ไฟล้างไฟ
ตอนที่ 10
อัลบั้ม: "บอย ปกรณ์" ปะทะ "แมท ภีรนีย์" ใน "ไฟล้างไฟ"
ลีลาต้องฝืนความรู้สึกเก็บกดความดีใจเอาไว้ ที่นรุตม์วาดฝันอนาคตครอบครัวให้ฟัง เขาอยากมีลูกสองหรือสามคน ดูแลรีสอร์ตเล็กๆของเรา ตนไม่เคยลืมคำสอนของป้าเพ็ญที่ว่า ลืมอะไรก็ลืมได้แต่อย่าลืมตัว เสียอะไรก็เสียได้แต่อย่าเสียคน ผิดอะไรก็ผิดได้แต่อย่าผิดศีลธรรม
ลีลาแย้งว่าเขาไม่เสียดายความลำบากที่ทำให้คาสเทิลเจริญก้าวหน้าบ้างหรือ นรุตม์ส่ายหน้า หลังจากแต่งงานกันตนจะส่งต่อทุกอย่างให้ศตวรรษและวางมือจากคาสเทิล ลีลาร้อนใจจะเอาที่ดินพ่อคืนได้อย่างไร นรุตม์เห็นสีหน้าเธอเป็นกังวลจึงถามมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ลีลาได้โอกาสจะพูดเรื่องที่ดินนั้น พอดีได้ยินเสียงธีรพัฒน์ดังขัดจังหวะ ทำนองว่าศิรินธารจะเข้าพบนรุตม์เดี๋ยวนี้ โดยมีลำไพรช่วยต่อว่าธีรพัฒน์ที่มาบอกให้รอก่อน
นรุตม์จึงเปิดประตูห้องรับศิรินธาร เธอเดินเข้ามาแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นลีลา จึงเยาะหยันเรื่องที่ทั้งสองจะแต่งงานกัน ลีลาแปลกใจที่ศิรินธารไม่โวยวายเหวี่ยงวีน กลับเข้ามากอดประจบจึงเลี่ยงเดินออกจากห้อง ไม่ทันที่ประตูจะปิดสนิท เสียงศิรินธารลอดออกมาชัดเจนว่า
“ขอบคุณนะคะที่พี่รุตม์เสียสละตัวเองเพื่อลูกหยีขนาดนี้ พี่ใช้วิธีไหนถึงจูงจมูกนังสำส่อนนั่นได้ขนาดนี้ ลูกหยีแค่ขอให้พี่เอานังร่านนั่นไปให้พ้นกล้า ก็ไม่คิดว่าพี่จะทุ่มขนาดนี้”
“พี่รักลีลา...”
“อันนี้กรี๊ดสุดที่มันเชื่อว่าพี่รักมันจริง แต่ถ้าพี่แต่งกับมันจริงๆ พี่จะกลืนมันลงเหรอคะ ผ่านมาตั้งกี่มือแล้ว ทั้งกล้าทั้งคุณพ่อ” ศิรินธารทำท่าขยะแขยง
นรุตม์จะอธิบายให้เข้าใจเสียใหม่ แต่ศิรินธารกลับขัดขึ้นว่าจะไม่อาละวาดไม่สร้างปัญหาให้ลีลาเปลี่ยนใจ แต่ถ้าแต่งกันไปคงไม่เอามันเข้าบ้านไปสร้างปัญหาอีกใช่ไหม นรุตม์ตัดบทบอกว่าจะย้ายไปอยู่ข้างนอก เพื่อความสบายใจของทุกคน ศิรินธารดีใจกอดขอบคุณที่ตนจะไม่ต้องเลิกกับหาญกล้า นรุตม์จับหัวเธอโยกเอ็นดูอย่างน้องสาว บอกเธอว่าตนสัญญาทุกอย่างจะต้องดีขึ้น... หน้าห้อง ลีลายืนช็อกเข้าใจว่านรุตม์หลอกลวงตน ทำทุกอย่างเพื่อช่วยศิรินธาร ลีลาเดินหน้าเครียดออกมา ลำไพรเข้ามาวางหน้ายิ้มเยาะพูดจากวนสุดๆ
“ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะคะ หรือว่าโดนเฉดหัวซะแล้ว น่าเสียดายนะคะ ไพรอยากรับใช้คุณเหลือเกิน แต่คงไม่มีโอกาสแล้ว”
“ฉันไม่ชอบทำลายความหวังของใครด้วยสิ ถ้าเธออยากรับใช้ฉัน ฉันจะทำให้เธอสมใจ” สายตาลีลาทำให้ลำไพรหนาวยะเยือก เพราะเธอพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นน่าสะพรึงกลัว
ลีลาขับรถกลับด้วยความว้าวุ่นใจ นึกถึงความรักที่นรุตม์มีให้ ความกตัญญูที่เขามีรวมกับที่เขาเปิดเผยว่าไม่ใช่สายเลือดเดชาเลิศรัตน์ ถูกชะล้างด้วยคำพูดของศิรินธารเมื่อสักครู่หมดสิ้น ทันใดเหลือบไปเห็นคัตเอาต์ของศตวรรษที่ติดอยู่บนตึก ทำให้ลีลาเกิดความคิดใหม่ในฉับพลัน
ooooooo
วันต่อมา ศตวรรษกำลังถ่ายมิวสิกวีดิโอด้วยเพลงของเขาติดชาร์ต แต่เขาไม่สามารถแสดงได้ดีเพราะ นางเอกที่แสดงให้ท่าเล่นหูเล่นตาตลอดจนเขาสะอิด-สะเอียน จึงโดนผู้กำกับโวย
แผนเข้ามาใกล้ชิดศตวรรษของลีลาดำเนินขึ้น เมื่อเธอมาที่กองถ่ายเห็นศตวรรษหน้าเครียดเพราะแสดงไม่ได้ จึงเข้ามาช่วยคลึงขมับให้เขาคลายความเครียด ชายหนุ่มมองใบหน้าลีลาที่อยู่ใกล้อย่างปลาบปลื้ม ผู้กำกับผ่านมาเห็นพอใจกับแววตาที่ฉายออกมาถึงความรักของเขา พอเริ่มถ่ายทำต่อ ศตวรรษยังทำได้ไม่ถูกใจ ผู้กำกับจึงขอให้ลีลาบิ๊วต์ให้ศตวรรษเข้าถึงอารมณ์รักแบบหลงใหล เธอจึงเข้ามาเป่าลมใส่หูศตวรรษ เท่านั้นเขาก็หน้าแดงหูแดง ผู้กำกับบอกใบบอนขอเปลี่ยนตัวนางเอกเป็นลีลาแทน ใบบอนต้องเจรจาขอร้องลีลา เข้าแผนเธอพอดี
วัลภากับฤดีรู้สึกไม่ชอบมาพากล เค้นถามลีลาจะทำให้ศตวรรษเป็นพวกใช่ไหม เธอกลับบอกว่า จะให้เขาอยู่ในกำมือ ฤดีโวย “นี่แกฮอร์โมนผันผวนหรือไง วันก่อนยังรักคุณรุตม์จะเป็นจะตาย วันนี้จะจับศตวรรษ บ้าหรือเปล่า”
วัลภาเครียดถามลีลาไหนบอกจะให้นรุตม์ช่วยเรื่องที่ดินเพราะเขารักเธอมากไง ลีลากลับย้อนว่าคำว่ารักมันก็แค่เครื่องมือจูงจมูกผู้หญิงโง่ๆเท่านั้น สองเพื่อนงงเกิดอะไรขึ้น...
