ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 98 อู่เยวี่ยแสดงละครอะไรของเธอ

พอจัดการเรื่องเจ้ากระรอกน้อยเสร็จเรียบร้อย อู่เหมยก็ขอตัวกลับบ้าน เธอยังต้องกลับไปเขียนเรียงความอีก อู่เจิ้งซือบอกแล้วว่าจะตรวจดูเรียงความ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องตั้งใจเขียนดีๆ จะได้สร้างความประทับใจที่ดีให้กับอู่เจิ้งซือ

พออู่เหมยกลับไปแล้ว เหยียนหมิงต๋าก็อดฟ้องไม่ได้ “คุณย่าไม่ทราบหรอกครับว่าวันนี้หลานของคุณย่าคนนี้น่าสงสารแค่ไหน ก้นกระแทกจนระบมไปหมดแล้ว พี่ใหญ่เขา...”

เหยียนหมิงต๋าที่แสนจะน้อยอกน้อยใจเล่าเรื่องที่เหยียนหมิงซุ่นเห็นสาวดีกว่าน้องชายออกมาจนหมดเปลือก แถมยังพูดเสริมเติมแต่งเข้าไปอีกนิดหน่อย ทางด้านเหยียนหมิงซุ่นนั้นนั่งกินแตงโมอยู่เงียบๆ ไม่แม้แต่จะมองน้องชายเลยสักนิด

คุณย่าหยางกลับนั่งฟังอย่างเพลิดเพลิน แล้วก็คอยมองไปทางเหยียนหมิงซุ่น หลานชายคนโตเป็นพวกเก็บเนื้อเก็บตัวมาตั้งแต่เด็กๆ นอกจากพวกเขาสองปู่ย่ากับเหยียนหมิงต๋าแล้ว เขาก็ไม่สนใจใครทั้งนั้น ต่อให้เป็นคุณพ่อเขา เขาก็ไม่สนใจเหมือนกัน แต่ดูจากตอนนี้แล้ว ความรู้สึกของหมิงซุ่นที่มีต่อลูกสาวคนเล็กของบ้านตระกูลอู่ท่าทางจะไม่ธรรมดาทีเดียว!

“หมิงซุ่น หลานไปสนิทสนมกับลูกสาวบ้านตระกูลอู่ตั้งแต่เมื่อไรกันจ๊ะ เมื่อก่อนไม่เคยเห็นพวกหลานเล่นด้วยกันเลยนี่นา” หญิงชราถามด้วยความอยากรู้

“ไม่ถึงกับสนิทหรอกครับ แค่เห็นแล้วไม่ขัดหูขัดตา” เหยียนหมิงซุ่นมีสีหน้าเรียบเฉย เขาวางแตงโมที่กินจนเกลี้ยงลงบนโต๊ะหิน จากนั้นลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในบ้าน แต่เขาเดินไปได้ครึ่งทางก็หยุดเดิน แล้วหันมากำชับว่า “คุณย่าต้องคอยดูอาฮวาเอาไว้ดีๆ นะครับ อย่าให้มันจับเจ้ากระรอกไปกินล่ะ!”

“วางใจได้ ย่ารับประกันว่ามันจับไปกินไม่ได้หรอก” คุณย่าหยางยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมทั้งตบอกรับประกัน

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มอย่างพอใจ แล้วเดินไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ คุณย่าหยางหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็อุ้มเจ้ากระรอกน้อยที่ร่าเริงขึ้นมากเข้าไปในบ้านเช่นกัน เธอจะต้องทำรังสบายๆ ให้เจ้าตัวน้อยอยู่ แล้วก็ยังต้องอาบน้ำให้ด้วย ดูสกปรกมอมแมมเชียว

อู่เหมยวิ่งเหยาะกลับมาถึงบ้าน อู่เจิ้งซือไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำแล้ว ในบ้านอยู่แค่เหอปี้อวิ๋นกับอู่เยวี่ย อู่เหมยท่าทางห่อเหี่ยว เธอพูดทักทายเหอปี้อวิ๋นเสียงเบา เหอปี้อวิ๋นตอบกลับด้วยใบหน้าเย็นชาอย่างที่คาดเอาไว้

