำรณมองตามพึมพำอย่างหมั่นไส้ “ทำเป็นหยิ่ง หยิ่งยังไงก็เสร็จฉันมาแล้วละโว้ย”
ภัทรลดาดูแลอรรณพอย่างดีและสม่ำเสมอ วันนี้ก็พาเดินเหยียบน้ำค้างยอดหญ้าพูดให้กำ ลังใจว่าอีกไม่นานก็คงหายเป็นปกติแล้ว อรรณพขอแค่ไม่เป็นภาระคนอื่นก็ดีใจแล้ว
ขณะนั้นเอง พิมลภาขับรถเลี้ยวเข้ามา อรรณพหน้าตึงเปรยๆประชดว่าเขาคงไม่ได้ตื่นเช้ามืดไปทำบุญมากระมัง ภัทรลดาแก้ต่างให้พี่สาวว่าพี่เขาคงมีเหตุจำเป็นก็ได้
“จำเป็นเหรอ จากกลับดึกเปลี่ยนมาเป็นกลับเช้า ต่อไปก็คงมีเหตุจำเป็นสามสี่วันกลับทีละมั้ง”
อรรณพหันมาตั้งสมาธิหัดเดินต่อ ในขณะที่ภัทรลดามองพี่สาวอย่างไม่สบายใจ
พิมลภาเข้าบ้านเดินเหยียบของเล่นที่แคทเล่นอยู่จนลื่นเกือบล้ม เลยพาลด่าแคท ด่าเลยไปถึงไตรภพว่าไม่สั่งสอน แคทไม่ยอมให้มาว่าแดดดี้ก็โต้เถียงกระทั่งเอาของเล่นตี ถูกพิมลภาตีและด่า จนอรรณพต้องออกมาปกป้องหลานสาว ทำให้พิมลภารู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยวของตน พูดอย่างเจ็บใจว่าต่อไปนี้จะไม่แตะต้องแคทอีกเลย
พิมลภาเดินมาเห็นภัทรลดาก็แอบถามว่า เรื่องที่ตนขอให้ช่วยไปถึงไหนแล้ว พอรู้ว่ายังไม่มีอะไรคืบหน้า พิมลภาก็เอากุญแจเซฟที่ตนปั๊มไว้สมัยเป็นซีอีโอให้ภัทรลดา ส่วนรหัส เธอบอกว่าเป็นวันเดือนปีเกิดของไตรภพ
แต่พอภัทรลดาไปไขจริงๆ ปรากฏว่ารหัสไม่ถูก ฉุกคิดได้เลยเอาวันเดือนปีเกิดของแคท ปรากฏว่าเปิดตู้เซฟได้ เธอดีใจมากรีบหยิบกระเป๋าสีดำในนั้นเปิดดูเห็นเอกสารและกล้องวีดิโอ แต่แล้วเธอก็ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นไตรภพยืนจ้องเขม็งอยู่!
ooooooo
ไตรภพให้ประโยชน์เฝ้าภัทรลดาในห้องประชุมให้ดีตนจะไปแจ้งความตำรวจ ประโยชน์ติงว่ายังไงภัทรลดาก็เป็น...
“ให้เขาแจ้งไปเถอะค่ะคุณประโยชน์ เพราะฉันก็มีเรื่องต้องแจ้งความเหมือนกันข้อหาลวนลามแล้วก็ขู่บังคับ”
ไตรภพหัวเราะเยาะว่าพอจนแต้มเธอก็ใส่ร้ายคนอื่น ภัทรลดายืนยันเสียงแข็ง ไตรภพถามว่าเมื่อไร ภัทรลดาบอกว่าไม่นานนี้เอง คงเป็นที่ห้องประชุมนี่แหละ ไตรภพคาดเดากับประโยชน์ว่า
“คงเป็นวันที่พิมลภาเข้ามาโวยวายกับผมน่ะครับ” แล้วหันพูดกับภัทรลดา “ถ้าเป็นในห้องนี้ก็ไม่ยาก” เขาชี้ไปที่กล้องวงจรปิดในห้อง “เดี๋ยวเรามาดูกันว่าใครกันแน่ที่โกหก”
กลางวันวันนี้เอง ขณะพิมลภากำลังเดินช็อปปิ้งอยู่ในห้าง ก็ได้รับข้อความจากคำรณว่า
“ผมไม่ได้พิศวาส อยากตื๊ออะไรคุณนักหนาหรอกนะ แต่ผมอยากชวนคุณไปคุยเรื่องเกาะไข่หงส์จริงๆ”
พิมลภาด่าแล้วลบข้อความทิ้ง อึดใจเดียวมือถือก็ดังขึ้นอีก เธอคิดว่าคำรณโทร.มา พอกดรับก็ด่าไปทันที แต่พอฟังเสียงปลายสายก็ชะงักเปลี่ยนเป็นดีใจ เพราะเป็นสายจากภัทรลดา พิมลภาถามอย่างตื่นเต้นดีใจว่า“ได้มาแล้วเหรอ แล้วตอนนี้ภัทรอยู่ไหน...โอเคจ้ะงั้นเดี๋ยวเจอกัน พี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย”
ที่แท้ภัทรลดารู้ความจริงหมดแล้ว เธอได้ดูคลิปในกระเป๋าดำของไตรภพ และดูกล้องวงจรปิดในห้องประชุม เมื่อไปพบพิมลภาที่สวนสาธารณะ เธอถามน้ำตาคลอว่า “ทำไมพี่พิมถึงหลอกภัทร คุณภพไม่ได้ลวนลามพี่ แล้วก็ไม่มีหลักฐานเท็จอะไรทั้งนั้น จะมีก็แต่หลักฐานที่พี่พิมทำตัวเหลวแหลกต่างหาก”
พอถูกจับได้ พิมลภาพลิกโฉมหน้าเป็นไม่พอใจหาว่าภัทรลดาโกหกตน แล้วลำเลิกบุญคุณที่ตนเคยช่วยชีวิตเมื่อวัยเด็ก หาว่าภัทรลดารวมหัวกับไตรภพมาเล่นงานตน ยิ้มเยาะบอกภัทรลดาว่า
“ฝากไปบอกสามีเธอด้วยก็แล้วกัน ว่าฉันไม่ยอมหย่าง่ายๆหรอก อย่าหวังเลยว่าฉันจะยอมไปมือเปล่า!”
