นางสาวทองสร้อย
ตอนที่ 11
จีจี้วิ่งถลาเข้าไปหาพฤกษ์พลางร้องบอกว่าตนดีใจมากที่เรากำลังจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน แล้วแกล้งเซไปซบอกพฤกษ์
พฤกษ์ไม่ทันตั้งตัวนั่งงงอยู่ ก็พอดีทองสร้อยกับเนรัญญาวิ่งตามกันเข้ามา เห็นภาพนั้นเต็มตา พอพฤกษ์รู้สึกตัวก็ผลักจีจี้ออกไป บอกว่าตนไม่ได้ทำอะไร จีจี้รีบแก้ตัวว่าตนสะดุดเท้าตัวเองจะล้มและบอสช่วยรับตัวไว้ เนรัญญาทำท่าจะทะเลาะกับจีจี้เรื่องซบอกพฤกษ์ ทองสร้อยบอกให้พอและเข้าเรื่องเลย พลางเข้าไปดันตัว พฤกษ์ออก จีจี้โวยวายร้องขอความช่วยเหลือจากพฤกษ์อ้างว่าทองสร้อยจะตบตน
ทองสร้อยกับเนรัญญาส่งสัญญาณให้กันแล้วเนรัญญาก็จับคางจีจี้บีบให้เชิดขึ้น ทองสร้อยใช้มือถือถ่ายรูปไว้ทันที จีจี้ถามว่าจะเอารูปตนไปทำอะไร ทองสร้อยไม่บอกแล้วออกไป เนรัญญาผลักจีจี้พ้นทางแล้วตามทองสร้อยออกไป
“จับตาดูจีจี้ให้ดีนะ รายงานความเคลื่อนไหวฉันด้วย ถ้ายอดชายยืนยันกับฉันว่าจีจี้คือเมียอีกคนของนายบรรทัด เราต้องรีบหาหลักฐานมายืนยันทันทีที่มากกว่าคำพูดของยอดชาย” ทองสร้อยพูดจบยอดชายก็โทร.เข้ามาพอดี ยืนยันว่าคนนี้ใช่เลยเมียอีกคนของนายบรรทัด ทองสร้อยบอกเนรัญญาว่า “พวกมันร่วมมือกันเป็นกระบวนการเลย”
เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เนรัญญาเปลี่ยนใจไม่ลาออกจากงาน ย้อนกลับไปที่ห้องพฤกษ์บอกว่า
“บอสคะ เนเปลี่ยนใจไม่ขอลาออกค่ะ และถ้าบอสจะไล่เนออก เนก็จะไม่ออก”
คุณเล็กชื่นชมทองสร้อยขณะเดินคุยกันว่าที่ไม่หนีไปไกลกว่านี้เพราะทองสร้อยยังแคร์ครอบครัว ทองสร้อยขอบคุณคุณเล็กที่เข้าใจตน ไม่อย่างนั้นตนจะรู้สึกผิดกับทองโปรยไปตลอดชีวิต คุณเล็กถามว่าทำไมหรือ
“คุณเล็กคือผู้หญิงคนแรกที่พี่ทองโปรยเปิดใจด้วย หลังจากที่ผูกติดตัวเองกับพ่อทำงานมานาน แต่พี่ชายที่เป็นคนดีที่สุดในโลกของสร้อยต้องเสียใจเพราะต้องการปกป้องสร้อยแท้ๆ”
“ทองโปรยกับสร้อยทำให้เล็กได้คิดนะว่าครอบครัวเดียวกันต้องปกป้องซึ่งกันและกัน ต่อให้เขาทำให้เราเสียใจ ผิดหวังแต่เขาก็คือครอบครัวที่เราจะต้องรักและยืนหยัดเคียงข้าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“หมายถึงระหว่างคุณเล็กกับคุณใหญ่”
“ใช่...เล็กจะยืนหยัดเพื่อปกป้องคุณใหญ่จากนายบรรทัด ถึงคุณใหญ่จะเกลียดเล็กแค่ไหนก็ตาม”
“คุณเล็กคิดเหมือนกันกับสร้อย” สองสาวยิ้มให้กันอย่างซาบซึ้งในจิตใจของกันและกัน
ooooooo
บรรทัดโทร.ไปอ้อนคุณใหญ่ว่าตนไปช่วยผัวเมียทะเลาะกันเลยโดนลูกหลงเสียสะบักสะบอม คุณใหญ่จึงให้มาพักที่ห้องพักแขกที่บ้าน แล้วโทร.บอกพฤกษ์ว่าจะให้บรรทัดพักจนหายดีค่อยกลับ
พฤกษ์ติงว่าเกรงจะไม่เหมาะ คุณใหญ่ถามทันทีว่า หรือจะให้ตนไปอยู่บ้านเขา บรรทัดมาแอบฟังอยู่ ตีหน้าเศร้าบอกคุณใหญ่ว่า ตนควรกลับไปนอนรักษาตัวที่บ้าน ตนไม่อยากเป็นต้นเหตุให้คุณใหญ่กับพี่น้องต้องทะเลาะกัน
“ถ้าบรรทัดกลับไป ใหญ่จะโกรธแล้วก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก จำไว้นะ ไม่มีใครมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของใหญ่ทั้งนั้น”
บรรทัดยุแหย่เนียนๆว่าเกรงคุณใหญ่จะไม่มี อิทธิพลจริงเพราะเห็นทำอะไรก็ต้องบอกน้องๆทุกอย่าง แน่ใจหรือว่าความเห็นของน้องๆจะไม่มีผลต่อคุณใหญ่ คุณใหญ่ย้อนถามว่าแล้วจะให้ทำอย่างไรเขาจึงจะเชื่อ
“คุณใหญ่เป็นพี่คนโต ทำอะไรไม่จำเป็นต้องบอกใคร ถ้ายังบอกแสดงว่าคุณใหญ่ไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลยผมคงลำบากใจที่อยู่ใกล้ตัวคุณใหญ่”
ฟังบรรทัดแล้วคุณใหญ่อึ้ง หวั่นไหวไปกับคำยุยงนั้น บรรทัดเห็นแล้วแอบยิ้มสมใจ
ooooooo
อยู่ๆพฤกษ์ก็สั่งพุฒิเอารถออกบอกว่าตนจะไปหาทองสร้อย พุฒิไม่รู้ว่าทองสร้อยอยู่ไหน เขาจึงให้โทร.ถามเนรัญญา แต่ไม่ทันถาม ทองก้อนก็มาหาพฤกษ์ที่ออฟฟิศ
พฤกษ์ถามทองก้อนว่าทองสร้อยอยู่ไหน ทองก้อนของขึ้นทันทีถามว่าจะเอาตัวกลับมาด่าอีกหรือ แล้วบอกว่า
“ที่มาวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละ เวียงคีรีจะต้องรับผิดชอบการกระทำที่ทำกับลูกสาวของผม!” พฤกษ์
ถามว่าเขารู้เรื่องนี้เพราะทองสร้อยเล่าให้ฟังใช่ไหม “มันไม่ได้กลับบ้านไปเล่าอะไรให้ผมฟังเลยสักกะแอะ แต่ผมมีหูมีตา ผมรู้”
“ผมขอโทษและขอโทษแทนทุกคน” พฤกษ์ยกมือไหว้
“ไม่พอ! พวกคุณทำให้แผนของผมต้องผิดพลาด แทนที่มันจะจัดการเรื่องของพวกคุณให้เสร็จๆ แล้วกลับไปแต่งงานตามสัญญา แต่กลับถูกไล่ออกมา สรุปเรื่องของพวกคุณก็ยังไม่เรียบร้อย มันก็เลยยังไม่กลับ”
“เรื่องของพวกผม???”
