ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 36 ความสามารถสำคัญกว่าหน้าตา

ผู้ชายคนนี้เป็นสามีของอู่เจิ้งหง จี้เจี้ยนโป หากเล่าตามชีวิตหลังเกิดใหม่ จี้เจี้ยนโปนับเป็นตัวอย่างของคนที่ได้ดีจากการพึ่งพาคู่ชีวิตที่กลายเป็นตำนานให้เห็นกันจะๆ เลยก็ว่าได้

บ้านเกิดของจี้เจี้ยนโปอยู่ในเขตป่าเขาของเมืองจิน อู่เหมยไม่รู้ว่าบ้านจนมากขนาดไหนแต่อู่เจิ้งหงไม่ยอมกลับไปอีกเลยหลังจากไปเพียงครั้งเดียว สองพี่น้องจี้เหวินเฟิงและจี้เหวินฮุ่ยก็ยังไม่เคยไป

ได้ยินมาว่าจี้เจี้ยนโปเป็นศิษย์เอกของท่านผู้เฒ่าอู่ หน้าตาหล่อเหลาเอาการบุคลิกดูสง่าผ่าเผย อู่เจิ้งหงมีหน้าตาธรรมดาแต่พอผ่านการตกแต่งตามประสาสาวๆ ก็พอไปวัดไปวาได้ แต่หลังมีลูกยิ่งไม่เข้าตาไปกันใหญ่ ให้ความรู้สึกเหมือนคุณแม่เมื่อเดินขนาบคู่จี้เจี้ยนโป

อีกทั้งอู่เจิ้งหงขี้หงุดหงิดฉุนเฉียวง่าย หากทะเลาะเกินสามประโยคต้องมีการทำลายข้าวของ จี้เจี้ยนโปทนมาถึงตอนนี้แล้วถึงไปมีคนอื่นข้างนอกนี่มันช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่านินจาเต่าเสียอีก

ถึงจะรู้สึกย่ำแย่กับการนอกใจของจี้เจี้ยนโปแต่อู่เหมยยังอิจฉาจี้เหวินฮุ่ยอย่างมาก เพราะจี้เจี้ยนโปเป็นคุณพ่อใจดีที่แท้จริง จี้เหวินฮุ่ยหน้าตาคล้ายอู่เจิ้งหงในรูปร่างอ้วนท้วมตัวเล็ก อารมณ์ร้อนเช่นเดียวกับอู่เจิ้งหง แต่จี้เจี้ยนโปกลับรักและเอ็นดูเธอยิ่งกว่าอะไร ขออะไรก็ให้ทุกอย่าง

ชาติก่อนอู่เหมยเคยจินตนาการนับครั้งไม่ถ้วนว่าถ้าจี้เจี้ยนโปเป็นคุณพ่อของเธอ เป็นเช่นนั้นเธอจะได้ออดอ้อนเต็มที่ได้อย่างจี้เหวินฮุ่ย ยามปีนเขาแล้วเหนื่อยก็มีคุณพ่อช่วยแบกขึ้นหลัง ไม่ชอบทานเนื้อติดมันก็ให้คุณพ่อช่วยกัดส่วนนั้นทิ้ง...

ดีจังเลย... การที่มีคุณพ่อใจดีคนหนึ่งช่างเป็นเรื่องที่มีความสุขอะไรเช่นนี้!

อู่เหมยจัดลำดับความคิดเสร็จรีบเอ่ยทัก “คุณปู่ คุณย่า คุณลุง คุณป้า คุณอา คุณอาเขย สุขสันต์วันเทศกาลค่ะ”

ทุกคนต่างถูกเสียงหวานหยดนั่นดึงดูดความสนใจไปให้หันมองเด็กสาวตัวน้อยตรงประตูอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะหันมามองกันและกันอย่างอดไม่ได้

สาวน้อยหน้าตางดงามคนนี้มาจากไหน?

ทำไมถึงเรียกพวกเขาได้สนิทสนมขนาดนั้น?

ตี๋ชิวเยวี่ยระเบิดเสียงหัวเราะ “คุณพ่อ คุณแม่ ตกใจล่ะสิ? นี่เหมยเหมยไง ดูยายคนนี้สิหน้าตาน่ารักขนาดนี้ เมื่อก่อนหลอกเราซะแย่เชียว!”

