ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 37 อู่เยวี่ยคนใจแคบ

เดิมทีท่านผู้เฒ่าอู่อยากจะตำหนิอีกสักหน่อยแต่เห็นอู่เหมยยังก้มหน้าเชื่อฟังก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย ความเกลียดชังที่มีต่ออู่เหมยลดลงตามลำดับ แม้เขาจะเป็นคนหัวโบราณแต่สุดท้ายก็เป็นผู้ชายอยู่ดี

ธรรมชาติของผู้ชายมักชื่นชอบความสวยความงามมาตั้งแต่โบราณกาล ผู้ชายส่วนมากเลยเห็นความสำคัญของภาพลักษณ์ภายนอกของผู้หญิงมากกกว่าภายใน แต่แน่นอนว่าไม่ใช่กับอู่ชิงหาง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่แต่งงานกับภรรยาตัวเตี้ยแบบนี้หรอก

แต่หลานสาวคนเล็กที่ไม่เป็นงานเป็นการคนนี้ถือว่าหน้าตาใช้ได้ ต่อให้ไม่มีความสามารถอะไรแต่คงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้แต่งงาน ถึงหน้าตาอู่เหมยจะทำให้ท่านผู้เฒ่าสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่อู่ชิงหางนึกถึงคะแนนสอบของอู่เหมยความเกลียดชังก็ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ทำสีหน้าไม่ดีใส่อู่เหมยไปโดยปริยาย

“ทานข้าวๆ กับข้าวเย็นหมดแล้วเพราะมัวแต่รอพวกแก ถ้าปีหน้ายังสายอีก ครอบครัวเจ้าสองไม่ต้องมาแล้ว!”

ท่านผู้เฒ่าหน้าบูดบึ้ง อู่เจิ้งซือกับเหอปี้อวิ๋นรับคำเสียงอ่อนไม่กล้าโต้กลับไปแม้แต่ประโยคเดียว

ทั้งครอบครัวนั่งลงล้อมรอบโต๊ะใหญ่โต๊ะหนึ่งโต๊ะเล็กโต๊ะหนึ่ง โดยผู้ใหญ่นั่งโต๊ะใหญ่ เด็กๆ นั่งโต๊ะเล็ก อาหารอุดมสมบูรณ์อย่างมาก ตี๋ชิวเยวี่ยกับเหอปี้อวิ๋นไปอุ่นกับข้าวด้วยกัน จี้เจี้ยนโปเทเหล้าให้ทุกคน บรรยากาศครึกครื้นกันถ้วนหน้า

อู่เหมยนั่งเงียบๆ ในจุดที่ไม่สะดุดตามากที่สุด พี่น้องในตระกูลไม่มีคนใดชื่นชอบเธอ เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง อีกอย่างเธอไม่ชอบลูกพี่ลูกน้องแสนเย็นชาเหล่านั้น

อู่เยวี่ยยังถูกฮูหยินผู้เฒ่ากอดไว้ไม่ปล่อย เธอเป็นหลานสุดรักสุดหวงของฮูหยินผู้เฒ่า เพราะมีระยะหนึ่งไม่ได้เจอหลานสาวสุดรักทำให้ไม่อยากปล่อยมือ พลางให้อู่เยวี่ยนั่งทานข้าวใกล้ๆ เธอ

“คุณย่า หนูแกะปูให้นะคะ”

อู่เยวี่ยชำเลืองสายตาได้ใจมาทางโต๊ะที่อู่เหมยนั่งอยู่ ยิ้มหวานก่อนจะเริ่มแกะปู เผยให้เห็นไข่ปูสีเหลืองอร่าม เธอใช้ช้อนควักมันออกมาอย่างระมัดระวัง จิ้มซอสนิดๆ แล้วป้อนให้ฮูหยินผู้เฒ่า

ฮูหยินผู้เฒ่าชอบใจจนยิ้มตาหยี อ้าปากรับเนื้อปูหอมฉุย พูดชมไม่ขาดปาก “เยวี่ยเยวี่ยกตัญญูจริงๆ ไม่เสียดายที่ฉันรักมากขนาดนี้!”

“คุณย่าเป็นคุณย่าของหนู หนูไม่กตัญญูต่อคุณย่าแล้วจะไปกตัญญูกับใครล่ะคะ? คุณย่าทานอีกสักคำนะคะ!”

อู่เยวี่ยป้อนไข่ปูอีกคำหนึ่ง เอาใจเสียจนฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มหน้าบาน ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะเอาใจท่านผู้เฒ่าข้างๆ แกะก้ามปูขนาดใหญ่ยื่นให้ท่านผู้เฒ่า ความสามารถในเรื่องเอาอกเอาใจผู้อื่นก็อยู่เหนือกว่าใครตั้งแต่อายุเพียงเท่านี้

อู่เจิ้งหงไม่ชอบอู่เยวี่ยเพราะอู่เยวี่ยสวยกว่าลูกสาวของเธอเลยได้ใจของฮูหยินผู้เฒ่ามากกว่าลูกสาวเธอ อู่เจิ้งหงไม่พอใจแทนลูกสาวอย่างมาก

ตอนนี้เมื่อเห็นอู่เยวี่ยเอาใจคนแก่ทั้งสองซะขนาดนั้น อู่เจิ้งหงก็เริ่มอิจฉา รู้สึกไม่สบอารมณ์เหลือเกิน

“พ่อคะแม่คะ ปูเป็นของเย็น พ่อแม่ทานน้อยๆ หน่อยจะดีกว่า แม่คะ แม่ชอบหัวเป็ดไม่ใช่เหรอ? หัวเป็ดอยู่นี่ค่ะ”

อู่เจิ้งหงคีบหัวเป็ดใส่ถ้วยฮูหยินผู้เฒ่าเรียกให้อู่เยวี่ยหน้าเปลี่ยนสีน้อยๆ คุณอาคนนี้เหมือนลูกสาวของเธอไม่มีผิด หน้าตาขี้เหร่แล้วยังมาแย่งความรักจากเธออีก น่ารำคาญเสียยิ่งกว่าเจ้าโง่นั่น

“คุณปู่คุณย่าคะ หนูไม่รู้ว่าทานปูเยอะไม่ดี ขอโทษค่ะ” อู่เยวี่ยตีหน้าเศร้า พูดอย่างไม่สบายใจ

ฮูหยินผู้เฒ่าถลึงตาใส่อู่เจิ้งหงอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง คีบหัวเป็ดใส่ถ้วยอู่เยวี่ยพลางกล่าวอย่างรักใคร่ “เยวี่ยเยวี่ยรีบทานหัวเป็ดนี่เร็ว ย่ารู้ว่าหนูชอบเลยทำเมนูเป็ดนี้ขึ้นมาโดยเฉพาะเลย”

“ขอบคุณค่ะคุณย่า หนูจะทานกับคุณย่านะคะ”

อู่เยวี่ยชำเลืองสายตาใส่อู่เจิ้งหงที่กำลังจ้องมองด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนปรายตามองจี้เจี้ยนโปข้างๆ เธอแวบหนึ่ง ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ชวนให้น่าหัวเราะอยู่ในใจ เอ่ยออกเสียงอย่างใสซื่อ “คุณอาเขย เดือนก่อนหนูเห็นคุณอาที่ถนนหนันสุ่ยล่ะ หนูเรียกคุณอาแล้วแต่คุณอาไม่สนใจหนู!”