“เหมยเหมยกลับมาแล้วเหรอ ไปเที่ยวที่ภูเขาเฟิ่งหวงซานสนุกมั้ย” อู่เยวี่ยเดินออกมาจากห้องแล้วต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

อู่เหมยเกิดความระแวดระวังตัวขึ้นมา อู่เจิ้งซือไม่อยู่บ้าน แต่ทำไมอู่เยวี่ยถึงได้ทำตัวเป็นมิตรขนาดนี้

เธอคิดจะทำอะไรของเธออีกนะ

“ก็สนุกดี” อู่เหมยตอบเสียงเรียบ ไม่อยากจะพูดอะไรกับอู่เยวี่ยมาก เธอเตรียมจะเข้าห้องไปเขียนเรียงความ

เหอปี้อวิ๋นทำความสะอาดบ้านมาตลอดทั้งวัน เหนื่อยจนเหยียดตัวตรงไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้อู่เยวี่ยเตือนเธอไว้ เธอก็คงระเบิดโมโหใส่ทันทีที่อู่เหมยเดินเข้าบ้านมาแล้ว ทว่าตอนนี้พอเห็นอู่เหมยทำท่าทางไม่สนใจใยดีอู่เยวี่ย เธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“เจ้าเด็กบ้าทำท่าทำทางอะไรของแก คนไหนในบ้านเขาติดหนี้แก วันๆ ทำหน้าซังกะตายให้ใครดูหา”

เหอปี้อวิ๋นเดินเข้ามาหยิกอู่เหมยสามสี่ที อู่เยวี่ยมองดูด้วยสายตาเย็นชาอยู่พักหนึ่ง แล้วถึงค่อยเข้าไปดึงรั้งเหอปี้อวิ๋นไว้ “แม่อย่าโมโหเลยนะคะ”

เธอพูดพลางขยิบตาให้เหอปี้อวิ๋น เหอปี้อวิ๋นเข้าใจทันที เธอเองก็กังวลว่าอีกเดี๋ยวอู่เจิ้งซือกลับมาแล้วจะโมโห เหอปี้อวิ๋นถลึงตาใส่อู่เหมยด้วยความไม่พอใจ “วันๆ เอาแต่เที่ยวเล่น ออกไปขัดเตาที่อยู่ข้างนอกให้สะอาดซะไป!”

“พอดีหนูต้องเขียนเรียงความ เดี๋ยวคุณพ่อจะมาตรวจดู” อู่เหมยยิ้มเยาะอยู่ในใจ สมัยนี้ไม่มีเครื่องดูดควัน แค่ไม่กี่วันเตาก็เต็มไปด้วยคราบน้ำมัน เมื่อก่อนเธอเป็นคนทำความสะอาดตลอดเพราะเหอปี้อวิ๋นเบื่อทำงานพวกนี้เป็นที่สุด

เหอปี้อวิ๋นเริ่มสะบัดไม้สะบัดมือ อู่เยวี่ยออกแรงดึงตัวเธอไว้ แล้วยิ้มพลางพูดว่า “เหมยเหมยไปเขียนเรียงความเถอะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามพี่ได้นะ” 

อู่เหมยเข้าไปในห้อง เธอสงสัยมากที่เห็นอู่เยวี่ยดูผิดแปลกไป อู่เจิ้งซือเองก็ไม่อยู่บ้าน แล้วเธอแสดงละครให้ใครดูกัน

ที่ด้านนอกห้องอู่เยวี่ยเตือนเสียงเบาว่า “คุณพ่อใกล้จะกลับมาแล้ว แม่อย่ายั่วให้คุณพ่อโมโหอีกนะคะ”

เหอปี้อวิ๋นสบถคำว่า “ไอ้เด็กบ้า” ออกมาด้วยความเดือดดาล เธอจำต้องทำความสะอาดเตาเอง ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดอู่เจิ้งซือเห็นเข้า จะต้องพูดอีกแน่ว่าเธอไม่รักษาความสะอาด

อู่เยวี่ยเดินมาที่หน้าห้อง แล้วมองดูอู่เหมยที่ตั้งอกตั้งใจเขียนเรียงความอยู่ห่างๆ รอยยิ้มบนใบหน้าเธอค่อยๆ เลือนหายไป และดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่