“คุณรู้หรือเปล่าว่ามันกำลังจะจับผิดแฟนพี่สาวคุณให้ได้คาหนังคาเขาว่ามันเป็นสิบแปดมงกุฎ!”
“นายบรรทัด? ทองสร้อยพูดความจริง” พฤกษ์พึมพำกับตัวเอง
“มันเป็นลูกน้องเก่าของผม และผมก็รู้ประวัติมันดี เพราะได้ไปสืบค้นมาแล้ว” ทองก้อนยื่นมือไปที่บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดหยิบซองเอกสารในกระเป๋าเสื้อนอกส่งให้ “นี่คือรายชื่อพวกไฮโซเซเลบทั้งหลายที่เคยถูกมันหลอก แต่ไม่มีใครไปแจ้งความ ผมจะให้คุณ”
“ทำไมถึงเอามาให้ผม” พฤกษ์แปลกใจ
“เพราะผมจะให้ไอ้สร้อยมันรู้ไม่ได้ว่าผมเข้ามายุ่งเกี่ยวกับพวกคุณ แต่ผมเองอยากจะจบเรื่องนี้เร็วๆ ไอ้สร้อยมันจะได้กลับไปแต่งงานเสียที”
“ถ้าผมรับข้อมูลของคุณ แล้วไปดำเนินการต่อ จะทำให้นายบรรทัดดิ้นไม่หลุด เพราะมีหลักฐานแน่นหนา และทองสร้อยจะต้องแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก”
“ตามสัญญาที่มันให้ไว้กับผม” ทองก้อนยืนยัน แล้วมองหน้าพฤกษ์วัดใจว่าจะเอาอย่างไร
ฝ่ายทองสร้อยไปที่ร้านป้าหน่อยร้อยสากเพราะนัดพวกชบามาพบกันที่นี่ ป้าหน่อยตำส้มตำจนไม่มีเวลาดูหน้าใคร เพราะนับแต่ทองสร้อยเอาไปลงในคอลัมน์ของมาดามฟองดู ร้านป้าหน่อยก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ตำแทบไม่ทัน
บอยที่มาช่วยป้าหน่อยขายส้มตำจำทองสร้อยไม่ได้ บอกแต่ว่าหน้าคุ้นๆและทำท่าจะจีบ พอทองสร้อยบอกชื่อตัวเอง บอยจึงจำได้
พอดีพวกชบามา ทองสร้อยเรียกให้นั่ง ป้าหน่อยยังติดใจเรื่องราวของทองสร้อย ถามว่าแล้วจะทำอย่างไรต่อไป
“สร้อยก็...รีบหาคนที่สร้อยรัก จะได้แต่งงาน จบ!” ชบาถามว่าแล้วจะหาได้ง่ายอย่างนั้นเลยหรือ “ถ้ายังหาไม่ได้สร้อยก็ยื้อพ่อไปเรื่อยๆ นี่คือแผนของสร้อยที่ยอมรับปากพ่อ เพราะไม่งั้นพ่อก็ไม่เลิกตามเหมือนเป็นนักโทษ”
เจียรนัยติงว่าถ้าทองสร้อยทำแบบนั้นก็ผิดสัญญา ทองสร้อยยืนยันว่าตนจะกลับไปหาพ่อตามสัญญา จะอยู่ กับพ่อตามสัญญา ไม่ไปไหน แต่เจ้าบ่าวจะเป็นใคร ไม่ได้ อยู่ในสัญญา
ทองสร้อยเล่นหัวหมอกับพ่อ ซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
ooooooo
พอพฤกษ์รับซอง ทองก้อนหัวเราะชอบใจบอกว่าคุยกันง่ายๆแบบนี้สิ ถึงจะคบกันยืด
“ถ้าทองสร้อยรู้ว่าคุณมาหาผมและให้การช่วยเหลือผมอย่างลับๆแบบนี้ จะเกิดอะไรขึ้นครับ”
“มันก็จะด่าฉันว่าผิดสัญญา”
พฤกษ์ติงว่าทองสร้อยก็จะหนีไปอีก แล้วคืนซองวางบนโต๊ะ พูดเรียบๆแต่เจ็บว่า
“ซื่อสัตย์กับลูกทั้งต่อหน้าและลับหลังเถอะครับ ทำแบบนี้อาจทำให้ลูกไม่เชื่อใจคุณ”
“แล้วคิดว่าผมเชื่อคำพูดของมันได้หรือไง ทำไมผมจะรู้ไม่ทันว่ามันรับปากส่งเดชไปอย่างนั้น เพื่อยื้อเวลาผม มันกำลังเล่นเกม ผมก็ต้องรีบจบเกมเพื่อไม่ให้มันดิ้นไปไหนได้อีก!”
“แต่ผมก็ไม่อยากเป็นเครื่องมือให้ใครเล่นเกมอยู่ดี ขอตัวครับ...ผมจะหาหลักฐานทั้งหมดเอง ขอบคุณที่ชี้แนะ และสำหรับกาแฟ”
พฤกษ์ไหว้ลาแล้วเดินออกไป ทองก้อนอึ้ง ผิดแผน พึมพำเจ็บใจ
“มันจะเป็นคนดีมากไปแล้วนะโว้ย!!”