การถ่ายทำผ่านฉลุยไปด้วยดี ภาพศตวรรษกับลีลาหวานซึ้งถูกใจผู้กำกับอย่างมาก วัลภากับฤดียังงงกับเรื่องที่ลีลาเล่าให้ฟัง ไม่อยากเชื่อว่านรุตม์จะเป็นคนแบบนั้น แต่ที่วัลภาห่วงมากกว่าคือนรุตม์จะต้องขัดขวางเรื่องที่ลีลาจะจับศตวรรษแน่...ลีลาทำทีเข้ามาซับหน้าแต่ความจริง เตรียมแผนการ ศตวรรษยืนรอ เธอแกล้งทำเป็นป่วยมีเลือดกำเดาไหลออกมา ศตวรรษตกใจจะพาไปหาหมอ แต่เธอปฏิเสธเพราะรู้แก่ใจดีว่าตัวเองเป็นลูคีเมียมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
วัลภากับฤดีอึ้งเป็นครั้งที่สองที่เพื่อนแกล้งทำถึงขนาดนี้ ลีลาเยาะว่า “พวกเซนสิทีฟ เจอแบบนี้ไม่รอดมือหรอก”
ในขณะที่นรุตม์เลือกรูปแบบการจัดงานแต่งงานด้วยสีหน้ามีความสุข ธีรพัฒน์ดีใจไปกับเจ้านายเพราะตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาเป็นสิบปี เพิ่งเห็นเขาทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง จู่ๆศตวรรษโทร.เข้ามาบอกนรุตม์ว่า รักผู้หญิงคนหนึ่งรักมากอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน ไม่เคยคุยกับใครแล้วจูนง่ายเท่านี้ ตนรู้สึกผูกพันอยากปกป้อง อยากดูแล ความรู้สึกนี้เรียกว่ารักหรือเปล่า นรุตม์ย้อนถามคิดว่าใช่ไหม ศตวรรษเสียงเศร้าลงบอกว่า ถึงใช่ก็คงไม่มีประโยชน์ เพราะเธอกำลังจะตาย ตนเจอเธอสายเกินไป นรุตม์อึ้งแต่ก็พยายามปลอบใจ
“มันสำคัญว่าเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ การที่เราจะใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดทำให้เขารับรู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหนต่างหาก ใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่า มันไม่ง่ายที่เราจะรู้สึกรักใครสักคน ถ้าเจอแล้วอย่าปล่อยเขาไปจากชีวิต” ศตวรรษขอบคุณ นรุตม์ถามว่าเธอเป็นใคร
ไม่ทันที่เขาจะตอบ ทีมงานเรียกให้ทำงาน ศตวรรษจึงขอตัว นรุตม์วางสายยิ้มๆ รวบเอกสารรูปแบบงานจะเอาไปให้ลีลาเลือก
ลีลานั่งพัก ศตวรรษเข้ามานั่งข้างขยับมือเข้าชิด มือเธอที่วางอยู่ เธอหันมอง เขาเอ่ยถาม เธอเชื่อเรื่องรักแท้ไหม ลีลาทำเป็นตอบขำๆว่าถ้าโชคดีก็ขอให้เจอ คนที่รักและยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน ถ้าเป็นไปได้ ตนอยากรอเจอคนคนนั้นแต่คงไม่มีโอกาส แล้วย้อนถามเขาเชื่อไหม ศตวรรษรู้สึกสงสารเธอจับใจจนเอ่ยปากออกไปว่า
“ผมไม่เคยรู้ว่าความรักมันหน้าตาเป็นยังไง จนผมได้พบ...คุณ...ถ้าคุณลีให้โอกาสผม”
ลีลาทำเป็นตกใจ “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ อายุ เราห่างกัน แม่กับน้องสาวคุณก็ไม่ชอบลี”
ศตวรรษขอพิสูจน์ตัวเอง ลีลาทำเป็นลังเลหว่านเสน่ห์ เต็มที่ ระหว่างนั้นกัลยาโทร.เข้ามาถามใบบอนถึงการถ่ายทำเป็นอย่างไรบ้าง ใบบอนจึงส่งรูปไปให้ดู
กัลยากำลังสบายใจฟังเพลงศตวรรษ รอวันจะได้เป็นคุณแม่ดีเด่นตามที่นักข่าวชื่นชม แถมยังคุยให้เพ็ญ ฟังว่าจะให้ศตวรรษจับคู่กับภารดี เพ็ญท้วงขอให้เขาเลือกคู่ครองเอง กัลยาไม่ยอมกลัวได้กากเดนแบบหาญกล้าอีกคน ตนคงอกแตกตาย ไม่ทันไรใบบอนส่งภาพมิวสิกวีดิโอมาให้ดู กัลยาแทบช็อกเมื่อเห็นการแสดงแนบชิดของศตวรรษกับลีลา
ooooooo
ลีลา วัลภาและฤดีกลับถึงบ้านเห็นนรุตม์ยืนรออยู่หน้าบ้าน ลีลาหน้าตึงทันที นรุตม์เข้ามาส่งช่อดอกไม้ ให้ บอกเธอว่ามันเหี่ยวไปหน่อยเพราะตนมารอตั้งแต่ห้าโมงเย็น ฤดีอุทานมารอยันห้าทุ่มเชียว นรุตม์เห็นลีลาเงียบๆ จึงถามอย่างห่วงใยว่าเหนื่อยหรือ ลีลาสวน
