ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 16 เปลี่ยนแปลง

อู่เหมยหยิบหวีสางผมช้าๆ เส้นผมของเธอไม่ดีเท่าไรออกจะค่อนไปทางเส้นเล็กและติดเหลืองบ่งบอกว่าได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ อีกทั้งใบหน้าของเธอขาวซีดเกินไปแม้จะมีสาเหตุมาจากการไม่ได้รับแสงแดดอย่างเพียงพอ แต่ส่วนใหญ่ก็เพราะสารอาหารไม่เพียงพอเช่นกัน เธอมีโรคโลหิตจางที่ค่อนข้างรุนแรง มิน่าชาติที่แล้วกว่าประจำเดือนเธอจะมาก็ปาเข้าไปอายุสิบห้าปีแล้ว

ประจำเดือนอู่เยวี่ยมาตั้งแต่อายุสิบสามปี อีกอย่างอู่เยวี่ยรูปร่างสูงกว่า หุ่นดีกว่าเธอ น่าจะเป็นเพราะเหอปี้อวิ๋นมักเพิ่มเมนูอาหารให้เธอ

อู่เหมยคอยหวีผมอย่างระมัดระวัง ไม่ว่าจะน่าเกลียดหรือสวยงามแต่จะให้ผมปรกหน้าเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว นอกจากจะทำให้ดูไม่เรียบร้อยยังดูเสียมารยาท ถึงว่าคุณครูและเพื่อนๆ ที่โรงเรียนไม่ชอบเธอ

ผมยาวมากจริงๆ ยาวไปถึงหลัง อู่เหมยรวบมัดเป็นหางม้าแต่เธอไม่มียางรัดผมเลยตัดสินใจเปิดลิ้นชักของอู่เยวี่ย ข้างในมีกล่องขนมที่เต็มไปด้วยเครื่องประดับหัวกับยางรัดผมของอู่เยวี่ย ช่างกระแทกตานัก

อู่เหมยไม่กล้าหยิบอันที่สวยเลยเอาอันที่ธรรมดาที่สุดมามัดผม คิดไว้ว่าไว้หาเวลาว่างไปซื้อหนังยางกลับมาก่อนจะหาไหมพรมเก่าๆ ของตัวเองพัน คงใช้ได้หลายปี

พอผมถูกรวบมัดทำให้อู่เหมยดูเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก ไม่มีสภาพยุ่งเหยิงหม่นหมองอย่างเดิมกลับดูสดใสมีชีวิตชีวามากขึ้น ถึงกระโปรงจะทั้งยาวทั้งใหญ่แต่ใบหน้างดงามดวงนั้นเพิ่มคะแนนให้อู่เหมยไม่น้อย

ยิ้มโชว์ฟันให้หญิงสาวในกระจก อู่เหมยพูดเสียงเบา ‘ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชีวิตของเธอจะต้องไม่เหมือนเดิม สู้ๆ!’

อู่เยวี่ยผลักประตูเข้ามาเพราะเธอจะมาหวีผมเช่นกันแต่กลับตกใจกับสภาพอู่เหมยหน้ากระจกเฮือกใหญ่ ยืนค้างอยู่ประตูพักหนึ่งถึงตั้งสติได้

เจ้าโง่นี่มัดผมขึ้นได้อย่างไร?

มีใครพูดอะไรกับอู่เหมยหรือเปล่า?

อู่เยวี่ยรู้สึกว่าใบหน้าดวงสวยของอู่เหมยช่างทิ่มแทงตาเหลือเกิน เธอรู้อยู่แล้วว่าอู่เหมยสวย ไม่ได้สวยธรรมดา เรื่องนี้ทำให้อู่เยวี่ยไม่พอใจอย่างมาก

เธอค่อนข้างโตเกินวัยเดียวกันด้วยเพราะรู้จักรักสวยรักงามตั้งแต่อายุเจ็ดแปดขวบ ความอิจฉาริษยาต่อความสวยของอู่เหมย เมื่อเห็นเหอปี้อวิ๋นไม่ได้มีท่าทีที่ดีต่ออู่เหมยเธอจึงพูดถึงอู่เหมยลับหลังให้เหอปี้อวิ๋นบ่อยๆ อย่างจงใจ ให้เหอปี้อวิ๋นทวีความไม่พอใจที่มีต่ออู่เหมย เป็นเช่นนี้มายาวนานเลยทำให้เหอปี้อวิ๋นรู้สึกโกรธทันทีเมื่อเห็นอู่เหมย เบาก็ด่า หนักก็ตีราวกับแม่เลี้ยงก็ไม่ปาน

อู่เยวี่ยพึงพอใจกับความลำเอียงของคุณพ่อคุณแม่อย่างมาก ควรเป็นเช่นนี้อยู่แล้ว เจ้าโง่อย่างอู่เหมยมีสิทธิ์อะไรที่จะมาเป็นน้องสาวของเธอ?

คุณพ่อคุณแม่ก็เพิ่มภาระ มีลูกสาวฉลาดอย่างเธอแล้วจะมีอู่เหมยอีกคนไปทำไมกัน?

โชคดีที่อู่เหมยค่อยๆ ถูกลดความสำคัญในใจของคุณพ่อคุณแม่ภายใต้ความพยายามของเธอ หากเธอพยายามให้มากกว่านี้บางทีในใจของคุณพ่อคุณแม่อาจเหลือแค่เธอเพียงคนเดียวล่ะ!

แล้วทำไมวันนี้อู่เหมยถึงคิดจะรวบผมล่ะ?

หน้าตาเย้ายวนคนที่ได้พบเจอแบบนี้ไม่แน่คุณพ่อคุณแม่เห็นอาจใจอ่อนได้ ช่างน่ารำคาญ ไม่เจียมตัวเลยสักนิด

“มัดผมทำไม? คิดจะหลอกคนอื่นหรือไง?” อู่เยวี่ยตำหนิเสียงต่ำ มีเพียงเวลาทั้งคู่อยู่ด้วยกันเธอจะไม่เหลือสิ่งที่เรียกว่าความอ่อนโยนอีกต่อไป

อู่เหมยมองเธออย่างใจเย็นแล้วกล่าว “ก็ผมบังตา ไม่สบายตา”

อู่เยวี่ยหน้าเปลี่ยนสีมองอู่เหมยด้วยความตกใจ ใบหน้าเดิมแต่ทำไมเธอรู้สึกว่าน้องสาวคนนี้ไม่เหมือนเดิม อู่เหมยพูดจบก้มหัวลงทำท่าหวาดกลัวเหมือนเดิม อู่เยวี่ยอดพรูลมหายใจไม่ได้ เมื่อกี้ต้องเป็นภาพหลอนของเธอแน่ๆ

อู่เหมยก็ท่าทางเหมือนเดิมไม่ใช่หรือไง น่าจะผมบังแล้วไม่สบายตาจริงๆ สินะ!

ว่าแต่เจ้าบ้าคนไหนมายุให้อู่เหมยมัดผมกัน?