ooooooo
พฤกษ์เดินออกมาโทร.บอกพุฒิว่ารู้แล้วว่าทองสร้อยอยู่ไหน พุฒิบอกว่าตนก็รู้แล้วเหมือนกันว่าทองสร้อยอยู่ร้านส้มตำป้าหน่อย ถามว่าแล้วของเขาล่ะ พฤกษ์ไม่ตอบแต่เร่งให้รีบไปกันเลย
ทองสร้อยย้ำกับชบาและเจียรนัยที่กำลังจะแยกกันที่หน้าร้านป้าหน่อยว่า
“รีบๆนะเจีย น้าชบา ตามประกบพี่ดาวกับนายบรรทัด เจออะไรไม่ชอบมาพากลรีบถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐานทันที”
เจียรนัยกับชบารับปากแข็งขันว่าไม่ต้องห่วง เราทำได้ พอชบากับเจียรนัยแยกไปแล้ว ทองสร้อยหันกลับมาก็เจอพฤกษ์เข้าอย่างจัง! ทองสร้อยสวัสดีอีกครั้ง พฤกษ์ทำไก๋ว่าบังเอิญจัง ทองสร้อยถามว่ามาทานส้มตำเหรอ พฤกษ์มองไปรอบๆ พูดกับป้าหน่อยว่าลูกค้าเยอะกว่าเดิมเยอะเลย
“เพราะมาดามฟองดูค่ะ ลูกค้าป้าบอกว่ามาตามคำแนะนำของมาดามฟองดู รู้จักไหมคะ ป้าไม่รู้จัก ประมาณแม่ช้อยนางรำรึเปล่าคะ”
“ประมาณนั้นแหละครับ เขามีชื่อเสียงระดับอินเตอร์เลยนะป้า” พฤกษ์มัวคุยกับป้าหน่อย ทองสร้อยเลยถือโอกาสขอตัวกลับ พฤกษ์พูดเบาๆว่าอยู่ก่อน ทองสร้อยถามว่าอะไรนะคะ เขาเลยพูดเสียงดังขึ้นว่า
“ช่วยอยู่ก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” แล้วพาไปนั่งที่อีกมุมหนึ่ง นั่งมองหน้าทองสร้อยนิ่ง...นาน...จนทองสร้อยอึดอัดถามว่าเขาจะคุยอะไร พฤกษ์บอกว่าตนเชื่อเธอ ไม่ติดใจอะไรแล้ว ถามว่าแล้วกำลังจะทำอะไรเรื่องจีจี้กับบรรทัดอีก
ถูกถามตรงประเด็นขนาดนี้ ทองสร้อยเล่าแผนการของตนให้ฟังตามตรงว่า
“พูดก็พูดค่ะ...สร้อยกำลังหาหลักฐานที่จะระบุให้ได้ว่านายบรรทัด จีจี้ และพี่ดาวที่นายบรรทัดพามา ร่วมมือกันหลอกลวงคุณใหญ่ การถ่ายรูปจีจี้ก็เป็นหนึ่งในกระบวนการพิสูจน์”
พฤกษ์ถามว่าแล้วพิสูจน์ได้หรือยัง ทองสร้อยบอกว่ากำลังจะวางแผนหาทางต่อไป ก็พอดีทองสร้อยได้รับโทรศัพท์จากเนรัญญาบอกว่าจับตัวจีจี้มาแล้ว ตอนนี้อยู่ที่บ้านตน ทองสร้อยตกใจรีบลุกไป พฤกษ์ถามว่าจะไปไหน
“ตามสร้อยมา แล้วคุณกลางจะเข้าใจทุกอย่าง”
พอทั้งสองไปถึงบ้านเนรัญญา พฤกษ์เห็นจีจี้ก็ถามว่าจับตัวจีจี้มาทำไม แล้วมองไปทางกุลชาติงงๆเพราะไม่เคยเห็นหน้า กุลชาติจึงแนะนำตัวเองว่า “กุลชาติครับ ว่าที่คู่หมั้นของทองสร้อยครับ สวัสดี”
ระหว่างนั้นทองสร้อยลากเนรัญญาไปถามว่าเอาอย่างนี้เลยหรือ เนรัญญาบอกว่าจีจี้เป็นคนขี้กลัว เอาอย่างนี้แหละเร็วดี ตนใจร้อนอยากเห็นจุดจบเร็วๆ ทองสร้อยเห็นด้วย แล้วสองสาวก็ย่างสามขุมเข้าหาจีจี้หน้าตาดุดันจนจีจี้กลัวลนลานปฏิเสธว่าตนไม่รู้เรื่อง ไม่เกี่ยวอะไรกับใครด้วย แล้วอ้อนพฤกษ์ให้ช่วยด้วย พฤกษ์บอกว่าตนก็อยากรู้ความจริงทั้งหมดเหมือนกัน
เมื่อจีจี้ปากแข็ง ทองสร้อยจึงเรียกยอดชายออกมา ยอดชายถามจีจี้ว่าจำตนได้ไหม จีจี้หน้าซีดเผือดไปทันที
ooooooo
ที่หน้าบ้านเวียงคีรี ทองโปรยขับรถมาส่งคุณเล็กที่หน้าบ้าน บรรทัดยุแหย่ทันทีว่านั่นแฟนคุณเล็กหรือ ทำไมไม่พาเข้าบ้านมาแนะนำให้คุณใหญ่รู้จักทั้งๆที่รู้ว่าคุณใหญ่อยู่บ้าน ยุว่าแบบนี้แปลว่าอะไร
“แปลว่ามันไม่ให้เกียรติฉัน” คุณใหญ่ของขึ้น บรรทัดยุแหย่ต่ออีกว่าแต่ถ้าไม่ใช่แฟน? คุณใหญ่ด่าทันทีว่า “มันก็แรดร่านเหมือนแม่มัน ไม่ใช่แฟนแต่ให้มาส่งถึงบ้าน”
“น้องชายก็ไม่ให้ความเคารพ น้องสาวก็ทำบัดสี บัดเถลิงในบ้าน ผมเป็นคุณใหญ่ผมไม่อยู่เฉยแน่ ทำไมไม่มีใครให้เกียรติคุณใหญ่เลย”
คุณใหญ่บ้ายุปรี๊ดแตกเดินอ้าวไปหาเรื่องคุณเล็กทันที ตวาดถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แฟนหรือ! พอคุณเล็กบอกว่าไม่ใช่ คุณใหญ่ด่าไฟแลบลามปามถึงแม่คุณเล็กว่า แม่ลูกเหมือนกันไม่มีผิด กล้าพาผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาส่งที่บ้าน
คุณเล็กบอกว่าไม่ใช่ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ แต่เป็นพี่ชายของทองสร้อย ก็ถูกหาว่าเถียง ระหว่างนั้นบรรทัดสอดแทรกขึ้นว่า แสดงว่ารู้จักกับผู้ชายมาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม คุณเล็กมองหน้าบอกว่า “ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“อย่าเสียมารยาทกับแฟนฉัน” คุณใหญ่แว้ดคุณเล็ก พอถูกคุณเล็กโต้ว่าเขาก็ไม่ควรเสียมารยาทยุ่งเรื่องของตน “ยุ่งได้ เพราะเรื่องของแกมันก็คือเรื่องของฉัน ตราบใดที่แกยังอยู่ในบ้านฉัน ตอบคำถามมา! แอบไปมั่วกับมันมาก่อนหน้านี้ลับหลังฉันแล้วใช่ไหม เชื้อไม่ทิ้งแถว แม่มันเป็นยังไง ลูกมันก็เป็นอย่างนั้น!”
ถูกคุณใหญ่ด่าตนคนเดียวไม่พอยังลามปามถึงแม่ คุณเล็กพยายามอดกลั้น แล้วขอตัวจะเข้าบ้าน
“ฉันยังพูดไม่จบ อย่าเดินหนีฉันนะ! นังเล็ก!!”
คุณเล็กเดินไปอย่างไม่สนใจ บรรทัดมาขวางให้คุณใหญ่มากระชากเงื้อมือจะตบ ถูกมือของใครคนหนึ่งมาจับตรึงไว้ คุณใหญ่ชะงักหันมอง เห็นทองโปรยปรากฏตัว อย่างเท่ พูดเรียบๆ แต่ทรงอำนาจ
“อย่าใช้ความรุนแรงกับคนในครอบครัวเลยครับ”
คุณใหญ่อึ้ง แต่พอบรรทัดเห็นทองโปรยก็ตกใจหน้าเผือด คุณเล็กรู้สึกขอบคุณทองโปรยแต่ก็สังหรณ์ใจว่าเรื่องนี้ยาวแน่...