“คุณถามจริงๆหรือว่าถามตามหน้าที่” นรุตม์งง
วัลภาเห็นท่าไม่ดีเข้ามาช่วยบอกนรุตม์ว่าวันนี้ลีลาเหนื่อยจากวิ่งงานหลายที่ ลีลาจึงตั้งสติกล่าวขอโทษนรุตม์บอกว่าเอาแบบออแกไนซ์มาให้เลือกถ้าหายเหนื่อยแล้วก็ค่อยๆดู ตนจะกลับ ไปเคลียร์งาน ฤดีชื่นชมที่นรุตม์เป็นว่าที่เจ้าบ่าวที่น่ารักมาก เขายิ้มลูบไล้แก้มลีลาอย่างอาทรก่อนจะกลับไป สองเพื่อนเดินตามเข้าบ้านตำหนิลีลาอาจเข้าใจอะไรผิด เธอยืนยันว่าได้ยินกับหู
“ถ้าแกข้องใจแกก็เคลียร์กับเขาเลย อย่าเพิ่งวู่วาม ฉันเห็นเขาเมื่อกี้ฉันว่าเขาไม่น่าจะหลอกแกนะ” ฤดีท้วง
“คำบอกรักของเขาก็แค่กล่อมผู้หญิงโง่ๆอย่างลีให้ตายใจ เขาก็ไม่ต่างจากนายศิริ พ่อเขาใช้กำลังทำลายชีวิตคนอื่น ส่วนนรุตม์ใช้ความรักทำลายศรัทธาของลี ลีจะไม่ยอมโง่อีกต่อไป”
สองเพื่อนอยากให้ลีลาเคลียร์กับนรุตม์ แต่เธอกลับหาว่าเห็นคนอื่นดีกว่า วัลภาต้องแจกแจง ถ้าคิดว่าทำถูกแล้วมีความสุขไหม หลอกลวงนรุตม์แล้วมีความสุขบ้างไหม “เจ๊ไม่อยากเห็นลีต้องเจ็บ เก็บความแค้นไว้กับตัว เก็บไฟไว้ในใจมีแต่เผาตัวเองนะลี ใจลีจะไม่มีวันสุข”
“ลีจะเป็นจะตายไม่สำคัญ ขอให้พ่อลีมีความสุขเท่านั้นก็พอ...”
ฤดีจะแย้งแต่ลีลาตัดบทขอพักผ่อนอยากอยู่คนเดียว วัลภากล่าวทิ้งท้ายว่า วินาทีที่นรุตม์สวมแหวนให้ ตนเชื่อว่าเขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ลีลานิ่งอึ้ง พอวัลภากับฤดีออกไปไม่ทันพ้นประตูบ้าน เสียงร้องไห้โฮของลีลาก็ดังเล็ดลอดออกมา ทั้งสองต่างถอนใจทำไมต้องทำร้ายตัวเองด้วย
แม้จะเจ็บปวดเสียใจแต่พอศตวรรษโทร.เข้ามา ลีลาก็ฉวยโอกาสใช้การร้องไห้ของตนทำให้ศตวรรษเข้าใจว่าเธอเสียใจกับโรคร้ายที่คุกคาม เขาจึงขอเป็นคน ดูแลเธอ ลีลาสะอื้นเบาๆบอกให้เขาทำให้เห็นว่าเขารักตน และจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน เขาถามต้องทำอย่างไร
ศตวรรษมุ่งมั่นจะทำเพื่อลีลา พอกลับบ้านกัลยาโวยเรื่องภาพในไอแพด เขาบอกว่าเป็นการทำงาน กัลยาไม่เชื่อ “สายตาลูกมันไม่ใช่ แม่ขอเตือนนะวรรษอย่าไปยุ่งกับนังสวะนั่น”
“คุณแม่พูดถึงคุณลีแบบนั้นไม่ดีเลยนะครับ ทุกอย่างพิสูจน์แล้วว่าคุณลีไม่ได้เป็นชู้กับหาญกล้า เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้น คุณลีเป็นคนดี”
กัลยาปรี๊ดสั่งเด็ดขาดให้เลิกเล่นมิวสิกวีดิโอนั่น ศตวรรษเสียงแข็งกลับว่าแม่จะใช้อารมณ์กับตนไม่ว่าแต่กับเรื่องงานตนไม่ยอม กัลยาโกรธจัด ย้ำถ้าขัดคำสั่งจะเห็นดีกัน ศตวรรษยืนนิ่งสายตาดื้อสุดฤทธิ์...และแล้วพอเช้ามืด ศตวรรษก็นัดรถตู้มารับปากซอยแล้วตัวเขาย่องออกไป พอกัลยาตื่นมารู้ว่าศตวรรษหนีไปก็เดือดพล่านสั่งคนรถเอารถออก ศิริแปลกใจถามมีเรื่องอะไร กัลยาไม่ตอบคว้ากระเป๋าเดินไป นรุตม์จึงเลียบเคียงถามจากเพ็ญมารายงานศิริเอง
ลีลามาถึงกองถ่าย ใบบอนแจ้งว่าวันนี้มีนักข่าวมากเพราะผลงานเพลงของศตวรรษติดอันดับ ยิ่งถ้าเขาทำตัวดี นักข่าวก็จะดันให้อนาคตไกล ลีลายิ้มรับจะเดินไปแต่งหน้า ก็พอดีกัลยาเดินเข้ามา ใบบอนสวัสดี ไม่ทันจะคุย กัลยาก็ตรงเข้าด่าว่าลีลาสาดเสียเทเสีย ใบบอนตกใจรีบไปตามศตวรรษมาห้ามทัพ
เสียงกัลยาประกาศกร้าวให้เลิกยุ่งกับลูกชายตน ลีลาแย้งว่าไม่ได้อยากยุ่งแต่เขายืนยันว่ารักตน กัลยาปรี๊ดกระชากมือลีลาให้รับปากจะเลิกยุ่งกับศตวรรษ ลีลาเห็นศตวรรษเดินมาก็แกล้งทำเป็นโดนเหวี่ยงล้มลง กัลยาตกใจแค่จับเฉยๆ ศตวรรษถลาเข้าประคองลีลาลุกขึ้น ต่อว่าแม่กัลยาโวยให้ออกมาจากลีลา ศตวรรษโพล่งออกมา “ผมรักคุณลี!”
