ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 85 ยิ่งล้มเหลวยิ่งฮึกเหิม

อู่เหมยหน้าแดง แล้วพูดเสียงเบาว่า “แล้วก็ให้พี่...ซูหานด้วยค่ะ”

เหมยซูหานหัวเราะเสียงเบา เขารู้สึกสดใสราวกับดอกไม้ที่ผลิบานในฤดูใบไม้ผลิ เด็กนักเรียนหญิงบางคนที่อยู่ด้านข้างต่างมองตาค้าง พวกเธอมองอู่เหมยด้วยความอิจฉา ด้านซ้ายเหมยซูหาน ด้านขวาเหยียนหมิงซุ่น เด็กคนนี้โชคดีมากจริงๆ!

“เด็กหน้าตาสะสวยคนนี้เป็นน้องสาวใครเหรอ”

“เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของอาจารย์อู่ ชื่อว่าอู่เหมย”

“สวรรค์! เขาพูดกันว่าลูกสาวคนเล็กของอาจารย์อู่หน้าตาขี้เหร่จนออกไปเจอผู้เจอคนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ แบบนี้ออกไปเจอผู้คนไม่ได้ แล้วพวกเราจะเป็นอย่างไรล่ะ”

“นั่นน่ะสิ อู่เหมยตัวแค่นี้ยังมีเสน่ห์ดึงดูดขนาดนี้ ต่อไปโตขึ้นคงจะสวยหยาดเยิ้มยิ่งกว่าซูต๋าจีอีก!”

เสียงกระซิบกระซาบของนักเรียนหญิงสามสี่คนด้านหน้าลอยมาตามสายลมอ่อนๆ เหยียนหมิงซุ่นได้ยินอย่างชัดเจน เขาอดมองไปทางอู่เหมยไม่ได้ เส้นผมสองสามปอยเปียกเหงื่อแนบติดกับหน้าผาก ผิวพรรณที่ขาวใสดุจหยกเปลี่ยนเป็นสีชมพู จมูกเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม ปากเล็กๆ คล้ายผลเชอร์รี แล้วก็ยังมีขนตาเส้นยาว ทอดเป็นแถบเงาเล็กๆ บนหนังตา

เป็นสาวงามที่มีเพียงหนึ่งในล้านจริงๆ รู้ได้ล่วงหน้าเลยว่าต่อไปอู่เหมยจะต้องสวยจนโลกตะลึง เพียงแต่ว่า...

พอนึกถึงไอคิวที่สวนทางกับหน้าตาอันสะสวยของอู่เหมย เหยียนหมิงซุ่นก็ส่ายหัวอย่างจนใจ เขาอดถามไม่ได้ว่า “เหมยเหมย เธอเข้าใจโจทย์สระว่ายน้ำข้อนั้นแล้วหรือยัง”

อู่เหมยตัวสั่น เวลานี้เธอรู้สึกเสียใจหนักมาก เย็นวันนั้นเธอไม่น่าเอ่ยถามเหยียนหมิงซุ่นเลย ทำให้ตอนนี้โจทย์สระว่ายน้ำนี้ตามติดเธอไม่ปล่อยเลย

“เข้าใจ...เอ่อ ไม่เข้าใจ ฉันจะค่อยๆ คิดค่ะ” อู่เหมยเลือกใช้คำอย่างระมัดระวัง

ความดึงดันของเหยียนหมิงซุ่นก็ทำให้อู่เหมยเกิดบันดาลโทสะเช่นกัน ในโลกนี้ไม่มีนักเรียนที่สอนไม่ได้ มีแต่คุณครูที่สอนไม่เป็น การที่อู่เหมยไม่เข้าใจจะต้องเป็นเพราะวิธีอธิบายของเขานั้นไม่ถูกต้อง เหยียนหมิงซุ่นจะต้องเปลี่ยนวิธีการอธิบายเสียใหม่