ooooooo
ทองสร้อยเรียกยอดชายออกมา ถามจีจี้ว่ารู้จักผู้ชายคนนี้ไหม จีจี้ปากแข็งว่าไม่รู้จัก พอถูกคาดคั้นหนักเข้าก็เป็นลมไปเลย ร้อนถึงพวกทองสร้อยต้องช่วยกันปฐมพยาบาล
ทองสร้อยบอกทุกคนว่าถ้าจีจี้เป็นอะไรไป บรรทัดลอยนวลแน่ แล้วเราก็จะช่วยคุณใหญ่ไม่ทัน พฤกษ์ฟังแล้วรู้สึกประทับใจทองสร้อยที่ร้อนใจจะช่วยคุณใหญ่ทั้งที่ถูกเกลียดถูกแกล้งมาสารพัด
ที่หน้าบ้านเวียงคีรี...คุณใหญ่สั่งทองโปรยให้ปล่อยมือตนเดี๋ยวนี้ ทองโปรยไม่ปล่อยจนกว่าคุณใหญ่จะฟังคุณเล็กอธิบายเรื่องระหว่างตนกับคุณเล็กก่อน
คุณเล็กขอร้องทองโปรยให้ปล่อยคุณใหญ่ เขาจึงปล่อย แต่พอปล่อยคุณใหญ่ก็ตบหน้าคุณเล็กฉาดใหญ่! ทองโปรยโดดเข้าไปเอาตัวขวางไว้ คุณเล็กบอกให้ถอยไปแล้วยืนเผชิญหน้าคุณใหญ่บอกให้ลงโทษตนจนกว่าคุณใหญ่จะพอใจ คุณใหญ่ไม่ตบอีก แต่ไล่คุณเล็กให้ออกจากบ้าน สั่งชบากับเจียรนัยให้ไปเอาข้าวของของคุณเล็กโยนออกมานอกห้องให้หมด
เยาะเย้ยคุณเล็กว่า “ต่อให้คุณกลางรู้เรื่อง และคิดจะช่วยเธอ ถึงแม้จะต้องแตกหักกัน ฉันก็ไม่มีทางยอม เพราะฉันจะไม่ยอมเลี้ยงเธอไว้อีก นี่คือฟางเส้นสุดท้าย!”
ทองโปรยยืนอึ้ง รู้สึกว่าตัวเองผิดที่ทำให้คุณเล็กถูกคุณใหญ่เล่นงานจนไล่ออกจากบ้าน เขาขอโทษคุณเล็กถามว่าตนจะช่วยอะไรได้บ้าง คุณเล็กบอกให้ช่วยกลับบ้านไปก่อน ทองโปรยไม่อยากกลับกลัวเธอจะรับมือคุณใหญ่ไม่ไหว
“อาจจะแย่ แต่ไม่ได้แปลว่ายอม!”
ทองโปรยปลุกใจให้สู้ๆ ก็พอดีเฉวียงมาบอกว่าทองสร้อยโทร.มา ทองโปรยรับสาย พอทองสร้อยรู้ว่าคุณใหญ่ไล่คุณเล็กออกจากบ้านก็ตกใจ พฤกษ์เองก็ตกใจ พฤกษ์รีบกลับไปทันที ทองสร้อยบอกพฤกษ์ว่ามีอะไรก็ S.O.S. ไปที่หน้าบ้านเลยเพราะพี่ชายตนเตรียมพร้อมรออยู่ที่นั่นแล้ว พอพฤกษ์กลับไปทองสร้อยก็รีบกลับเข้าไปในบ้าน
ooooooo
คุณใหญ่ถูกบรรทัดเป่าหูยุยงจนเหมือนคนไม่มีสติ ขับไล่ไสส่งคุณเล็กไม่ฟังเสียงใคร แม้คุณแหววจะพยายามเตือนสติก็ไม่ได้ผล
คุณเล็กขึ้นไปที่ห้อง เห็นชบากับเจียรนัยที่โกยเสื้อผ้าของคุณเล็กโยนออกมานอกห้องพากันยืนหอบแฮ่กอยู่ ก็บอกคุณใหญ่ว่าขอเข้าไปล่ำลาห้องที่เคยอยู่ แล้วล็อกประตูทันที
คุณใหญ่โวยวายให้เปิดประตู ตะโกนจนเสียงแหบแห้ง คุณเล็กก็ไม่เปิด คุณใหญ่จึงให้ชบาไปเอากุญแจสำรองมา ชบาถ่วงเวลา ขณะเดียวกันก็ให้เจียรนัยโทร.บอกพฤกษ์เร่งให้รีบกลับมา
ที่แท้พฤกษ์มาถึงหน้าบ้านแล้ว เขาชวนทองโปรยเข้าไปด้วยกัน แต่ให้เฉวียงรอที่รถ
พอคุณใหญ่เห็นทองโปรยเข้ามากับพฤกษ์ ก็ถามอย่างไม่พอใจว่า “ให้ผู้ชายคนนี้เข้ามาทำไม คุณกลาง!”
“เข้ามาช่วยผมคุยกับพี่ใหญ่ ให้เลิกอคติกับน้องสาวของตัวเองเสียที”
“คุณเล็กไม่เคยทำความเสื่อมเสีย เธอเป็นคนดี จิตใจดี มีแต่ความปรารถนาดี ไม่เคยรังเกียจหรือแบ่งชนชั้นวรรณะกับใคร” ทองโปรยยืนยัน ทำเอาทั้งคุณใหญ่และบรรทัดอึ้ง คุณเล็กเงี่ยหูฟังอยู่ข้างในยิ้มดีใจ
พฤกษ์มองหน้าบรรทัดขอให้เขาช่วยไปอยู่ที่มุมไหนของบ้านก็ได้เพื่อให้พี่น้องได้คุยกัน คุณใหญ่ไม่ยอมจะตามไปด้วย พฤกษ์เข้าไปขวาง ขอร้องว่า
“พี่ใหญ่ครับ ผมขอ ช่วยคุยกับผม ซึ่งมันจะเป็นการคุยครั้งสุดท้าย”
“คุณใหญ่คะ คุยกับคุณกลางเถอะค่ะ แหววอยากให้พวกเราทุกคนอยู่กันอย่างสงบสุขเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ก่อนทองสร้อยจะเข้ามานะคะ” คุณแหววขอร้องอีกคน คุณใหญ่จึงยอม พอคุณใหญ่เดินนำไป พฤกษ์เดินตาม คุณแหววจะตามไปด้วย พฤกษ์หันมาบอกว่า
“ผมตั้งใจจะคุยกับคุณหลังจากที่คุยกับพี่ใหญ่เรียบร้อยแล้ว ไม่ใช่ตอนนี้”
คุณแหววหยุด อึ้ง ใจเสีย...คุณแหววที่จับแขนนิรมลอยู่จิกแขนนิรมลอย่างลืมตัวจนนิรมลร้องว่าเจ็บ คุณแหววจิกอย่างแรงอีกครั้งก่อนปล่อยมือ แล้วเดินออกไปอย่างว้าวุ่นใจ
“โอย... นังโรคจิต บ้านนี้มีแต่คนโรคจิต” นิรมลด่าทุกคนแล้วรีบชิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
ooooooo
จีจี้เป็นลมยาว ยังนอนแบ็บอยู่ ทองสร้อยหยิบมือถือของจีจี้ไปดู พบว่าเบอร์สุดท้ายที่ติดต่อมาคือเบอร์ของบรรทัด
ทองสร้อยบอกว่าจะให้บรรทัดรู้ไม่ได้ว่าจีจี้ถูกเราจับตัวอยู่ จนกว่าเราจะได้คำสารภาพของจีจี้ แล้วพาตำรวจไปลากคอบรรทัดที่บ้านเวียงคีรีเสียก่อน ทองสร้อยมองจีจี้อย่างกลุ้มใจที่ไม่ฟื้นเสียที เลยส่งข้อความให้ทองโปรยเฝ้าบรรทัดให้ดี
คุณใหญ่กับพฤกษ์ไปคุยกันสองคน คุณใหญ่ยืนเชิดคอแข็ง ในขณะที่พฤกษ์ก็เริ่มใช้ไม้แข็งว่า
“ถ้าพี่ใหญ่ไล่คุณเล็กออกจากบ้าน ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเชิญพี่ใหญ่ออกจากบ้านหลังนี้ด้วยเหมือนกัน”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่พี่นะ พี่ก็มีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้เหมือนกัน”
“ก็เหมือนกับคุณเล็ก!” คุณใหญ่สวนทันควันว่าไม่เหมือน! “แต่ก็ไม่ต่างกัน เราต่างคนเป็นลูกของคุณพ่อและบ้านนี้คุณพ่อไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าจะยกให้ใคร เพราะ ฉะนั้นทุกคนต่างก็มีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้เท่าๆกัน”
“แต่มันเป็นลูกเมียน้อย!! คุณแม่ตรอมใจตายเพราะความไม่รู้จักพอของคุณพ่อ และความใจง่ายของแม่มัน”
“ผมไม่ปฏิเสธว่าคุณพ่อทำผิด ท่านเองก็ยอมรับผิดและเสียใจมาก แม่คุณเล็กเองก็เหมือนกัน แต่ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ที่พี่ใหญ่ลงโทษคุณเล็กซึ่งไม่รู้เรื่องความผิดพลาดของผู้ใหญ่เลย มันยังไม่พออีกเหรอครับ”
เห็นคุณใหญ่อึ้ง พฤกษ์เสียงอ่อนลงว่า
“เมตตาและให้โอกาสน้องที่มีเลือดของคุณพ่อเหมือนเราบ้างเถอะครับ อย่าให้แต่กับคนอื่น คนที่รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจอย่างนายบรรทัด”
“เธอมันอคติ!”
