ดั่งพรหมลิขิตรัก

รสิกา (โรส) (อามีนา กูล) ครีเอทีฟโฆษณาสาวสวยบุคลิกทันสมัย มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก แต่กลับคลั่งไคล้การอ่านนิยาย และดูหนังประเภทย้อนอดีต ข้ามภพข้ามชาติเป็นชีวิตจิตใจ ในห้องนอนของรสิกาจึงมีแผ่นหนัง และหนังสือพวกนี้สะสมไว้เป็นจำนวนมาก วันหนึ่งรสิกาไปซื้อหนังสือนิยายพีเรียดสมัยรัชกาลที่ 6 ตอนปลาย (พ.ศ. 2466) มาจากร้านหนังสือลึกลับในตลาดนัดสวนจตุจักร เรื่อง ดั่งพรหมลิขิตรัก เป็นหนังสือเก่า ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ 25 ปีที่แล้ว สภาพหนังสือก็เก่าแก่ไปตามกาลเวลา ตัวหนังสือชื่อเรื่องที่หน้าปกเลือนรางไปเล็กน้อย กระดาษเนื้อในก็เป็นสีเหลืองเก่า ๆ แต่รสิกาก็ซื้อมาเพราะถูกใจคำกลอนบนปกหลัง ที่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนใครบางคนเขียนถึงตน (เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นการมโนของรสิกาทั้งสิ้น ที่อ่านนิยายแล้วคิดไปว่าตนเป็นนางเอกในนิยาย)

หลังจากซื้อหนังสือเสร็จรสิกาก็ขึ้น BTS กลับบ้าน ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถไฟฟ้ารสิกาก็หยิบหนังสือนิยายเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน ทันใดนั้นรสิกาก็รู้สึกเหมือนบรรยากาศรอบตัวมีภาพของบ้านเมืองในยุคเดียวกับในหนังสือซ้อนทับขึ้นมาแบบราง ๆ รสิกาคิดว่าตนคงเดินซื้อหนังสืออยู่ในตลาดนัดที่ร้อนอบอ้าวนานเกินไปจนหน้ามืดจึงหยุดอ่านครู่หนึ่ง จนรู้สึกว่าการดีขึ้นก็อ่านต่อ ปรากฏว่าอาการเดิมก็เกิดขึ้นอีก ทำให้รสิกาแปลกใจมากว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตนอยู่นี้มันคืออะไรกันแน่ เมื่อกลับถึงบ้าน รสิกาก็อ่านนิยายต่อ แล้วก็เกิดอาการเดิมซ้ำอีก รสิกาเริ่มชินกับอาการประหลาดแล้วจึงอ่านต่อไปเรื่อย ๆ จนอินกับเนื้อเรื่องในนิยายมากถึงขั้นบอกกับบัว (สุปราณี เจริญผล) และ อำพล (กษมา นิสสัยพันธุ์) ผู้เป็นพ่อและแม่ว่า เนื้อเรื่องในนิยายจะต้องเป็นอดีตชาติของตนกับ หม่อมเจ้าดนัยเทพรังสรรค์ พรหมกุล (ท่านชายก้อง) (ธนิน มนูญศิลป์) ผู้เป็นพระเอกในนิยายแน่ ๆ

แต่ยิ่งอ่าน รสิกาก็ยิ่งทนไม่ได้เพราะการะเกด นางเอกในนิยายที่รสิกาปักใจเชื่อว่าเป็นอดีตชาติของตนนั้นถูก บุษริน (สกาวใจ พูนสวัสดิ์) ผู้เป็นแม่เลี้ยง และบุษยา (บุศย์สิริ  รัตนาไพศาลสุข) ลูกติดสามีเก่าของบุษรินกดขี่ห่มเหง และเอารัดเอาเปรียบทุกทาง การะเกดเป็นคนเรียบร้อยมาก หัวอ่อน ไม่สู้คน และทั้งที่เป็นลูกสาวเจ้าพระยาแต่กลับชอบหมกตัวทำกับข้าว ทำขนมอยู่แต่ในครัว ไม่ยอมออกไปไหนนอกจากไปวัด รสิกาอ่านแล้วก็คิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างนั้นการะเกดจะไม่มีวันได้เจอกับท่านชายก้องแน่นอน และตนก็จะไม่ได้พบท่านชายในฝันที่กำลังปลื้มอยู่ด้วยนั่นเอง