“ไม่ได้นะ! ต้องไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ แม่ไม่ยอม”
ลีลาแกล้งบีบน้ำตาขอร้องศตวรรษให้พอแค่นี้ อย่าทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อีก นรุตม์ก้าวเข้ามาตะลึงกับคำพูด ของลีลาและภาพที่เธออยู่ในอ้อมแขนศตวรรษ ไม่ทันไรศตวรรษดึงลีลาออกไปหากลุ่มนักข่าว “พี่นักข่าวครับ ผมมีเรื่องจะประกาศ...ผมกับคุณลีลา เรารักกันและจะ แต่งงานกันให้เร็วที่สุด”
กัลยา นรุตม์และใบบอนตกใจกับการตัดสินใจของศตวรรษ ลีลาจะหันมาเยาะกัลยากลับต้องตะลึงที่เห็นนรุตม์ยืนอยู่ด้วย กัลยาจะพุ่งเข้าใส่แต่นรุตม์ขวาง เธอโวยไม่ยอมให้ทั้งสองแต่งงานกัน นรุตม์สวน “แต่ยอมประจานครอบครัวเหรอครับ ตอนนี้วรรษกำลังหลง ถ้าคุณแม่ใส่อารมณ์กับลีลา เท่ากับผลักวรรษให้ยืนข้างลีลาร้อยเปอร์เซ็นต์”
กัลยาชะงักลังเลพลันมือถือนรุตม์ดังขึ้น เขาบอกเธอว่าศิริโทร.มา กัลยาจึงหันไปบอกคนรถให้พากลับ นรุตม์ โล่งใจกดรับสายกลายเป็นธีรพัฒน์ไม่ใช่ศิริ แล้วบอกว่าตนติดธุระอยู่มีอะไรจัดการไปได้เลย...สายตานรุตม์ยังมองไปที่ลีลากับศตวรรษ งุนงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ooooooo
ตรงบันไดหนีไฟ ลำไพรมาแอบโทร.รายงานณรัลว่ามิสเตอร์เฉินจะกลับมาอีกครั้งวันแถลงข่าวเซ็นสัญญา ข่าวคราวเงียบไปคงหมดปัญหาแล้ว ไม่ทันไรมีเสียงประตูปิดปัง เธอสะดุ้ง เสียงชาติโวยว่าไม่ได้ทำร้ายมิสเตอร์เฉิน ลำไพรชะเง้อมองเห็นตำรวจจับตัวชาติก็ใจเสีย
เสียงธีรพัฒน์บอกให้พาตัวชาติออกด้านหลังไม่อยากให้คนในโรงแรมแตกตื่น ชาติรีบบอกว่าเบอร์ที่เขาว่าเป็นของตนนั้น มันเป็นเบอร์เก่าที่หายไป ธีรพัฒน์จึงบอกให้ไปให้ปากคำตำรวจ อารีย์และคนอื่นก็จะตามไปให้ปากคำเช่นกัน ไม่ผิดก็ไม่ต้องกลัว ชาติใจเย็นลงรับคำ
เมื่อธีรพัฒน์โทร.รายงานนรุตม์ เขากำชับถ้าเป็น ความจริงก็ให้จัดการเรื่องค่าทำขวัญแก่ชาติด้วย นรุตม์ครุ่นคิดแล้วใครที่เป็นคนของณรัล...
นรุตม์เดินเข้ามาหาศตวรรษกับลีลา เธอกำลัง ขอบคุณที่ศตวรรษทำเพื่อเธอ พอเห็นนรุตม์ก็ต้องรีบปรับอารมณ์เตรียมตัวรับการเผชิญหน้า ศตวรรษแนะนำให้นรุตม์รู้จักลีลาแฟนตน ลีลายิ้มทักทาย นรุตม์มองด้วยสายตามีคำถามมากมาย
“วรรษพูดถึงคุณบ่อยๆครับ เซอร์ไพรส์มากที่ผู้หญิงที่วรรษรักคือคุณ”
“ฉันไม่คิดเหมือนกันค่ะว่าระหว่างเราจะมีวันนี้... เราคงต้องปรับตัวกันเยอะ”
ศตวรรษไม่ทันสังเกตท่าทีทั้งสองบอกพี่ชายตนเป็นคนไม่เรื่องมาก เข้ากับคนง่าย นรุตม์แทรกเฉพาะคนที่ปากตรงกับใจเท่านั้น ลีลารู้ว่าโดนแขวะ ศตวรรษรีบรับรองว่าลีลาเป็นคนปากกับใจตรงกัน ตนอยู่กับเธอมีแต่เรื่องเซอร์ไพรส์ไม่น่าเบื่อ นรุตม์เหน็บ
“คุณลีคงมีมุมที่เราคาดไม่ถึงอยู่มากปล่อยออกมาหมดรึยังครับเราจะได้เรียนรู้กันทีเดียว”
“รู้หมดมันน่าเบื่อนะคะค่อยๆรู้ไปชีวิตจะได้มีสีสัน จริงไหมคะ” ลีลารู้ว่าภายในใจนรุตม์กำลังร้อนเป็นไฟจึงยั่วท้าทาย นรุตม์มองอย่างไม่เข้าใจพฤติกรรมเธอว่าต้องการอะไร
ใบบอนออกมาบอกเครียดๆว่าวันนี้ยกกอง ศตวรรษหน้าเสีย ลีลาเห็นสายตาไม่พอใจของใบบอนจึงบีบมือปลอบใจศตวรรษ นรุตม์มองด้วยความสะเทือนใจ...ศตวรรษเดินมาส่งลีลาที่รถ เธอขอโทษที่เป็นสาเหตุของเรื่อง เขากลับบอกว่าอย่าคิดมาก แต่เธอคิดว่าเขาต้องแลกด้วยอนาคตความฝันของเขา
ศตวรรษกล่าวอย่างจริงใจว่ายอม ลีลารู้สึกผิดแต่ต้องฮึดทำเป็นห่วงว่ากลับไปเขาต้องเดือดร้อน ครอบครัวเขาต้องไม่ยอม ศตวรรษยืนยันว่าจะสู้เพื่อความรักของตน