“ผมก็ทำเหมือนกับที่พี่ใหญ่ทำ” คุณใหญ่อึ้งไปอีกครั้ง “รู้สึกยังไงบ้างครับ ถ้าผมไม่ให้โอกาสกับคนที่พี่ใหญ่รัก”
“พอได้แล้ว! เลิกพูด!!”
“ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วครับ ทุกคนมีฟางเส้นสุดท้ายเหมือนกัน พี่ใหญ่ไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล พี่ใหญ่จะไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ทั้งที่มันผิดอีก!”
คุณใหญ่ตกใจ ไม่คิดว่าพฤกษ์จะแข็งข้อขึ้นมาขนาดนี้ ในขณะที่พฤกษ์เองก็เผชิญหน้าคุณใหญ่อย่างไม่ยอมอีกต่อไป
เห็นคุณใหญ่นิ่งไปนาน พฤกษ์อ้อนวอนพี่สาวอีกครั้งว่า
“ขอโอกาสให้คุณเล็กเถอะครับ เปิดใจมองคุณเล็กใหม่ แล้วพี่ใหญ่จะเห็นว่า น้องเราเป็นคนดี และเชิดหน้าชูตาในเวียงคีรีคนหนึ่ง”
คุณใหญ่ไม่แสดงท่าที แต่เดินปึงปังไป พฤกษ์เรียกก็ไม่สนใจ เขาจึงตามไป
ooooooo
คุณใหญ่ตรงไปที่หน้าห้องของคุณเล็กที่ยังขังตัวเองอยู่ในห้อง หยุดยืนตรงประตู พูดเข้าไปในห้อง
“ฉันรู้ว่าแกยืนฟังอยู่ เกลียดก็คือเกลียด เกลียดไปแล้ว และเกลียดมานานแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ แต่ขอให้อยู่ห่างๆ เพราะฉันไม่มีวันเลิกเกลียดแก”
พูดแค่นั้นแล้วคุณใหญ่หันหลังเดินออกไป พฤกษ์ถอนใจโล่งอกที่แม้คุณใหญ่จะยังจงเกลียดจงชังคุณเล็กแต่ยอมอ่อนข้อไม่ไล่คุณเล็กออกจากบ้าน
คุณเล็กเปิดประตูออกมาเห็นพฤกษ์ยืนอยู่ เธอน้ำตาซึมโผกอดพฤกษ์
“ขอบคุณนะคะคุณกลาง”
“อดทนหน่อยนะคุณเล็ก อีกไม่นาน สิ่งที่เราพยายามทำ จะต้องเอาชนะอคติในใจของพี่ใหญ่ได้”
“ค่ะ” สองพี่น้องต่างแม่กอดกันด้วยความรัก
บรรทัดมองอย่างเจ็บใจที่แผนการไม่เป็นไปอย่างที่คิด
ooooooo
บรรทัดเห็นพี่น้องในบ้านเวียงคีรีกำลังแตกแยก จึงสั่งนิรมลให้วางยาหมายเผด็จศึกคุณใหญ่คืนนี้ แต่ขณะนิรมลกำลังเทยาใส่เครื่องดื่มที่จะยกไปให้คุณใหญ่ ถูกเจียรนัยจับได้และแอบถ่ายคลิปไว้
ที่บ้านเนรัญญา จีจี้เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ยอดชายเข้าไปถามอีกครั้งว่าจำตนได้หรือยัง จีจี้ส่ายหน้าอีก ยอดชายสาธยายว่า
“คุณเคยด่าผมว่าเก้งหรือไม่ก็กวางที่หน้าฟิตเนส TB ที่แฟนคุณทำงานอยู่ที่นั่นครั้งหนึ่ง แต่มีก่อนหน้านั้น คุณเข้ามาหานายบรรทัดก่อนที่จะมีแฟนอีกคนของมันเข้ามาไถเงินมัน หลังจากที่คุณกลับไปแล้ว”
ไม่ว่ายอดชายจะทบทวนความจำอย่างไร จีจี้ก็ทำตาใสซื่อบอกว่าจำไม่ได้ ไม่รู้จัก เนรัญญารุกว่าถ้าเธอยิ่งปฏิเสธก็ยิ่งมีความผิด ยอมรับมาเสียเถิดว่าเธอกับบรรทัดเป็นผัวเมียกัน ทองสร้อยก็สำทับว่า
“จะปฏิเสธเพื่อช่วยนายนั่นอยู่อีกทำไม รู้ไหมว่ามันสารภาพกับพวกเราหมดแล้วว่า...มันเป็นอะไรกับเธอมีแผนจะทำอะไรบ้าง” กระนั้นจีจี้ก็ยังปากแข็ง ทองสร้อยเลยให้ฟังคลิปเสียงจากมือถือของกุลชาติ
“จีจี้เป็นคนคิดทั้งหมด เลว ชั่ว!!” เสียงบรรทัดชัดมาก จีจี้ฟังแล้วด่าอย่างแค้นใจ “บรรทัด! ไอ้เลว!!!”