รสิกาพยายามเลียนแบบวิธีเดินทางย้อนอดีตแบบหนังเรื่อง Somewhere in time ซึ่งเป็นหนังเก่าที่ รสิกาเคยดูเมื่อ 10 ปีก่อน และประทับใจมาก จนเป็นเหตุให้คลั่งไคล้นิยาย และหนังประเภทนี้มากมาจนถึงปัจจุบัน รสิกาจัดห้องนอนให้เหมือนสมัยรัชกาลที่ 6 ตอนปลาย หาสิ่งของเครื่องใช้สมัยนั้นมาตกแต่งห้อง และพยายามสะกดจิตตัวเองว่าตนคือการะเกด เลียนแบบพระเอกในหนังทุกอย่าง แต่ก็ยังไม่สามารถเดินทางย้อนเวลากลับไปได้ มีน และ โอม (วรากร ศวัสกร) เพื่อนสนิทของรสิกาที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันรู้เรื่องเข้าก็หาว่ารสิกาบ้า ที่มโนตามนิยายเป็นตุเป็นตะขนาดนี้ ทั้งคู่พยายามพูดให้รสิกาเลิกคิดเพ้อเจ้อ แต่รสิกาก็ยืนยันหนักแน่นว่าตนไม่ได้คิดไปเอง และจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเนื้อเรื่องในนิยายนั้นเป็นเรื่องของตนกับท่านชายก้องจริง ๆ 

เมื่อวิธีการเดินทางย้อนเวลาแบบหนังเรื่อง Somewhere in time, Back to the future และอีกหลายเรื่องที่รสิกางัดมาใช้ไม่ได้ผล รสิกาจึงไปหาซื้อกระจกแบบในนิยายเรื่องทวิภพมาตั้งไว้ในห้องนอน แล้วนั่งจ้องนอนจ้องทั้งวันทั้งคืน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของท่านชายก้องในกระจกบานนั้น อำพลเห็นรสิกาอินกับนิยายมากเกินไปก็นึกเป็นห่วง กลัวลูกสาวจะเพี้ยน อยากพาไปพบจิตแพทย์ แต่บัวซึ่งเคยเป็นครูบรรณารักษ์ที่คลั่งไคล้การอ่านนิยายไม่แพ้รสิกากลับมองว่ามันคือความสุขของนักอ่านนิยายสาว ๆ ทั่วไปที่มักจะหลงใหลได้ปลื้มพระเอกในนิยายแล้วจินตนาการไปว่าตนเป็นนางเอกนิยายเรื่องนั้น ๆ อำพลไม่อยากเถียงบัว จึงได้แต่จับตาดูรสิกาอยู่ห่าง ๆ อย่างเป็นห่วง