ลีลายิ้มรับให้เขากลับไปพักผ่อน ศตวรรษเดินไป ลีลาหน้าเครียดไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำลงไป ไม่ทันจะก้าวขึ้นรถ นรุตม์โผล่มากระชากแขนลากไปในที่ปลอดคน... ต่อว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร ลีลาทำหน้ากวน “เพื่อความสะใจ เสียใจสินะที่ภารกิจจูงจมูกฉันมันไม่สำเร็จ...ฉันรู้ว่าคุณทำทุกอย่างได้เพื่อครอบครัว แต่ไม่คิดว่าจะยอมลงทุนแต่งงานเพื่อกันฉันจากสามีน้องสาว คุณนี่มันพี่ชายดีเด่นจริงๆ”
นรุตม์งงนึกได้ว่าคงได้ยินตนคุยกับศิรินธาร จะอธิบายแต่ลีลาไม่ฟังหาว่าเป็นคำโกหก มองเขาด้วยความเจ็บปวด “ฉันประทับใจมาก คุณสอนฉันให้รู้ว่าความรักก็ใช้เป็นเครื่องสังเวยความกตัญญูได้เหมือนกัน”
นรุตม์บีบไหล่ลีลาแน่นถาม คิดว่าตนทำเรื่องเลวๆ แบบนั้นได้จริงหรือ ลีลารับว่าใช่ตนรู้จักเขาดี ชายหนุ่มเสียใจถามที่จะแต่งงานกับศตวรรษเพื่อแก้แค้นใช่ไหม ลีลายักไหล่ไม่แคร์
“ฉันเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ระหว่างผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้ากับทายาทหมื่นล้านตัวจริง มันก็ไม่ยากที่จะตัดสินใจจริงไหมคะ”
“คำว่ารักของคุณ มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม”
“มันหมดความหมายตั้งแต่ฉันรู้ว่าคุณมันมีแต่ตัวแล้วล่ะ” ลีลาตั้งใจใช้คำพูดทำร้ายจิตใจ
“นี่ตัวตนของคุณใช่ไหม”
“รู้สักทีก็ดี ฉันเหนื่อยจะปั้นหน้ากับคุณเต็มที”
“แล้วที่คุณช่วยผมจากถูกยิง...”
“ถ้ารู้ว่าลงทุนเสี่ยงนิดหน่อยจะจับคุณได้ง่ายๆ ฉันไม่ต้องไปเสียเวลากับหาญกล้าหรือว่าณรัลให้มันเหนื่อยหรอก ก็แค่...ฉันรักคุณนะคะนรุตม์” ลีลาจงใจไล้แก้มนรุตม์
เขาจับมือเธอไว้มองด้วยสายตาผิดหวังเย็นชากล่าว วันนี้ขอให้ตนรู้สึกแค่ผิดหวัง อย่าให้ต้องถึงกับรังเกียจเลย... นรุตม์ปล่อยมือเดินจากไปด้วยความเสียใจ ลีลาปล่อยน้ำตาร่วงเผาะ
ooooooo
นรุตม์ขับรถกลับมาถึงบ้านพบภารดีจอดรถรออยู่ เธอเห็นข่าวลีลากับศตวรรษแล้วจึงมาขออยู่เคียงข้างเขา นรุตม์ปฏิเสธจนเธอรู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่ทันไรเอ๋หน้าตื่นออกมาบอกในบ้านกำลังลุกเป็นไฟ นรุตม์รีบวิ่งเข้าบ้าน ภารดียืนเดียวดายด้วยความเสียใจ
กัลยากำลังโวยวายไม่ยอมให้ศตวรรษแต่งงานกับลีลา ศิริถามลูกชายจะยอมทิ้งความเป็นศิลปินเพื่อเธอหรือ เขายืนกรานว่าไม่มีอะไรสำคัญเท่าลีลา กัลยาบอกลูกกำลังโดนหลอก เขาไม่เชื่อ ต้องการใช้ชีวิตที่เหลือกับลีลา ศิริแปลกใจเพราะเท่าที่รู้ทั้งสองเพิ่งรู้จักกัน เหลือบมองนรุตม์ทำนองต้องเป็นแผนลีลาแน่ จึงถาม “ในฐานะพี่ชาย รุตม์เห็นว่ายังไงกับเรื่องนี้”
“ผมอยากให้วรรษได้ทำตามที่วรรษต้องการครับ... ผมอยากจัดการเรื่องนี้ให้วรรษอย่างรอบคอบที่สุดครับ”
กัลยาจะโวย ศิริตัดบทว่าตนตกลงแล้วถามศตวรรษจะแต่งเมื่อไหร่ เขาดีใจตอบว่าเร็วที่สุด ศิริประกาศเรื่องนี้ตนตัดสินใจแล้วขอให้ทุกคนยอมรับตามนั้น แล้วให้เพ็ญพากัลยาออกไป ศตวรรษเสียงอ่อยลงถามศิริว่าแม่ต้องไม่ยอม ศิริบอกลูกว่าแล้วแม่จะเข้าใจ...ศตวรรษดีใจรีบไปโทร.แจ้งข่าวลีลา เธอทำเป็นดีใจแต่พอวางสายก็น้ำตาร่วงเผาะคิดถึงความสุขที่มีกับนรุตม์
ในห้องทำงาน ศิริถามนรุตม์คิดอย่างไรกับเรื่องนี้ เขาตอบว่าลีลาพยายามจะเข้ามาเป็นเดชาเลิศรัตน์เพราะจุดประสงค์บางอย่างที่ไม่ใช่เงิน ศิริเห็นด้วยเลื่อนแฟ้มที่ให้คนสืบประวัติลีลา มันเป็นประวัติที่ดลทำขึ้นเอง ศิริบอกว่าให้คนสืบตั้งแต่ที่นรุตม์จะแต่งงานกับลีลา แต่ไม่พบ ชื่อพ่อแม่ที่แท้จริง นรุตม์ให้ลองไปสืบบ้านเด็กกำพร้า
“ไม่มีในเอกสาร แต่เราตามจนเจอเจ้าหน้าที่ที่เป็นคนรับตัวลีลาไว้ คนที่พาลีลามาที่บ้านเด็กกำพร้าคือ...ดล สรุปดลอุ้มลีลามาที่บ้านเด็กกำพร้าเพื่อทำให้ขั้นตอนการขอเป็นลูกบุญธรรมถูกต้องตามกฎหมาย แต่คำถามคือ...”