ที่แท้เป็นฝีมือของกุลชาติตัดต่อเสียงของบรรทัดด้วยแอพในมือถือของตน ที่ทั้งทองสร้อยและเนรัญญาเฝ้าดูและลุ้นอย่างตื่นเต้นนั่นเอง
ooooooo
คุณใหญ่ขึ้นไปเอนหลังที่ห้องนอนอย่างอ่อนเพลียและปวดหัว ครู่หนึ่งบรรทัดเอายาแก้ปวดหัวมาให้ บอกว่าเดี๋ยวดาวจะเอาน้ำมาให้ คุณใหญ่จะได้ทานยาแล้วนอนพักผ่อน บรรทัดมองอย่างหมายมั่นปั้นมือในแผนการของตน
ที่หน้าบ้านเวียงคีรี ทองโปรยยังเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ เฉวียงชวนให้กลับกันก่อนไหมเพราะยังไม่เห็นสัญญาณ S.O.S มาเลย ทองโปรยบอกให้รอก่อน สั่งให้เฉวียงโทร.หาศักดิ์สิทธิ์ถามว่าพ่อเป็นยังไงบ้าง พอเฉวียงโทร.ก็ตกใจบอกทองโปรยว่า
“นายครับ...ท่านแย่แล้วครับ”
ทองก้อนอยู่ที่บ้าน นั่งหายใจหอบเหนื่อยอยู่บนเก้าอี้ แม่บ้านพยายามอ้อนวอนจะโทร.เรียกรถพยาบาล ทองก้อนปฏิเสธว่าตนไม่เป็นอะไร แค่เดินขึ้นลงบันได เหนื่อย เดี๋ยวก็หาย แม่บ้านบอกว่านานแล้วยังไม่หาย วัดความดันเมื่อกี๊ ตัวล่างสูง ศักดิ์สิทธิ์บอกว่าไม่ดี
“ไอ้ศักดิ์สิทธิ์มาเหรอ???” ทองก้อนเผลอดีใจ แม่บ้านรู้ตัวว่าพลาด ก้มหน้าอึกอัก ทองก้อนเองก็รู้ตัวว่าเผลอดีใจออกไป เก๊กขรึมเข้มเหมือนเดิมถามว่า “ฉันถามว่าไอ้ศักดิ์สิทธิ์มาเหรอ!!! แน่จริงออกมา อย่าหลบมันไม่แมน!!”
ศักดิ์สิทธิ์รู้ว่าความลับแตกแล้วเลยเดินออกมา ทองก้อนของขึ้นถามว่ามาทำไม ไม่รักแล้วมาทำไม ศักดิ์สิทธิ์บอกว่า
“ใจสั่งมาครับ”
“สั่งว่าอะไร!”
“สั่งว่า...อย่าปล่อยให้คนแก่เอาแต่ใจอยู่ตามลำพัง เพราะหัวใจอาจจะวายตายได้ เพราะไม่ยอมปล่อยวาง”
“ไอ้ปาก...ไอ้...ไอ้...” ทองก้อนหยุดหายใจหอบถี่เพราะความดันขึ้นสูงจนเวียนหัว ศักดิ์สิทธิ์รีบเข้าไปช่วยก็ยังทำเก่ง ตวาด “ไม่ต้องยุ่ง!”
“หยุดออกคำสั่งแล้วอยู่เฉยๆ” ศักดิ์สิทธิ์เสียงแข็งจนทองก้อนชะงัก ศักดิ์สิทธิ์สั่งแม่บ้านให้โทร.เรียกรถพยาบาล ทองก้อนโวยวายเหมือนเด็กไม่ได้ดั่งใจว่าไม่เอ๊า...ไม่ไปโรงพยาบาล ศักดิ์สิทธิ์รู้นิสัยทองก้อนดีเลยเสนอว่า “งั้นพบกันครึ่งทางโทร.ตามหมอมา” ทองก้อนจึงยอม
ooooooo
บรรทัดรอเครื่องดื่มที่สั่งนิรมลเอามาให้คุณใหญ่ทานยา บ่นว่าหายไปไหน ทำไมไม่มาสักที
เสียงนิรมลดังจากมุมหนึ่งว่าอยู่นี่ บรรทัดถามว่าทำไมช้า ทำอย่างที่ตนสั่งหรือเปล่า นิรมลบอกว่าทำแล้ว บรรทัดเร่งว่าทำไมไม่มาสักทีตนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ผมก็รอจนแทบทนไม่ไหวเหมือนกัน” พฤกษ์พูดพลางเดินออกมาจากมุมหนึ่งพร้อมนิรมล
“อะไรเนี่ย!” บรรทัดตกใจ นิรมลรีบหลบไปอยู่ข้างหลังพฤกษ์ ทุกคนจ้องหน้าบรรทัดเขม็ง
คุณแหววขึ้นไปบอกคุณใหญ่ที่ห้องว่าคุณกลางให้เจียรนัยมาเชิญลงไปข้างล่าง คุณใหญ่ถามว่ามีเรื่องอะไร เจียรนัยบอกว่า “รีบลงไปเถอะค่ะ เดี๋ยวก็รู้ค่ะ”
บรรทัดโวยวายกับพฤกษ์ คุณเล็ก ว่า
“พวกคุณคิดจะทำอะไรกัน คุณใหญ่ต้องกินยา เธอไม่สบายเพราะเรื่องของพวกคุณ มันเรื่องอะไร ดาว!”
“รอให้พี่ใหญ่และคุณแหววมาก่อนค่อยพูด” พฤกษ์พูดไม่ทันขาดคำ เสียงคุณใหญ่ก็แทรกขึ้นว่า พี่มาแล้ว พลางเดินเข้ามาพร้อมคุณแหววและเจียรนัย พฤกษ์สั่งเจียรนัยว่า “เจีย...เปิดคลิปให้คุณใหญ่กับคุณแหววดู”
เป็นคลิปที่เจียรนัยถ่ายนิรมลขณะกำลังเทยาใส่เครื่องดื่ม ทั้งคุณใหญ่และคุณแหววตกใจ
“นิรมล อธิบายมาซิ ว่าเธอกำลังทำอะไร” พฤกษ์สั่ง บรรทัดโวยว่ามันชื่อดาวไม่ใช่นิรมล!! พฤกษ์สั่งย้ำ “นิรมล พูดให้หมด!” นิรมลจึงสารภาพต่อหน้าทุกคนว่า
“จริงๆแล้วหนูชื่อนิรมล พี่บรรทัดให้หนูเข้ามาเป็นคนใช้ในบ้านนี้ คอยหาทางกัดทองสร้อย แล้วก็...ที่เห็นในคลิป หนูถูกใช้ให้ใส่ยาบิวต์ให้คุณใหญ่ดื่ม” คุณใหญ่ ถามว่ายาอะไร! “ยาที่จะช่วยทำให้คุณใหญ่อยากมีผัวน่ะค่ะ พี่บรรทัดกะจะรวบหัวรวบหางคุณใหญ่คืนนี้”
“พอแล้ว!!” บรรทัดตวาด
“ไม่พอ!” นิรมลตวาดคืนอย่างไม่เกรงกลัว แล้วแฉต่อ “พอคุณใหญ่เป็นเมียพี่บรรทัดแล้ว เขาก็กะจะสูบเงินคุณใหญ่ให้มากที่สุด เอาไปใช้หนี้บ่อน แบ่งให้หนู แล้วมันก็จะหนี”
“มันโกหก มันปั้นเรื่องขึ้นมา คุณใหญ่อย่าไปเชื่อนะ แกถูกน้องๆคุณใหญ่จ้างให้มาพูดใส่ร้ายฉันใช่ไหม” บรรทัดโวยวาย
นิรมลบอกว่าเขาจะกันตนเป็นพยานไม่เอาผิดถ้าตนสารภาพว่าร่วมมือกับบรรทัด ถึงตนจะรักเขาแต่ก็ไม่อยากติดคุก
คุณใหญ่ตะลึงงันเมื่อรู้ความจริงว่านิรมลเป็นเมียบรรทัด ทันใดนั้นเสียงจีจี้ก็แทรกเข้ามาว่า
“ฟังคำพูดของฉันด้วยไหมล่ะ ไอ้พี่บรรทัด” จีจี้บอกว่าตนก็เป็นเมียของบรรทัดอีกคนที่เขาให้หลอกว่าเป็นน้อง
คุณใหญ่จะเป็นลมอีกครั้ง พฤกษ์ประคองไว้ให้กำลังใจว่าอดทนฟังความจริงทั้งหมดก่อน ในขณะที่บรรทัดหน้าซีดแล้วซีดอีก เป็นจำเลยที่ตกอยู่ในวงล้อม ของทุกคนในเวียงคีรี!