วันต่อมา รสิกาต้องออกไปพรีเซ็นต์งานที่บริษัทลูกค้ากะทันหัน จึงหยิบหนังสือนิยายที่ยังอ่านไม่จบติดมือไปอ่านต่อบนรถไฟฟ้า BTS ด้วย แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขณะที่รสิกาอ่านนิยายอยู่นั้นบรรยากาศรอบตัวของรสิกาก็เปลี่ยนจากยุคปัจจุบัน กลายเป็นสมัยรัชกาลที่ 6 รถไฟฟ้าที่นั่งอยู่ตอนแรกก็กลายเป็นรถราง รสิกาประหลาดใจมาก แต่ก็ดีใจด้วยที่ตนสามารถเดินทางย้อนเวลามาหาท่านชายก้องได้แล้วจริง ๆ รสิการีบลงจากรถรางแล้วไปตามหาท่านชายก้องทันที รสิกาตามหาท่านชายก้องไปทั่วจนมาถึงวังทินวงศ์ ซึ่งกำลังมีงานเลี้ยงวันเกิดของ ม.ร.ว.วิไลเลขา ทินวงศ์ (หญิงแต้ว) (มณีรัตน์ ศรีจรูญ) แขกเหรื่อในงานเห็นรสิกาก็พากันแตกตื่นตกใจ เพราะรสิกาแต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดเข้ารูปกับกางเกงยีนส์ขาด ๆ ตามสมัยนิยม แถมยังพูดจาด้วยภาษาสมัยใหม่ที่ไม่คุ้นหูคนใน พ.ศ. 2466 อีก ก็ยิ่งทำให้คนในงานคิดว่ารสิกาเป็นคนบ้า

หม่อมเจ้ารวีโชติ (ตระการ พันธุมเลิศรุจี ) พ่อของหญิงแต้วให้คนรับใช้ช่วยกันไล่จับรสิกาโยนออกไปนอกงาน รสิกาวิ่งหนีไปชนกับท่านชายก้องที่มาร่วมงานด้วย ท่านชายก้องเห็นหน้ารสิกาก็ตกตะลึง เพราะรสิกาหน้าเหมือนผู้หญิงที่ตนเคยฝันถึงบ่อย ๆ ด้วยเหตุนี้ท่านชายก้องจึงช่วยให้รสิกาหนีออกจากงานเลี้ยงไปได้แบบหวุดหวิด โดยที่ทั้งคู่ยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกันเลย หลังจากช่วยให้รสิกาหนีออกจากงานเลี้ยงไปได้แล้ว จิตใจของท่านชายก้องก็พะวงอยู่แต่กับรสิกา อยากรู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน สร้างความน้อยใจให้หญิงแต้วมาก จน พีระ (เอกพงศ์ จงเกษกรณ์ ) ผู้ติดตามและควบตำแหน่งเพื่อนสนิทของท่านชายก้องต้องออกปากเตือนท่านชายก้องให้ใส่ใจความรู้สึกของหญิงแต้วบ้าง เพราะถึงแม้ท่านชายก้องจะไม่ได้รักหญิงแต้ว แต่ก็ตกปากรับคำกับผู้ใหญ่ไปแล้วว่าจะยอมหมั้นหมายด้วย จึงควรถนอมน้ำใจหญิงแต้วบ้าง เพราะหญิงแต้วรักท่านชายก้องมากจริง ๆ

ในขณะเดียวกัน ชวาลา (ต้น) (ธนพล พีชะพัฒน์) ผู้เป็นญาติสนิทของท่านชายก้องก็ดูออกว่าพีระแอบรักหญิงแต้วมานานโดยที่ท่านชายก้องไม่รู้เรื่อง แต่เพราะความเจียมตัวว่าเป็นเพียงลูกมหาดเล็กในวังที่ได้รับการชุบเลี้ยงอย่างดี ได้เรียนหนังสือเท่าเทียมกับท่านชายก้องทุกอย่างเพื่อจะได้ติดตามรับใช้ท่านชายก้องอย่างใกล้ชิด จึงทำให้พีระยอมเก็บงำความรู้สึกของตัวเองมาโดยตลอด ชวาลาเคยบอกให้พีระสารภาพกับท่านชายก้อง เพราะถ้าท่านชายก้องรู้ว่าพีระรักหญิงแต้ว ท่านชายก้องจะต้องสนับสนุนความรักของพีระกับหญิงแต้วแน่นอน แต่พีระไม่อยากสร้างความลำบากใจให้หญิงแต้ว จึงยอมเจ็บเสียเอง

