นิยายไทยรัฐ
สะใภ้อิมพอร์ต
หมอหมีฟังเรื่องที่เกิดขึ้นจากดลจบถึงกับออกปากว่าเวรกรรมของคุณลิซ่าแท้ๆ ทั้งที่เป็นคนนอกแต่กลับต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้ โทษว่าเป็นเพราะดลคนเดียว คนถูกโยนความผิดให้ถึงกับสำลักกาแฟ
“เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ต้นเรื่องมาจากแกถ้าแกไม่แต่งงานกับคุณลิซ่า คุณรตีก็คงไม่โกรธแค้นมากมายขนาดนี้”
หมอหมีเห็นดลนิ่งเงียบคว้าแก้วกาแฟจากมือเขามาดื่ม “เงียบทำไม รู้สึกเหมือนกันใช่ไหม”
ดลยังคงเงียบไม่พูดอะไร จังหวะนั้นเจดหัวหน้าคนงานเดินเข้ามารายงานว่าไม่ได้เบาะแสอะไรของพวกลักลอบล่าสัตว์ต้องขอโทษด้วย ดลบอกว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป ตอนนี้ตนส่งเรื่องให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยจัดการแล้ว เขาไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว เจดรับคำเดินหน้าเครียดออกไป ครั้นถึงมุมปลอดคน เขารีบโทร.หาสม
“ไอ้สม แกรีบหนีไปกบดานก่อนอย่าเพิ่งเคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น ตำรวจกำลังออกตามหาตัวแก”...
ระหว่างดลเดินมาตามทางคำพูดของหมอหมี ที่โทษว่าเป็นความผิดของเขาที่ทำให้ลิซ่าต้องมารับกรรม ทำให้เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เร่งฝีเท้าออกไป...
ที่ห้องนอน ลิซ่ากินช็อกโกแลตอย่างเอร็ดอร่อยจนเกือบหมดห่อ ก็เรอเสียงดังออกมา บ่นกับตัวเองสงสัยจะกินมากไปแล้วทิ้งตัวลงนอน มีเสียงมือถือของเธอดังขึ้น ดลโทร.มาตามให้ไปหาที่ออฟฟิศ เธอฉุนกึกไหนบอกให้หยุดงานหนึ่งวันคิดจะผิดคำพูดหรือ
“หยุดพูด แล้วรีบมาหาผมภายในสิบนาที” ดลวางสายไปเลย ลิซ่าเคืองจัดทำท่าจะไม่ไป ล้มตัวลงนอนต่อ มีเสียงไลน์จากดลดังขึ้น เธอหยิบมือถือมาเปิดอ่าน
“ถ้ามาสายผมจะหักเงินเดือน 10% ทุกๆห้านาที” ลิซ่าบ่นอุบทำไมเขาถึงเขี้ยวอย่างนี้ ไม่นานนักเธอมาถึงออฟฟิศ ทันทีที่เจอหน้าดลด่าลั่นว่าสับปลับ เธอไม่น่าหลงคิดว่าเขาเป็นคนดีมีเมตตาและเห็นใจคนอื่น คิดแต่จะพูดจาส่งๆแต่สุดท้ายก็ทำอย่างที่พูดไม่ได้ ดลสั่งให้เธอเงียบ มาถึงก็ตีโพยตีพาย เขาพูดตอนไหนว่าให้เธอมาทำงาน เห็นเธอเครียดก็เลยจะพาไปเที่ยว ทำคุณบูชาโทษแท้ๆรู้อย่างนี้ให้กลับมาทำงานก็ดี
“ไม่นะไม่นะ ฉันขอโทษ ปกติคุณใจดำจะตายไป”
“ยัง ยังไม่หยุด ยังจะด่าผมอีก ตกลงจะไปหรือไม่ไป”
“ไปสิ ไป ว่าแต่จะไปยังไง”
ดลผายมือไปที่มอเตอร์ไซค์ “ตั้งแต่คุณมาอยู่ที่นี่ผมยังไม่เคยพาคุณทัวร์ฟาร์มพร้อมจะไปหรือยัง”
“พร้อม” ลิซ่าว่าแล้วเดินนำดลไปที่มอเตอร์ไซค์...
ทัศนียภาพที่สวยงามของฟาร์มทำให้ลิซ่าตื่นตาตื่นใจมาก อากาศสดชื่นกับวิวสวยๆทำให้ความกังวลต่างๆของเธอผ่อนคลาย กางแขนสองข้างรับลม ดลทักท้วงปล่อยมือทำไมเดี๋ยวก็ตกรถ เธอดูซีรีส์เกาหลีเห็นนางเอกชอบทำก็เลยอยากทำบ้าง ดลแกล้งเบรก ลิซ่าตกใจรีบกอดเอวเขาไว้อย่างเดิม
ooooooo
จากนั้น ดลขี่มอเตอร์ไซค์พาลิซ่ามายังจุดชมวิวของฟาร์ม ดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน เธอชมไม่หยุดปากว่าสวยงามมาก เขาไม่วายกระเซ้าทำเหมือนไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ตกดินไปได้
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเรียนหนักมากออกจากบ้านแต่เช้ากลับอีกทีก็มืดแล้ว จะไปเห็นได้อย่างไร” ลิซ่ามองอาทิตย์อัสดงไม่วางตา “รู้สึกดีจัง ถ้าฉันถ่ายรูปจะเห็นหรือเปล่า”
“เห็น แต่รูปถ่ายยังไงก็ไม่สวยเท่ากับที่ตาเห็นหรอก”
