ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 44 นมผงผสมข้าวบาร์เลย์

อู่เหมยได้ยินที่อู่เจิ้งซือพูดกลับไม่รู้สึกขอบคุณสักนิด เธอก่อเรื่องขนาดนี้เพราะถูกตีอย่างโหดร้ายมานักต่อนักถึงแลกกับความสงสารอันน้อยนิดจากอู่เจิ้งซือได้ ไม่สิ จะบอกว่าสงสารไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะอู่เจิ้งซือกลัวขายหน้ามากกว่าสินะ?

คนอย่างเขาเห็นแก่หน้าตัวเองที่สุด อาจจะกลัวเธอไปก่อเรื่องจนทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงกระมัง!

อู่เยวี่ยในห้องน้ำรีบอาบน้ำอย่างเร็วสวมชุดนอนวิ่งออกมาในสภาพหัวเปียกปอน ไม่รู้ว่าเจ้าโง่นั่นจะทำอะไรอีก? เธอต้องจับตาดูให้ดี

“รีบเข้านอนซะ พรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียน”

อู่เจิ้งซือมองอู่เยวี่ยแวบหนึ่งแล้วพูดเสียงราบเรียบ ไขว้มือเดินกลับห้องนอนตัวเอง

เหอปี้อวิ๋นถลึงตาใส่อู่เหมยอีกที เห็นอู่เยวี่ยที่ใส่ชุดเปียกโชกก็ตื่นตูม บอกว่าใส่เสื้อตัวเปียกจะทำให้ร่างกายเย็นลง รีบลากอู่เยวี่ยเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

อู่เหมยคร้านจะสนใจสองแม่ลูกที่รักใคร่กลมเกลียวคู่นี้ พลางหยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ ทายาตามตัวโดยไม่คิดจะชะล้างความไม่สบายตัวแต่อย่างใด

กาต้มน้ำไม่มีน้ำร้อนแล้ว อู่เจิ้งซือไม่เคยใช้น้ำร้อนหากไม่ถึงฤดูหนาวจึงชัดเจนว่าถูกเหอปี้อวิ๋นกับอู่เยวี่ยใช้จนหมดเกลี้ยง นี่ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร ในความทรงจำอู่เหมยได้ใช้น้ำร้อนอาบน้ำไม่กี่ครั้งเท่านั้น

มิน่าชาติก่อนเธอถึงปวดท้องน้อยทุกครั้งที่ประจำเดือนมา ภายหลังไปหาคุณหมอแพทย์แผนจีนบอกว่าเพราะเธอไม่รักษาสุขภาพตั้งแต่เด็ก ปล่อยให้ความเย็นเข้าสู่ร่างกายมากเกินไป อู่เหมยกัดฟันตัดสินใจเปิดประตูก่อนจะเปิดเตาถ่าน

คนที่เคยใช้เตาถ่านรู้ดีว่าหากตกดึกไม่ต้องการใช้ไฟแล้วจะต้องทำการปิดเตาให้เรียบร้อย ถึงแม้ตลอดคืนนั้นถ่านจะมีสีดำแต่ไฟข้างในยังคงอยู่ เช้ามาเพียงแค่เปิดเตาให้ลมเข้าไปข้างใน ไม่นานไฟก็จะลุกโชนเหมือนเดิม 

อู่เหมยหยิบกามาเติมน้ำให้เต็ม รอถ่านเผาไหม้เกิดสีเพลิงค่อยวางเตาลงไปต้ม เหอปี้อวิ๋นที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้อู่เยวี่ยเสร็จสรรพได้ยินเสียงกุกกักจากข้างนอกรีบเดินออกมา อดตะคอกเสียงดังไม่ได้

“ไอ้คนไร้ประโยชน์ ต้มน้ำทำอะไร? ปีนี้ถ่านราคาขึ้นสูงอีกแล้วรู้มั้ย?”

“ไม่มีน้ำร้อนเลยต้มน้ำเอาไปอาบน้ำ” อู่เหมยตอบกลับด้วยสีหน้าราบเรียบ

“อากาศร้อนขนาดนี้ไม่อาบน้ำเย็น? ฉันว่าแกจงใจดื้อกับฉันใช่มั้ย!”

เหอปี้อวิ๋นเห็นตรงทางเดินไร้เงาคนก็เริ่มใจกล้า พุ่งตัวเข้ามาจะตีคน อู่เหมยมองเธอด้วยสายตาเย็นชาพลางกล่าวเสียงเรียบ “ในเมื่ออากาศร้อนขนาดนี้ แล้วทำไมแม่กับอู่เยวี่ยอาบน้ำร้อนล่ะ? ทำไมหนูต้องอาบน้ำเย็นด้วย?”

“แอ๊ด”

อาจารย์แม่จางเดินออกมาจากตัวบ้าน เหอปี้อวิ๋นรีบชักมือกลับยิ้มให้อาจารย์แม่จาง “อาจารย์แม่จางยังไม่นอนหรือคะ!”

“มาดูว่าปิดเตาหรือยังน่ะ คุณครูเหอกับเหมยเหมยยังไม่นอนเหมือนกันหรือคะ!”

อาจารย์แม่จางมองกาต้มน้ำด้วยสายตายากจะคาดเดา เมื่อกี้เธอได้ยินบทสนทนาของอู่เหมยกับเหอปี้อวิ๋นหมดแล้ว เพราะทนฟังต่อไม่ไหวถึงเดินออกมา เมื่อก่อนไม่รู้ว่ายามต่อหน้าและลับหลังเหอปี้อวิ๋นจะปฏิบัติกับอู่เหมยแตกต่างกันขนาดนี้ แทบไม่อยากจะเชื่อ

อาจารย์แม่จางมองอู่เหมยที่ทำหน้าเรียบเฉยแวบหนึ่ง พลันถอนหายใจ เจ้าหนูช่างน่าสงสารที่มีคุณแม่ลำเอียงอย่างเหอปี้อวิ๋น!

“เหมยเหมยต้มน้ำให้ร้อนหน่อยนะ เด็กผู้หญิงจะอาบน้ำเย็นไม่ได้เชียว โตมาจะลำบากเอา”

อาจารย์แม่พูดเตือนอย่างหวังดี อู่เหมยยิ้มให้เธอน้อยๆ อย่างนึกขอบคุณ เหอปี้อวิ๋นสีหน้าแย่กว่าเดิม มองเตาถ่านอย่างเจ็บใจแวบหนึ่งก่อนจะเดินเข้าบ้านไปไม่อยากสนใจลูกหนี้ที่ยืนอยู่ข้างนอกคนนั้นอีก

อู่เหมยไม่ได้รีบที่จะอาบน้ำ เลยยืนรอต้มน้ำจนเดือด กลับเจอผงนมผสมข้าวบาร์เลย์สำหรับอู่เยวี่ยโดยเฉพาะในตู้ หยิบมาชงให้เข้มข้นแก้วหนึ่งปล่อยให้กลิ่นหอมเย้ายวนใจตลบอบอวลในอากาศ อู่เหมยอดสูดจมูกดมไม่ได้ รีบปิดฝานมผงผสมข้าวบาร์เลย์ที่ชงเสร็จให้แน่นถึงเข้าไปอาบน้ำ