แม้อู่เยวี่ยที่ซุกอยู่ในอ้อมแขนของฮูหยินผู้เฒ่าอู่ยิ้มฉาบหน้าอยู่แต่กลับรู้สึกไม่สบอารมณ์สักนิด เธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเกิดเหตุการณ์แบบไหนถ้าเจ้าโง่นี่รวบผมขึ้น นี่แค่ภายในครอบครัวเท่านั้น พรุ่งนี้ถ้าไปถึงโรงเรียนไม่รู้ว่าคุณครูและเพื่อนๆ ที่โรงเรียนจะคิดอย่างไร!

ดีที่คุณปู่คุณย่าเห็นความสามารถสำคัญกว่าหน้าตา เมื่อกี้เธอได้เล่าถึงเรื่องผลสอบที่เละไม่เป็นท่าของเจ้าโง่ไปทั้งหมดแล้ว เห็นสีหน้าไม่พอใจของท่านผู้เฒ่าและฮูหยินผู้เฒ่าอย่างชัดเจน หึ! ต่อให้เจ้าโง่นี่สวยสักแค่ไหนแล้วอย่างไร?

เจ้าหญิงน้อยของตระกูลอู่ต้องเป็นเธอที่ผลการเรียนดีเยี่ยม – อู่เยวี่ยคนนี้เท่านั้น!

จี้เจี้ยนโปตั้งสติได้ก่อนลำดับแรก หัวเราะในลำคอ “ที่แท้เหมยเหมยของเราเป็นเจ้าหญิงน้อยแสนสวยนี่นา พี่สองกับพี่สะใภ้สองใช้ไม่ได้เลย ทำไมถึงปกปิดเหมยเหมยได้มิดชิดขนาดนั้น”

จี้เหวินฮุ่ยถลึงตาใส่อู่เหมยแวบหนึ่ง ยายขี้เหร่จะรวบผมขึ้นทำไม?

เจ้าหญิงน้อยของคุณพ่อเป็นเธอ ยายขี้เหร่มีสิทธิ์อะไร?

จี้เจี้ยนโปชำเลืองหางตาเห็นสีหน้าผิดแปลกของลูกสาวเลยหลุดเสียงหัวเราะอย่างฝืดๆ กระซิบปลอบจี้เหวินฮุ่ยข้างหู “ส่วนฮุ่ยฮุ่ยก็เป็นเจ้าหญิงน้อยที่คุณพ่อรักที่สุดเลยนะ!”

จี้เหวินฮุ่ยถึงได้ฉีกยิ้มกว้าง ทั้งคิดแค้นอู่เหมยในใจ ยายขี้เหร่มีสิทธิ์อะไรเทียบกับเธอ?

เจ้าโง่ที่โง่ยิ่งกว่าหมู!

อู่เจิ้งหงเสมองอู่เหมยอย่างไม่ไยดี พูดประชดค่อนแคะ “สวยแล้วมีประโยชน์อะไร? ถ้าไม่มีความสามารถ คนอื่นมีแต่จะบอกว่าเป็นแค่ดอกไม้ประดับเท่านั้น”

“เจิ้งหง!”

จี้เจี้ยนโปถลึงตาใส่ภรรยาอย่างไม่พอใจวูบหนึ่ง จิตใจคับแคบมากขึ้นเรื่อยๆ พูดแบบนี้กับเด็กจะมีความหมายอะไร

ท่านผู้เฒ่าอู่กวาดสายตาดุดันมองอู่เหมยตั้งแต่หัวจรดเท้า อู่เหมยรู้สึกเหมือนถูกไฟแรงสูงสาดเข้าใส่ ไม่กล้าหายใจเสียงดัง ได้แต่ยืนตัวตรงกุมมืออย่างนอบน้อม

“หน้าตาสำคัญ แต่ถ้าให้เลือกระหว่างหน้าตากับความสามารถ ฉันอยากให้อู่เหมยมีความสามารถมากกว่า ไม่ใช่หน้าตาที่เป็นแค่เปลือกนอก เข้าใจมั้ย?”

“ค่ะ!”

อู่เหมยรับคำในใจอย่างยากลำบาก เธอเองก็อยากมีความสามารถแต่สิ่งนี้ไม่ใช่พลังงาน ที่จะทำแค่เพียงทานช็อกโกแลตสักหน่อยถึงจะได้มีพลังงานขึ้นมา!