รสิกาหนีออกจากงานวันเกิดของหญิงแต้ว มาจนถึงหน้าบ้านของ เจ้าพระยารามณรงค์เดช (จักรกฤษณ์ อำมะรัตน์) ผู้เป็นพ่อของการะเกด ที่หน้าบ้านมีต้นจามจุรีต้นใหญ่เหมือนหน้าบ้านของรสิกาในยุคปัจจุบัน รสิกาจึงรีบวิ่งเข้าไปดูด้วยความคุ้นเคย ทันใดนั้น จวง (กนกกาญจน์ จุลทอง) บ่าวประจำตัวของการะเกดที่รอการกลับมาของการะเกดอยู่อย่างใจจดใจจ่อก็เข้ามาทึกทักว่ารสิกาคือคุณหนูการะเกดของตน เพราะรสิกาหน้าตาเหมือนการะเกดราวกับคนเดียวกัน รสิกายอมรับสมอ้างสวมรอยเป็นการะเกดเพราะอยากจะช่วยการะเกดเอาคืนบุษริน และบุษยาอยู่แล้ว

รสิกาถูกจวงพาเข้ามาในห้องนอน ถูกจับเปลี่ยนเสื้อผ้าจากเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขาด ๆ มาเป็นเป็นโจงกระเบนกับผ้าแทบแบบที่การะเกดชอบใช่แทน แต่รสิกาไม่ยอมใส่ แถมยังโวยวายว่าตอนนี้ทางราชการให้มีการเปลี่ยนแปลงการแต่งกายจากโจงกระเบนมาเป็นนุ่งซิ่นแทนแล้ว ตนไม่ยอมแต่งตัวล้าสมัยเด็ดขาด ทำให้จวงแปลกใจมาก เพราะเมื่อก่อนไม่ว่าจวงจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร การะเกดก็ไม่ยอมนุ่งซิ่นแต่วันนี้กลับโวยวายว่าจะนุ่งเสียเอง จากนั้นรสิกาก็หลอกถามจวงจนรู้ว่าการะเกดถูกบุษรินกับบุษยาใช้ให้ไปซื้อของตั้งแต่เช้าแล้วก็หายเงียบไป จวงร้อนใจมาก ให้คนออกไปตามหาแต่ก็ไม่เจอ จนกระทั่งถึงตอนค่ำที่รสิกาวิ่งเข้ามาในบ้าน จวงจึงดีใจมาก จนไม่สนใจว่าคุณหนูการะเกดของตนไปเอาเสื้อผ้าแปลก ๆ จากไหนมาใส่

รสิกาถามข้อมูลส่วนตัวของการะเกดหลายอย่าง จนจวงรู้สึกว่าการะเกดมีอาการเพี้ยน ๆ พูดจาด้วยภาษาไม่คุ้นหู แถมยังจำเรื่องราวของตัวเองไม่ได้อีกด้วย รสิกากลัวถูกจวงจับได้ว่าตนไม่ใช่การะเกดตัวจริงจึงหยุดถาม แล้วเตรียมตัวจะเข้านอน แต่จู่ ๆ บุษริน ผู้เป็นแม่เลี้ยงของการะเกดและบุษยา ลูกติดสามีเก่าของบุษรินที่เพิ่งกลับจากงานวันเกิดหญิงแต้วก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง แล้วถามรสิกาว่าไปอยู่ที่งานวันเกิดของหญิงแต้วได้อย่างไร รสิกาโกหกว่าตนไม่ได้อยู่ในงาน แต่ไปซื้อของตามคำสั่งของบุษรินตั้งแต่เช้าเพิ่งกลับ บุษรินและบุษยาไม่เชื่อ แต่รสิกาก็ใช้ไหวพริบพูดเอาตัวรอดไปได้ สองแม่ลูกรู้สึกแปลกใจมากที่อยู่ ๆ การะเกดที่เคยเรียบร้อย หัวอ่อนก็ลุกขึ้นมาพูดจายอกย้อน เถียงพวกตนฉอด ๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