“อาดลพาลีมาจากไหน”
ศิริยิ้มที่นรุตม์เข้าใจอะไรง่าย แล้วบอกว่าเมื่อเธออยากเข้ามาก็ต้องต้อนรับให้สมกับที่เธอต้องการ นรุตม์หวั่นใจที่ลีลาจะโดนศิริต้อนให้จนแต้ม แต่ศิริกลับบอกว่าตนเป็นห่วงความรู้สึกเขามากกว่า นรุตม์ยอมรับว่าอ่อนไหวบ้าง แต่จะไม่ยอมอ่อนแอ เพราะเดิมพันนี้คือความสงบสุขของครอบครัวเรา ศิริยิ้มอย่างพอใจ ทันใดมีข้อความเข้ามาในมือถือนรุตม์ เขากดอ่าน
“วิทยาลงมากรุงเทพฯแล้ว ผมไปก่อนนะครับพ่อ”
“ต้องลงมือหลายทาง เหนื่อยหน่อยนะ” ศิริมองลูกบุญธรรมด้วยความห่วงใย
ด้านกัลยาร้องไห้รำพันกับเพ็ญว่าเป็นเวรกรรมอะไรของตน เพ็ญบอกกรรมคือการกระทำ กัลยาท้วงหมายความตนเป็นคนทำให้ลูกไปรักคนอื่นหรือ เพ็ญให้ลองทบทวนดู เธอพยายามบังคับศตวรรษ ด้วยอารมณ์ศิลปินเขาจึงต่อต้าน ส่วนศิรินธารเธอตามใจมากจนเขาไม่เห็นค่าความรัก ลูกก็คือกระจกสะท้อนของพ่อแม่ กัลยาอึ้งเถียงไม่ออกถามตนต้องทำอย่างไร
“จะคัดไม้ให้เป็นรูปทรงตามที่เราต้องการ มันต้องใช้เวลาและความอดทน”
“แต่ฉันไม่อยากทน! ฉันรู้ว่าฉันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ฉันเห็นว่าลูกๆกำลังโดนหลอก ฉันไม่อยากเห็นพวกเขาต้องเสียใจ”
“คุณต้องยอมค่ะ บทเรียนชีวิตไม่ได้เกิดจากคำบอก แต่เกิดจากประสบการณ์ พ่อแม่ต้องยอมให้เขาล้ม ให้เขารู้ว่าเจ็บเป็นยังไง ถ้าไม่เคยเจ็บจะไม่รู้จักเข็ด ไม่รู้จักจำนะคะ”
กัลยาทนไม่ได้ที่จะดูลูกเจ็บ เพ็ญให้รอเป็นกำลังใจ เป็นที่พักพิงให้เขารู้ว่าเราต้อนรับเขาเสมอ วางความโกรธลงจะได้ไม่ทุกข์ โกรธคือการเอาความผิดของคนอื่นมาลงโทษตัวเราเอง ตอนนี้คนที่เจ็บคือตัวเราเอง ผูกใจเจ็บก็เจ็บใจเอง เมตตาเขาใจเราจะสบาย เพ็ญบีบมือให้กำลังใจ
ooooooo
หาญกล้าหัวเสียเรื่องลีลา ลำไพรหลอกด่ากระทบว่าลีลาทำตัวน่าสมเพชเป็นชาวเกาะไม่ทำมาหากินเก่งแต่ขายของที่พ่อแม่ให้มา หาญกล้าฉุนตอกกลับถ้าตนเป็นแมงดา พวกแบให้ฟรีๆอย่างเธอจะเรียกว่าอะไร แล้วเปรียบลำไพรเป็นหมาที่เล่นด้วยแล้วเลียปาก ลำไพรเจ็บใจ
ศิรินธารมาที่โรงแรมหวังง้อหาญกล้าให้กลับบ้าน พอเจอลำไพรก็อดด่าถากถางอย่างเคยไม่ได้ ทำให้ลำไพรเจ็บแค้นมากขึ้นจนต้องออกมาระบายอารมณ์ตรงทางหนีไฟ อยากจะร้องกรี๊ดก็ไม่กล้า ทันใดได้ยินเสียงธีรพัฒน์บอกให้ใครขึ้นไปห้องนรุตม์ จึงพยายามชะเง้อมอง
วิทยามาพบนรุตม์เพื่อบอกว่าณรัลลงมากรุงเทพฯแต่ไม่รู้ว่าพักที่ไหน คนที่เป็นสายโทร.ติดต่อณรัลก็เปลี่ยนเบอร์ทุกครั้งจนตนเช็กไม่ได้ นรุตม์ข้องใจณรัลคิดจะทำอะไร วิทยาถาม
“คุณณรัลทำผิดกับคุณหลายครั้ง ทำไมคุณถึงยังเป็นห่วงเขา”
“เพราะเขาคือพี่ชายของผม...”