ด้วยเหตุนี้เองเหยียนหมิงซุ่นจึงถือโอกาสอธิบายโจทย์สระว่ายน้ำให้อู่เหมยฟังอีกสามสี่รอบระหว่างที่ปีนเขาขึ้นไป ซึ่งเป็นวิธีที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้จริงๆ ด้วย ทว่าอู่เหมยก็ยังคงรู้สึกเหมือนกับฟังคัมภีร์สวรรค์เช่นเคย สูตรเลขต่างๆ หมุนวนอยู่ในหัวเธอ เธอไม่สามารถปะติดปะต่อเข้าด้วยกันได้ ยิ่งอธิบายก็ยิ่งงุนงง ทำเอาเธอเริ่มเวียนหัวตาลายขึ้นมาอีกรอบ

พอเห็นท่าทางของเธอ เหยียนหมิงซุ่นก็รู้แล้วว่าเด็กคนนี้ฟังไม่เข้าใจอีกแล้ว ความรู้สึกล้มเหลวไม่เป็นท่าเข้าจู่โจม แต่เขาเป็นพวกยิ่งล้มเหลวก็ยิ่งฮึกเหิม เขาจะต้องทำให้อู่เหมยเข้าใจโจทย์ปริมาณน้ำเข้าน้ำออกสระว่ายน้ำข้อนี้ให้ได้

“เรามาปิกนิกตรงนี้กัน ทุกคนทำกิจกรรมต่างๆ ได้ตามสบาย แต่ห้ามไปไหนมาไหนตามลำพัง แล้วก็ห้ามไปไหนไกล และห้ามก่อไฟด้วย ทุกคนจำได้มั้ย?” เสียงของอู่เจิ้งซือดังขึ้น

“จำได้ครับ/ค่ะ!” พวกนักเรียนตอบเป็นเสียงเดียวกัน น้ำเสียงเจือแววร่าเริง

ทุกคนต่างก็หยิบเสบียงออกมา มีทั้งไข่ต้ม ขนมปัง ซาลาเปา หมั่นโถว ไส้กรอก แล้วก็อาหารกระป๋อง อาหารมากมายหลากหลายประเภท พวกนักเรียนหญิงปูผ้าลงบนพื้น จากนั้นนำอาหารของทุกคนมาวางบนผ้าและแบ่งกันกิน

อู่เจิ้งซือก็หยิบอาหารของเขาออกมาด้วยเช่นกัน อู่เหมยวางรวมกันกับของเขา เหอปี้อวิ๋นดูแลรักษาหน้าตาศักดิ์ศรีของตัวเองเป็นอย่างดี เธอเตรียมเสบียงให้มากมาย อีกทั้งหลายแบบหลายอย่าง

“พ่อคะ หนูยังมีแฮมกระป๋องด้วยค่ะ”

อู่เหมยหยิบแฮมกระป๋องออกมา ในกระเป๋าเป้เหลือแต่น้ำเปล่า ไม่เหลืออะไรอย่างอื่นแล้ว อู่เชารู้สึกเสียดายจนปวดฟันกรามไปหมด เจ้าเพื่อนบ้า แฮมกระป๋องราคาแพงแบบนั้นคิดจะหยิบออกมาก็หยิบออกมา แบบนี้เขาจะได้ส่วนแบ่งอะไรล่ะ

อู่เจิ้งซือลูบหัวอู่เหมยเป็นการชมเชย การกระทำของเขานุ่มนวลมาก เบ้าตาของอู่เหมยร้อนผ่าวเล็กน้อย ในความทรงจำของเธอนั้น นี่เป็นครั้งแรกเลยที่อู่เจิ้งซือลูบหัวเธอ!

แต่ไม่ทันไรเธอก็รู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาอีก อย่างไรเสียคนที่อู่เจิ้งซือให้ความสำคัญที่สุดก็ยังคงเป็นอู่เยวี่ย ตราบใดที่มีอู่เยวี่ยอยู่ ในสายตาของอู่เจิ้งซือก็ไม่มีเธออยู่ดี