จวงดีใจมากที่คุณหนูของตนสามารถจัดการบุษริน และบุษยาจนกระเจิงไปได้ ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อน การะเกดก็คงจะยอมให้สองแม่ลูกดุด่าและไล่ต้อนจนจนมุมไปแล้ว จวงเห็นการะเกดเริ่มสู้คน ไม่ใช่คนหัวอ่อน เรียบร้อยที่ชอบเก็บตัวทำอาหารอยู่แต่ในครัวเหมือนเมื่อก่อนก็ยุให้การะเกดทวงเครื่องเพชรที่บุษรินยืมไปแล้วไม่ยอมคืนเอากลับมาให้ได้ รสิการับปากว่าจะจัดการให้ เพราะหมั่นไส้สองแม่ลูกตัวแสบตั้งแต่ตอนอ่านนิยายแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้น รสิกาเริ่มปฏิบัติการเอาคืนบุษรินกับบุษยาแทนการะเกด โดยการทวงเครื่องเพชรคืนต่อหน้าเจ้าพระยารามณรงค์เดช (จักรกฤษณ์ อำมะรัตน์) และ ชรินทร์ (นิพัธ เจริญผล) ผู้เป็นพี่ชายของการะเกด เจ้าพระยารามณรงค์เดชไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน พอรู้เข้าก็สั่งให้บุษรินคืนเครื่องเพชรให้การะเกด เพราะเครื่องเพชรชุดที่บุษรินยืมไปนั้นเป็นของนวลลออ แม่ของการะเกดที่เสียชีวิตไปแล้ว ก็ยิ่งสร้างความโกรธแค้นให้กับสองแม่ลูกมากขึ้นไปอีก

บุษรินไม่ยอมแพ้ หาเรื่องฟ้องเจ้าพระยารามณรงค์เดชว่าเมื่อคืนนี้เห็นรสิกาอยู่ในงานวันเกิดของหญิงแต้ว เพื่อหวังจะให้การะเกดถูกดุที่ออกไปทำตัวแปลกประหลาดกลางที่สาธารณะ ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล แต่รสิกาก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จแก้ตัวไปว่าปกติตนอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนและเป็นคนเรียบร้อยมาก จะไปอยู่ในงานเลี้ยงของคนที่ไม่รู้จักได้อย่างไร เจ้าพระยารามณรงค์เดชเชื่อรสิกา เพราะรู้นิสัยการะเกดดีว่าไม่ชอบออกนอกบ้าน และยิ่งเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ของคนที่ไม่รู้จักยิ่งไม่มีทางที่การะเกดจะไปแน่นอน

จากนั้นเจ้าพระยารามณรงค์เดชก็หันไปเล่นงานบุษรินว่าที่พูดอย่างนี้เป็นเพราะบุษรินกับบุษยาไปงานวันเกิดหญิงแต้วมาใช่หรือไม่ บุษรินที่เกรงอำนาจสามีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยอมรับตามตรงว่าใช่ ทำให้เจ้าพระยารามณรงค์เดชก็ไม่พอใจมาก เพราะเคยสั่งห้ามไม่ให้บุษรินไปยุ่งกับหม่อมเจ้ารวีโชติและหม่อมประภา (สุธิตา เกตานนท์) เนื่องจากเจ้าพระยารามณรงค์เดชกับหม่อมเจ้ารวีโชติเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน สมัยที่ทั้งคู่ยังเป็นหนุ่มอยู่นั้นเคยหลงรักผู้หญิงคนเดียวกัน นั่นก็คือนวลลออซึ่งเป็นข้าหลวงคนสนิทของเสด็จพระองค์หญิงตำนักริมน้ำ แต่นวลลออเลือกที่จะแต่งงานกับเจ้าพระยารามณรงค์เดช หม่อมเจ้ารวีโชติจึงประชดรักด้วยการแต่งงานกับหม่อมประภา ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของนวลลออทั้งที่ไม่ได้รัก ซึ่งหม่อมประภาก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าหม่อมเจ้ารวีโชติไม่ได้รักตน แต่ก็ยอมแต่งงานด้วยเพราะหม่อมประภารักหม่อมเจ้ารวีโชติมาก และนั่นก็เป็นบาดแผลในใจของหม่อมประภามาตลอด เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้หม่อมเจ้ารวีโชติโกรธแค้นเจ้าพระยารามณรงค์เดชมาก และถึงแม้ว่านวลลออจะเสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่คลอดการะเกดได้ไม่นาน แต่หม่อมเจ้ารวีโชติก็ยังผูกใจเจ็บมาจนทุกวันนี้