วิทยายิ้มรับอย่างเข้าใจ นรุตม์ขอให้เขารายงานตรงได้ทุกเวลา...ลำไพรแอบฟังด้วยใจหวาดหวั่น ทันใดเสียงมือถือดังเธอรีบวิ่งออกมาทางหนีไฟรับสายณรัลถามเขาอยู่ไหน พลันหันมาเจอกับวิทยาเข้าพอดีต่างคนต่างชะงัก ลำไพรแสร้งคุยเสียงหวานว่าจะรีบไปพบ วางสายแล้วทักทายวิทยาว่าจะกลับมาประจำกรุงเทพฯแล้วหรือ เขาอ้างว่าแวะมาเอาเอกสารเท่านั้น
ในห้องพักโรงแรมแห่งหนึ่ง ลำไพรมาพบณรัลด้วยความหวาดหวั่นว่านรุตม์สืบจนจะมาถึงตัวแล้วตนไม่อยากติดคุกจึงอยากจะถอนตัว ณรัลไม่พอใจขู่
“เธอคิดว่าคนอย่างลูกหยีถ้ารู้ว่าถูกที่รองมือรองตีนอย่างเธอเหยียบหน้า แอบใช้ผัวร่วมกัน ลูกหยีจะทำยังไงกับเธอ”
ลำไพรข่มความโกรธโต้ว่าพวกเขาเหนือกว่าตนก็เพราะมีเงินเท่านั้น ณรัลเยาะคงคิดว่าตัวไม่มีอะไรด้อยกว่าน้องสาวตนนอกจากความจน...ลำไพรตาวาวเก็บอารมณ์เปลี่ยนท่าที
“คุณคงอยากรู้ว่าทำไม...คุณกล้าถึงยอมเสี่ยงให้ไพรมาอยู่ใต้จมูกของคุณลูกหยี”
ณรัลรู้สึกว่าน่าสนใจ ลำไพรขยับเข้าลูบไล้แผ่นอกเขา ณรัลยิ้มยกมือลูบหัวเธอแล้วเลื่อนมาถึงด้านหลังกลับใช้มือกระชากผมเธอจนหน้าหงายพูดเหยียดหยาม “คนอย่างฉันไม่มีวันกินเดนของไอ้หาญกล้า” แล้วเหวี่ยงเธอไปกระแทกโต๊ะ ลำไพรหันมองเห็นณรัลหยิบทิชชูมาเช็ดมือด้วยสีหน้ารังเกียจ “สมแล้วที่
ไอ้กล้ามันได้ชื่อว่าแมงดาเกาะผู้หญิงไปวันๆไร้ประโยชน์ ไร้สมอง ถึงได้เลี้ยงงูพิษอย่างเธอไว้ข้างตัว...โง่!”
ลำไพรเจ็บแค้นแต่แค่นหัวเราะ ณรัลมองสงสัย เธอเยาะ “ขอโทษค่ะ พอดีรู้สึกสมเพชขึ้นมากะทันหัน” ณรัลถามพูดถึงใคร “พวกยกตนข่มท่าน เหยียบย่ำคนอื่น ไพรสงสารน่ะค่ะที่เขามักจะพูดแล้วหลุดความโง่ให้คนอื่นสมเพชโดยที่เขาไม่รู้ตัว พวกมีปมชีวิตอยากได้การยอมรับ แต่พยายามแทบตายก็เป็นได้แค่หมาที่วิ่งไล่งับหางตัวเอง ถ้าไม่มีอะไรแล้วไพรกลับก่อนนะคะ”
ณรัลรู้ว่ากระทบตัวเองจึงกระชากลำไพรตะคอกถามรู้อะไร เธอได้ทีขู่เอาเงินมาแลกหนึ่งล้านบาท ณรัลไม่พอใจบีบคอเค้นถามแต่ลำไพรจ้องตาไม่กลัวเกรง ทำให้ณรัลจนแต้มยอมเขียนเช็คให้ ลำไพรรับเช็คยิ้มกริ่ม บอกเขาสงสัยไหมว่าทำไมนรุตม์ถึงรู้ความเคลื่อนไหวและจับได้ทุกครั้ง...ณรัลฉุกคิด ลำไพรเปิดคลิปที่แอบถ่ายวิทยาคุยกับนรุตม์และธีรพัฒน์ให้ดูและเยาะหยัน
“เขาว่าคนที่ไว้ใจ...ร้ายที่สุด”
ด้านศิรินธารดึงหาญกล้ากลับบ้านได้เพราะสัญญาจะสร้างบ้านเป็นของตัวเอง ทำให้เขากร่างไม่ยำเกรงกัลยาอีก พอโดนกัลยาด่าว่ากลับมาทวงตำแหน่งจอมไถ เป็นแชมป์ปีกทองระดับโลก จึงตอบโต้เจ็บแสบ “คนเขาว่าดูนางให้ดูแม่ เสียดายจริงๆที่ก่อนแต่งงานผมไม่เคยเจอคุณแม่ เพราะถ้าผมเห็นดีเอ็นเอคุณแม่ ผมคงไม่แต่งกับลูกหยีแน่ๆ”
กัลยาปรี๊ด หาญกล้าเดินหนี ศิรินธารลืมตัวเอ็ดแม่ให้เลิกหาเรื่องสามีตน ตนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา กัลยาตะลึงเสียใจที่ลูกสาวเห็นคนอื่นดีกว่า เพ็ญปลอบถ้าทนไม่ได้ก็ต้องยอมรับการกระทำของตัวเอง กัลยาอัดอั้นตันใจสุดๆ
นรุตม์กลับมาที่คอนโดด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพความสุขกับลีลา ทำให้เขายิ่งสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
ด้านลีลานั่งซุกตัวอยู่มุมห้องปล่อยน้ำตาไหลริน วัลภากับฤดีแปลกใจที่บ้านปิดไฟมืดแต่ประตูบ้านเปิดอยู่ จึงเข้ามาดูแล้วต้องตะลึงมองด้วยความสงสาร ทั้งสองถามจะเอาอย่างไรต่อไป วัลภาเสนอจะให้นักข่าวที่สนิทสร้างกระแสข่าวจะได้ไม่เงียบ เพื่อเร่งให้ทางนั้นรีบจัดงานแต่ง