พบกับพิมลภาแล้ว ภัทรลดากลับไปหาไตรภพที่หน้าสวนสาธารณะ บอกเขาว่าให้จับตนส่งตำรวจเลยเรื่องจะได้จบๆเสียที ไตรภพหัวเราะเยาะว่าอย่าคิดว่าตนจะใจอ่อน สำหรับเธอกับพี่สาว ตนไม่เหลือความเมตตาอะไรให้อีกแล้ว
ไตรภพสั่งภัทรลดาให้ขึ้นรถแล้วขับพาเธอกลับไปที่บ้าน ภัทรลดาถามว่าทำไมไม่จับตนส่งตำรวจ
“ส่งให้โง่เหรอ คุณยังติดหนี้ผมอีกเป็นล้าน ยังไงผมก็ต้องทวงจนคุ้มก่อน” พูดแล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ ภัทรลดาบอกเขาว่ายังไงตนก็จะทยอยใช้หนี้ให้ หาเงินพิเศษอะไรได้ก็จะเทให้หมด เพื่อตนจะได้ไปๆเสียที
“ก็แล้วแต่ อ้อ...เกือบลืม ตั้งแต่พรุ่งนี้คุณไม่ต้องไปที่บริษัทแล้วนะ หน้าที่ของคุณตั้งแต่พรุ่งนี้คือคอยดูแลท่านอรรณพกับยัยแคทเท่านั้น คุณคงรู้นะว่าถึงผมจะไม่เอาเรื่องแต่ผมก็ไม่ไว้ใจให้คุณอยู่ใกล้ตัวอีกแล้ว”
แล้วคืนนี้ ไตรภพก็แกล้งภัทรลดาด้วยการเข้าไป นอนกับเธอในห้องนอนของแคท ทำให้ภัทรลดาเครียดหนัก คิดหาทางว่าคืนนี้จะเอาตัวรอดอย่างไรดี
ooooooo
เมื่อเรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่ตนคาดหวัง ซ้ำถูกภัทรลดาจับได้ว่าทั้งเรื่องคลิปและเรื่องที่ตนกุว่าถูกไตรภพปล้ำเป็นเรื่องเท็จ พิมลภาจึงไปพบกับมงคลตามที่คำรณพยายามติดต่อมา
มงคลต้องการซื้อเกาะไข่หงส์ไปทำกาสิโน พิมลภาเห็นถึงผลประโยชน์มหาศาลที่จะได้จากบ่อน เสนอขอถือหุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ มงคลต่อรองให้เหลือห้าเปอร์เซ็นต์แล้วจะให้ผลประโยชน์อย่างอื่นตอบแทน พลางมองพิมลภาอย่างกรุ้มกริ่ม พิมลภาขอเป็นสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนผลประโยชน์อื่นตนไม่ต้องการ
มงคลมองพิมลภาอย่างคาดไม่ถึงว่าเธอจะสวยเจ็บแสบได้ขนาดนี้ ในขณะที่พิมลภาทำท่าไม่แคร์เพราะตนถือไพ่เหนือกว่าอยู่แล้ว
พอมงคลไปแล้ว คำรณถามว่าทำไมเธอถึงได้ยอมเปลี่ยนใจยอมมาพบมงคล
“ฉันก็แค่เตรียมพร้อมเท่านั้นเอง อย่างน้อยถ้าได้หุ้นกาสิโนมาจริงๆ ฉันก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว”
คำรณถามว่าเตรียมพร้อมยังไงหรือ ถูกแว้ดใส่ว่า
“กล้าดียังไงถึงมาถามเรื่องส่วนตัวฉัน ฉันไม่ลืมหรอกนะว่านายทำอะไรกับฉันไว้บ้าง ที่ผ่านมาฉันถือว่าให้ทาน แต่อย่าได้มาเผยอกับฉันอีก”
พิมลภาเดินเชิดไปอย่างหยิ่งผยอง คำรณมองตาม พึมพำอย่างหมั่นไส้และดูถูก
“อะไรๆฉันก็เห็นมาหมดแล้ว นึกว่าวิเศษตายล่ะ”
ooooooo