ทางด้านท่านชายก้องก็ถูกหม่อมเจ้าหญิงแพรวพรรณราย (ชนานา นุตาคม) ผู้เป็นแม่เรียกไปพบ หม่อมเจ้าหญิงแพรวพรรณรายบอกว่าตนถูกหม่อมเจ้ารวีโชติ และหม่อมประภา พ่อและแม่ของหญิงแต้วเร่งรัดเรื่องการหมั้นของท่านชายก้องกับหญิงแต้วมาแล้ว แต่ท่านชายก้องยังไม่อยากหมั้น เพราะตอนนี้จิตใจพะวงอยู่แต่กับรสิกา ผู้หญิงที่มีหน้าตาเหมือนนางในฝันของตน จึงตอบบ่ายเบี่ยงไปว่าตนเพิ่งเรียนจบจากอังกฤษ กลับมาก็อยากทำงานรับใช้บ้านเมืองซักระยะก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องการแต่งงาน และตนก็คิดไว้แล้วด้วยว่าจะเข้าทำงานที่กระทรวงธรรมการกับเจ้าคุณพิริยะศักดิ์ (กิตติพล เกศมณี) ผู้เป็นอาของตนและเป็นพ่อของชวาลา หม่อมเจ้าหญิงแพรวพรรณรายไม่เห็นด้วย แต่ท่านชายก้องก็ดื้อ และอ้างว่าเสด็จพระองค์หญิงตำนักริมน้ำ ผู้เป็นป้าก็เห็นดีด้วยกับความคิดนี้ของตน ทำให้หม่อมเจ้าหญิงแพรวพรรณรายน้อยใจมากว่าท่านชายก้องไม่รักตน แต่กลับรักและเชื่อฟังป้ามากกว่า

แต่อีกด้านหนึ่ง หม่อมเจ้าหญิงแพรวพรรณรายก็ไม่เคยรู้เลยว่า ท่านชายก้องเองก็แอบน้อยใจมาตลอดว่าแม่ไม่รัก ถึงได้ยกตนให้เสด็จพระองค์หญิงตำนักริมน้ำเลี้ยงตั้งแต่แรกคลอด ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ ความสัมพันธ์ของสองแม่ลูกเหมือนมีกำแพงกั้น ทั้งที่ลึก ๆ แล้วทั้งคู่ต่างรักและเป็นห่วงกันมาก ทางด้านเสด็จพระองค์หญิงตำหนักริมน้ำ เมื่อรู้ว่าท่านชายก้องถูกเร่งรัดเรื่องการหมั้นก็ไม่พอใจ เพราะไม่อยากได้หญิงแต้วมาเป็นหลานสะใภ้ และอีกอย่างเสด็จพระองค์หญิงตำนักริมน้ำก็รู้ดีว่า ที่หม่อมเจ้ารวีโชติอยากให้หญิงแต้วหมั้นกับท่านชายก้องเร็ว ๆ ก็เพราะกำลังขัดสนเงินทอง แถมหม่อมประภายังติดการพนันงอมแงม ถึงขั้นแอบเปิดบ่อนไพ่ในวังและตั้งตัวเป็นเจ้ามือเสียเองด้วย