ooooooo
เมื่อบรรทัดถูกทั้งนิรมลและจีจี้แฉจนหมดเปลือก จึงหันไปอ้อนคุณใหญ่ ถามว่าไม่เชื่อพวกนั้นใช่ไหม ถูกคุณใหญ่ตบไปหลายฉาดด่าไอ้เลว ไอ้สิบแปดมงกุฎ! โถมเข้าตบตีบอกว่าจะแจ้งความจับเข้าคุก
“อีแก่เอ๊ย!!” บรรทัดจับมือคุณใหญ่เหวี่ยงล้มลงแล้ววิ่งหนี พฤกษ์สั่งให้ตามไปจับตัวมา บรรทัดวิ่งไปขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างบอกให้รีบไป มอเตอร์ไซค์รับจ้างถามว่าหนีใครมา โจรหรือเปล่า เลยถูกบรรทัดถีบตกรถ ขโมยรถขี่หนีไปได้ พุฒิกลับไปบอกพฤกษ์ว่ามันหนีไปได้ กุลชาติบอกว่าตนโทร.แจ้งตำรวจให้แล้ว แต่คุณใหญ่ต้องไปแจ้งความที่โรงพักด้วย
“คืนนี้พี่ใหญ่คงยังไปไหนไม่ได้” พฤกษ์บอก ทองสร้อยติงว่าถึงตำรวจจับตัวมันได้แต่ถ้าไม่มีเจ้าทุกข์ก็เอาผิดมันไม่ได้ พฤกษ์ถามว่าถ้ามีเจ้าทุกข์คนอื่นแจ้งล่ะ ทองสร้อยถามว่าใคร ก็พอดีทองโปรยโทร.เข้ามา ทองสร้อยรีบรับสาย...
“พี่กำลังไล่โทร.หาคนที่เคยถูกนายบรรทัดหลอกรีดไถเงิน กรรโชกทรัพย์ด้วยวิธีแบล็กเมล์ให้เขารีบไปแจ้งความ”
พฤกษ์หว่านล้อมจีจี้กับนิรมลว่าถ้าสองคนยอมช่วยตนจะไม่ให้พี่ใหญ่เอาผิด แต่ต้องสัญญาว่าจะไม่ทำผิดซ้ำอีก ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ยาวแน่ ทั้งสองรีบรับคำ
บรรทัดหนีไปได้ไม่มีใครรู้ว่ามันหนีไปกบดานที่ไหน นิรมลบอกว่ามีคนช่วยได้ แล้วโทร.ทันที “เฮีย... จัดการไอ้บรรทัดให้หนูที!!”
หลังจากนั้นไม่นาน บรรทัดที่ไปหลบอยู่ในห้องพัก ก็ถูกลูกน้องเฮียเข้าไปแล้วปิดประตูห้อง จากนั้นก็มีแต่เสียงบรรทัดแว่วออกมา “อ๊อก...อ๊าก...โอย...เฮีย...ผมยอมแล้ว!!”
ooooooo
วันนี้ทองสร้อยไปหาพฤกษ์ที่บ้านแต่เช้า ถามว่าคุณใหญ่เป็นอย่างไรบ้าง พฤกษ์บอกว่ายังปิดประตูไม่ยอมให้ใครเข้า เก็บตัวอยู่แต่ในห้องตั้งแต่เกิดเรื่อง
“คุณใหญ่คงเสียใจและผิดหวังมาก”
“เธอไม่ควรนินทาฉันนะทองสร้อย!” เสียงคุณใหญ่แทรกเข้ามา พอทั้งสองหันไปเห็นคุณใหญ่ยืนหน้าบึ้งอยู่ ทองสร้อยรีบขอโทษ กำลังจะชี้แจงก็ถูกคุณใหญ่ตัดบท “คุณกลางออกไปก่อน พี่มีเรื่องจะคุยกับทองสร้อย”
พฤกษ์อึ้ง ในขณะที่คุณใหญ่ยังมีท่าทีแข็งกระด้าง ไม่มีทีท่าจะญาติดีกับทองสร้อยเลยแม้แต่น้อย
ครู่หนึ่ง คุณเล็กหน้าตาตื่นมาบอกพฤกษ์ว่าไม่รู้คุณใหญ่หายไปไหนที่ห้องก็ไม่มี พฤกษ์ทำเสียงชู่ว์บอกว่าคุณใหญ่อยู่กับทองสร้อยทางโน้น...
คุณเล็กถามว่าแล้วทำไมเขามายืนอยู่ตรงนี้ พฤกษ์บอกว่าคุณใหญ่ต้องการคุยเป็นส่วนตัวกับทองสร้อย คาดว่าคงอยากจะขอโทษแต่ไม่อยากให้เอิกเกริก
“งั้นคุณกลางอยู่ตรงนี้ แต่เล็กอยากรู้ เล็กขอเสียมารยาทนะคะ” แล้วคุณเล็กก็ผละไปแอบฟัง พฤกษ์ทำท่าจะห้าม แต่สุดท้ายก็ตามคุณเล็กไปเพราะตัวเองก็อยากรู้เหมือนกัน
ooooooo
คุณใหญ่เปิดฉากคุยกับทองสร้อยอย่างไว้ตัวตามฟอร์ม ถามว่าทำไมเธอถึงกลับมาช่วยตนจาก บรรทัด ทำไมไม่ไปให้พ้นๆ อยากทำตัวเป็นคนดีหรือ ทองสร้อยบอกว่าไม่ใช่ ตนแค่ทำอะไรได้ก็อยากทำ
“นั่นแหละ ที่เรียกว่าคนดี!!”