ลีลาย้อนถามทั้งสองไม่เห็นด้วยไม่ใช่หรือ สองสาวถอนใจถ้าจะห้ามก็คงกลับตัวไม่ทัน ในเมื่อเดินมาไกล
แล้วก็มีแต่ต้องจบมันให้เร็วที่สุด ลีลากุมมือสองเพื่อนขอบคุณ แต่วัลภาก็อดถามไม่ได้ว่าจะปล่อยให้นรุตม์เข้าใจว่าจับศตวรรษเพราะเงินจะดีหรือ “ยังไงลีก็ไม่มีค่าในสายตาเขาอยู่แล้ว จะเลวมากขึ้นมันก็ไม่มีผลอะไรหรอกค่ะ ก็ดี...จะได้ไม่ต้องเกรงใจกันอีกต่อไป”
ฤดีท้วงรู้สึกอย่างนั้นจริงหรือ วัลภาเตือนจะหลอกใครก็ได้แต่ไม่มีวันหลอกตัวเองได้ ลีลาเศร้าไม่มีทางเลือก ฤดีถามทำแล้วไม่เห็นใครจะมีความสุข ลีลาเน้นอย่างมั่นใจว่า...มีสองแม่ลูกที่ลีลาไปตามหาบนเกาะคือนุชและนาง เดินทางมาพบชลัมภ์ นุชจำเขาได้ร้องไห้บอกสามีตนฆ่าตัวตายเพราะพวกมันโกงที่ดิน ชลัมภ์แอบยิ้มสมใจ
เช้าวันใหม่ กัลยาจำต้องทำตามที่ศิริขอเพื่อให้ลูกอยู่ในสายตา คือยอมรับการแต่งงานของศตวรรษกับลีลาโดยนรุตม์เป็นคนดูแลจัดงาน ศตวรรษจึงขอนัดลีลาไปดูสถานที่วันนี้
ลีลามาถึงคาสเทิล อารีย์เข้าต้อนรับจะพาไปพบศตวรรษ ลำไพรหมั่นไส้แกล้งเดินมาชน แล้วจะเดินไป อารีย์เรียกลำไพรไว้ให้ขอโทษลีลาก่อน เธอเชิดหน้าอ้างจะรีบไปเคลียร์งาน ลีลาถากถาง โรงแรมระดับห้าดาว แต่พนักงานกลับด้อยเรื่องมารยาท เผอิญศตวรรษเดินมาหาลีลา ลำไพรไม่กล้าหือต่อหน้าศตวรรษ จำต้องยกมือไหว้ขอโทษลีลาด้วยความแค้นใจ
ในห้องทำงาน นรุตม์คุยงานกับภารดี เธอดีใจที่เขายังให้เธอทำงานให้ จากนั้นนรุตม์บอกตนมีนัดกับศตวรรษและลีลา ภารดีครุ่นคิด...
อารีย์พาลีลามาดูห้องจัดเลี้ยง ศตวรรษดูผลงานที่ผ่านมาจากไอแพด อารีย์จึงชวนลีลาคุย ช่วงนี้พนักงานกำลังเตรียมงานจัดห้องเซ็นสัญญาร่วมทุนกับมิสเตอร์เฉิน และขอบคุณที่วันก่อนเธอช่วยชีวิตมิสเตอร์เฉินไว้ ลีลายิ้มรับและขอบคุณที่เธอทำให้ลำไพรกล่าวคำขอโทษ ทั้งสองยิ้มให้กัน ไม่ทันไรนรุตม์เดินเข้ามาถามเลือกแบบได้หรือยัง ลีลาชะงักวางตัวไม่ถูก อารีย์ถอยออกไป ศตวรรษบอกลีลาว่านรุตม์เป็นคนจัดการงานแต่งงานให้ อยากได้อะไรเขาเนรมิตให้ได้หมด ลีลายิ้มๆออกตัวยินดีมากเพราะตนไม่ถนัดเรื่องพิธีการเท่าไหร่
“คุณลีคงถนัดแต่เรื่องลับหลังมั้งครับ” ศตวรรษทำหน้าฉงน “พี่หมายถึงเบื้องหลังน่ะ คุณลีเขาเป็นดีไซ–เนอร์ อยู่ส่วนออกแบบไม่ใช่ปฏิบัติ คุณต้องวางแผนเก่งอยู่แล้วจริงไหม”
ลีลารู้ว่าโดนเหน็บจึงโต้ว่า ถ้าตนออกหน้า ไม่มีงานไหนที่ตนเอาไม่อยู่ เขาก็เคยเจอมาแล้ว นรุตม์สะอึกที่โดนเอาคืน ศตวรรษมองทั้งสองอย่างงงๆ ก็พอดีภารดีเข้ามาเกาะแขนนรุตม์ ลีลาหน้าตึงทันที ภารดียินดีกับศตวรรษ เขาขอบคุณแล้วแสดงความยินดีกลับเพราะเข้าใจว่าเธอคือคนที่นรุตม์จะแต่งงานด้วย เธอรีบบอกไม่ใช่ตน นรุตม์ตัดบทเรื่องของตนมันจบไปแล้ว ศตวรรษเหวอห่วงความรู้สึกพี่ชาย นรุตม์บอกตนลืมหมดแล้ว
“รักง่ายลืมง่ายดีนะคะ” ลีลาแทรก
“มันไม่ง่ายหรอกครับ แต่ผมเลือกให้ค่ากับคนที่เห็นค่าเราเท่านั้นครับ”
ลีลาเจ็บจี๊ดในใจ ภารดีจับมือนรุตม์บอกให้รู้ว่าไม่นานเขาจะหายเจ็บ ตนอยู่ข้างเขาเสมอ นรุตม์ยิ้มรับ ลีลาหึงเยาะออกไป “ก็ถูกนะคะ ไม่มีประโยชน์ที่เราจะย่ำอยู่กับที่ วันที่ลีเดินหน้าแล้ว ลีไม่เคยคิดจะถอยหลัง”
นรุตม์เตือนให้ระวัง ทางเดินอาจจะไม่ราบรื่นเสมอไป แล้วขอตัวอ้างมีประชุม ภารดียิ้มเย้ย ลีลาขอตัวเข้าห้องน้ำเพื่อไประบายความอัดอั้น
ooooooo
