ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 87 เข้าใจทันที

เหมยซูหานวาดรูปสระน้ำทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า แล้วก็วาดรูปท่อจำนวนสองท่อ ท่อหนึ่งขนาดใหญ่ อีกท่อหนึ่งขนาดเล็ก เขาพูดเสียงนุ่มนวลว่า “นี่คือสระว่ายน้ำ ท่อใหญ่คือท่อน้ำไหลเข้า ท่อเล็กคือท่อน้ำไหลออก เปรียบเหมือนกับกาละมังมีรูเล็กๆ หนึ่งรู แต่เปิดก๊อกน้ำแบบแรงสุด แบบนี้จะเติมน้ำได้เต็มหรือเปล่า”

อู่เหมยพยักหน้าอย่างแรง “เติมได้เต็ม อ่างล้างหน้าฉันก็แตกเป็นรูเล็กๆ หนึ่งรู แต่ก็ยังใส่น้ำได้เหมือนเดิม”

“ทำไมถึงเติมให้เต็มได้ล่ะ”

“เพราะรูที่น้ำไหลออกมีขนาดเล็กกว่ารูที่น้ำไหลเข้า” อู่เหมยตอบ เรื่องนี้เธอรู้หรอกน่า เธอไม่ได้โง่เง่าขนาดนั้น

เหมยซูหานมองเธอด้วยสายตาชื่นชม แล้วพูดต่ออีกว่า “เพราะฉะนั้นเราเอาระดับความเร็วของน้ำที่ไหลเข้าลบกับระดับความเร็วของน้ำที่ไหลออก นี่ถึงจะเป็นระดับความเร็วที่แท้จริงของการเติมน้ำ ถูกต้องมั้ย?”

เขาหยิบกิ่งไม้มาขีดท่อน้ำไหลเข้าออกส่วนหนึ่ง แล้วเขียนสมการที่ด้านข้าง ซึ่งเป็นสูตรเดียวกับที่อู่เหมยท่องก่อนหน้านี้ เนื่องจากมีรูปภาพประกอบ อู่เหมยก็เลยเข้าใจทันที เธอเข้าใจสูตรที่เหยียนหมิงซุ่นสอนเธอแล้ว

“ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง ฉันรู้แล้ว!”

อู่เหมยดีใจสุดขีด เธอหยิบกิ่งไม้มาเขียนสมการบนพื้น ราวกับเส้นลมปราณเปิดโล่งไหลเวียนคล่อง เธอเขียนได้ไหลลื่นมาก ไม่ทันไรเธอก็คำนวณคำตอบได้ถูกต้อง นี่เป็นสมการที่เหยียนหมิงซุ่นอธิบายให้ฟังนับครั้งไม่ถ้วน

“ทำแบบนี้ใช่หรือเปล่า ฉันคำนวณถูกมั้ย?”

อู่เหมยมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างมีความหวัง เธอดูกระสับกระส่ายมาก แล้วเหยียนหมิงซุ่นก็พยักหน้าเล็กน้อยและยิ้มให้กำลังใจเธอ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีความสุขนักก็ตามที

เขาอธิบายตั้งหลายครั้ง แต่อู่เหมยก็ไม่เข้าใจเลย ทว่าเหมยซูหานอธิบายแค่รอบเดียว เธอก็เข้าใจแล้ว เรื่องนี้ทำให้เหยียนหมิงซุ่นมีความรู้สึกว่าเขาก็คือซาลาเปาลูกที่สิบนั่น เขาอึดอัดใจทีเดียว

“เหมยเหมยเก่งมาก!” เหมยซูหานชมเปาะ

อู่เหมยตาใสเป็นประกาย ความดีอกดีใจสุดขีดทำให้เธอสนิทกับเหมยซูหานขึ้นอีกเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแดงก่ำ เธอมีความสุขยิ่งกว่าการกินน่องไก่ สองชาติรวมกันนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอทำโจทย์เลขที่ซับซ้อนแบบนี้ได้!

“ขอบคุณค่ะพี่หมิงซุ่น ขอบคุณค่ะพี่...ซูหาน” อู่เหมยซาบซึ้งใจมาก

แต่เธอเองก็แปลกใจเหมือนกัน เหยียนหมิงซุ่นอธิบายตั้งหลายครั้ง ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ ส่วนเหมยซูหานอธิบายแค่ครั้งเดียว เธอกลับเข้าใจได้เลย

“วิธีคิดของเหมยเหมยไม่เหมือนกับเรา ในสมองเราสามารถเปลี่ยนจากสูตรเป็นสมการได้โดยอัตโนมัติ แต่สำหรับเหมยเหมยแล้วค่อนข้างยุ่งยาก เพราะฉะนั้นเธอจึงจำเป็นต้องใช้ตัวช่วย ซึ่งรูปภาพเป็นวิธีที่ดีที่สุด แค่วาดรูปออกมาคร่าวๆ เหมยเหมยก็สามารถที่จะเข้าใจโจทย์ได้”

เหมยซูหานอธิบายเหตุผลให้ฟังแบบง่ายๆ อันที่จริงเขาเองก็เพิ่งรู้เหมือนกัน เพราะในเศษเสี้ยวความทรงจำที่เขาได้รับมานั้นมีข้อมูลพวกนี้พอดี มีความคล้ายกับสถานการณ์ของอู่เหมยมาก เขาก็เลยอยากจะลองดู แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ อู่เหมยจัดเป็นพวกที่มีความสามารถในการจินตนาการต่ำมาก พูดง่ายๆ ก็คืออุปสรรคในการเรียน มิน่าล่ะคณิตศาสตร์ของเธอถึงได้แย่แบบนี้

เหยียนหมิงซุ่นไม่ค่อยจะเชื่อคำพูดของเหมยซูหาน เขาตั้งคำถามใหม่ ลักษณะคล้ายๆ กับโจทย์สระว่ายน้ำ เป็นโจทย์เจ้าลิงใหญ่กับเจ้าลิงเล็กเด็ดลูกท้อ นี่เป็นโจทย์เลขที่พบเห็นอยู่บ่อยๆ เช่นกัน

อู่เหมยฟังโจทย์หนึ่งรอบแล้วมีสีหน้ามึนงง แล้วเหยียนหมิงซุ่นก็ถือโอกาสเขียนโจทย์ลงบนพื้น แต่ใบหน้าอู่เหมยยังคงงุนงงอยู่ เหมยซูหานยิ้มพลางพูดว่า “เหมยเหมยเธอวาดโจทย์ข้อนี้ออกมาได้มั้ย?”

“ได้ ฉันชอบวาดรูปที่สุดเลยล่ะ”

อู่เหมยหยิบกิ่งไม้และลงมือวาด ด้วยความที่ชาติก่อนเธอเบื่อที่จะอยู่บ้าน เธอก็เลยไปเรียนวาดรูป อาจารย์ยังบอกเลยว่าเธอมีพรสวรรค์ เธอเรียนๆ หยุดๆ อยู่สามสี่ปี ฝีมือการวาดนับว่าไม่เลวทีเดียว

อู่เหมยวาดรูปลิงที่เหมือนจริงมากอยู่บนพื้น แล้วก็ยังวาดต้นท้อ ลิงตัวเล็กลิงตัวใหญ่และผลไม้บนต้นไม้ ฯลฯ ดูเหมือนกับภาพทิวทัศน์ เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยซูหานต่างก็มองดูอู่เหมยที่ตั้งอกตั้งใจวาดรูปด้วยความประหลาดใจ

ฝีมือวาดรูปของเด็กคนนี้ดีขนาดนี้เชียวหรือนี่