ทองสร้อยอึ้งที่ได้ยินคำนี้จากปากคุณใหญ่ คุณเล็กกับพฤกษ์ที่แอบฟังอยู่ก็อึ้งและดีใจ คุณใหญ่ยังคงพูดต่อแต่ยังไว้ฟอร์มตามเคยว่า
“ฉันได้เรียนรู้ว่า คนดีจริงๆ ไม่พูดว่าตัวเองดี แต่ทำให้เห็น ทำทั้งๆที่ไม่มีใครเชื่อ ส่วนคนอีกประเภท ที่พูดตลอดเวลาว่าตัวเองดีอย่างนั้นอย่างนี้ มันไม่ดีจริง เป็นแค่พวกอยากจะดี!...ที่ผ่านมา ฉันเลือกเชื่อคำพูดมากกว่าการกระทำ เชื่อแต่เหตุผลของตัวเองจนกลายเป็นอคติ...กว่าจะตาสว่างก็เกือบสายเกินไป ฉันดูโง่ในสายตาเธอมากหรือเปล่า”
“คุณใหญ่ไม่ใช่คนโง่ เพราะคนโง่จะมองไม่เห็นความผิดพลาดของตัวเอง”
“ถ้าฉันไม่โง่แล้วเรียกอะไร ฉันมองเธอ มองคุณเล็ก มองทุกคนที่คิดไม่เหมือนฉัน ทุกคนที่จริงใจกับฉัน เป็นศัตรูที่ต้องถูกกำจัด! ฉันคือคนประเภทไหนกันทองสร้อย ...หือ???”
ทองสร้อยพูดไม่ออกเมื่อเห็นน้ำตาสำนึกผิดของคุณใหญ่ พฤกษ์กับคุณเล็กอึ้งกับการเปลี่ยนแปลงของคุณใหญ่เช่นกัน
“ทุกคนพยายามเตือนฉัน พยายามให้สติ แต่ฉันก็ไม่เคยฟัง ฉันรู้สึกผิดเหลือเกิน ฉันทำร้ายน้องๆ ทำร้ายเธอ...”
พฤกษ์กับคุณเล็กมองคุณใหญ่ด้วยความเห็นใจ ตัดสินใจออกไปหาคุณใหญ่ที่ยืนหันหลังร้องไห้อยู่ ทองสร้อยตกใจกระซิบเตือนว่าคุณใหญ่สั่งเอาไว้แล้ว พฤกษ์กระซิบตอบว่า “เคยเชื่อที่ไหน”
คุณเล็กเอากระดาษทิชชูยื่นให้คุณใหญ่ พอคุณใหญ่หันมาเห็นพฤกษ์กับคุณเล็กก็ตกใจรีบหันหลังให้หยุดร้องไห้ทันที วางฟอร์มขรึมเหมือนเดิมถามว่า บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าต้องการคุยกับทองสร้อยเป็นการส่วนตัวแล้วมาทำไม?
“ไม่ต้องการไหล่ของใครสักคนไว้ซบเวลาร้องไห้หรือครับพี่ใหญ่”
“ไม่!!” คุณใหญ่เสียงแข็งแล้วร้องไห้ฮือๆ ทันที พฤกษ์เดินเข้าหา คุณใหญ่หันซบไหล่น้องชายร้องไห้อย่างหนัก
ทองสร้อยกับคุณเล็กยิ้มให้กัน พฤกษ์ยิ้มกับทั้งสอง ปล่อยให้คุณใหญ่ซบไหล่ร้องไห้สะอึกสะอื้น
ooooooo
ทองก้อนอยู่ในภาวะทรุดโทรมห่อเหี่ยว อยู่อย่างเดียวดายในบ้านหลังใหญ่ มีเพียงแม่บ้านที่คอยดูแลรับใช้ ทองก้อนรำพึงอย่างคิดถึงพิสมัย...
“ทำไมไม่อยู่รอกันก่อน ผมไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้...”
ทองก้อนพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ถามแม่บ้านอย่างไม่ยอมเอ่ยชื่อว่าไอ้คนที่มาหาตนเมื่อคืนยังอยู่ไหม แม่บ้านทำไก๋ถามว่าคนไหนหรือ ทองก้อนโมโหแต่ยังทิฐิไม่ยอมเอ่ยชื่อ เมื่อถามแม่บ้านไม่ได้เรื่องก็ตะโกน
“พวกแกอยู่ที่ไหน ออกมา! ฉันคือผู้ล่า ฉันได้กลิ่นพวกแก...อยู่ไหน!!” เมื่อหาก็ไม่เห็น ตะโกนถามก็เงียบ ทองก้อนประกาศลั่น “ฟังนะโว้ย!! หรือถ้าพวกแกไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันก็กำลังส่งกระแสจิตไปถึงพวกแกว่า ฉันไม่มีวันยอมแพ้!”
ทองโปรยกับศักดิ์สิทธิ์ที่แอบฟังอยู่ หันมองหน้ากันทำตาปริบๆ
“มั่นใจเหรอครับ ว่าแผนหลอกท่านให้คิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว มันจะช่วยให้ท่านได้คิด” ทองโปรยถาม ศักดิ์สิทธิ์บอกว่าตอนนี้ไม่แน่ใจแล้ว เพราะดูท่าทางฤทธิ์เดชของท่านไม่ได้ลดน้อยลงเลย “นั่นสิครับ ทำยังไงต่อไปดีครับ”
“สวดมนต์ขอให้มีปาฏิหาริย์ครับ” ศักดิ์สิทธิ์ตอบหน้าตาเฉย ทำเอาทองโปรยร้องอ้าว...พูดไม่ออกอีกเลย
เมื่อทองก้อนตามหาเรียกหาใครก็ไม่มีใครตอบรับ สุดท้ายบอกแม่บ้านว่าอยากนอน แม่บ้านจะพาไป ถูกสะบัดจนตัวเองเซบอกว่าไม่ต้อง เดินเองได้ แล้วเดินย่องแย่งไปทั้งที่พยายามฝืนให้ดูเข้มแข็งเต็มที่ แต่...ไม่ไหว...
ooooooo
คุณใหญ่ถามพฤกษ์ว่าเมื่อได้ยินที่ตนพูดหมดแล้วจะทำอย่างไรต่อไป พฤกษ์ย้อนถามว่าพี่ใหญ่อยากให้ทำยังไง
ขณะนั้นคุณแหววเดินเข้ามาแอบฟังอยู่มุมหนึ่งเงียบๆ
“พี่อยากให้ทุกคนอภัยให้พี่ พี่ผิดไปแล้ว พี่ขอโทษนะคุณกลาง โดยเฉพาะคุณเล็ก ที่พี่ใจแคบ ตัดสินคุณเล็กจากสิ่งที่คุณเล็กไม่ได้ก่อ ทั้งๆที่คุณเล็กทำตัวเป็นน้องที่ดี ของพี่มาตลอด”
คุณเล็กอึ้ง ตื้นตันใจ ในขณะที่พฤกษ์ตอบทันทีว่า...
“ผมให้อภัยพี่ใหญ่ได้เสมอ ผมรู้ดีว่าพี่ใหญ่ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องผม ส่วนคุณเล็ก...ว่าไง” คุณเล็กให้อภัยบอกว่าถ้าตนเป็นคุณใหญ่ก็คงทำอย่างคุณใหญ่ ขอบคุณคุณใหญ่ที่ให้โอกาสตนได้ทำหน้าที่น้องสาว ได้เป็นส่วนหนึ่งของเวียงคีรี
คุณแหววที่แอบฟังอยู่เจ็บใจ ที่เห็นทุกคนเข้าใจกันโดยเฉพาะพฤกษ์กับทองสร้อยที่สบตากันอย่างตื้นตันใจ แต่แล้วทุกคนก็อึ้ง เมื่อทองสร้อยเอ่ยขึ้นว่า
“สร้อยยังไม่ให้อภัยคุณใหญ่ค่ะ!”
ooooooo
