ใต้ชายคารักตอนที่ 24 ใต้ชายคารัก (24)
ตอนที่ 24 เมื่อรักแรกหวนคืน (4)
ซ่งชิงชุนจ้องมองซูจือเนี่ยนผู้ซึ่งอยู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด ทว่าน้ำเสียงเด็ดขาดของเขาดึงเธอออกจากอาการตกใจ รอยยิ้มที่เกิดจากความปีติยินดีในการโทรมาของพี่อี่หนานมลายหายไปในทันที เธอรีบมองไปรอบตัวจึงพบว่านี่เป็นห้องนอนของซูจือเนี่ยน แล้วภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ย้อนกลับมาหาเธออย่างช้าๆ เธอรอจนเขาปรากฏตัวขึ้นในที่สุด และเพราะปวดประจำเดือนอย่างรุนแรง เธอจึงหมดสติไปก่อนจะได้ขอร้องเขา
เป็นเขาสินะ... ที่พาเธอกลับบ้านเมื่อคืนนี้
ซ่งชิงชุนเข้าใจถ่องแท้ดีว่าซูจือเนี่ยนยังคงโกรธและเกลียดเธอ เขาออกปากไล่เธอออกจากบ้านซึ่งๆ หน้า
แต่ในที่สุดเธอก็ได้อยู่ตามลำพังกับเขา เธอจะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะสู้ต่อไปเพื่อเห็นแก่ซ่งเอ็มไพร์
ซ่งชิงชุนรู้ดีว่าซูจือเนี่ยนไม่ใช่คนที่มีความอดทนมากนัก เธอเกรงว่าเขาจะลากตัวเธอออกไปเหมือนเมื่อคราวก่อนที่เธอมาหาเขาที่บ้าน เธอจึงรีบลุกลงจากเตียง และค้นเอาจดหมายออกจากกระเป๋า เดินตรงไปหาซูจือเนี่ยนแล้วยื่นจดหมายฉบับนั้นให้แก่เขา “นี่เป็นเช็คยี่สิบล้านหยวน เป็นทั้งหมดที่ซ่งเอ็มไพร์จะเสนอให้คุณได้ ณ ตอนนี้ ดังนั้นคุณช่วยกรุณาพิจารณาอีก…”
“ผมไม่มีเวลาให้กับความเพ้อฝันของคุณหรอกนะ นี่ถ้าคุณยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้แล้วละก็ เอาละ ผมจะขอพูดอย่างชัดเจนอีกครั้ง ผมจะไม่มีวันเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์!” ซูจือเนี่ยนแทรกคำพูดเธอขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด “ก่อนที่ผมจะลากคุณออกจากบ้าน ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาทีเพื่อเก็บของและอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก!” จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกจากห้องนอน เข้าไปในห้องทำงานของเขา เห็นชัดว่าไม่อยากอยู่ใกล้ซ่งชิงชุน
ซ่งชิงชุนรีบวิ่งตามเขาและถามว่า “ช่วยกรุณาบอกฉันหน่อยสิคะ จะต้องทำยังไงคุณถึงยอมบริหารซ่งเอ็มไพร์”
ซูจือเนี่ยนไม่ตอบแต่เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น
เมื่อตอนที่ซ่งชิงชุนรีบลุกลงจากเตียง เธอไม่ได้สวมรองเท้าแตะ ดังนั้นเมื่อเธอวิ่งเหยาะบนพื้นไม้แข็งแบบนี้ จึงรู้สึกเจ็บเท้า “บอกมาเลยค่ะ จะให้ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ดิฉันจะปฏิบัติตามค่ะ”
ซูจือเนี่ยนทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงเธอ ยังคงเดินต่อไป เขาเปิดประตูห้องทำงาน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของซ่งชิงชุนแล้ว หากวันนี้เธอชักชวนเขาไม่สำเร็จ วันจันทร์ที่จะถึงนี้ ซ่งเอ็มไพร์คงหายสาบสูญไปจากโลกนี้แน่นอน
ทว่าไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน เธอยังทลายเกราะป้องกันของซูจือเนี่ยนไม่สำเร็จเสียที เธอถึงกับยกเรื่องคืนนั้นขึ้นมาพูด คืนที่ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกัน แต่นั่นกลับทำให้เธอเจ็บปวดใจมากยิ่งขึ้น...
ซ่งชิงชุนมองประตูห้องทำงานที่ค่อยๆ ปิดลงตรงหน้า เธอจึงโพล่งออกมาโดยไม่ยั้งคิด “ถ้าคุณเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์แล้วกลัวว่าจะต้องใกล้ชิดกับดิฉันละก็ ไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะหากคุณยอมช่วยเหลือซ่งเอ็มไพร์ ฉันให้สัญญาค่ะ ว่าจะหายไปจากชีวิตคุณ...”
ประตูหยุดกึกในทันที หรือเธอจะเกลี้ยกล่อมเขาได้ในที่สุด
เมล็ดแห่งความหวังเบ่งบานขึ้นในใจของซ่งชิงชุน เธอถึงขั้นสาบานกับซูจือเนี่ยน “ฉันจะหลบเลี่ยงไม่ไปในที่ที่คุณไป และสัญญาว่าจะไม่ปรากฏตัวให้คุณเห็นอีกต่อไป ฉันจะไปจากปักกิ่งก็ได้หากคุณต้องการ...”
